Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ελληνισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ελληνισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

3 Ιανουαρίου 2019

Οι Έλληνες στον κόσμο, μέσα από το ραδιόφωνο!

Κάποτε μια παρέα με δύναμη και ενθουσιασμό, μέσω ενός διαδικτυακού ραδιόφωνου, δημιούργησε μια σειρά εκπομπών που στόχο είχε την επικοινωνία μεταξύ των Ελλήνων σε διάφορες γωνιές του Κόσμου.
Με δυναμισμό απευθύνθηκε σε γεωγραφικά μήκη, όπως Ιταλία, Ουκρανία, Ισπανία. Παρουσίασε ανθρώπους της τέχνης και του πνεύματος. 

Παραμένει πλέον σαν σελίδα στο Facebook.
''ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ" "GREEKS IN THE WORLD" "GRECI NEL MONDO"

Πρόγραμμα εκπομπής για τους  Μανιάτες της Montestra, στο διαδικτυακό ραδιόφωνο Vachos radio.
 
Ημερομηνία  30/ 10 /2011    ώρα  17:30 μέχρι 19:00

Ανάλυση
17:30 έως 18: 00
Έναρξη εκπομπής με το τραγούδι Abacada (Τζιβαέρι) του Andrea Parodi (σήμα εκπομπής)
Πρόλογος από Πέτρο παρουσίαση των περιεχόμενων της εκπομπής.
Εκφωνήτρια : Ελένη
Παρουσίαση του ιστορικού των αποίκων Μανιατών
Ανά 5 λεπτά τραγούδι σχετικό με την μεγάλη Ελλάδα (χρειαζόμαστε τουλάχιστον 4 τραγούδια της μεγάλης Ελλάδας, ταραντέλες κλπ) θα τα βρω εγώ, (???Εναλλακτική εκφώνηση κειμένου και από τον Γρηγόρη για να υπάρχει ακουστική ποικιλία στον ακροατή????)
18: 00 Πέτρος παρουσίαση των καλεσμένων
Ελένη με μεταφράστρια Μαρία και καλεσμένους
Θέματα από την ζωή έθιμα στην montresta
19:45 ελεύθερη συζήτηση μέχρι  19:00

Ηχητικό ντοκουμέντο από την εκπομπή


Άρθρο για δημοσίευση στο περιοδικό "ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΜΑΝΗ"
Δεν πέρασε πολύς καιρός από το τελευταίο αντάμωμα των Μανιατών στο Καργκέζε της Κορσικής στις 2/3/4 του περασμένου Σεπτέμβρη, και το πολιτιστικό πρόγραμμα Νόστος συνεχίζει να απλώνεται στη Μανιάτικη γη και να λούζεται από την ιστορία της πιό όμορφης από τις 4 χερσονήσους της Πελοποννήσου. Αυτή είναι η πρώτη εντύπωση που δημιουργήται σε όποιον έχει την τύχη να την ανακαλύψει ως επισκέπτης. Μιά μοναδική αρχιτεκτονική και ένα τοπίο που σε αφήνει άφωνο. Οι πύργοι της Μάνης μπορούν να συγκριθούν ως μοναδικότητα με τα κτίρια της 3ας χιλιετηρίδας π.Χ που βρίσκονται στη Σαρδηνία, τα φημισμένα nuraghi.
Εδώ και μερικές εβδομάδες ένας μικρός ραδιοφωνικός σταθμός, το Vachos Radio, στην περιοχή του Βαχού, Ανατ. Μάνης, άρχισε μιά συνεργασία που αναπτύσεται όλο και περισσότερο και εμπλέκει τη Μάνη με την Σαρδηνία και την Κορσική. Μιά αυθόρμητη συνεργασία που μεταμορφώθηκε σε ένα σημαντικό ραντεβού για τις Ελληνικές κοινότητες της Διασποράς. Κάθε Κυριακή βράδυ, το Vachosradio μεταδίδει - Οι Έλληνες στον κόσμο- σε συνεργασία με τον κ.Gianmario Marica, πρόεδρο τoυ εκπολιτιστικoύ συλλόγου Proloco της Montresta και την κ. Μαρία Καβούρη συμπατριώτισσα μας από το Γύθειο που διαμένει στη Φερράρα, Ιταλία. Η κ.Καβούρη διατελεί ως διερμηνέας και συμπαρουσιάστρια της εκπομπής μαζί με τους άλλους συνεργάτες του ραδιοφωνικού σταθμού την κ. Ελένη Παπαδοπούλου, αρχισυντάκτρια του οικολογικού περιοδικού “Το Έπαθλο”, τον κ.Γρηγόρη Παπαδοθωμάκο ερευνητή της εκπομπής , τον κ.’Αρη Πολυδάκη καθηγητή ηλεκτρονικών των Τ.Ε.Ι Πειραιά και φυσικά τον συντονιστή και υπεύθυνο στο στούντιο κ.Πέτρο Καπερναράκο. Η εκπομπή έχει ως σκοπό της να συνενώσει όλους τους Έλληνες της Διασποράς μέσα από την ανταλλαγή εμπειριών και σχεδίων, συμπεριλαμβανομένου του πολύ σημαντικού προγράμματος Νόστος. Ο Νόστος είναι ένα πολιτιστικό πρόγραμμα που ενώνει από το 2010 τη Montresta, το Cargese και το Οίτυλο. Μεταξύ των δύο αυτών πόλεων, επετεύχθει η αδελφοποίηση πριν από είκοσι χρόνια και τώρα με την είσοδο της Μοντρέστα ολοκληρώνεται και η τρίτη πλευρά αυτού του νοητού τριγώνου στη Μεσόγειο. Από μια προσωπική επιθυμία του κ. Gianmario Marica, ξεκίνησε η συμμετοχή στην εκπομπή της κας Valentina Casalena, χήρα του φημισμένου Σαρδήνιου τραγουδιστή Andrea Parodi που μετά την αποχώριση του από το έθνο-ποπ, γκρουπ της Σαρδηνίας , Tazenda, αποφασίζει να πλοηγηθεί στην τεράστια θάλασσα της μουσικής που τα εδάφη της Μεσογείου προσφέρουν. Στην ελληνική γη βλέπει την αναγέννηση του ως σολίστ. Το τραγούδι Abacada, μια διασκευή του ελληνικού νησιώτικου τραγουδιού Τζιβαέρι, ανοίγει το πρώτο ομώνυμο CD ως σολίστ με τη συμμετοχή των μουσικών της Grecìa Salentina ( Salent'u )τα Ελληνόφωνα χωριά της Νότιας Ιταλίας . Ο Andrea Parodi παρουσίασε στην Αθήνα το Abacada και το θεωρούσε το ABCD της καινούργιας του καριέρας, στο σπίτι χαλάρωνε, τραγουδώντας το στα ελληνικά. Αυτές και άλλες άγνωστες πτυχές της ζωής του τραγουδιστή μας αποκάλυψε στην εκπομπή του Vachosradio, η κα. Valentina Casalena, η οποία εργάζεται με πλήρη απασχόληση στο Ίδρυμα Andrea Parodi, που έχει έδρα στο Cagliari, και το Βραβείο Parodi, τον μουσικό διαγωνισμό, που θα διεξαχθεί στις 25 του Νοέμβρη και ελπίζουμε να αναμεταδώσουμε στη συχνότητα του Vachosradio. Στην ιστοσελίδα του Ιδρύματος (www.fondazioneandreaparodi.it) οι μουσικοί της Ελλάδας και όλου του κόσμου, μπορούν να βρουν όλες τις πληροφορίες, και στην αγγλική, που αφορούν σε αυτό το αξιόλογο πρόγραμμα που σχετίζεται με τη World Music. Στο επόμενο τεύχος ελπίζουμε να μπορέσουμε να προσφέρουμε στους αναγνώστες αυτού του πολύτιμου μηνιαίου περιοδικού περισσότερες λεπτομέρειες και φωτογραφίες. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον καθηγητή φιλόλογο του Λυκείου της Αρεόπολης, Αντώνη Παπαϊωάννου, στο Vachosradio, στην κα. Valentina Casalena, και σε όλους τους οι φίλους της Αρεόπολης, του Οίτυλου και της Καργκέζε.

http://Vachosradio1.listen2myradio.com/

Gianmario Marica: nostos2@gmail.com
Μαρία Καβούρη : maria.kavouri@gmail.com


ARTICOLO PER  “ADOULOTI MANI” MENSILE DI AREOPOLIS, MANI ORIENTALE (GR)
Non è passato tanto tempo dopo l'ultimo incontro dei Manioti a Cargese ( Corsica Francia ) il 2/3/4 settembre scorso, che il progetto culturale Nostos continua a contaminare piacevolmente la terra di Mani e si fa bagnare dalla storia della più bella delle penisole del Peloponneso. Questa è la prima impressione di chi ha avuto la possibilità di scoprirla di persona come visitatore. Un’architettura ed un paesaggio unico . Le originali torri di Mani possono essere paragonate per originalità ai nuraghi della Sardegna, costruzioni antichissime risalenti al II millennio a.C. Da poche settimane una piccola stazione radio, il Vachosradio nella zona di Vachos , di Mani Orientale ha intrapreso una collaborazione che sta crescendo sempre in più e coinvolge Mani, Corsica e Sardegna.
Una collaborazione spontanea, che è diventata un appuntamento importante per la comunità greca e maniota del pianeta. Ogni domenica sera, da metà ottobre scorso, Vachos radio trasmette - Greci nel mondo - in collaborazione con Gianmario Marica, presidente dell'associazione Proloco di Montresta in Sardegna e la co-conduttrice e interprete Maria Kavouri, originaria di Gythion, cittadina appartenente alla municipalità di Mani Orientale e residente a Ferrara. Collaborano inoltre dalla Grecia, la Sig.ra Eleni Papadopoulou , caporedattrice della rivista di ecologia “To Epathlo”, il Sig. Grigorio Papathothomako, ricercatore, il Sig. Aris Polydakis insegnante di elettronica a TEI di Pireo, la Sig.na Eleni Kouvari insegnante e consigliere comunale alla Municipalità di Pireo e infine il coordinatore e responsabile dello studio Sig.Petros Kapernarakos.
La trasmissione si prefigge di riunire tutti i greci della Diaspora, tramite la condivisione di progetti ed esperienze, tra cui quella molto importante di Nostos , un progetto culturale che riunisce dal 2010 Montresta , Cargese ed Itilo. Tra queste ultime due città, il progetto è nato vent'anni fa e la new entry sarda completa il terzo lato di questo virtuale ma anche reale triangolo nel Mediterraneo. Da un desiderio personale di Gianmario Marica, , inizia il coinvolgimento nella trasmissione della signora Valentina Casalena, vedova del famoso ed apprezzato cantante sardo, Andrea Parodi, che dopo l'abbandono del gruppo etno-pop, sardo, dei Tazenda decide di approdare sulle sponde di questo immenso mare musicale, che le terre del Mediterraneo offrono. In terra greca ha visto la sua rinascita come solista. Il brano Abacada, cover della canzone tradizionale, greca, Tzivaeri, apre il suo primo cd da solista con la partecipazione dei musicisti della Grecìa Salentina ( Salent'u ). Andrea Parodi si è esibito anche ad Atene e considerava Abacada, l’ABCD della sua nuova carriera da solista. Spesso si rilassava, come ci ha raccontato la moglie in trasmissione, cantando il brano in greco. Questi ed altri aneddoti che hanno illuminato lati simpatici della vita di Andrea, a molti sconosciuti, sono stati raccontati da Valentina Casalena, che si occupa a tempo pieno della fondazione Andrea Parodi, con sede a Cagliari, e prevalentemente del concorso musicale Premio Parodi, di cui il 25 novembre si svolgerà la finale e ci auguriamo di divulgare sulle frequenze della web Vachos radio i preziosi lavori musicali dei partecipanti.
Sul sito della fondazione (www.fondazioneandreaparodi.it) i musicisti della Grecia possono trovare tutte le informazioni, anche in lingua inglese, su questo validissimo progetto legato alla World Music. Nel prossimo numero ci auguriamo di poter offrire ai lettori di questo prezioso mensile ulteriori racconti ed immagini. Un grazie a Antonis Papaioannou filologo ed insegnante del Liceo di Areopolis, a Vachos radio , a Valentina Casalena, a tutti gli amici di Areopolis, Itilo e Cargese .

