Πύλη κοσμική, μέσα από την οποία η ουράνια Αρμονία και το αείζωον φως κατέρχονται στον κόσμο.

Μάταιο το θάψιμο της Λάας, το μαρτυρούν από ψηλά, η Αθηνά, ο Διόνυσος, ο Ασκληπιός,

και ο Κάρνειος Απόλλων. 

Ξεκίνησαν τα έργα, του οδικού δικτύου Γυθείου Αρεοπόλεως, στην περιοχή του Πασαβά.
Όλα στον βωμό της, «καλύτερης εξυπηρέτησης» των μετακινήσεων.
Το αντίτιμο υπερβολικά βαρύ, όχι από την υλική άποψη, που διέπει τα πάντα στην σημερινή εποχή, αλλά από ιστορική και πολιτιστική.

Δεν θα είχα καμιά ένσταση για το έργο, άλλωστε οφείλουμε να ακολουθούμε την «πρόοδο».
Αν δεν ήταν το αντίτιμο βαρύ, και δεν εννοώ το κονδύλι του έργου, που μάλλον και αυτό βαρύ είναι, μπορεί και «υπερτιμολογημένο», αλλά δεν είναι η προτεραιότητα μου.
Η αγωνία μου είναι αλλού!
Η συγκεκριμένη παράκαμψη, σχεδιάστηκε, να περάσει πάνω ακριβώς από τον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας πόλης Λάας.
Τι εστί Λάας;
Μια από τις αρχαιότερες πόλεις της Ελλάδας, με πρώτη γραπτή αναφορά από τον Όμηρο.
Που προϋπήρχε όμως και χιλιάδες χρόνια πριν, το δηλώνει η λατρεία του προστάτη της Απόλλωνα του Κάρνειου.
Η πόλις που είχε οικιστή τον Λάα.
Μια προκατακλυσμιαία πόλη, που είχε δώσει το όνομα της σε όλη την ευρύτερη περιοχή.
Που διατηρούσε εμπορικό λιμάνι, αλλά και αφετηρία αποικισμού.
Πιθανόν είναι η μητρόπολις και αποικία της η Τροία.
Η πόλη που έζησαν οι Διόσκουροι, αφού την κατέλαβαν, και ονομάσθηκαν «Λαπέρσες» για αυτό.
Η πόλη που επισκέφτηκε ο ΑχιλέαςΜια ακμάζουσα πόλη του κοινού των Ελευθερολακώνων.

Οι ηρωικοί Λάοι, αντισταθήκαν στον Φίλιππο των Μακεδόνα.
Σε έναν από τους λόφους της, οι «Φράγκοι» έκτισαν το κάστρο του «Πασσαβά», και την ισοπέδωσαν.
Αλλά και οι «Έλληνες» σήμερα, δεν πάνε πίσω, ακόμη χειρότερα…. την θάβουν.
Ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω, τι μπορεί να προσφέρει μια παράκαμψη, ενός χιλιομέτρου, ίσως και λιγότερο, που συντομεύει τον δρόμο, κατά πεντακόσια μέτρα, και τον χρόνο του ταξιδιού κατά δύο λεπτά.
Είμαι αισιόδοξος, γιατί από ψηλά, η «Αθηνά», ο «Διόνυσος», ο «Ασκληπιός», η «Άρτεμις», και ο «Απόλλωνας ο Κάρνειος», Μαρτυρούν.
Ενώ από το «Αρενάειον» ο οικιστής Λάας αγρυπνά.
Στην συνείδηση μου παραμένει μια καταστροφή, αδικαιολόγητη, χωρίς αντίκρισμα.
Δικαιολογημένα, διότι έχω ερευνήσει, στο μέτρο του δυνατού αυτή την πόλη.
Παραθέτω φωτογραφίες, με τα ευρήματα, μέχρι στιγμής, στο περιθώριο του εγκληματικού έργου «Προόδου», 

Εγώ το λέω… σκοταδισμό.
Η λέξη Λάας ετυμολογικά, εκτός από πέτρα, σημαίνει στην αρχαία συλλαβική Πελασγική, και ουράνιο φωτεινό πνεύμα.
Ποτέ λοιπόν κανείς υλιστής, δεν γνωρίζει τις ιδιότητες και τις αντιδράσεις ενός πνεύματος.

Φωτογραφίες, και πληροφορίες μου έστειλε, ένας καλός Μανιάτης και αδελφικός φίλος ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΜΟΙΡΑΚΟΣ.

Σκάμα με ευρήματα

Εδώ αναπαύονταν κάποιος, μερικές εκατοντάδες χρόνια...

Πιθανόν η βρύση, που έδωσε το όνομα "Τουρκόβρυση" στην περιοχή.
Μετά από παρέμβαση μας πριν 2 χρόνια μετονομάσθει σε "Γαλακώ"

Αυτός είναι ένας από τούς 3-4 σκελετούς που βρέθηκαν μέχρι τώρα στα έργα στον Πασσαβά, όλοι χωρίς κεφάλι,....το έμαθε κανείς; γιατί άραγε;
(Καρατομημένοι από τούς Φράγκους κατακτητές, για να θυμόμαστε)

Κεραμεικά διάσπαρτα

Σύμφωνα με νεότερες πληροφορίες. τα ευρήματα γυρνάνε τον χρόνο πολύ πίσω από την φραγκοκρατία,

 ήδη αποκαλύπτεται η Μυκηναϊκή εποχή

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ21 Νοεμβρίου 2015 - 4:41 μ.μ.
Πύλη κοσμική, μέσα από την οποία η ουράνια Αρμονία και το αείζωον φως κατέρχονται στον κόσμο.
Αυτό είναι η ουσία....
Τάλετον, Ταλεταν, Τάλε=Τηλε= από μακριά Ταν=Πατρίδα,,, Μακρινός Ηλίας λέγεται σημερα, μακρινός ήλιος, μακρινή πατρίδα,....Αυτό είναι το νόημα, και σχηματικά είναι το Λ. Λάας η αρχαιότατη πόλη προκατακλυσμιαία, εκεί που ο Ταΰγετος συναντά την θάλασσα του Λακωνικού. Αυτή την εποχή την θάβουν να μην μαθευτεί η αλήθεια, μάταια κάποιοι την ξέρουν. Υπάρχουν τόσα στοιχεία και θα αποκαλυφθούν "ωραία"= στον κατάλληλο χρόνο. Ο νοήμων άνθρωπος "γεννήθηκε" εκεί.

