Η βυζαντινή ονομασία «Χρυσούπολις» σχετίζεται πιθανώς με μύθο, σύμφωνα με τον οποίο πρώτος οικιστής της πόλης ήταν ο Χρύσος, γιος του Αγαμέμνονα και της Χρυσηίδας, ή ακόμα με το γεγονός πως ήταν τόπος συγκέντρωσης φόρων.
Η σύγχρονη ονομασία ετυμολογείται πιθανώς από την αρχαία περσική Ουσκιουδάρ που δηλώνει τον αγγελιαφόρο, υπόθεση που υποστηρίζεται από τη σημαντική θέση της πόλης που συνιστά συγκοινωνιακό κόμβο.
Η ονομασία αυτή, ως Escutaire, δόθηκε πρώτα από τον Βιλλεαρδουίνο το 1203. Το τοπωνύμιο Σκουτάρι παραπέμπει επίσης σε φρουρά, η οποία έφερε είδος ασπίδας που λεγόταν «σκουτάριον». Στο χρονικό του Νικήτα Χωνιάτη αναφέρεται ομώνυμο παλάτι του Μανουήλ Α' Κομνηνού, επί του ακρωτηρίου της Δαμάλεως, που ενδέχεται να ευθύνεται και για το τοπωνύμιο της ευρύτερης περιοχής
Οι Γρηγοράκηδες-μαζί με αλλους ευγενείς συγγενείς των Κομνηνών μετά την άλωση της Πόλης έφυγαν με τρία καράβια από το Σκούταρι της Πόλης(Σημερινό Ισκουντάρ).
Τα πλοία ελιμενίσθηκαν στον όρμο που τον είπαν Σκουτάρι που μέχρι τότε το λέγαν Βορδώνα.
Τα δύο ανεχώρησαν αμέσως, το ένα, τρικάταρτο, παρέμεινε εκεί μέχρι που σάπισε.
Κάποιοι οίκησαν το Σκουτάρι, άλλοι την Παλαιά Καρυούπολη , τον Παρασυρό..
Οι οικογένειες Μενενέ -Στεφανόπουλοι- Καλκαντήδες αλλά και Γερακάρηδες αναφέρονται σαν οικήτορες στην περιοχή.
Το 1760 Κορσικανός πλοίαρχος φιλοξενείται από τρείς Στεφανοπουλαίους στο Σκουτάρι, όπου ελιμενίζεται με ασφάλεια και ανεφοδιάζεται. Στο ημερολόγιό του εκφράζεται κολακευτικά για την εμπειρά του και τους περιγράφει ωσ ξανθούς, άρχοντες, ωραίους στην όψη.
Επίσης στις παρυφές του λόφου του Σκουταρίου βρίσκεται η βρύση όπου κατά την παράδοση ο Γερακάρης γνώρισε την αγαπημένη του..
Το τέμπλο της Παναγίας είναι δωρεά του Γερακάρη, φερτό από την Κωνσταντινούπολη.
Τμήμα του απέκοψε ο ίδιος αρχιπειρατής ΚΑΙ ΤΟ ΔΩΡΙΣΕ ΣΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΤΟΥ ΑΓΕΡΑΝΟΥ, καθώς όπως ισχυρίσθηκε , το εδικαιούτο λόγω συγγένειας...!
Δημήτρης Ροζάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας....συντροφιά μας.