http://Vachosradio1.listen2myradio.com/

Gianmario Marica: nostos2@gmail.com
Maria Kavouri : maria.kavouri@gmail.com

23 Νοεμβρίου 2018

Εκπληκτικό εύρημα στην Πομπηία -Νωπογραφία με συνεύρεση Δία-Λήδας

Μια εκπληκτικής ομορφιάς νωπογραφία αποκαλύφθηκε στην Πομπηία, κατά τις εργασίες για την αναστύλωση του μετώπου της ανασκαφής στο τμήμα Regio V.
Όπως εξηγεί στο ιταλικό πρακτορείο Ansa ο διευθυντής του Αρχαιολογικού Πάρκου της Πομπηΐας, Μάσιμο Οζάνα, απεικονίζεται η Λήδα, η εκπάγλου ομορφιάς βασίλισσα της Σπάρτης την ώρα που μένει έγκυος από τον Δία, ο οποίος για να την πλησιάσει είχε μεταμορφωθεί σε κύκνο.

Η νωπογραφία ανακαλύφθηκε στην κρεβατοκάμαρα μίας οικίας στην Οδό Βεζουβίου και αποτελεί το τελευταίο χρονικά αριστούργημα που έχει έλθει στο φως, στην πόλη που άλλοτε ήταν βυθισμένη στην ηφαιστεική τέφρα.
Η κατοικία βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα της Οδού Βεζουβίου, «ουσιαστικά παράλληλα προς την Οδό των Μπαλκονιών».

Στην ίδια κατοικία, πέρυσι, είχε ανακαλυφθεί η παράσταση ενός Πριάπου σε ιθυφαλλική στάση να ζυγίζει το μόριό του, η οποία μοιάζει πολύ με την ανάλογη και πασίγνωστη νωπογραφία που είχε αποκαλυφθεί στην Οικία Βέτι.
Η νέα ανακάλυψη κρίνεται ακόμη πιο σημαντική.
«Στην Πομπηΐα οι αναφορές στον μύθο της Λήδας και του Δία είναι πολύ εκτεταμένες, αλλά ουδέποτε ως σήμερα είχαν βρεθεί τόσο αισθησιακές αναπαραστάσεις του, που -όπως εικάζεται- είχαν ως πρότυπο το αντίστοιχο γλυπτικό μοντέλου του Τιμόθεου», ενός σημαντικού Έλληνα γλύπτη του 4ου π.Χ. αιώνα, τονίζει ο Οζάνα.

Ποιος θα μπορούσε να είναι ο ιδιοκτήτης τούτης της πλούσιας κατοικίας; «Θα επρόκειτο για πλούσιο έμπορο, ίσως πρώην απελεύθερο που ήθελε να ανεβάσει την κοινωνική του θέση, ακόμη και με αναφορές σε μία πιο υψηλή πολιτιστική στάθμη».

Πηγή: La Repubblica, ANSA
Από aixmi.gr

28 Ιουνίου 2018

H Μεγάλη Ελλάδα

Από τον Στέφανο Σωτηρίου
Ο Στέφανος Σωτηρίου εχει συγγραψει 10 βιβλία, εχει μεταφράσει 4 και έχει συνεργαστεί στην συγγραφή πολλών άλλων.
Εχει βραβευθεί από πολλους διεθνείς και ελληνικους οργανισμούς, για την συγγραφική και ανθρωπιστική του δράση.
Ως πρώτοι κάτοικοι τής Σικελίας και τής Ν. Ιταλίας αναφέρονται από όλους τούς αρχαίους συγγραφείς, Έλληνες και Ρωμαίους, οι Έλληνες.

16 Νοεμβρίου 2016

SACSAYHUAMAN: Τα Κυκλώπεια τείχη του Περού.

ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥ SACSAYHUAMAN ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΔΕΙ
Είναι ίσως ένας από τους πιο απίστευτους αρχαιολογικούς χώρους στο Περού, και πιστεύεται ότι χρονολογείται πριν από τους Ίνκας.
Τα χαρακτηριστικά κατασκευής του Sacsayhuaman με τις κομμένες πέτρες, αιχμηρές ακμές, λείες επιφάνειες και τοίχους μαζί, προκαλούν στους σύγχρονους μηχανικούς θαυμασμό, όταν κοιτάζουν αυτές τις αρχαίες μεγαλιθικές δομές.
Το Sacsayhuaman βρίσκεται σε υψόμετρο 3701 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας στα βόρεια προάστια του Κούσκο στο Περού.
Σύγχρονοι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι, σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, τα παλαιότερα τμήματα της αρχαίας αυτής πόλης χτίστηκαν από τους Killke, πριν 1.000 χρόνια, αλλά σύμφωνα με μύθους των Ίνκας χτίστηκαν από τους θεούς που κατέβηκαν από τους ουρανούς.
Η λιθοδομή του Sacsayhuaman είναι πραγματικά απίστευτη, με τεράστια τείχη που αποτελούνται από βράχους πάνω από 50 τόνους που συμπιέζονται μεταξύ τους με έναν ακριβή τρόπο σαν ένα παζλ τέλεια τοποθετημένο.
Εδώ σας παρουσιάζουμε δέκα εκπληκτικές εικόνες των αρχαίων μεγαλιθικών δομών που ίσως δεν έχετε δει ακόμα, σε μια προσπάθεια να βοηθήσουμε ώστε να κατανοήσουμε και να γνωρίσουμε το Sacsayhuaman καλύτερα.
Αυτή η εικόνα είναι εκπληκτική, παρατηρήστε την γωνιά αυτής της κατασκευής, οι ογκόλιθοι φαίνονται λυγισμένοι, αλλά ταιριάζουν άψογα μαζί, και δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα να περάσει ούτε ένα φύλλο χαρτιού ανάμεσα τους. Αυτό είναι ένα από τα καλύτερα παραδείγματα δόμησης της λιθοδομής.
Εδώ έχουμε 13 επίπεδες επιφάνειες που έχουν αποκοπεί εξαιρετικά από την σκληρή πέτρα. Παρατηρήστε την απίστευτη ακρίβεια και λεπτομέρεια, που χρησημοποίησαν χιλιάδες χρόνια πριν.
Παρατηρήστε τα διάφορα σχήματα που συνθέτουν τον τοίχο, πως ταιριάζουν μεταξύ τους
Επιδεικνύοντας τις απίστευτες ικανότητες στην τοιχοποιία. Λείες επιφάνειες ήταν κάτι το οποίο επινοήθηκε από τους αρχαίους χτίστες στο Sacsayhuaman. Η ακρίβεια και η ομαλότητα, εκπληκτικές λεπτομέρειες.
Μια άλλη εικόνα που αποδεικνύει τις λιθόξοες ικανότητες στο Sacsayhuamans στο να διαμορφώνουν αυτές τις τεράστιες πέτρες με ένα μοναδικό τρόπο, δημιουργώντας λυγισμένες γωνίες. Μήπως οι αρχαίοι χτίστες από το Sacsayhuaman είχαν πραγματικά τη δυνατότητα να μαλακώσουν τους βράχους;
Παρατηρήστε πως αυτά τα τεράστια βράχια φαίνεται να έχουν συμπιεστεί μεταξύ τους. Μερικοί λένε ότι φαίνεται να συγχωνεύονται μαζί. Ούτε ένα φύλλο χαρτιού δεν μπορεί να χωρέσει μεταξύ τους. Πώς οι αρχαίοι χτίστες στο Sacsayhuaman πέτυχαν αυτή την ακρίβεια;
Άλλη μία συναρπαστική εικόνα του Sacsayhuaman. Μερικοί από αυτούς τους ογκόλιθους έχουν βάρος πάνω από εκατό τόνους και φαίνεται να βρίσκονται τοποθετημένοι τέλεια. Πώς οι αρχαίοι χτίστες κατάφεραν να τους μεταφέρουν από λατομείο και να τους τοποθετήσουν στη θέσης τους; Θα μπορούσαν οι αρχαίοι μύθοι των Ίνκας να είναι αλήθεια, και να κατασκευάστηκαν από τους Θεούς που ήρθαν από τον ουρανό;
Καταπληκτικό στυλ της κατασκευής που αψηφά τη δική μας μηχανική και κατασκευή των δεξιοτήτων του σήμερα. Παρατηρήστε την ακριβή τοποθέτηση των τειχών, και τα απίστευτα σχήματα. Είναι πραγματικά ένα θαύμα αρχαίας κατασκευής.
Ένας απίστευτος τοίχος που εμφανίζει ένα συνδυασμό μικρότερων ογκόλιθων με πολύ μεγαλύτερους, αλλά η διαφορά είναι πολύ ευχάριστη στο μάτι. με απίστευτη αισθητική.
Ακόμα κι αν μπορούμε να δούμε και να μάθουμε πολλά για αυτή την αρχαία μεγαλιθική περιοχή πιστεύεται ότι είναι προγενέστερη των Ίνκα, και μερικά από τα μυστήρια της εξακολουθούν να κρύβονται σε αυτούς τους τοίχους οι οποίοι έχουν μια μοναδική ιστορία να πουν.
Αναστάσιος Ντίνος

apocalypsejohn.com

17 Σεπτεμβρίου 2016

Ινδοευρωπαίοι – H Φυλή… Φάντασμα!