Η θεωρητική προσέγγιση του Λ... http://kariopoliskontostavlifokades.blogspot.gr/2010/12/blog-post_25.html

ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΕ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΤΑΫΓΕΤΟΥ! Τι κρύβει το πανέμορφο βουνό- Όλα όσα δεν γνωρίζετε…
 ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΚΡΗΣ13.11.151 comment

Διαβάστε περισσότερες πληροφορίες για την Λάας, και σπολαύστε και φωτογραφίες με το υπέροχο τοπίο, που δυστυχώς θα παραμείνει ανάμνηση, εδώ.

1. Λάας μία εκ των αρχαιοτέρων Ελληνικών πόλεων
2. Πύριχος - Λάας - Οίτυλο
3. «Γαλακώ» το ταξίδι του γαλακτόχρωμου νερού της Λάας.

Αρχαίες πηγές για την γιγαντομαχία.

Ο Απολλόδωρος αναφέρει ότι μετά την Τιτανομαχία οι Ολύμπιοι θεοί αντιμετώπισαν και νίκησαν με μεγάλη δυσκολία ένα φοβερό γένος ανθρωπο-ερπετικών όντων, τους πανίσχυρους Γίγαντες:

«Η Γή δε, αγανακτούσα για τους Τιτάνες, γεννά από τον Ουρανό τους Γίγαντες, ανυπερβλήτους στο μέγεθος των σωμάτων και ασυναγωνίστους στην δύναμη, οι οποίοι φαίνονταν φοβεροί στην όψη, με μακρά κόμη και γένια κρεμάμενα εκ της κεφαλής τους, και είχαν στο κάτω μέρος τους φολίδες δρακόντων.
Γεννήθηκαν δε, όπως λέγουν κάποιοι στις Φλέγρες (της Χαλκιδικής), κατ’ άλλους δε, στην Παλλήνη (της Χαλκιδικής).
Εξακόντιζαν δε στον ουρανό βράχους και φλεγόμενες δρυς.
Υπερείχαν δε εκ πάντων αυτών ο Πορφυρίων και ο Αλκυονεύς, ο οποίος μάλιστα, εφ’όσον μαχόταν στην γη όπου είχε γεννηθεί, ήταν αθάνατος.
Επίσης, αυτός άρπαξε από την Ερύθεια τις αγελάδες του Ηλίου.
Είχε δοθεί δε χρησμός στους θεούς ότι ουδείς των Γιγάντων μπορούσε να φονευθεί απ’αυτούς, αλλά αν συμμαχούσε μαζί τους κάποιος θνητός, εκείνοι θα πέθαιναν.
Αφού δε η Γη πληροφορήθηκε τούτο, αναζητούσε ένα βότανο, για να μη μπορούν, δι’αυτού, οι Γίγαντες να φονευθούν ούτε από θνητό.
Αλλά ο Ζεύς, αφού απαγόρευσε στην Ηώ, την Σελήνη και τον Ήλιο να φανούν, πρόλαβε να κόψη ο ίδιος αυτός το βότανο και κάλεσε δια της Αθηνάς ως σύμμαχο τον Ηρακλή.
Και εκείνος πρώτα μεν τόξευσε τον Αλκυονέα, ο οποίος όμως, όσο έπεφτε στην γη, τόσο και ανέκαμπτε.
Αλλά κατόπιν συμβουλής της Αθηνάς ο Ηρακλής τον έσυρε έξωθεν της Παλλήνης.
Και εκείνος μεν πέθανε ούτως, ενώ ο Πορφυρίων όρμησε κατά την μάχη εναντίον του Ηρακλέους και της Ήρας.
Αλλά ο Ζεύς του ενέβαλε πόθο για την Ήρα, η οποία, ενώ αυτός έσχιζε τα πέπλα της, θέλοντας να την βιάση, ζητούσε βοήθεια.
Και αφού ο Ζεύς κεραυνοβόλησε αυτόν, ο Ηρακλής τον τόξευσε και τον φόνευσε.
Όσον αφορά δε τους υπολοίπους Γίγαντες, ο Απόλλων τόξευσε τον αριστερό οφθαλμό του Εφιάλτη και ο Ηρακλής τον δεξιό. Τον Εύρυτο δε φόνευσε ο Διόνυσος δια θύρσου, τον Κλυτίο η Εκάτη δια δαδών και τον Μίμαντα ο Ήφαιστος ρίχνοντάς του μύδρους (=διάπυρα σίδερα).Η Αθηνά δε έριξε επάνω στον Εγκέλαδο, ο οποίος είχε τραπεί εις φυγή, την νήσο Σικελία και αφού έγδαρε το δέρμα του Πάλλαντος, κάλυψε δι’αυτού κατά την μάχη το ίδιο το σώμα της.
Ο Πολυβώτης δε, καταδιωκόμενος δια θαλάσσης από τον Ποσειδώνα, έφθασε στην Κώ.
Τότε δε, ο Ποσειδών απέσπασε ένα μέρος της νήσου, το ονομαζόμενο Νίσυρο, και το έριξε επάνω του.
Ο Ερμής δε, φορώντας κατά την μάχη την κυνή του Άδη, φόνευσε τον Ιππόλυτο, η Άρτεμις τον Γρατίωνα και οι Μοίρες, μαχόμενες δια χαλκίνων ροπάλων, τον Άγριο και τον Θόωνα.
Τους άλλους δε Γίγαντες φόνευσε ο Ζεύς, ρίχνοντάς τους κεραυνούς.
Και όλους, ενώ πέθαιναν, τους τόξευσε ο Ηρακλής».
(Βιβλιοθήκη, Α.6.1-2).

