Συντάκτης: Γρηγόρης Κεντητός
Η Μάνη υπήρξε για αιώνες ένας τόπος απομονωμένος, προστατευμένος από τη γεωμορφολογία του Ταΰγετου και την αδυσώπητη προσήλωση των κατοίκων της στην ανεξαρτησία. Αυτή η απομόνωση δεν άφησε μόνο πολιτιστικά ή ιστορικά ίχνη. Το 2017, μια γενετική μελέτη με τίτλο «Genetics of the Peloponnesean populations and the theory of extinction of the medieval Peloponnesean Greeks» αποκάλυψε ότι οι Μανιάτες έχουν εντυπωσιακές ιδιαιτερότητες και στο DNA τους.
Η μελέτη έδειξε πως οι Μανιάτες μοιράζονται κατά μέσο όρο 0,25% του γονιδιώματός τους (ή περίπου 35-36 cM) μέσω τμημάτων IBD (identical by descent), ένδειξη κοινής καταγωγής. Το ποσοστό αυτό είναι εντυπωσιακό, καθώς το 95% των συμμετεχόντων Μανιατών είχαν τουλάχιστον ένα κοινό γονιδιακό τμήμα με άλλον Μανιάτη. Τα ευρήματα αυτά δείχνουν όχι μόνο ισχυρούς γενετικούς δεσμούς εντός της Μάνης αλλά και τη μακρόχρονη απομόνωση του πληθυσμού της.
Η ανάλυση PCA και ADMIXTURE ανέδειξε τους Μανιάτες ως έναν πληθυσμό σαφώς διακριτό από τους άλλους Πελοποννήσιους, τους ηπειρωτικούς και νησιωτικούς Έλληνες αλλά και τους Μικρασιάτες. Το στοιχείο αυτό γίνεται ακόμη πιο ενδιαφέρον, καθώς η γενετική τους συγγένεια παρουσιάζει μερική επικάλυψη με τους Νότιους Ιταλούς και Σικελούς, περιοχές στις οποίες, όπως έχουν δείξει άλλες μελέτες, επιβίωσαν ισχυρά στοιχεία αρχαίας ελληνικής καταγωγής.
Το πιο εντυπωσιακό όμως ήταν η καταγραφή της εξαιρετικά χαμηλής σλαβικής γενετικής πρόσμιξης στους Μανιάτες. Η Μέσα Μάνη, ειδικά, καταγράφει ποσοστά που κυμαίνονται από μόλις 0,7% έως 1,6%. Συγκριτικά, οι περιοχές της Έξω Μάνης και της Κάτω Μάνης φέρουν μεγαλύτερη αλλά ακόμη σχετικά περιορισμένη σλαβική επιρροή (4,9%-8,6% και 5,7%-10,9% αντίστοιχα). Αυτά τα ποσοστά είναι πέντε έως οκτώ φορές χαμηλότερα από τον μέσο όρο των υπόλοιπων Πελοποννησίων, που φτάνει έως και το 14,4%.
Η μελέτη αναδεικνύει την περιοχή της Μάνης ως μια γενετική κιβωτό της αρχαίας Ελλάδας. Σε αντίθεση με άλλους πληθυσμούς που δέχθηκαν ισχυρές προσμείξεις στο πέρασμα των αιώνων, οι Μανιάτες φαίνεται να διατήρησαν πολλά από τα γενετικά τους χαρακτηριστικά αναλλοίωτα. Το φαινόμενο της «γενετικής απομόνωσης λόγω απόστασης» ενισχύει την ερμηνεία αυτή, καθώς η γεωγραφική δυσκολία πρόσβασης συνέβαλε στο να περιοριστούν οι γενετικές επιμειξίες με ξένους πληθυσμούς.