Χωρίς ίχνη, χωρίς κανένα μνημείο γραφτό ή οτιδήποτε !!!
Το πρώτο, που πρέπει να αναφερθεί είναι, ότι η Ινδοευρωπαϊκή θεωρία είναι μια καθαρά γλωσσολογική θεωρία, σύμφωνα με την οποία η Σανσκριτική ήταν η κοινή μητέρα όλων των Ευρωπαϊκών γλωσσών ακόμη και την Ελληνικής!
Ο άνθρωπος, που την πρωτοδιετύπωσε, ήταν ένας Βρετανός δικαστής, ο Ουίλλιαμ Τζόουνς, ο οποίος υπηρετούσε στις Βρετανικές κτήσεις στην Ινδία στα τέλη του 18ου αιώνος. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξε, λόγω της γλωσσικής συνάφειας ορισμένων λέξεων της Σανσκριτικής με τις Ευρωπαϊκές γλώσσες. Αλλά ο Τζόουνς δεν ήταν παρά ένας ερασιτέχνης γλωσσολόγος…
Ο πραγματικός θεμελιωτής της Ινδοευρωπαϊκής θεωρίας ήταν ο Γερμανός Φραντς Μποπ (1791-1867).
Ο Μποπ ήταν αυτός, ο οποίος μελετώντας το έργο του Τζόουνς το συνέθεσε και το μετεξέλιξε στην λεγόμενη «Ινδογερμανική θεωρία», βάση της οποίας όλοι οι Ευρωπαϊκοί λαοί, πέραν της υποτιθέμενης κοινής γλώσσης, είχαν και κοινή πολιτισμική κοιτίδα αλλά και κοινή καταγωγή!
Σ’ αυτό το σημείο, αξίζει νομίζω να αναφερθεί, ότι για να εξάγει κανείς σωστά συμπεράσματα απ’ την αλληλουχία των γεγονότων, θα πρέπει η κριτική σκέψη να συμπλέει αρμονικά με την εποχή και το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αυτά διεξάγονται. Το ιστορικό πλαίσιο, στο οποίο έζησε ο Μπομπ περιελάμβανε αρχικά τις ταπεινώσεις της Πρωσσίας στις μάχες της Ιένα και του Άουερστάντ από τον Ναπολέοντα.Οι παραπάνω ήττες και η κατάληψη της Πρωσσίας από τα Γαλλικά στρατεύματα μοιραία οδήγησαν στην αφύπνιση του κοιμώμενου Γερμανικού γίγαντα και του Γερμανικού εθνικισμού.
Με την συντριπτική νίκη εναντίον του Ναπολέοντα στο Βατερλώ το 1815, η Γερμανική υπερηφάνεια κορυφώθηκε και μέσα σ’ αυτό το κλίμα της εθνικής ευφορίας, ο Μπομπ διετύπωσε

9 Νοεμβρίου 2015

Πυρρίχιος: Ο Πολεμικός χορός των Αρχαίων Ελλήνων

Για πολλούς αιώνες η φλόγα του πυρρίχιου έκαιγε άσβεστη.
Ο χορός χορευόταν σε μεγάλες γιορτές όπως αυτή των Παναθηναίων αλλά και αποτελούσε μέρος της στρατιωτικής εκπαίδευσης των αρχαίων Ελλήνων.
Οι Σπαρτιάτες ξεκινούσαν την εκμάθησή του από τα πέντε τους χρόνια.
Όπως γνωρίζουμε ήταν οι πρώτοι που πριν αναχωρήσουν για τον πόλεμο ή λίγο πριν την μάχη, αλλά και κατά την διάρκεια των πολεμικών αναμετρήσεων, ασκούνταν και μάθαιναν να χορεύουν τον χορό αυτό με όπλα, τόξα, ασπίδες και δόρατα για να μπορούν να είναι νικητές.
Οι χορευτές-πολεμιστές που έφεραν πολεμική εξάρτυση ήταν χωρισμένοι και κατανεμημένοι σε δύο συμπλέγματα, τους επιτιθέμενους και τους αμυνόμενους και μιμούνταν τις κινήσεις των πολεμιστών την ώρα της μάχης.
Οι Μακεδόνες τον ανήγαγαν σε χορό των δυνατών και τον αγάπησαν τόσο που ονομάστηκαν πυρριχιστές.
Στην επιστροφή των Ελλήνων πολεμιστών από την Περσία το 400 π.Χ. ο Ξενοφών περιγράφει τον Ελληνικό Πόντο και ιδιαίτερα τη γιορτή που οργάνωσαν οι κάτοικοι της Κερασούντας και των Κοτυώρων και φυσικά τον πυρρίχιο που χορεύτηκε σε αυτή.
Ας σημειωθεί ότι ο Ξενοφών αναφέρει πως τον πυρρίχιο χορό χόρεψαν όχι μόνο άνδρες αλλά και γυναίκες, κάτι που δεν ήταν ασυνήθιστο τότε.
ΠΥΡΡΙΧΙΟΣ ΧΟΡΟΣ ΣΕΡΡΑ
Τον πυρρίχιο διασώζουν σήμερα οι Πόντιοι και τον ονομάζουν και Σέρρα από τον ποταμό Σέρρα, ανατολικά της Τραπεζούντας.
Κατά τον καθηγητή Ευγ. Δρεπανίδη προήλθε από τη φράση “όρχησις εις ιερά” και από αυτό Σιέρα-Σέρρα.
Στον χορό Σέρρα δείχνει ο χορευτής την τέχνη του.
Στην αρχή η κίνηση του χορού είναι αργή.
ΑΤΣΑΠΑΤ λέγεται το αργό μέρος του.
Πάντα με το κεφάλι ψηλά οι χορευτές εκτελούν το κάθε βήμα.
Είναι χαρακτηριστικές οι κινήσεις των ώμων.
Στο δεύτερο μέρος του χορού βλέπουμε τον ρυθμό να ανεβαίνει. Και εκεί οι χορευτές κρατούν το κεφάλι τους ψηλά.
Το δεύτερο μέρος του χορού ονομάζεται ΤΡΟΜΑΧΤΟΝ.
Παλαιότερα η Σέρρα χορεύονταν κυκλικά ενώ σήμερα την βλέπουμε να χορεύεται με τους χορευτές σε ευθεία παράταξη.
Οι παραλλαγές του χορού πολλές, μαρτυρούν το πέρασμά του μέσα από το χώρο και χρόνο και το συναπάντημά του με το σήμερα.
Αυτό που δεν άλλαξε και έφτασε αναλλοίωτο ως εμάς είναι η ίδια η ουσία του χορού, η εσωτερική διονυσιακή του δύναμη που κατορθώνει να μεταλλάξει την ενεργειακή υπόσταση του χορευτή παρασύροντάς τον “σε έναν τόπο με ανέμους που ξεριζώνουν πέτρες και λυγίζουν κορμιά….”

13 Σεπτεμβρίου 2015

Γιατί στήν Σπάρτη δέν εὑρέθησαν ναοί;

Δέν ἀναρωτηθήκατε ποτέ γιατί δέν ἔχει μείνει κάποιο ἀρχαιολογικό εὕρημα στήν Σπάρτη;
Δέν εἶχε ναούς ἡ Σπάρτη; Ἀγάλματα;Μνημεῖα;
Εἶχε… Ἁπλῶς «φρόντισε» ἕνας Ἑβραῖος Ἀββὰς νὰ τὰ ἐξαφανίσῃ, διαλύοντας τὰ πάντα.
Ὁ ἀββὰς λοιπὸν Μισὲλ Φουρμόντ, ἀπεσταλμένος τοῦ Λοδοβίκου ΙΕ’, ὥστε νὰ συλλέξῃ βυζαντινὰ χειρόγραφα, τὸ 1729, ἔφθασε στὴν Σπάρτη.
Χρειάστηκε 53 ἡμέρες γιὰ νὰ καταστρέψῃ τὰ πάντα!!!
Ἀκολουθεῖ ἡ ἐπιστολή του πρὸς τὸν κόμητα Maurepas…

“επί 30 μέρες και πλέον 30, 40 και 60 εργάτες εκθεμελιώνουν, καταστρέφουν, εξαφανίζουν την πόλη της Σπάρτης.
Μου υπολείπονται 4 μονό πύργοι να καταστρέψω…
Προς το παρόν ασχολούμαι με την καταστροφή των τελευταίων αρχαιοτήτων της Σπάρτης. Καταλαβαίνετε (αποτείνεται στο Maurepas) τι χαρά δοκιμάζω(!).
Αλλά να η Μαντινεία, η Στυμφαλία, η Τεγέα και ιδιαίτερα η Νεμέα και η Ολυμπία αξίζουν την εκ βάθους εκθεμελίωση. (!!!!!!!!!)
Έκανα πολλές πορείες αναζητώντας αρχαίες πόλεις αυτής της χωράς και έχω καταστρέψει μερικές. Ανάμεσα τους την Τροιζηνα, την Ερμιόνη, την Τύρινθα (tyrins στο χειρόγραφο αντί tiryns), τη μισή ακρόπολη του Άργους, τη Φλιασιά, το φενέο…
Εισέδυσα στη Μάνη.Εδώ και έξι εβδομάδες ασχολούμαι με την ολοκληρωτική καταστροφή της Σπάρτης!
Γκρεμίζοντας τα τείχη, τους ναούς της, μην αφήνοντας πέτρα στην πέτρα θα κάνω και την τοποθεσία της άγνωστη στο μέλλον, για να την ξανακάνω εγώ γνωστή.
Έτσι θα δοξάσω το ταξίδι μου. Δεν είναι αυτό κάτι;”.
Και πιο κάτω:
“η Σπάρτη είναι η πέμπτη πόλη που κάτεσκαψα.
Δεν θέλω να αφήσω λίθο επί λίθου.
Δεν ξέρω αν υπάρχει στον κόσμο πράγμα ικανό να δοξάσει μια αποστολή περισσότερο από του να σκορπίσεις στους ανέμους τη στάχτη του Αγησιλάου, από το ανακαλύψεις τα ονόματα των εφόρων, των γυμνασιαρχών, αγορανόμων, φιλοσόφων, γιατρών, ποιητών, ρητόρων, διάσημων γυναικών, ψηφίσματα της Γερουσίας, τους νόμους του Λυκούργου.
Ασχολούμαι τώρα με την καταστροφή των βαθύτερων θεμελίων του ναού του Αμυκλαίου Απόλλωνα.
Θα κατέστρεφα και άλλους αρχαίους τόπους το ίδιο εύκολα, αν με άφηναν.
Τον πύργο τον γκρέμισα ολοκληρωτικά.”

Για την Τροιζήνα αναφέρει: “γκρέμισα ότι απέμεινε από τα οχυρά και τους ναούς της.”.
Και με απίστευτη αφέλεια ομολογεί: “από τους περιηγητές που προηγήθηκαν δεν θυμάμαι να τόλμησε κανείς να κατεδαφίσει πύργους και άλλα μεγάλα κτίρια!
Εγώ δεν μοιάζω με αυτούς που τρέχουν από πόλη σε πόλη για ιδούν.
Πρέπει να παίρνω χρήσιμα πράγματα”.
Και πώς δικαιολογείται;
Στις 20 Απριλίου 1730, ο Fourmont γράφοντας στον πρεσβευτή της Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη Βιλλενεβέ, δικαιολογεί τους βανδαλισμούς του στην Σπάρτη σαν εκδίκηση, από την κακή απέναντί του συμπεριφορά των Μανιατών:
” Βρίσκομαι σε έναν φοβερό τόπο, στην περίφημη Μάνη.
Κακός λαός και είμαι ευτυχής που γλίτωσα.
Έφυγα από την βάρβαρη πατρίδα τους χωρίς να αποκομίσω τίποτα αξιόλογο, τίποτα για να βγουν τουλάχιστον τα έξοδά μου.
Για να ξεσπάσω, για να εκδικηθώ αυτό το σκλυλολόι, ρίχτηκα πάνω στην αρχαία Σπάρτη.
Δεν ήθελα να μείνει τίποτα από την πόλη που έκτισαν οι πρόγονοί τους.
Την έσβησα, την ανασκάλεψα, την ξεθεμελίωσα, δεν έμεινε λίθος επί λίθου”,
και συνεχίζει:
”Την ισοπέδωσα λοιπόν με κάθε επισημότητα.
Και αυτό προκάλεσε το θαυμασμό των Τούρκων, ενώ οι Έλληνες λύσσαξαν και οι Εβραίοι έμειναν κατάπληκτοι.
Είμαι ήσυχος,πολύ περισσότερο γιατί απόκτησα από το ταξίδι μου πράγματα ικανά να βοηθήσουν και να θαμπώσουν όλους τους σοφούς”.
Ολα τα ημερολογια, χειρογραφα και επιγραφες βρισκονται στην Βασιλικη Βιβλιοθηκη στο Παρισι.
Τετοια Ανθελληνικα καθιζηματα λυμαινονται τον πλανητη εως και σημερα.
Διοτι ο Ελληνισμος ειναι μια οικουμενικη εννοια, δεν συνορευει με κανεναν και δεν φυλακιζεται απο κανεναν.
Ο διεθνης Σιωνισμος λειτουργωντας παντα υπο το σκοτος προσπαθει απο αρχαιοτατων χρονων να πληγωσει την ανθρωποτητα.
Αυτη ειναι και η βασικη διαφορα μεταξυ των 2 εννοιων.
Ο Ελληνισμος προωθει την βελτιωση του ανθρωπου μεσω του πολιτισμου, της Γλωσσας, της Κριτικης σκεψης, της Δημοκρατιας.
Ο Σιωνισμος απο την αλλη αρεσκεται στην υποδουλωση και τον αφανισμο των ανθρωπων, ετσι δημιουργησε θρησκειες, ματαιοδοξια, πολιτικες ιδεολογιες ωστε να καταφερει να διαιρεσει τον ανθρωπο σε οσες περισσοτερες υποκατηγοριες μπορει με αποτελεσμα την χειραγωγηση του.
Δυστυχως γι αυτους το Φως δεν μπορει να υποκυψει στο σκοταδι.
Κλεινω με μια προταση του Αδαμαντιου Κοραη,
“Των Ιουδαίων το προς ημάς μίσος, υπερβαίνει και αυτό το τουρκικό μίσος»