Από τα ανάγλυφα του βωμού της Περγάμου μαθαίνουμε τι εννοούσε ο Απολλόδωρος λέγοντας ότι οι Γίγαντες «είχαν στο κάτω μέρος τους φολίδες δρακόντων»:

Εις αυτά λοιπόν, με εξαίρεση τον Λέοντα, οι Γίγαντες απεικονίζονται ως ανδρόμορφοι μέχρι και τους γλουτούς, αλλά με δύο σπείρες οφιοειδών δρακόντων αντί ποδιών
Ο Ησίοδος αναφέρει ότι οι Γίγαντες γεννήθηκαν από το αίμα του Ουρανού που χύθηκε στην Γαία όταν ο Κρόνος απέκοψε τα αιδοία αυτού, αλλά δεν μνημονεύει καθόλου την Γιγαντομαχία (όπως είναι γνωστή η σύγκρουσις των Ολυμπίων θεών με τους Γίγαντες: «Και αυτά (τα αιδοία του Ουρανού) δεν έφυγαν μάταια από το χέρι (του Κρόνου). Διότι όσες αιμάτινες σταγόνες χύθηκαν τις δέχθηκε όλες η Γαία.
Και κατά το κυκλικό πέρασμα των ενιαυτών (=μακρών χρονικών περιόδων) γέννησε τις κρατερές (=κραταιές) Ερινύες, τους μεγάλους Γίγαντες -οι οποίοι έλαμπαν στα όπλα τους, μακρά δόρατα έχοντας στα χέρια τους- και τις Νύμφες που Μελίες ονομάζουν στην άπειρη γαία».
(Θεογονία, 182-187).

Ο Έλλην ποιητής του 3ου αιώνος π.Χ. Απολλώνιος ο Ρόδιος αναφέρει ότι ο Μίμας φονεύθηκε όχι από τον Ήφαιστο, αλλά από τον Άρη
(Αργοναυτκά, Γ.1226).

Τούτο συμφωνεί με μία Αθηναϊκή αγγειογραφία της Κλασσικής εποχής, στην οποία όμως ο Μίμας αναφέρεται ως Μίμων και απεικονίζεται όχι ως ημιερπετοειδής, αλλά ως ανθρωπόμορφος οπλίτης.

Ο Έλλην ιστορικός του 1ου αιώνος π.Χ. Διόδωρος ο Σικελιώτης αναφέρει ότι κατά τους Αιγυπτίους ο Ηρακλής που πολέμησε στην Γιγαντομαχία δεν ήταν ο υιός του Διός και της Αλκμήνης (ο οποίος είναι γνωστός ως Αμφιτρυωνιάδης Ηρακλής), αλλά ένας άλλος, πολύ αρχαιότερος Ηρακλής: «Διότι, καθώς ομολογούν όλοι ότι ο Ηρακλής αγωνίσθηκε μαζί με τους Ολύμπιους θεούς κατά τον πόλεμό τους εναντίον των γιγάντων, λέγουν (οι Αιγύπτιοι) ότι ουδόλως αρμόζει στην γη να έχει γεννήσει τους γίγαντες κατά την εποχή που λέγουν οι Έλληνες ότι γεννήθηκε ο Ηρακλής, μία γενεά, δηλαδή, προ των Τρωϊκών (του Τρωϊκού πολέμου), αλλά μάλλον, όπως λέγουν αυτοί, κατά την εποχή της γενέσεως των ανθρώπων.Διότι απ’εκείνη έως σήμερα οι Αιγύπτιοι μετρούν περισσότερα από 10.000 έτη, ενώ από τα Τρωϊκά λιγότερα από 1.200…».
(Βιβλιοθήκη Ιστορική, Α.24).

Τούτο είναι αδιαμφισβητήτως ορθό, αφού η Γιγαντομαχία διεξήχθη λίγο μετά την Τιτανομαχία-η οποία ήταν πολύ αρχαιότερη του Τρωϊκού πολέμου-ενώ ο Αμφιτρυωνιάδης Ηρακλής φόνευσε δύο τερατώδη τέκνα του μεταγενεστέρου της Γιγαντομαχίας Τυφώνος, την Λερναία Ύδρα και τον Όρθο. Προφανώς δε, ο Αμφιτρυωνιάδης Ηρακλής ήταν μετενσάρκωση του αρχαιότερου Ηρακλέους, και ακριβώς δια τούτο τους συγχέουν οι Ελληνικοί μύθοι.

Ο Έλλην γεωγράφος και ιστορικός των 1ου π.Χ-1ου μ.Χ αιώνων Στράβων αναφέρει ότι κατά κάποιους (προφανώς, κυρίως κατοίκους της Ιταλίας) η Γιγαντομαχία διεξήχθη όχι στην Χαλκιδική, αλλά στο Φλεγραίο πεδίο (ή Φλέγρα) της Καμπανίας της Ιταλίας, την πεδιάδα πέριξ της μετέπειτα πόλεως Κύμης.
(Γεωγραφικά, Ε.5.4.4-5.4.6-ΣΤ.3.5).

Κατ’αυτή δε την εκδοχή, κάποιοι Γίγαντες διεσώθησαν στην νοτιοανατολική Ιταλία, στην περιοχή της μετέπειτα μικρής πόλεως Λευκά: «Είναι και αυτή (τα Λευκά) πολίχνη, όπου δείχνεται πηγή δυσώδους ύδατος.Μυθολογούν δε ότι τους Γίγαντες που επέζησαν στην Φλέγρα της Καμπανίας, οι οποίοι ονομάζονταν Λευτέρνιοι, τους εξεδίωξε ο Ηρακλής, και κατέφυγαν εκεί, όπου καλύφθηκαν από την γη. Εκ των χώρων τους δε έχει τέτοιο ρεύμα η εν λόγω πηγή.Και δια τούτο ονομάζουν αυτή την παραλία Λευτερνία…».
(Στράβων, Γεωγραφικά, ΣΤ.3.5).

Επίσης, ο Στράβων αναφέρει-κατά την κρατούσα, Χαλκιδική εκδοχή της Γιγαντομαχίας-ότι κάποιοι Γίγαντες διέφυγαν στην Μύκονο, αλλά εξοντώθηκαν και αυτοί από τον Ηρακλή: «Η Μύκονος δε είναι αυτή υπό την οποία μυθολογούν ότι κείνται οι ύστατοι των Γιγάντων, οι οποίοι εξοντώθηκαν από τον Ηρακλή…».
(Γεωγραφικά, Ι.5.9).