Η γενετική υπογραφή των Μανιατών, σύμφωνα με τους ερευνητές, φανερώνει μια σύνδεση με πληθυσμούς που κατοικούσαν τη νότια Πελοπόννησο ήδη από την αρχαιότητα. Παράλληλα, ενισχύει τη θεωρία ότι η Μάνη κατοικήθηκε από Δωριείς, όπως υποστήριζε και ο Ηρόδοτος. Σε αυτό συμφωνούν και τα γλωσσικά στοιχεία που διασώζονται στην περιοχή, καθώς πολλές λέξεις και ιδιώματα έχουν αρχαιοελληνική ρίζα.
Αυτή η μελέτη δεν αποτελεί απλώς μια επιστημονική ανάλυση. Είναι μια γέφυρα που ενώνει το παρελθόν με το παρόν, μια απόδειξη ότι η ιστορία των Μανιατών δεν γράφεται μόνο σε πέτρινους πύργους και πολεμικά τραγούδια, αλλά και στα ίδια τους τα κύτταρα.
Με εκτίμηση
Η Μάνη υπήρξε για αιώνες ένας τόπος απομονωμένος, προστατευμένος από τη γεωμορφολογία του Ταΰγετου και την αδυσώπητη προσήλωση των κατοίκων της στην ανεξαρτησία. Αυτή η απομόνωση δεν άφησε μόνο πολιτιστικά ή ιστορικά ίχνη. Το 2017, μια γενετική μελέτη με τίτλο «Genetics of the Peloponnesean populations and the theory of extinction of the medieval Peloponnesean Greeks» αποκάλυψε ότι οι Μανιάτες έχουν εντυπωσιακές ιδιαιτερότητες και στο DNA τους.
Η μελέτη έδειξε πως οι Μανιάτες μοιράζονται κατά μέσο όρο 0,25% του γονιδιώματός τους (ή περίπου 35-36 cM) μέσω τμημάτων IBD (identical by descent), ένδειξη κοινής καταγωγής. Το ποσοστό αυτό είναι εντυπωσιακό, καθώς το 95% των συμμετεχόντων Μανιατών είχαν τουλάχιστον ένα κοινό γονιδιακό τμήμα με άλλον Μανιάτη. Τα ευρήματα αυτά δείχνουν όχι μόνο ισχυρούς γενετικούς δεσμούς εντός της Μάνης αλλά και τη μακρόχρονη απομόνωση του πληθυσμού της.
Η ανάλυση PCA και ADMIXTURE ανέδειξε τους Μανιάτες ως έναν πληθυσμό σαφώς διακριτό από τους άλλους Πελοποννήσιους, τους ηπειρωτικούς και νησιωτικούς Έλληνες αλλά και τους Μικρασιάτες. Το στοιχείο αυτό γίνεται ακόμη πιο ενδιαφέρον, καθώς η γενετική τους συγγένεια παρουσιάζει μερική επικάλυψη με τους Νότιους Ιταλούς και Σικελούς, περιοχές στις οποίες, όπως έχουν δείξει άλλες μελέτες, επιβίωσαν ισχυρά στοιχεία αρχαίας ελληνικής καταγωγής.
Το πιο εντυπωσιακό όμως ήταν η καταγραφή της εξαιρετικά χαμηλής σλαβικής γενετικής πρόσμιξης στους Μανιάτες. Η Μέσα Μάνη, ειδικά, καταγράφει ποσοστά που κυμαίνονται από μόλις 0,7% έως 1,6%. Συγκριτικά, οι περιοχές της Έξω Μάνης και της Κάτω Μάνης φέρουν μεγαλύτερη αλλά ακόμη σχετικά περιορισμένη σλαβική επιρροή (4,9%-8,6% και 5,7%-10,9% αντίστοιχα). Αυτά τα ποσοστά είναι πέντε έως οκτώ φορές χαμηλότερα από τον μέσο όρο των υπόλοιπων Πελοποννησίων, που φτάνει έως και το 14,4%.