17 Ιουνίου 2015

Λέλεγες, Λάαοι, Ιλίοι, Πόντιοι... ( Γλωσσική Συγγένεια Δωρικής και Ποντιακής διαλέκτου - κοινός ο Πυρρίχιος)

Οι απόγονοι του Δαρδάνου, υιού της Ηλέκτρας και τού Δία, παιδιά τών Λελέγων Μινύων,
 
Πόντιοι ή Λαζοί;
ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΛΑΖΩΝ 1889.ΠΡΟΤΟΣΤΑΤΗΣΑΝ ΣΤΟΝ ΞΕΡΙΖΩΜΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΣΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΠΛΕΥΡΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

Κ. Φωτιάδης

Πολλές φορές έγινα αποδέκτης της ερώτησης τι σχέση έχομε εμείς οι Έλληνες του Πόντου με τους Λαζούς. Υπάρχουν ορισμένοι οι οποίοι ηθελημένα ή αθέλητα παραποιούν την ιστορία προσδιορίζοντας τους Πόντιους ως Λαζούς, υποστηρίζοντας μάλιστα την εκδοχή τους με κριτήριο την επωνυμία που προήλθε από την παρήχηση των δύο λέξεων Ελλάς ζει = Λαζοί.
Το θέμα ήρθε ξανά στην επιφάνεια με την κυκλοφορία ενός δίσκου με παραδοσιακή ποντική μουσική, αλλά με ανιστόρητους στίχους.
Η εύηχη γλωσσολογική πλάνη εγκλώβισε πολλούς συμπατριώτες μας και στον ιστορικό Πόντο οι οποίοι ταύτιζαν τους Πόντιους με τους Λαζούς.
Μπροστά σε αυτά τα δεδομένα συγκροτήθηκε τον Οκτώβριο του 1968 μια ευρεία σύσκεψη των εκπροσώπων των ποντιακών οργανώσεων Θεσσαλονίκης, η οποία εξέτασε το θέμα.
Καρπός των συνεδριάσεων με μοναδικό θέμα την πλαστογράφηση της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας υπήρξε η απόφαση να τεθεί τέλος στην ασυδοσία των ανιστόρητων, στιχουργών, καλλιτεχνών και να υποβληθεί στην Κυβέρνηση υπόμνημα για την καταδίκη των αποφάσεων του συγκεκριμένου δίσκου που άφηνε την υβριστική για τους Πόντιους εντύπωση ότι ανήκουν στην ίδια φυλή με τους αλλόθρησκους Λαζούς, τους απηνείς διώκτες και ηθικούς αυτουργούς της γενοκτονίας του ακριτικού Ελληνισμού. Γιατί η απουσία οποιασδήποτε φυλετικής σχέσης ανάμεσα στους Πόντιους και στους Λαζούς είναι δεδομένη.
Ο ΧΩΡΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΠΟΝΤΟ
Τα γεωγραφικά όρια της Λαζικής, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ιστορικών, είναι ο ποταμός Φάσις στα βορειοανατολικά, υπάρχει όμως διχογνωμία για τα δυτικά όριά της, αφού ο Ξενοφών τα επεκτείνει στην Τραπεζούντα και ο Αρριανός στον Όφι.
Η φυλετική διαφορά είναι δεδομένη, αφού οι Πόντιοι είναι άποικοι από την Ιωνία και μάλιστα προέρχονται από την Μίλητο η οποία, σύμφωνα με τις μαρτυρίες του Ηρόδοτου, του Ξενοφώντα και του Στράβωνα αποίκισε τα παράλια του Ευξείνου, ενώ οι Λαζοί, κατά μία εκδοχή, έλκουν την καταγωγή τους από την Ασία και προερχόμενοι από εκεί εγκαταστάθηκαν στην Λαζική.
Στους Λαζούς αναφέρεται και ο Ξενοφώντας, τονίζοντας ότι κατά την κάθοδο των μυρίων του δέχτηκε απρόκλητη επίθεση από αυτούς, ενώ οι Έλληνες της Τραπεζούντας «της ελληνικωτάτης ταύτης πόλεως» τον φιλοξένησαν εγκάρδια. Οι Λαζοί σε όλη την ιστορική διαδρομή τους διακρίθηκαν για τον ληστρικό χαρακτήρα τους.
Η σύγχυση ανάμεσα στους Έλληνες του ιστορικού Πόντου και στους Λαζούς μπορεί να προσδιοριστεί χρονικά με αφετηρία τα Βυζαντινά χρόνια. Συγκεκριμένα αναφορά στο όνομα Λαζική έχομε το 380 μ.Χ όταν ο Μέγας Θεοδόσιος απονέμει για πρώτη φορά τον τίτλο του «Υπάτου της Κολχίδας και της Λαζικής», ενώ ο Προκόπιος γράφει στα χρόνια του Ιουστινιανού «Λαζοί τα μεν πρώτα γην Κολχίδα ώκουν».
Είναι φανερό ότι την περίοδο εκείνη οι Λαζοί κατοικούσαν ανατολικά της σημερινής Λαζικής, και μόλις την περίοδο της οθωμανοκρατίας εισχωρούν στη Ριζούντα, αφαιμάζουν και αφελληνίζουν τα 105 χωριά της ελληνικής περιφέρειας και απλώνονται ανατολικά του Όφεως.
Οι Λαζοί προσήλθαν στον χριστιανισμό τον 6ο αιώνα, στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, όταν ο βασιλιάς τους ο Τζάθιος μετέβη στην Κωνσταντινούπολη.
Από εκείνη τη χρονική στιγμή ξεκίνησε η συνειδητή ή ασυνείδητη ταύτισή τους με τους Πόντιους, αφού αποδόθηκε ιδιαίτερη σημασία σε εκκλησιαστικό επίπεδο στη θρησκευτική τους ταύτιση με τους Έλληνες και σε επίπεδο αμυντικού σχεδιασμού στη δυνατότητά τους να αποτελέσουν φραγμό στις επεκτατικές τάσεις των Περσών προς την κατεύθυνση της Τραπεζούντας.
Αποτέλεσμα της σύγχυσης αυτής είναι η αναφορά των βυζαντινών χρονικογράφων, μετά το 1204 στους Κομνηνούς της Τραπεζούντας με το προσωνύμιο άρχοντες των Λαζών, γεγονός που πιστοποιεί την αμάθειά τους.
Οι πρώτοι επίσκοποι Λαζικής αναφέρονται από το 680 μΧ και συμμετέχουν στην Στ Οικουμενική Σύνοδο. Μέχρι τον 13ο αιώνα η Λαζική αποτέλεσε ξεχωριστή Μητρόπολη,μετά την ίδρυση όμως της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας υπάγεται στον Μητροπολίτη Τραπεζούντας ο οποίος διατηρεί τον τίτλο «Υπέρτιμος και Έξαρχος πάσης Λαζικής».
Στα νεότερα χρόνια το όνομα των Λαζών περιλαμβάνει τα φύλα που κατοικούν δυτικά της Κολχίδας στον ποταμό Όφι, με αποτέλεσμα η Οθωμανική Αυτοκρατορία να προσδιορίζει τη διοίκηση του Ριζαίου ως Διοίκηση της Λαζικής.
Με την κατάλυση της ελληνικής αυτοκρατορίας και την κυριαρχία των Oθωμανών επιβλήθηκε από τον Σουλτάνο Μεχμέτ Δ την περίοδο που Μέγας Βεζύρης ήταν ο Μεχμέτ και Αχμέτ Κιοπρουλού ο βίαιος εξισλαμισμός, ενώ το μεγαλύτερο μέρος των Λαζών δέχτηκε τη μουσουλμανική θρησκεία, διαφοροποιούμενος έτσι και θρησκευτικά από τους Ελληνοπόντιους.
Μέχρι τον ρωσοοθωμανικό πόλεμο του 1878 το Λαζιστάν αποτελούσε αυτόνομη διοίκηση με έδρα διοικητού το Βατούμ. Το 1878, μετά την κατάληψη του Βατούμ από τους Ρώσους η πρωτεύουσα του Λαζιστάν μεταφέρθηκε στη Ριζούντα.
Ο ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΚΕΜΑΛ ΜΕ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΟΥ Ο ΟΜΟΦΥΛΟΣ ΗΓΕΤΗΣ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΑΡΕΣΚΕΤΟ ΣΕ ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΣΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ.
Μετά την κεμαλική μεταπολίτευση το Λαζιστάν έγινε νομός και απαγορεύτηκε από τις τουρκικές αρχές η χρησιμοποίηση του ονόματός του, γιατί θεωρήθηκε ότι αυτό προσέδιδε αφορμές για την αναγνώριση εθνοτήτων όπως αυτή των Λαζών έξω από τα όρια της τουρκικής επικράτειας.
Οι νεότεροι ερευνητές και συγκεκριμένα ο Δ. Η Οικονομίδης, στο βιβλίο του Ο Πόντος και τα δίκαια του εν αυτώ Ελληνισμού συγκρίνουν τη γλώσσα των Λαζών με αυτή των Γεωργιανών και ανακαλύπτουν συγγενικά στοιχεία εντάσσοντάς την στην Ιβηρική γλωσσική οικογένεια.
Η έρευνα όμως καταδεικνύει με τρόπο απόλυτο ότι δεν υφίσταται σχέση ανάμεσα στους Λαζούς και στους Πόντιους, αφού αυτοί έχουν δική τους γλώσσα, δικά τους ήθη και έθιμα.
Εξάλλου σε όλη την ιστορική τους διαδρομή υπερασπίστηκαν την εθνοτοπική τους ταυτότητα καταδιώκοντας τον ελληνισμό στη λογική του πολύπλευρου ανταγωνισμού.
Στο τέλος μάλιστα του 20ου αιώνα υπήρξαν οι φοβερότεροι πειρατές του ανατολικού τμήματος του Ευξείνου Πόντου.
Είναι λοιπόν αναγκαίο σήμερα να σταματήσει η ταύτιση των Ποντίων με τους Λαζούς.
Τα αίτια μάλιστα στα οποία οφείλεται η συχνά επαναλαμβανόμενη χρήση της ομογενοποίησης των δυο εκ διαμέτρου αντιθέτων εθνοτήτων, αναζητούνται από τους Πόντιους μελετητές σε ύπουλες ενέργειες.
Σύμφωνα με τις αποτιμήσεις κάποιων εκπροσώπων προσφυγικών σωματείων οι οποίες όμως επιστημονικά, όσο γνωρίζω, δεν έχουν ερευνηθεί, η ταύτιση επινοήθηκε από Βούλγαρους ιστορικούς για να απαξιωθεί η εγκατάσταση των Ποντίων στη Μακεδονία.
Σύμφωνα με μια δεύτερη εκδοχή η ταύτιση στοχεύει στην απαξίωση των ίδιων των Ποντίων, αφού διαιωνίζεται από ανιστόρητους, οι οποίοι προσδίδουν στην ποντιακή φυλή τη ρετσινιά του απολίτιστου.
Το θέμα επανέρχεται πολλές φορές τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της μορφωτικής μα ανεπάρκειας.
Ο ελλαδοκεντρισμός όμως του Υπουργείου Παιδείας που στερεί τη δυνατότητα στη νεολαία μας να διδάσκεται την ιστορία του Οικουμενικού Ελληνισμού είναι μια από τις κύριες αιτίες ανάλογων επιστημονικών παρεξηγήσεων.
Ευθύνη έχουν και οι πνευματικοί ταγοί των ποντιακών συλλόγων που δεν ενημερώνουν με ανάλογα ιστορικά σεμινάρια την ελληνική νεολαία. Είναι τραγικό να υπάρχουν πολλοί ακόμα και στους ποντιακούς κύκλους που αγνοούν την αλήθεια και υπερηφανεύονται με το προϊόν της παρήχησης Ελλάς ζει=Λαζοί.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το νεοελληνικό δίστιχο ‘ήρθανε για να μας πούνε η Ελλάδα πως δεν ζει. Ζει, ζει, ζει, φώναξαν οι Πόντιοι μαζί και μας βγάλανε Λαζοί.' ‘Λαζοί είμες, Λαζοί είμες, Λαζιών σκυλ παιδία σα χέρια μουν κρατούμε μαχαίρια και σπαθία' τα οποία καταδίκαζαν τα ποντιακά σωματεία με το Υπόμνημά τους προς τον Υπουργό υποδηλώνοντας την επιχειρούμενη φαλκίδευση της ταυτότητάς τους.
Παρόμοιες αποτιμήσεις πρέπει να εξαλειφθούν, αφού εκφράζουν μια αρνητική για τους Πόντιους αλλά και ανιστόρητη διάσταση. Η καταδίκη της είναι σημαντική για τον λαό του Πόντου, αφού οι πρωτοφανείς σε ένταση διωγμοί τους οποίους έχουν υποστεί από τον σφαγέα, Λαζό τη καταγωγή , Τοπάλ Οσμάν, επιτάσσουν μια άλλη αντιμετώπιση των ιστορικών μυθευμάτων που χαλκεύουν την ιστορική αλήθεια.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1.Εγκυκλοπαίδεια του ποντιακού Ελληνισμού, Ιστορία-Λαογραφία-Πολιτισμός, τ.Γ, έκδοση Μαλλιάρης-Παιδεία.
2. Πρωία Θράκης, Α. Αντωνιάδου, Κομοτηνή, αρ.φ. 781, 28.7.60., Ι. Κανδηλάπτου-Κάνεως, Διευκρίνησις των ονομαισιών Πόντιοι-Λαζοί.
3. Μαριάννα Κορομηλά, Οι έλληνες στη Μαύρη Θάλασσα, από την εποχή του Χαλκού ως τις αρχές του 20ου αιώνα, Πανόραμα. Αθήνα 1991.
4. Ι Σαλτσή, Και πάλι για τους Πόντιους και τους Λαζούς, εξ οικείων τα βέλη-αδέσποτα όμως, Ποντιακή Εστία, έτος 11ον, τ.130-132, 1960.
5. Ι. Κανδηλάπτου, Εθνολογικά μελετήματα, Βήματα προς την αλήθειαν, Ποντιακή Εστία, έτος 12ον, τ.133-134, 1961.
6. Διαφωτιστικόν φυλλάδιον, Περί της χωριστής εθνότητος των Λαζών. Περί της χωριστής εθνότητος των Λαζών εντελώς ξένης προς τους Ελληνοποντίους, Θεσσαλονίκη 1969.