Επίσης, ο Στράβων αναφέρει για τον Πολυβώτη τα ίδια με τον Απολλόδωρο: «Λέγουν δε ότι η Νίσυρος είναι αποσπασθέν μέρος της Κώ, προσθέτοντας και τον μύθο ότι ο Ποσειδών, καταδιώκοντας έναν εκ των Γιγάντων, τον Πολυβώτη, απέσπασε δια της τρίαινάς του ένα τεμάχιο της Κω και το έριξε επάνω αυτόν.Και το βληθέν έγινε η Νίσυρος, η οποία έχει κείμενο κάτωθέν της αυτόν τον γίγαντα. Κάποιοι όμως λέγουν ότι αυτός κείται κάτωθεν της Κω».
(Γεωγραφικά, Ι.5.16).

Ο Ρωμαίος ποιητής του 1ου αιώνος μ.Χ. Στάτιος αναφέρει ότι «όταν ο Εγκέλαδος προσπαθεί να αλλάξει πλευρό, άνωθεν του το φλογερό όρος (η Αίτνα) βροντά από τα έγκατά του και οι κορυφές του πλημμυρίζουν (από λάβα)».
(Θηβαϊς, 3.594).

Δηλαδή, θεωρεί ότι ο Εγκέλαδος είναι καταπλακωμένος από την Αίτνα, αλλά δεν έχει πεθάνει και προκαλεί δια των κινήσεών του τις ηφαιστειακές εκρήξεις της.Το ίδιο δε αναφέρει και ο Έλλην ποιητής του 4ου αιώνος μ.Χ. Κόϊντος Σμυρναίος, αποκαλώντας μάλιστα τον Εγκέλαδο «αθάνατο».
(Τα μεθ’Όμηρον, ΙΔ.581).

Ο Έλλην μυθογράφος των 1ου-2ου αιώνων μ.Χ. Πτολεμαίος Ηφαιστίων αναφέρει ότι ο Γίγας που φονεύθηκε από τον Ηρακλή όταν επιτέθηκε στην Ήρα, δηλαδή ο Πορφυρίων, ήταν «πυρίπνοος (=είχε πύρινη αναπνοή)».
(Φώτιος,.Επιτομή της Καινής Ιστορίας του Πτολεμαίου Ηφαιστίωνος, 12).

Επίσης, ο Πτολεμαίος Ηφαιστίων αναφέρει έναν Γίγαντα ονόματι Λέοντα: «Ο Ηρακλής φορούσε την δορά όχι του λέοντος του Νεμέας, αλλά του Λέοντος, ενός εκ των Γιγάντων, ο οποίος φονεύθηκε από τον Ηρακλή αφού τον προκάλεσε εις μονομαχία».
(Φώτιος,.Επιτομή της Καινής Ιστορίας του Πτολεμαίου Ηφαιστίωνος, 37).

Αυτός ο Γίγας ταυτίζεται με έναν λεοντοκέφαλο, και κατά τα λοιπά ανδρόμορφο, Γίγαντα που απεικονίζεται στα ανάγλυφα του βωμού της Περγάμου. Προφανώς λοιπόν, ήταν ημιλεοντόμορφος, ενώ ο Ηρακλής που φορούσε την δορά του ήταν βεβαίως όχι ο Αμφιτρυωνιάδης, αλλά ο πρεσβύτερος Ηρακλής.

Από τον ναό του Διός της ελληνικής Περγάμου η Γιγαντομαχία ένας Λέων και η Κητώ – 175 π.Χ.

Επίσης, ο Πτολεμαίος Ηφαιστίων αναφέρει έναν Γίγαντα ονόματι Δάμυσο: «Εκείνος (ο κένταυρος Χείρων) ξέθαψε το σώμα του Γίγαντος Δαμύσου, το οποίο έκειτο στην Παλλήνη (ο Δάμυσος ήταν ο ταχύτερος εξ όλων των Γιγάντων), και αφαίρεσε τον αστράγαλό του, τον οποίον προσάρμοσε και ενσωμάτωσε δια φαρμάκων στο (αριστερό) πόδι του Αχιλλέως…».
(Φώτιος,. Επiτομή της Καινής Ιστορίας του Πτολεμαίου Ηφαιστίωνος, 45).

Ο Ρωμαίος μυθογράφος του 2ου αιώνος μ.Χ. Υγίνος αναφέρει ότι η Γαία γέννησε τους Γίγαντες όχι από τον Ουρανό, αλλά με τον Τάρταρο: «Από την Γαία και τον Τάρταρο γεννήθηκαν οι Γίγαντες: Ο Εγκέλαδος, ο Κοίος, ο Ελέντης, ο Μόρφιος, ο Αστραίος, ο Πέλωρος, ο Πάλλας, ο Έμφυτος, ο Ροίκος, ο Ιένιος, ο Άγριος, ο Αλέμων, ο Εφιάλτης, ο Εύρυτος, ο Εφφρακόρδων, ο Θεομίσης, ο Θεοδάμας, ο Ώτος, ο Τυφών, ο Πολυβώτης, ο Μεεφριάρος, ο Άβησος, ο Κολοφώνος και ο Ιαπετός».
(Μύθοι, Προοίμιο)

Αυτή η εκδοχή όμως είναι αδιαμφισβητήτως εσφαλμένη, αφού ο Ησίοδος-στον οποίον και βασίζεται ο Απολλόδωρος ως προς την καταγωγή των Γιγάντων-και είναι πολύ αρχαιότερος του Υγίνου, ήτοι εγγύτερος προς τα μυθολογικά γεγονότα, και-όπως ο ίδιος δηλώνει-διδάχθηκε την Θεογονία από τις θεές Μούσες
(Θεογονία, 22-34).