Η μελέτη αναδεικνύει την περιοχή της Μάνης ως μια γενετική κιβωτό της αρχαίας Ελλάδας. Σε αντίθεση με άλλους πληθυσμούς που δέχθηκαν ισχυρές προσμείξεις στο πέρασμα των αιώνων, οι Μανιάτες φαίνεται να διατήρησαν πολλά από τα γενετικά τους χαρακτηριστικά αναλλοίωτα. Το φαινόμενο της «γενετικής απομόνωσης λόγω απόστασης» ενισχύει την ερμηνεία αυτή, καθώς η γεωγραφική δυσκολία πρόσβασης συνέβαλε στο να περιοριστούν οι γενετικές επιμειξίες με ξένους πληθυσμούς.
Η γενετική υπογραφή των Μανιατών, σύμφωνα με τους ερευνητές, φανερώνει μια σύνδεση με πληθυσμούς που κατοικούσαν τη νότια Πελοπόννησο ήδη από την αρχαιότητα. Παράλληλα, ενισχύει τη θεωρία ότι η Μάνη κατοικήθηκε από Δωριείς, όπως υποστήριζε και ο Ηρόδοτος. Σε αυτό συμφωνούν και τα γλωσσικά στοιχεία που διασώζονται στην περιοχή, καθώς πολλές λέξεις και ιδιώματα έχουν αρχαιοελληνική ρίζα.
Αυτή η μελέτη δεν αποτελεί απλώς μια επιστημονική ανάλυση. Είναι μια γέφυρα που ενώνει το παρελθόν με το παρόν, μια απόδειξη ότι η ιστορία των Μανιατών δεν γράφεται μόνο σε πέτρινους πύργους και πολεμικά τραγούδια, αλλά και στα ίδια τους τα κύτταρα.
Φαίνεται πώς έχουν μεγάλη δόση αληθείας οι τοποθετήσεις μου. Σμειωτέον ότι έχουν διατυπωθεί σε προηγούμενο χρόνο από την δημοσίευση της μελέτης, τον Μάρτιο του 2008. Συγκεκριμένα οτι οι Εζερίτες και οι Μελιγγοι δεν ήταν Σλάβικα φύλλα αλλα αυτόχθωνες
Εδώ σύνδεσμος από το ιστολόγιο.
Εδώ η παράθεση από αναδημοσίευση, στο bolg μου Καρυούπολις
"Σύμφωνα με νεώτερες μελέτες, η θεωρία περί ειρηνικής εισβολής Σλάβων αρχίζει και κλονίζεται. Βέβαια μετακινήσεις πληθυσμών υπάρχουν αλλά όχι σε τόσο μεγάλο ποσοστό ώστε να επηρεάσουν την ομοιογένεια της περιοχής. Τά φύλλα που μετοίκησαν περισσότερο μοιάζουν με Βλάχους Αρβανίτες ή Βλαχοαρβανίτες, δηλαδή πρόκειται περί ελληνικών φύλλων ορεσίβιων, που πιεσμένοι από την επέκταση τών βορείων, και ειδικότερα τών Βουλγάρων αναζήτησαν νοτιότερα βοσκοτόπια.Οί Εζερίτες και οι Μελλιγοί δεν ήταν άλλοι από τούς απογόνους τών Ελευθερολακώνων που αναζήτησαν ώς συνήθως τήν σωτηρία και την επιβίωση τούς στίς ορεινές πλαγιές του Ταυγέτου οι Μελιγγοί, και στην ελώδη πεδιάδα του Έλους οι Εζερίτες. Τα ονόματα πήραν από τα χαρακτηριστικά τών περιοχών που κατοικούσαν, οί μέν από το Μήλιγξ, που σημαίνει κρόταφος, πλαγιά βουνού, και οι δέ από τίς προσχώσεις τού ποταμού Ευρώτα (έζω+ροή)."
ΠΑΠΑΔΟΘΩΜΑΚΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας....συντροφιά μας.