Αυτοί, κατά τον Ηρόδοτο και τον Διόδωρο τον Σικελιώτη, αποτελούν υπολείμματα της Αιγυπτιακής στρατιάς του βασιλιά Σέσωστρι της Αιγύπτου, ο οποίος προέλασε ως την Λαζική.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΙΚΤΥΟ 2010 μ.Χ.

hellinon.net

28 Δεκεμβρίου 2014

Αϊνού πανάρχαιος Πελασγικός αποικισμός ανατολικής Ασίας

Αϊνού ονομάζονται οι ιθαγενείς κάτοικοι των βόρειων ιαπωνικών νησιών Χοκάιντο (Ιαπωνία) και Σαχαλίνης (Ρωσία).

Τα αρχαιολογικά ευρήματα του πολιτισμού τους φτάνουν μέχρι και 18000 π.Χ.
Γενετικά είναι περισσότερο συγγενείς με τους Ευρω-σιβηρικούς λαούς παρά με τους Ιάπωνες.
Δεν έχουν σχιστά μάτια και τα άλλα χαρακτηριστικά των μογγολικών φυλών.
Σήμερα όμως έχουν επιμειχθεί πολύ με τους Ιάπωνες.
Μετά τον δέκατο έκτο αιώνα το κομμάτι των Αΐνού που ζούσαν στα ιαπωνικά νησιά πιέστηκε να αφομοιωθεί από το ιαπωνικό στοιχείο.
Με αποτέλεσμα να καταστραφεί ο πολιτισμός τους σχεδόν ολοκληρωτικά.
Όσοι ζούσαν στη ρωσική Σαχαλίνη ήταν πιο ελεύθεροι και οι κοινότητές τους στην περίοδο πριν τη ρωσική επανάσταση ήταν ορθόδοξες χριστιανικές με δικές τους εκκλησίες.
Μετά τον Β Παγκόσμιο πόλεμο οι περισσότεροι όταν ο σοβιετικός στρατός κατέλαβε τα νησιά τους, έφυγαν στην Ιαπωνία.
Σήμερα είναι αναγνωρισμένη η μειονότητα από το Ιαπωνικό Κοινοβούλιο.
Παραδοσιακά η αρχαία θρησκεία τους είναι πολυθεϊστική και λάτρευαν τα πνεύματα της φύσης.
Η κοινωνία τους ήταν μητριαρχική, δηλαδή οι γυναίκες είχαν στα χέρια τους την οργάνωση της κοινότητας, ενώ οι άντρες ήταν απλά κυνηγοί.
Miα άλλη θεωρία
Αϊνού
Ο πανάρχαιος Πελασγικός αποικισμός της ανατολικής Ασίας
Μεγάλη ήταν η έκπληξη των Ευρωπαίων, όταν ανακάλυψαν ότι σε ορισμένες περιοχές της Άπω Ανατολής κατοικούσαν λαοί λευκοί, τελείως διαφορετικοί από τους μογγολικούς λαούς, οι οποίοι αποτελούσαν λευκές νησίδες μέσα στη μογγολική θάλασσα που τους περιέβαλλε.
Λευκοί πληθυσμοί ανεκαλύφθησαν στην Χοκάιντο, το βορειότερο από τα ιαπωνικά νησιά, στην Σαχαλίνη, στις εκβολές του ποταμού Αμούρ και στις Φιλιππίνες νήσους.
Αργότερα οι ανθρωπολόγοι και οι αρχαιολόγοι (όπως γράφει ο Ι. Πασσάς) εξακρίβωσαν ότι οι λευκοί κάτοικοι της Ανατολικής Ασίας άλλοτε, προ της νεολιθικής εποχής, ήσαν εξαπλωμένοι στο σύνολο σχεδόν της ανατολικής Ασίας.
Οι επιστήμονες ωνόμασαν αυτούς τους πρωτόγονους λευκούς παλαιοκαυκασίους.
Υπολείμματά τους αποτελούν σήμερα οι Νίχβοι ή Γκιλιάκοι των εκβολών του Αμούρ και της Σαχαλίνης, οι Αϊνού της Ιαπωνίας καθώς και μικρές ομάδες στις Φιλιππίνες.
Ο αρχαιότατος λαός των Αϊνού, όπως διδάσκουν οι ελλιπείς, εν γένει πηγές, αντιμετώπισε την εισβολή και την καταπίεση των διωκτών του, των Ιαπώνων.
Αντιστάθηκαν γενναία, πολέμησαν επίμονα με πρωτόγονα όπλα εναντίον πανόπλων εχθρών και απομονώθηκαν τελικώς ως μουσειακό κατάλοιπο στην νήσο Hokkaido.
Ίσως οι εχθροί διέγνωσαν την αξία και την σπουδαία τους καταγωγή και θέλησαν να τους αφανίσουν αφομοιώνοντάς τους και φυλετικώς και γλωσσικώς.
Όμως, όπως και στην Ελληνική Μητρόπολη, δεν κατάφερε ο κατακτητής να αφανίση την γλώσσα.
Η ανά χείρας μελέτη μας λοιπόν είναι πρωτογενής διερεύνηση της γλώσσας, τα λοιπά δε ιστορικά και πολιτισμικά στοιχεία που περιελήφθησαν, βοηθούν τον αναγνώστη να συμπληρώση την εικόνα από τα γλωσσικά στοιχεία, με χαρακτηριστικά του καθ ημέραν βίου, των πεποιθήσεων και της Κοσμογονίας των Αϊνού, που κι αυτά, παραπέμπουν σε ελληνικές πηγές και δοξασίες.
Από το βιβλίο: Δωρικός Σταύρος, Χατζηγιαννάκης Κώστας
Οι Αϊνού λοιπόν σύμφωνα με τους ανθρωπολόγους δεν είναι Ιάπωνες αλλά μάλλον Καυκάσιοι.
Η γραφή "κατακάνα" έχει πολύ ενδιαφέρουσες ομοιότητες με την αρχαία Κρητική συλλαβική γραφή. Η γλώσσα τους και τα έθιμά τους έχουν πάρα πολλές ομοιότητες με τα αντίστοιχα της αρχαίας Ελλάδας, και το όνομά τους θυμίζει και πάλι παραφθορά του "Ίωνας"!
Οι Αϊνού (< Ίωνες) ή πιο σωστά Αϊνώ, «η λευκή φυλή» της Ιαπωνίας.

