Επιλέγω να πιστεύω πώς...

...επικρατούν τα "χώματα".

Επιλέγω να πιστεύω πώς το φως κυριαρχεί στο σκοτάδι…

Επιλέγω να πιστεύω πώς το πάρα πάνω δημοσίευμα είναι παρανόηση…

Επιλέγω να πιστεύω πώς οι αρμόδιοι φορείς εκτελούν το καθήκον τους…

Επιλέγω να πιστεύω πώς οι νόμοι, δεν φτιάχτηκαν για να παραβιάζονται…

Επιλέγω να πιστεύω πώς τα επίσημα τεκμήρια με υπογραφή θα υπερισχύσουν…

Επιλέγω να πιστεύω πώς οι υπεύθυνοι τιμούν την υπογραφή τους…

Επιλέγω να πιστεύω πώς οι αρχαιολόγοι, έχουν εικόνα των αξιών και όχι εγώ…

Επιλέγω να πιστεύω πώς οι κάτοικοι είναι ακόμη οι Λακεδαιμόνιοι…
Επιλέγω να πιστεύω πώς δεν γίνονται αυτά για Γερμανική επένδυση...

Επιλέγω να πιστεύω πώς το χρήμα δεν είναι δύναμη, εξάρτηση, εξουσία.

Μπορώ να αρνούμαι τα πιστεύω σας...
...προτεραιότητα σας τα"παλλόμενα πέη" τυχαίο;  
Μπορεί όμως η Φυλή, να επιχωματωθεί;

Υ.Γ.

Γίνεται ο Λύκος να φυλάει τα πρόβατα...

η "τύχη" των αρχαιοτήτων σε σχέση με το "δημόσιο" έργο.... 

μα είναι προδιαγεγραμμένη σε αυτή την χώρα...
Η πλειοψηφία των αρχαιοτήτων αναδείχτηκε, και εξακολουθεί να αναδεικνύεται από μη Ελληνικά πανεπιστήμια και φορείς, γιατί τα φερόμενα Ελληνικά είναι μικρόψυχα.

«Ἐς αὔριον τά σπουδαῖα»…
Αρχίας, ολιγαρχικός ηγέτης της θηβας 379 π.χ.

(Αυτή η παροιμιακή φράση είναι του Πλουτάρχου, από το βίο του Πλουτάρχου που αναφέρεται στον Πελοπίδα.
Ανήκει στον Θηβαίο στρατηγό Αρχία, φίλο των Σπαρτιατών, όταν σε ένα συμπόσιο κάποιος του πήγε ένα γράμμα, που περιείχε την πληροφορία ότι κινδύνευε από τους δημοκρατικούς και τον Πελοπίδα που είχε επιστρέψει στη Θήβα από την Αθήνα κρυφά. Βρισκόμαστε στο 379 π.Χ.
Ο Αρχίας, πάνω στο γλέντι και μέσα στη χαρά του, πάνω στη μέθη της δύναμής του και της εξουσίας, αμέλησε να το ανοίξει.
Αντί να ανοίξει την επιστολή και να τη διαβάσει, την έβαλε στην άκρη λέγοντας «εις αύριον τα σπουδαία», δηλαδή αύριο θα διαβάσω τα σημαντικά πράγματα που περιέχει αυτή η επιστολή.
Αυτό ήταν και το λάθος του.
Σε λίγο δολοφονήθηκε και αυτός και οι φίλοι του.)