Ο Υγίνος σφάλλει ως προς πέντε από τα 24 ονόματα Γιγάντων που αναφέρει: Ο Κοίος και ο Ιαπετός είναι Τιτάνες και ο Αστραίος υιός του Τιτάνος Κριού και της Ευρυβίας, θυγατρός του Πόντου, ο Ώτος ήταν μεν γίγας, αλλά υιός του Ποσειδώνος και της Ιφιμέδειας, και ο Τυφών είναι μεν γίγας και υιός του Ταρτάρου και της Γαίας, αλλά δεν ανήκει στους Φλεγραίους (ή Παλληνίους) Γίγαντες.
Επίσης, ο Υγίνος αναφέρει ότι κατά κάποιους η Γιγαντομαχία συνδέεται με τον αστερισμό του Δράκοντος: «Κάποιοι δε λέγουν ότι αυτός ο δράκων (ο αστερισμός του Δράκοντος) ρίφθηκε από τους Γίγαντες κατά της Αθηνάς, όταν αυτή μαχόταν εναντίον τους.Αλλά η Αθηνά άρπαξε τον περιελισσόμενο δράκοντα, τον εκσφενδόνισε στα άστρα και τον τοποθέτησε ακριβώς στον πόλο του ουρανό.Ούτως, μέχρι και σήμερα αυτός φαίνεται με το σώμα του περιελιγμένο, σαν να έχει μόλις μεταφερθεί στα άστρα».
(Αστρονομικά, 2.3).

Ο Έλλην σοφιστής των 2ου-3ου αιώνος μ.Χ Φιλόστρατος παραθέτει την άποψη που είχε περί των Γιγάντων ο θείος Έλλην φιλοσόφος του 1ου αιώνος μ.Χ. Απολλώνιος ο Τυανεύς: «Διότι εκείνοι (οι ποιητές) λέγουν ότι έχει δεθεί υπό του όρους (της Αίτνας) κάποιος Τυφών ή Εγκέλαδος και ότι αργοπεθαίνοντας αποπνέει ασθμαίνοντας τούτο το πύρ (της Αίτνας).Εγώ δε παραδέχομαι ότι έχουν υπάρξει γίγαντες και ότι αποκαλύπτονται τέτοια σώματα εις πολλά σημεία της γής, όταν διαρρηγνύονται τάφοι, όχι όμως ότι αυτοί συγκρούσθηκαν με τους θεούς, αλλά ότι πιθανώς προσέβαλαν τους ναούς και τα τεμένη τους.Το ότι δε οι Γίγαντες πήδησαν πάνω στον ουρανό και προσπάθησαν να εκδιώξουν από εκεί τους θεούς είναι παρανοϊκό τόσο να το λέγει κανείς, όσο και να το πιστεύει…».
(Τα ες τον Τυανέα Απολλώνιον, Ε.16).

Επίσης, ο Φιλόστρατος αναφέρει ότι μερικό καιρό πρό της εποχής του ανακαλύφηκε στην Κώ o σκελετός ενός Φλεγραίου Γίγαντος: «Και μάλιστα, προ τεσσάρων ετών ο Ύμναιος ο Πεπαρήθιος, ο οποίος είναι φίλος μου, έστειλε έναν εκ των υιών του για να ερωτήσει δια εμού τον Πρωτεσίλαο περί ομοίου θαύματος.Διότι όταν έτυχε να σκάβει αμπέλια στην νήσο Κώ-η οποία είναι ολόκληρη ιδιοκτησία του-η γη αντήχησε στους σκάβοντες σαν κενή. Όταν λοιπόν διάνοιξαν εκείνο το σημείο, ευρήκαν κείμενο έναν δωδεκάπηχο νεκρό (ύψους 5,5 μέτρων), στο κρανίο του οποίου κατοικούσε ένας (οφιοειδής) δράκων. Ο εν λόγω νεαρός λοιπόν ήλθε να μας ερωτήσει τι έπρεπε να πράξουν με αυτόν, και ο Πρωτεσίλαος απάντησε “Ας καλύψουμε εντελώς τον ξένο”, προτρέποντας προφανώς να ξαναθάψουν τον νεκρό και να μην τον αφήσουν εκουσίως ακάλυπτο. Είπε επίσης ότι αυτός ήταν ένας εκ των ριγμένων (από τους Ολυμπίους θεούς) Γιγάντων…».
(Ηρωϊκός, 670).

Επίσης, ο Φιλόστρατος αναφέρει ότι πολλοί εκ των Γιγάντων ρίφθηκαν από τους Ολυμπίους θεούς κάτωθεν του ηφαιστειακού όρους Βεζουβίου (το οποίο ευρίσκεται στο νότιο άκρο της Καμπανικής Φλέγρας): «Οι Νεαπολίτες δε που κατοικούν στην Ιταλία (στην Νεάπολη της Καμπανίας) θεωρούν θαυμαστά τα οστά του Αλκυονέως. Λέγουν μάλιστα ότι έχουν ριφθεί εκεί (από τους Ολυμπίους θεούς) πολλοί εκ των Γιγάντων και ότι το όρος Βέσβιο (ο Βεζούβιος) καπνίζει επ’αυτών…».
(Ηρωϊκός, 671).

Επίσης, αναφέρει ότι ένας εκ των καταπλακωμένων από τον Βεζούβιο Γιγάντων είναι και ο Εγκέλαδος, ο οποίος δεν έχει πεθάνει, αλλά αργοπεθαίνει διαρκώς, αποπνέοντας το πυρ του Βεζουβίου.
(Εικόνες, 2.17).

Επίσης, ο Φιλόστρατος αναφέρει ότι στην Παλλήνη διατηρούνταν μέχρι την εποχή του πολλοί σκελετοί Γιγάντων: «Και μάλιστα, στην Παλλήνη, την οποία οι ποιητές ονομάζουν Φλέγρα, η γή περιέχει πολλά τέτοια σώματα Γιγάντων, οι οποίοι είχαν στρατοπεδεύσει εκεί, και οι βροχές και οι σεισμοί αποκαλύπτουν πολλά εξ αυτών.Δεν εμπιστεύεται δε εκείνη την περιοχή ούτε ποιμήν κατά το μεσημέρι, λόγω του πατάγου που κάνουν τα φαντάσματα (των Γιγάντων) που μαίνονται εντός της γής…».
(Ηρωϊκός, 671).