Ελληνικό βλέμμα Αϊνώ, το πρώτο χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει τους Έλληνες
μεταξύ των οποίων και ο Καθηγητής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου του Phoenix, Thomas S. Anderson, υποστηρίζουν ότι οι Ίωνες έφτασαν στην Ιαπωνία το 7000 π.Χ., στοχεύοντας στο να την χρησιμοποιήσουν ως εφαλτήριο για τον αποικισμό τους στην Αμερική.
Άλλες πληροφορίες τους θέλουν να έχουν σταλεί για συγκεκριμένη αποστολή στην «χώρα του ανατέλλοντος Ηλίου» κατά τα Διονυσιακά, την πανάρχαια εκστρατεία των Ελλήνων στην Ασία περί το 3.000 π.Χ. Κατά την άποψή μας, αυτό είναι και το πιθανότερο σενάριο.
Και οι ίδιοι οι Ιάπωνες δέχονται πως οι Αϊνώ υπήρξαν οι πρώτοι κάτοικοι της Ιαπωνίας ακόμα και πριν από την κατάκτηση των ιαπωνικών νησιών από τις κίτρινες πολεμικές φυλές της ηπειρωτικής Ασίας.
Η επίσημη ιστορία τους αναφέρει μάλιστα πως όταν οι πρώτοι Ιάπωνες διέσχισαν την Κίνα κι έφτασαν στην Ιαπωνία, συνάντησαν μία λευκή γενειοφόρα φυλή (φαινόμενο εξαιρετικά σπάνιο στην γη της Ανατολίας), τους Αϊνώ, που ήταν δεινοί πολεμιστές και κυνηγοί.
Οι Ιάπωνες και γενικά οι Ασιάτες δεν διαθέτουν πυκνές γενειάδες, αφού τα γένια τους είναι αραιά.
Όπως αναφέραμε και προηγουμένως, οι Αϊνώ είναι λευκοί στην όψη, κάποιοι έχουν γαλάζια μάτια και είναι ψηλοί στο ανάστημα.
Κόσμημα με αρχαιοελληνικά σύμβολα.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι προστάτιδα της φυλής τους θεωρούν την «Ματεράσου» (< μη\α\τέρα σου), όπως και τα ονόματα που έχουν δώσει σε κάποια από τα χωριά τους, όπως Ιτάμι (< όπως το βουνό Ίταμος της Θεσσαλίας), Αρία (< Αρεία< Άρη, θεό του πολέμου), Ογκάκι (< Όγκα: προσωνύμιο των Θηβαίων προς την θεά Αθηνά), κ.α. Θεωρούν μάλιστα την κουκουβάγια ως το πουλί της σοφίας, που ως γνωστόν αποτελούσε σύμβολο της θεάς Αθηνάς για τους αρχαίους Έλληνες.
Οι στολές τους είναι κεντημένες με αρχαιοελληνικούς μαιάνδρους ενώ συνηθίζουν να φορούν στο κεφάλι ένα είδος στεφανιού ανάλογο με αυτό που φορούσαν οι πιστοί του Διονύσου στις Διονυσιακές γιορτές (πλέγμα κισσού και άμπελου).
Οι αρχαίοι Έλληνες άλλωστε συνήθιζαν να φορούν σε αρκετές περιστάσεις στεφάνια, όπως οι Ολυμπιονίκες, οι νικητές σε διαγωνισμούς δράματος (ο Αριστοφάνης είχε φορέσει στεφάνι ελιάς), οι μυημένοι στα Ελευσίνια Μυστήρια, κλπ.

Και λίγες λέξεις από τη γλώσσα τους:
conko=χωνί(αρχαία ελληνική κώνος)
cate=περούκα(αρχαία ελληνική χαίτη)
aneaskay=δύναμαι,είμαι ικανός(αρχαία ελληνική ενασκώ)

Για περισσότερα στο βιβλίο:
(ΑΪΝΟΥ,ο πανάρχαιος πελασγικός αποικισμός της Ανατολικής Ασίας),
Στ,Δωρικός(Dr Ing.)-Κ.Χατζηγιαννάκης(Δρ Μηχ.),
εκδόσεις "ΕΥΑΝΔΡΟΣ",Αθήνα 2004.

ΨΆΧΝΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΈΣ ΠΌΛΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΤΟΠΩΝΎΜΙΟ ΑΙΝΟΥ ΔΕΝ ΒΡΉΚΑΝΕ ΆΛΛΑ ΒΡΉΚΑΜΕ ΜΕ ΤΟ ΑΊΝΟΣ ΠΟΥ ΠΙΘΑΝΌΤΑΤΑ ΝΑ ΣΥΝΔΈΟΝΤΑΙ:

A)Αίνος Θράκης
Η Αίνος είναι μια από τις αρχαιότερες θρακικές πόλεις. Aρχικά ονομαζόταν Πολυόμβρια, παίρνοντας το κλασικό της όνομα τον 6ο π.Χ. αιώνα. Πρόκειται για τη σύγχρονή πόλη Ενέζ(Enez).

Σε ένα από τα σωζόμενα αποσπάσματα του Καλλίμαχου (340 π.Χ. -240 π.Χ.-Το VII από τα 13 ποιήματα που έφεραν τον τίτλο Ίαμβοι), που παρατίθεται στη συνέχεια, o επικός ποιητής παρουσιάζει τον Ερμή Περφεραίο να αιτιολογεί τον θεσμό της λατρείας του από την πόλη της Αίνου στη Θράκη2.
VII 32 Έρμάς ό Περφεραίος Αινίων θεός
Περφεραίος Έρμής εν Αίνω τη πόλει της Θράκης τιμάται εντεύθεν·
VIII 20 Επειός προ τον δουρείου ίππου εδημιούργησεν Ερμάν, ον ο Σκάμανδρος πολύς ενεχθείς κατέσυρεν ο δ' εντεύθεν προσηνέχθη εις την προς Αίνω θάλασσαν, άφ' ής αλιευόμενοί τινες ανείλκυσαν αυτόν τη σαγήνη.
Χτισμένη στις εκβολές του Έβρου ποταμού, που τότε ήταν πλωτός, μπόρεσε, χάρη στη θέση αυτή, να αναπτυχθεί ταχύτατα.
Αναφέρεται στους περισσότερους αρχαίους Έλληνες γεωγράφους και Ιστορικούς, από τον Όμηρο μέχρι τον Στράβωνα. Στην Ιλιάδα ο Όμηρος αναφέρει ότι οι ηγέτες των συμμάχων των Τρώων Θρακών ήσαν οι Ακάμας και Πείρος, προερχόμενοι από την Αίνο.
Β)Αίνος (Κοίλη Συρία)
Η Αίνος ήταν μια αρχαία πόλη στην Κοίλη (νότια) Συρία.
Κατά τον χάρτη του Πόιτινγκερ απείχε 37 μίλια βορείως των Κανάθων (Qanawat) και 26 μίλια νοτίως της Δαμασκού.
Κατά την γνώμη άλλων ερευνητών ήταν μέσα στην Περαία του Ιορδάνη.
Ο ερευνητής Kiepert είκασε ότι προήλθε από την φοινικική ain που σημαίνει νερό, αλλά δεν αποκλείεται να υπήρξε στρατιωτική αποικία Θρακών κληρούχων από την Αίνο του Έβρου.
Ο Waddington (1870) την ταυτίζει με την γειτονική Φαινώ ή Φαίνα.
Όλες οι υποθέσεις είναι πιθανές, χωρίς να έχει δοθεί μια σαφής τοποθέτηση.
Γ)Αίνος (Κεφαλονιά)

Αίνος ονομάζεται το ψηλότερο βουνό στην Κεφαλονιά (1,628 m), το οποίο αποτελεί εθνικό δρυμό από το 1962.
Η ψηλότερη κορυφή του Αίνου είναι ο Μέγας Σωρός, απ' όπου φαίνονται καθαρά η Ζάκυνθος και αμυδρά η Λευκάδα και οι κοντινές ακτές της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδος.
Έχει ύψος 1628 μέτρα και ουσιαστικά είναι το μόνο υψηλό βουνό της Κεφαλονιάς.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:


Ένας νεαρός άνδρας Ainu στο νησί Χοκάιντο,Ιαπωνία,
1901 Φωτογραφία από τον Hiram M. Miller



erevnw.blogspot.gr
ΠΗΓΗ

ΠΗΓΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:
http://www.biblionet.gr/book
http://pyrron.blogspot.gr/
http://el.wikipedia.org/
http://www.pygmi.gr/
http://el.wikipedia.

27 Δεκεμβρίου 2014

Άγνωστοι Έλληνες: Όταν οι Έλληνες πορεύονταν Εις Πανίαν


Ακολουθώντας το αέναο ταξίδι των Ελλήνων σε όλον τον κόσμο φτάνουμε σιγά – σιγά στην Ισπανία, την χώρα των Πομπλαδόρες Γκριέκος και των Βάσκων.
Η Ισπανία ανέκαθεν υπήρξε αγαπημένος προορισμός των Ελλήνων από τα αρχαία κιόλας χρόνια…
Ο Ηρακλής πρώτα πρώτα είχε εκστρατεύσει εκεί, γεγονός που πιστοποιείται από τον Φάρο του στην σημερινή Κορούνια, από το όνομα «Πυρηναϊκή», το οποίο απεδόθη στην χερσόνησο από τον ίδιο προς τιμήν της γυναίκας του Πυρήνας αλλά και από χιλιάδες ακόμη πόλεις που ιδρύθηκαν από εκείνον.
Ο γιος του Ηρακλή, επιπλέον, ονομαζόταν Ίβηρας και θεωρούνταν γενάρχης της Ιβηρίας!
Χαρακτηριστική της παρουσίας του μεγάλου αυτού ήρωα στην εν λόγω περιοχή είναι και η ονομασία της σημερινής Διώρυγας του Γιβραλτάρ, που παλαιότερα έφερε το όνομα «Ηράκλειες Στήλες»!
Αρκετά χρόνια αργότερα έφτασε η σειρά αρχικά του Διονύσου να επισκεφθεί εκείνα τα μέρη και έπειτα του Οδυσσέα, ο οποίος σύμφωνα με την παράδοση ίδρυσε την πόλη Ιβηρία στην θέση που βρίσκεται η σημερινή Λισσαβώνα!
Λέγεται μάλιστα πως ο Διόνυσος μετονόμασε την Εσπερία (παλιά ονομασία Ισπανίας) σε Ισπανία, προς τιμήν του Πάνα, ο οποίος τον είχε συνοδεύσει στην εκστρατεία του (Ις-Πανίαν: Εις Πανία)!
«Πᾶνα κατέλιπεν ἐπιμελητὴν τῶν τόπων, ὃς τὴν χώραν ἀπ´ αὐτοῦ Πανίαν μετωνόμασεν· ἣν οἱ μεταγενέστεροι παραγώγως Σπανίαν προσηγόρευσαν, καθὼς ἱστορεῖ Σωσθένης ἐν ιγʹ Ἰβηρικῶν» Πλούταρχος (Περί Ίσιδος και Οσίριδος).

Ο Στράβων στα βιβλία του Β’, Γ’, Δ’, Ε’ των Γεωγραφικών αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι πολλοί ομηρικοί ήρωες πέρασαν από εκείνα τα μέρη (Αινείας, Μενέλαος, κ.α.).
Καταγράφει επίσης την ύπαρξη των Λουσιτανών (αρχαίας επαρχίας της Ιβηρικής χερσονήσου), οι οποίοι είχαν επιλέξει να ακολουθούν τον τρόπο ζωής των Σπαρτιατών.
Έτρωγαν λιτά, οργάνωναν ιππικούς, γυμναστικούς και οπλιτικούς αγώνες και εξασκούνταν γενικότερα στις πολεμικές τέχνες.
Όπως λοιπόν μπορούμε να δούμε, οι Έλληνες προσέθεσαν άλλον έναν σταθμό στις αποικίες τους γύρω από την Μεσόγειο, γεγονός που φαίνεται και από την πλειάδα ελληνικών πόλεων κατά μήκους όλης της Ιβηρίας!

- Εμπόρειον, Ampuries: Η πιο σημαντική ελληνική αποικία. Οι Έλληνες, Φωκαείς συγκεκριμένα, έμαθαν τους ντόπιους να καλλιεργούν με αγάπη τις ελιές και τα’ αμπέλια.
Ονομάστηκε έτσι γιατί ήκμασε το εμπόριο.
Όπου πήγαιναν οι Έλληνες έδιναν απλόχερα και φιλότιμα πολιτισμό και οργάνωναν εμπορικούς σταθμούς, αφού είχαν έντονα ανεπτυγμένο το εμπορικό δαιμόνιο.
Στο Εμπόρειον εισήχθη η πολεοδομία των ελληνικών πόλεων και κόπηκαν τα πρώτα νομίσματα στην περιοχή.
- Καλλίπολη (Βαρκελώνη), Ζάκαθα (Sagundo, ιδρύθηκε από Ζακυνθινούς), Άκρα Λευκή (Alicante),Ταρτησσός (οι Ισπανοί ισχυρίζονται πως είναι η αρχαιότερη πόλη της Ευρώπης), Ρόδη (Rosas), Καρθαγένη(Cartagena), Άβδηρα (στην μνήμη του Άβδηρου, φίλου του Ηρακλή), Πίνητος, Κερεσός, Κάλπη, Ημεροσκόπειον ή Αρτεμίσον, Μαινάκη (Malaca), Εβυσος (Ibiza), και πολλές άλλες.
Φυσικά οι προαναφερθείσες πόλεις βρίθουν ελληνικού στοιχείου μέσω των πολυάριθμων ελληνικών οικοδομημάτων, των θεάτρων, των ναών, των αγαλμάτων (Ανδριάντας Ασκληπειού ύψους 2μ.!), των εορτών, κλπ.
Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα αποτελούν οι γνωστοί αγώνες ταυρομαχίας των Ισπανών, που υφίστανται ως σήμερα και που διαθέτουν τις ρίζες τους στα ταυροκαθάψια της μινωικής εποχής, στο οποίο ο αθλητής εκτελούσε άλματα πάνω από τον ταύρο.
Έχουν βρεθεί αρκετές παραστάσεις και στην Κρήτη (τοιχογραφίες, αγαλματίδιο, σφραγίδες) αλλά και σε άλλα μέρη της Ελλάδας (Πύλος, Τίρυνθα) και στην Μικρά Ασία (Σμύρνη). Από αυτά προήλθαν οι ισπανικές ταυρομαχίες.
Βέβαια στην σημερινή Ισπανία το άθλημα είναι βάρβαρο, αφού στην Ελλάδα δεν θανατωνόταν ο ταύρος, που ήταν ιερό ζώο.

Ας δούμε τώρα λίγα πράγματα για τους δύο κατεξοχήν ελληνογενείς πληθυσμούς της Ισπανίας, τους Πομπλαδόρες Γκριέκος, που πρόκειται για Έλληνες κατοίκους από την Ελίκη, Ελίτσε, και τους Βάσκους που είναι εγκαταστημένοι στα δυτικά Πυρηναία όρη (<Πυρήνα, σύντροφο Ηρακλή).
Οι pobladores Griegos, ενθυμούμενοι την ελληνική τους καταγωγή, εορτάζουν κάθε χρόνο την ελληνική εβδομάδα που περιλαμβάνει την τυπική ζωή μιας αρχαίας ελληνικής πόλης: Ραψωδίες, θέατρα, χορός, πυρσοί, παρελάσεις οπλιτών, αμφορείς, αρχαία νομίσματα, κτερίσματα, χιτώνες, περικνημίδες και λόγος ομηρικός.
Παράλληλα τιμούν με θρησκευτικές παραστάσεις την Κοίμηση της Θεοτόκου κάθε 15η Αυγούστου.
Όσον αφορά τους Βάσκους, υπάρχουν διάφορες θεωρίες σχετικά με την καταγωγή τους (Λιβύοι, Φοίνικες, Ίβηροι, κλπ).
Πιο πειστική φαντάζει η ελληνική αν σκεφτούμε ότι πέραν της ελληνικής τους νοοτροπίας και κουλτούρας, οι ίδιοι οι Βάσκοι δηλώνουν Έλληνες!
Ειδικότερα είναι γνωστοί για την φιλοξενία, την υπερηφάνεια, την φιλοπατρία και τις στρατιωτικές τους ικανότητες.
Ο Στραβων αναφέρει (Γ’ 155): «Οι παλαιοί πολεμιστές ζούσαν κατά Σπαρτιατικό τρόπο και φορούσαν περικνημίδες. Οι Δρυΐδες προέβλεπαν τα μελλούμενα από σφάγια των θυσιών, αφού εξέταζαν τα σπλάχνα τους (…) Ιδρύθηκαν πόλεις που έχουν ονόματα, όπως Έλληνες, Αμφίλοχοι, διότι ο Αμφίλοχος πέθανε εδὠ. Προσφέρουν κατά τρόπον ελληνικό (…) Είναι το έθνος των Ουασκόνων».

Οι Βάσκοι καλλιεργούν, ως κλασσικοί Έλληνες, με φροντίδα τα σταφύλια και τις ελιές και διατηρούν υπερβολική αγάπη για την Ελλάδα.
Ποιος ξεχνάει την πρόταση των Βάσκων Ευρωβουλευτών ν’ αποτελούν τα Ελληνικά την επίσημη γλώσσα της Ευρώπης, κάτι που φυσικά καταψηφίστηκε και από Έλληνες «ευρωπαϊστές».
Στο Μπιλμπάο στεγάζεται η Ελληνική Βασιλική Ακαδημία.
Και μιας και μιλήσαμε για γλώσσα, ας δούμε ενδεικτικά ορισμένες εκ των ισπανικών λέξεων που έχουν ελληνική ρίζα:
Aire< αήρTala< τάλας (φτωχός)Henada< χελιδών (Δωρική Διάλεκτος, κατά την οποία το λ τρέπεται σε ν)Tronu< θρόνοςHerria< χώρα
estadio> στάδιον
mozo(υπηρέτης)>μόθων(γιος δούλου)Ana< Άν(ν)α (προσφώνημα Ελλήνων για τον Δία που προέρχεται από το επίρρημα άνω)
Αλλά και το επιφώνημα των Ισπανών «όλε» προέρχεται από την ελληνική φράση θρήνου «ὦ ὀλε δαῖμον»!
Δείτε το συγκινητικό βίντεο όπου το ελληνικό DNA των σημερινών Ισπανών βγαίνει στην επιφάνεια και μιλάει από μόνο του:


Υπάρχει επίσης πλήθος Ισπανών φιλελλήνων:
Χουάν Βαλέρα (σημαντικός ποιητής και πεζογράφος, απέδωσε πρώτος νεοελληνικά ποιήματα στα ισπανικά).
Αντόνιο Ρουμπιό Λιουκ (φιλόλογος, ένθερμος φιλέλληνας, απέδωσε στα ισπανικά κείμενα ελληνικής λογοτεχνίας).
Μπέργκνες ντε λας Κάσας (Καταλανός ελληνιστής, πίστευε ότι η καταλανική πολιτιστική ιδιαιτερότητα έπρεπε να συνδεθεί με τον ελληνικό πολιτισμό)
Federico Krutwig Sagredo (Βάσκος ελληνιστής, θεωρούσε τα ελληνικά μητέρα όλων των γλωσσών)
Pedro Olalla (Ελληνιστής των ημερών μας θεωρεί τον Ελληνισμό ελπίδα του μέλλοντος)
Σημαντικοί μεταγενέστεροι Έλληνες που αγαπήθηκαν από τους Ισπανούς ήταν ο γνωστός Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (Ελ Γκρέκο) καθώς και ο λόγιος Δημήτρης Δούκας που προσκλήθηκε να διδάξει τα ουμανιστικά γράμματα στην πρώιμη αναγεννησιακή Ισπανία.
Σήμερα εδράζει μεγάλος αριθμός οργανώσεων και ιδρυμάτων που αφορύν τον Ελληνισμό της Ισπανίας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα συνιστά το «Iberia Graeca», που ξεκίνησε επίσημα την λειτουργία του το 2010 από το Υπουργείο Πολιτισμού της Ισπανίας και την Κυβέρνηση της Καταλανίας με σκοπό την ταξινόμηση και πιο εμπεριστατωμένη μελέτη του τεράστιου όγκου ελληνικών αρχαιολογικών ευρημάτων που ανακαλύπτονται συνεχώς στην πόλη Εμπόριον.
Η Ισπανία αποτελεί έναν ακόμα αξιομνημόνευτο σταθμό των Ελλήνων που πιστοποιεί το αδιάκοπο ταξίδι τους όχι μόνο στην περιοχή της Μεσογείου αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Φυσικά η Ελλάδα εξακολουθεί να κρατά σφαλισμένη την πόρτα σε αυτούς τους Έλληνες που θα μπορούσαν να προσφέρουν πολλά στην χώρα μας αλλά και στον Ελληνισμό γενικότερα, κάτι που ήδη κάνουν…