Ο Νόννος αποκαλεί τους Γίγαντες «δρακοντοκόμους»
(Διονυσιακά, Α.18-ΚΕ.87)
ή «εχιδνοκόμους»
(Διονυσιακά, ΜΗ.49)
-ότι, δηλαδή, αντί μαλλιών είχαν σπείρες οφιοειδών δρακόντων-«Γηγενείς (=γεννημένους από την γή)»
(Διονυσιακά, ΚΕ.92-ΜΗ.32),
«ελισσόμενο λαό της γης»
(Διονυσιακά, ΚΕ.93)
και «οφιώδεις υιούς της γής»
(Διονυσιακά, ΚΕ.206).
Επίσης, αναφέρει ότι οι Γίγαντες είχαν συνολικά «διακόσια χέρια»-ήσαν, δηλαδή, συνολικά εκατό-και «πίεζαν δια των πολυλαίμων κεφαλών τους τον αστερόεντα κύκλο (τον ουράνιο θόλο)» (Διονυσιακά, ΚΕ.93-94),
και ότι εκατέρωθεν των ώμων τους «εξορμούσαν ύδρες, πολύ μεγαλύτερες της Ιναχίας ύδρας (της Λερναίας Ύδρας)», οι οποίες «σύριζαν ακατάπαυστα στον αιθέρα, στην γειτονιά των άστρων».(Διονυσιακά, ΚΕ.207-210).
Κατανομάζει δε άλλον έναν Γίγαντα, τον Χθόνιο
(Διονυσιακά, ΜΗ.21),
ενώ αναφέρει τον Πέλωρο ως Πελωρέα
(Διονυσιακά, ΜΗ.39).

Στα μωσαϊκά μίας Σικελικής έπαυλης του 4ου αιώνος μ.Χ. οι Γίγαντες απεικονίζονται ελαφρώς διαφορετικά: Είναι ανδρόμορφοι μέχρι και τα γόνατα και κάτωθεν αυτών έχουν δύο σπείρες όφεων