Πηγή: ΠΥΓΜΗ.gr
awakengr.com

Μεγάλη Ελλάδα.(Magna Grecia). Μέρος 1ον


Μεγάλη Ελλάδα ,η αρχαία ονομασία της Νότιας ή Κάτω Ιταλίας και της Σικελίας, η οποία δόθηκε εξαιτίας των πολυάριθμων αποικιών (αχαϊκών, δωρικών, ιωνικών) που ιδρύθηκαν εκεί από τους Έλληνες.
Δεν είναι εξακριβωμένη η προέλευση της συγκεκριμένης ονομασίας, ωστόσο δηλώνεται με αυτόν τον όρο, σε γραπτές φιλολογικές μαρτυρίες, ήδη από το 2ο αι. π.Χ., από τον ιστοριογράφο Πολύβιο. Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει ο Στράβωνας (C, 253), η επικοινωνία μεταξύ των πληθυσμών της Νότιας Ιταλίας και του Αιγαίου είχε ξεκινήσει από την μυκηναϊκή εποχή, με ανταλλαγές εμπορικών προϊόντων, ενώ δεν αποκλείεται το γεγονός να είχαν εγκατασταθεί σε αυτό το τμήμα της Ιταλίας, και κατά κύριο λόγο στα παράλια, ομάδες Μυκηναίων ήδη από το 13ο αι. π.Χ.
Η Κάτω Ιταλία αποικίσθηκε από Αχαιούς της Κεντρικής Ελλάδας και της Πελοποννήσου, ενώ η Σικελία από Ίωνες και Δωριείς.
Οι Eλληνικές πόλεις της "Μεγάλης Ελλάδος" ήταν αποικίες Ελληνικών πόλεων-κρατών από την κυρίως Ελλάδα και την Μικρά Ασία
Είναι γεγονός, ότι η αρχαιότερη αποικία, σύμφωνα με την ελληνική παράδοση, είναι η Κύμη, η οποία ιδρύθηκε το 725 π.Χ. από τους Χαλκιδείς στην Καμπανία της Ιταλίας και θεωρείται ως η πρώτη αποικιακή πόλη στη Δύση.
Επηρέασε τον πολιτισμό των Ετρούσκων και των άλλων ιταλικών λαών, καθώς από τους αποίκους της Κύμης διαδόθηκε στην Ιταλία το χαλκιδικό αλφάβητο, από το οποίο προήλθε το λατινικό.
Οι ελληνικοί μύθοι, οι ελληνικές θρησκευτικές δοξασίες, τύποι λατρείας, ήθη και έθιμα και πολλά άλλα πολιτιστικά στοιχεία διαδόθηκαν επίσης στην περιοχή.
Η Καμπανία, μια και αναφερθήκαμε σ’ αυτήν, είχε κατοικηθεί στα πολύ παλιά χρόνια από Ετρούσκους.
Ο μεγάλος ελληνικός αποικισμός που άρχισε από τον 8ο π.Χ. αιώνα έφερε στην περιοχή πολλούς Έλληνες αποίκους, που ίδρυσαν σημαντικές πόλεις, κυρίως στα παράλια της Καμπανίας (Ποτίολοι, Ελέα, Ποσειδωνία, Καπρέες, Καπύη κτλ.) και παρουσιάστηκε τότε μια αλληλεπίδραση στους πολιτισμούς Ελλήνων και Ετρούσκων.
Η πόλη Ποτίολοι, είναι μία ρωμαϊκή ονομασία της αρχαίας ελληνικής αποικίας Δικαιάρχειας (σήμερα Ποτσουόλι), στον κόλπο της Νεάπολης.
Η Δικαιάρχεια ιδρύθηκε γύρω στα 526 π.Χ. από Σάμιους, που εγκατέλειψαν την πατρίδα τους διωγμένοι από την τυραννίδα του Πολυκράτη.
Ανάμεσά τους πρέπει να ήταν και ο φιλόσοφος Πυθαγόρας.
Η πόλη γνώρισε μεγάλη ακμή από το εμπόριο του θειαφιού, που αφθονούσε στην περιοχή, και του σιδήρου.
Αργότερα κατακτήθηκε από τους Σαμνίτες και τέλος από τους Ρωμαίους, οπότε ονομάστηκε Ποτίολοι.
Ως τις αρχές του 2ου αι. ήταν ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Ρώμης.
Από τη ρωμαϊκή πόλη σώζονται τα ερείπια της αγοράς και ένα αμφιθέατρο, που έχτισε ο Βεσπασιανός.
Η Ποσειδωνία είναι κι αυτή μία πολύ σημαντική αρχαία ελληνική αποικία στη Λευκανία της Κάτω Ιταλίας, στις ακτές του Τυρρηνικού πελάγους. Ιδρύθηκε από αποίκους της Σύβαρης και γνώρισε μεγάλη ακμή ως την κατάληψή της από τους Λευκανούς στο τέλος του 4ου π.Χ. αι. Το 273 π.Χ. την κατέλαβαν οι Ρωμαίοι και την ονόμασαν Paestum.
Στη συνέχεια η Ποσειδωνία άκμασε και ως ρωμαϊκή πόλη.
Αργότερα καταστράφηκε από επιδρομή Σαρακηνών πειρατών (877 μ.Χ.) και από το 15ο αιώνα έπαψε να κατοικείται.
Δυο από τους επιβλητικούς Ναούς της Ποσειδωνίας.
Πολύ αξιόλογα είναι τα αρχαιολογικά ευρήματα της Ποσειδωνίας και ιδιαίτερα οι τρεις μεγάλοι δωρικοί ναοί της.
Από αυτούς ο νεότερος, ονομαζόμενος ναός του Ποσειδώνα, χρονολογείται στον 5ο π.Χ. αι. και σώζεται σε πολύ καλή κατάσταση.
Είναι εξάστυλος, περίπτερος ναός με 36 κολόνες και διαστάσεις 60x24,25 μ.
Σώζονται ακόμα πολυάριθμοι τάφοι με ωραίες τοιχογραφίες, μεγάλη «βασιλική στοά», αγορά, διάφορα ερείπια τειχών με πύλες κ.ά.
Η Σύβαρη (Σύβαρις) ήταν μία αρχαία ελληνική πόλη στη Λευκανία της Κάτω Ιταλίας.
Την ίδρυσαν οι Αχαιοί και οι Τροιζήνιοι περίπου το 720 π.Χ. στον κόλπο του Τάραντα.
Απέκτησε μεγάλο υλικό πλούτο, επειδή ήταν το κέντρο του διαμετακομιστικού εμπορίου της Κάτω Ιταλίας.
Ο πλούτος είχε μεγάλη επίδραση στην ψυχολογία και τη ζωή των κατοίκων, που έγιναν μαλθακοί. Λέγεται μάλιστα ότι τόσο απέφευγαν το θόρυβο, ώστε απομάκρυναν ακόμη και τους πετεινούς για να μην τους ενοχλούν.
Από την αρχαιότητα με τη λέξη «συβαριτισμός» εννοείται η μαλθακότητα.
Η Σύβαρη καταστράφηκε το 510 π.Χ. από την ανταγωνίστριά της πόλη Κρότωνα.
Άλλη σημαντική αποικία ήταν ο Τάραντας, που ιδρύθηκε περίπου στα τέλη του 8ου αι. π.Χ., στον ομώνυμο κόλπο, από αποίκους οι οποίοι προέρχονταν από την ευρύτερη περιοχή της Σπάρτης.
Άλλη αχαϊκή αποικία στον κόλπο του Τάραντα ήταν ο Κρότωνας και το Μεταπόντιο, οι οποίες ιδρύθηκαν στο τέλος του 7ου αι. π.Χ. Το 730 π.Χ., περίπου, αποικίσθηκε το νοτιότερο άκρο της περιοχής της Καλαβρίας, από μια ομάδα Χαλκιδέων, οι οποίοι ίδρυσαν εκεί το Ρήγιο.
Ως γνωστόν, η Χερσόνησος της Καλαβρίας συγκαταλεγόταν από τον 8ο αι. π.Χ. στην περιοχή της Μεγάλης Ελλάδας και ονομαζόταν από τους Έλληνες Βρεττία.
Οι ιταλικοί λαοί που την κατοικούσαν προηγούμενα αφομοιώθηκαν γρήγορα από τους Έλληνες και ακολούθησαν την πορεία του πολιτισμού τους.
Οι ελληνικές αποικίες της περιοχής, το Ρήγιο, η Σύβαρη, ο Κρότωνας, οι Επιζεφύριοι Λοκροί έφτασαν γρήγορα σε μεγάλη ακμή.
Στο εσωτερικό της χερσονήσου, στο οποίο δεν είχαν επεκταθεί οι Έλληνες άποικοι, ζούσαν οι Βρέττιοι ή Βρούττιοι, οι οποίοι, στα τέλη του 4ου αι. π.Χ., άρχισαν να προχωρούν προς τα νότια. Στον 3ο αι. π.Χ., μετά την κατάκτηση της χερσονήσου από τους Ρωμαίους, Βρούττιοι και Έλληνες συγχωνεύτηκαν και άρχισε η παρακμή των μεγάλων ελληνικών αποικιών.
Μετά την κατάλυση του δυτικού ρωμαϊκού κράτους (476 μ.Χ.) η Καλαβρία υπέστη τις επιδρομές των Οστρογότθων και των Βησιγότθων.
Τον 6ο αι. κατακτήθηκε από τους στρατηγούς του Ιουστινιανού Βελισάριο και Ναρσή.
Λίγο αργότερα καινούριες επιδρομές των Λογγοβάρδων αυτή τη φορά και αργότερα των Σαρακηνών, προκάλεσαν την οριστική παρακμή.
Για να επανέλθουμε, θα πρέπει να πούμε .ότι, κύριο χαρακτηριστικό των περισσότερων αποικιών της Μεγάλης Ελλάδας ήταν η έντονη εμπορική δραστηριότητα.
Τα εμπορικά πλοία των Ελλήνων μετέφεραν τα ελληνικά εμπορεύματα σε όλα τα μέρη του τότε γνωστού κόσμου, εκτοπίζοντας τους Φοίνικες, οι οποίοι ήταν οι κυρίαρχοι μέχρι τότε.
Ιδιαίτερες εμπορικές σχέσεις δημιουργήθηκαν με τη μητρόπολη και τις ιωνικές, κυρίως, αποικίες.
Οι αποικίες αυτές εξελίχθηκαν επίσης σε αξιόλογα πολιτιστικά κέντρα.
Ανεγέρθηκαν μεγαλοπρεπείς ναοί στον Ακράγαντα, την Ποσειδωνία, το Σελινούντα.
Δωρικός Ναός ,πιθανόν αφιερωμένος στον Απόλλωνα ,στην Ακρόπολη του Σελινούντα στην Σικελία.
Αναπτύχθηκαν ακόμη ο αθλητισμός και τα γράμματα, με σημαντικότερους εκπροσώπους τον Εμπεδοκλή και το Γοργία. Στην ποίηση ξεχώρισαν ο Λεωνίδας ο Ταραντίνος (ο μεγάλος επιγραμματοποιός), ο Ίβυκος κ.ά.
Άνθησαν η πυθαγόρεια και ελεατική φιλοσοφία και δημιουργήθηκαν διάφορα θρησκευτικά κινήματα.
Παράλληλα οι πολιτικοί αγώνες οδήγησαν στους νομοθετικούς κώδικες του Ζάλευκου και του Χαρώνδα.
Βέβαιον είναι ότι, όπως οι ελληνικές, έτσι και οι πόλεις της Μεγάλης Ελλάδας είχαν έντονους πολιτικούς ανταγωνισμούς, καθώς ήταν αυτόνομες και ανεξάρτητες μεταξύ τους, χωρίς πολιτική ενότητα, με αποτέλεσμα να βρίσκονται συχνά σε κομματικές διχόνοιες που τις εξαντλούσαν.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που έφτασαν ως τον πόλεμο προκαλώντας την επέμβαση της μητρόπολης. Από τις διαφορές Εγεσταίων, Σελινουντίων και Συρακουσίων προκλήθηκε η εκστρατεία των Αθηναίων στη Σικελία και η συνέχιση του πελοποννησιακού πολέμου.
Οι συνεχείς πόλεμοι, εξάλλου, των ελληνικών πόλεων της Μεγάλης Ελλάδας με τους ιθαγενείς λαούς της Ρώμης και της Καρχηδόνας προκάλεσαν ως ένα βαθμό τις εκστρατείες του Αρχίδαμου, του Αλέξανδρου του Μολοσσού, του Κλεώνυμου και του Πύρρου.
Από τον 3ο αι. π.Χ. άρχισε η βαθμιαία υποταγή της Μεγάλης Ελλάδας στους Ρωμαίους. Χρειάστηκαν ωστόσο δύο ολόκληροι αιώνες μέχρι να τελειώσουν οι πόλεμοι Ρώμης και Καρχηδόνας, προκειμένου να υποταχτούν οι ελληνικές αποικίες οριστικά.
Καλώς Ήρθατε...Πινακίδα στην Ελληνόφωνη περιοχή της Grecìa Salentina του Salento της Aπουλίας.
Τελειώνοντας, να σημειώσουμε ότι παρά την υποταγή τους οι Έλληνες των περιοχών αυτών διατήρησαν για πολλούς αιώνες τον πολιτισμό, τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμά τους.
Κατόρθωσαν παρά τη μακρά ρωμαϊκή κυριαρχία και την κατάληψή τους από τους Λομβαρδούς, τους Άραβες και τους Νορμανδούς να διατηρήσουν τη γλώσσα τους.
Ακόμη και σήμερα σε πολλά χωριά της Κάτω Ιταλίας απαντώνται ελληνικά πολιτιστικά στοιχεία, καθώς και μια διάλεκτος που παρουσιάζει πληθώρα από παραφθαρμένες ελληνικές ρίζες.
ΤΕΛΟΣ 1ου Μερους.
sakketosaggelos.gr
autochthonesellhnes.
Επιμέλεια φωτογραφίας Διόνυσος.