Στο Βυζαντινό Λεξικό του Σουίδα (το οποίο γράφτηκε κατά τον 10ο αιώνα και βασίζεται κυρίως εις αρχαίες Ελληνικές πηγές) αναφέρεται άλλος ένας Γίγας, ο Αρισταίος: «Αρισταίος:
Ένας εκ των Γιγάντων, ο οποίος διεσώθη (από την Γιγαντομαχία)…
Λέγουν ότι διεσώθη (από την Γιγαντομαχία) μόνο ο Γίγας Αρισταίος, στο όρος της Σικελίας που ονομάζεται Αίτνα.Και ούτε ουράνιο πυρ ήλθε εναντίον του, ούτε τον πιέζει η Αίτνα»…«Αιτναίος κάνθαρος (είδος σκαθαριού):
O μέγας.Διότι και το όρος (Αίτνα) είναι μέγα.Λέγουν ότι διεσώθη (από την Γιγαντομαχία) μόνο ο Γίγας Αρισταίος, και ούτε ουράνιο πυρ ήλθε εναντίον του, ούτε τον πιέζει η Αίτνα».Εξ αυτών των λημμάτων υποδηλώνεται ότι ο Αρισταίος διεσώθη μεταμορφωθείς από την Γαία εις Αίτναίο κάνθαρο.
Από την προαναφερθείσα Αθηναϊκή αγγειογραφία μαθαίνουμε άλλον έναν Γίγαντα, τον Φοίτιο, ενώ από άλλες τρεις Αθηναϊκές αγγειογραφίες της Κλασσικής εποχής μαθαίνουμε άλλους επτά Γίγαντες: Τον Παγκράτη, τον Ουρανίωνα, τον Εύφορβο, τον Εύβοιο, τον Υπέρβιο, τον Αγασθένη και τον Ευρύαλο.
Πάντως, εις αυτά τα αγγεία οι Γίγαντες απεικονίζονται όχι ως ημιερπετοειδείς, αλλά ως ανθρωπόμορφοι οπλίτες.
Το ίδιο δε συμβαίνει και εις όλες τις άλλες ευρεθείσες αγγειογραφίες Φλεγραίων Γιγάντων.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΦΛΕΓΡΑΙΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ
H ονομασία Γίγας (-αντος) προέρχεται από την λέξη γή και η πρωταρχική σημασία της είναι γηγενής (=γεννημένος από την γή), δηλώνοντας ακριβώς την εκ της Γαίας προέλευση των Γιγάντων, ενώ λόγω αυτών κατέληξε να σημαίνει και γίγας, γιγάντιος, ισχυρός.
Αλλά και τα περισσότερα εκ των ονομάτων των γνωστών Φλεγραίων Γιγάντων δεν είναι καθόλου τυχαία, καθώς δηλώνουν, ή υποδηλώνουν, ιδιότητες αυτών:
AΓΑΣΘΕΝΗΣ: Eίναι σύνθετο, εκ των άγαν (=πολύ, πάρα πολύ, πέραν του δέοντος) και σθένος (=σθένος, ρώμη, δύναμις, ισχύς, ορμή αφθονία), και σημαίνει «πολύ δυνατός, πολύ ισχυρός», δηλώνοντας την μεγάλη ισχύ του Αγασθένη.
ΑΓΡΙΟΣ: Σημαίνει άγριος, δηλώνοντας την άγρια φύση του Αγρίου.
ΑΛΚΥΟΝΕΥΣ: Είναι σύνθετο, εκ των αλκή (=ρώμη, δύναμις, ισχύς, ανδρεία, τόλμη, προπύργιο, μάχη) και όνειος (=ωφέλιμος, χρήσιμος), και σημαίνει «ο ισχυρά ωφελών, βοηθών», δηλώνοντας την μεγάλη ισχύ του Αλκυονέως.
ΑΡΙΣΤΑΙΟΣ: Προέρχεται από την λέξη άριστος (=άριστος, κάλλιστος, ευγενής, εξέχων, πρώτιστος, ανδρείος), και σημαίνει άριστος, εξέχων, ανδρείος, δηλώνοντας ότι ο Αρισταίος ήταν ένας εκ των επιφανεστέρων Γιγάντων.
ΓΡΑΤΙΩΝ: Προέρχεται από την λέξη γράσος (=δυσωδία) και σημαίνει δυσώδης, υποδηλώνοντας την μιαρή, βδελυρή φύση του Γρατίωνος.
ΔΑΜΥΣΟΣ: Είναι σύνθετο, εκ των δά (=γή-στα Δωρικά) και μύσος (=μίασμα, βδέλυγμα, ακαθαρσία) και σημαίνει «μίασμα, βδέλυγμα της γής», δηλώνοντας την εκ της γής προέλευση και την μιαρή, βδελυρή φύση του Δαμύσου.
ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ: Είναι σύνθετο, εκ των εν (το οποίο εν συνθέσει σημαίνει εντός, έχων, περιέχων, κάπως, ενώπιον, εις βάρος) και κέλαδος (=θόρυβος καταπίπτοντος ύδατος ή ανέμου, θόρυβος, πάταγος, βοή, αλαλαγμός, κραυγή, φωνή μαντείου), και σημαίνει «εσωτερικός θόρυβος, πάταγος, βοή», δηλώνοντας το αναφερόμενο από τους μύθους ότι ο Εγκέλαδος προκαλεί τις εσωτερικές βροντές της Αίτνας (η του Βεζουβίου).
ΕΜΦΥΤΟΣ: Είναι σύνθετο, εκ των εν και φυτός (=βλαστήσας, φυτρώσας, γεννηθείς, ο εκ φύσεως φυτρώσας, γεννηθείς), και σημαίνει «ο εντός φυτρώσας, γεννηθείς, εμφυτευθείς, έμφυτος», δηλώνοντας την έσωθεν, από την γή γέννηση του Εμφύτου.
ΕΥΒΟΙΟΣ: Είναι σύνθετο, εκ των ευ (το οποίο εν συνθέσει σημαίνει καλώς, ευτυχώς, επιτυχώς, ορθώς, συνοποδηλώνοντας αφθονία ή ευκολία) και βούς (=βόδι), και σημαίνει «ο έχων καλές και άφθονες, βοσκές, ευτραφής», υποδηλώνοντας το μέγα μέγεθος του Ευβοίου.
ΕΥΡΥΑΛΟΣ: Είναι σύνθετο, εκ των ευρύς (=πλατύς, ευρύχωρος, εκτεταμένος) και άλως (=περιφέρεια, δίσκος του ηλίου ή της σελήνης, περιφέρεια, αλώνι, φωλιά πτηνού), και σημαίνει «ο έχων ευρεία περιφέρεια», υποδηλώνοντας το μέγα μέγεθος του Ευρυάλου.
ΕΥΡΥΤΟΣ: Είναι σύνθετο, εκ των ευ και ρυτός (=ρέων, ρευστός, υγρός), και σημαίνει «ο καλώς και αφθόνως ρέων», υποδηλώνοντας ότι ο Εύρυτος είχε καλή και άφθονη ροή ενέργειας, ητοι ισχυρό ενεργειακό πεδίο και μεγάλη ισχύ.
ΕΥΦΟΡΒΟΣ: Είναι σύνθετο, εκ των ευ και φορβή (=τροφή, βοσκή, χόρτο), και σημαίνει ευτραφής, υποδηλώνοντας το μέγα μέγεθος του Ευφόρβου.
ΕΦΙΑΛΤΗΣ: Σημαίνει εφιάλτης, δηλώνοντας την εφιαλτική, τρομακτική φύση του Εφιάλτη.
ΘΕΟΔΑΜΑΣ: Είναι σύνθετο, εκ των θεός και δαμάω (=δαμάζω, καταβάλλω, κατατροπώνω, εξημερώνω, θέτω υπό ζυγό, νικώ, υποτάσσω, κατακτώ), και σημαίνει «ο δαμασθείς, καταβληθείς, κατατροπωθείς από τους θεούς», δηλώνοντας την κατατρόπωση του Θεοδάμαντος από τους Ολυμπίους θεούς.
ΘΕΟΜΙΣΗΣ: Είναι σύνθετο, εκ των θεός και μίσος, και σημαίνει θεομίσητος, δηλώνοντας το μίσος και την εχθρότητα μεταξύ του Θεομίση και των Ολυμπίων θεών.
ΘΟΩΝ: Προέρχεται από την λέξη θοός (=ταχύς) και σημαίνει το ίδιο με αυτή, δηλώνοντας ότι ο Θόων ήταν ταχύς.
ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ: Είναι σύνθετο, εκ των ίππος και λύω (=λύνω, αποδεσμεύω, χαλαρώνω, αποζευγνύω, απελευθερώνω, απαλλάσσω, λυτρώνω, διαλύω, παραλύω, τελειώνω, καταργώ, δίνω λύση, αναλύω, εκπληρώνω, εκτελώ, εξιλεώνω, επανορθώνω), και σημαίνει «ο λύων, αφήνων ελευθέρους τους ίππους». Δεδομένου δε ότι στους Ελληνικούς μύθους ο ίππος υποδηλώνει συχνά τον συνδυασμό μεγάλης ταχύτητος, δυνάμεως και ορμής (π.χ. ο Πήγασος, οι ίπποι του Αχιλλέως, Ξάνθος και Βαλίος, οι ίπποι του άρματος του Ηλίου κ.λ.π.), το όνομα του Ιππολύτου υποδηλώνει ότι αυτός ήλεγχε και εξαπέλυε κάποιου είδους ισχυρές και ορμητικές ενεργειακές δυνάμεις.
ΚΛΥΤΙΟΣ: Προέρχεται από την λέξη κλυτός (=ακουστός, μεγαλόφωνος, ξακουστός, περίφημος, διάσημος, ένδοξος, μεγαλοπρεπής, σπουδαίος, θαυμαστός) και σημαίνει ξακουστός, περίφημος, ένδοξος, μεγαλοπρεπής, δηλώνοντας ότι ο Κλυτίος ήταν ένας εκ των επιφανεστέρων Γιγάντων.
ΚΟΛΟΦΩΝΟΣ: Προέρχεται από την λέξη κολοφών (=κορυφή, ύψιστο σημείο, αποκορύφωμα, τέλος) και σημαίνει κορυφαίος, δηλώνοντας ότι ο Κολοφώνος ήταν ένας εκ των κορυφαίων Γιγάντων.
ΛΕΩΝ: Σημαίνει λέων, δηλώνοντας την ημιλεόντεια μορφή του Λέοντος.
ΜΙΜΑΣ (ή ΜΙΜΩΝ): Προέρχεται από την λέξη μίμος (=μιμούμενος, υποκρινόμενος, υποδυόμενος, μιμητική κωμωδία) και σημαίνει «ο μιμούμενος», υποδηλώνοντας ότι ο Μίμας είχε την ικανότητα να μιμείται μορφές, ήτοι να μεταμορφώνεται.
ΜΟΡΦΙΟΣ: Προέρχεται από την λέξη μορφή και σημαίνει «ο των μορφών», υποδηλώνοντας ότι ο Μόρφιος είχε την ικανότητα να μεταμορφώνεται.
ΟΥΡΑΝΙΩΝ: Σημαίνει ουράνιος, δηλώνοντας την εκ του Ουρανού προέλευση του Ουρανίωνος.
ΠΑΓΚΡΑΤΗΣ: Είναι σύνθετο, εκ των πάς (=όλος, ολόκληρος) και κράτος (=δύναμις, ισχύς, εξουσία, βία, κυριότης, υπεροχή), και σημαίνει παντοδύναμος, πανίσχυρος, δηλώνοντας την τεράστια ισχύ του Παγκράτη.
ΠΑΛΛΑΣ: Προέρχεται από την λέξη πάλλω (=πάλλω, σείω, κραδαίνω, τινάζω, περιστρέφω, σείομαι, τρέμω, σκιρτώ, πηδώ, σπαρταρώ, ανακατεύω κλήρους, λαμβάνω δια κλήρου, αγωνιώ) και σημαίνει «ο πάλλων, κραδαίνων, σείων», υποδηλώνοντας ότι ο Πάλλας είχε παλμικά όπλα, βασιζόμενα εις κάποιου είδους παλμική ενέργεια.
ΠΕΛΩΡΟΣ (ή ΠΕΛΩΡΕΥΣ): Σημαίνει πελώριος, τερατώδης, δηλώνοντας το τεράστιο μέγεθος και την τερατώδη φύση του Πελώρου.
ΠΟΛΥΒΩΤΗΣ: Είναι σύνθετο, εκ των πολύς και βοτόν (=βόσκημα, κτηνοτροφικό ζώο), και σημαίνει πολύτροφος, υποδηλώνοντας την ευτροφία, ήτοι το μέγα μέγεθος του Πολυβώτη.
ΠΟΡΦΥΡΙΩΝ: Προέρχεται από την λέξη πορφυρούς (=σκουρόχρωμος, σκοτεινός, μαύρος, βαθυέρυθρος, πορφυρός, ταραχώδης) και σημαίνει ζοφερός, ταραχώδης, δηλώνοντας την ζοφερή και ταραχώδη φύση του Πορφυρίωνος.
ΡΟΙΚΟΣ: Σημαίνει κυρτός, λοξός, ελικοειδής, καμπύλος, δηλώνοντας την ελισσομένη ημιερπετική φύση του Ροίκου.
ΥΠΕΡΒΙΟΣ: Είναι σύνθετο, εκ των υπέρ (το οποίο εν συνθέσει σημαίνει υπεράνω, πέραν, υπερβολικά, υπερμέτρως, για, εξαιτίας) και βία (=ρώμη, δύναμις, βία, βιαιότης), και σημαίνει «υπερβολικά ισχυρός, υπερβολικά βίαιος», δηλώνοντας την τεράστια ισχύ και την βιαιοτάτη φύση του Υπερβίου.
ΦΟΙΤΙΟΣ: Προέρχεται από την λέξη φοιτάω (=περιφέρομαι, περιφέρομαι μανιωδώς, αγρίως, συχνάζω, φοιτώ, μεταφέρομαι, εισάγομαι, εισπράττομαι, επανέρχομαι περιοδικώς, επέρχομαι, διαδίδομαι, θρυλούμαι) και σημαίνει «ο μανιωδώς, αγρίως περιφερόμενος, μανιώδης», δηλώνοντας την άγρια και μανιώδη φύση του Φοιτίου.
ΧΘΟΝΙΟΣ: Σημαίνει χθόνιος, γήινος, προερχόμενος από την γή, δηλώνοντας την χθόνια προέλευση του Χθονίου.
Όσον αφορά δε τα ονόματα Άβησος, Αλέμων, Ελέντης, Εφφρακόρδων, Ιένιος και Μεεφριάριος, η σημασία τους είναι άγνωστη, αλλά πιθανώς αποτελούν παραφθορά των πραγματικών ονομάτων αυτών των Γιγάντων.


ΛΕΝΤΖΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ 2012
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ
Συντάκτης nave
ellinondiktyo.hellinon.net

Μινύες οι πρώτοι κάτοικοι της Λακεδαίμονος - 2700 π.Χ.

Επιφυλλίδα
Από ομιλία του Αρχαιολόγου
Θ. Σπυρόπουλου
• Ανακαλύφθηκε το ανάκτορο του Μενελάου και της Ελένης
• Δεν υπήρχε Κάθοδος των Δωριέων αλλά επάνοδος των Ηρακλειδών.
• Η ιστορική συνέχεια της ζωής των προγόνων μας σε όλη τη Λακεδαιμόνια από 3ης χιλιετίας έως τώρα.
• Ανατροπή των ιστορικά γνωστών έως τώρα δεδομένων.

Όταν ο Σλίμαν ανακάλυψε την Τροία και τις Μυκήνες, εστηρίχθη στον Όμηρο και αποκλειστικώς στον Όμηρο. Ως ένα βαθμό το ίδιο κάνω και εγώ. Είχε φτάσει σε σημείο αγνωστικισμού θα έλεγετο όλο το πρόβλημα που αφορούσε την ανακτορική τοπογραφία της Λακωνίας, την ανακάλυψη του περίφημου Διοικητικού Κέντρου της και του ανακτόρου του Μενελάου και της Ελένης.
O αγνωστικισμός αυτός οφειλόταν σε αποτυχημένες απόπειρες να εντοπιστεί το ανακτορικό κέντρο, έτσι θεωρείται αποτυχία της έρευνας γύρω από την περιοχή της Σπάρτης. Έπρεπε να δοθεί φως από διαφορετικές πηγές. Η κύρια πηγή βέβαια είναι η αρχική, η πρωταρχική και αυθεντική πηγή και αυτή ήταν ο Όμηρος. Εγώ αποφάσισα να ξαναδώ τον Όμηρο και να αναζητήσω αλλού τα ανάκτορα. Στράφηκα προς τη Πελλάνα όχι μόνο από την ενδελεχή μελέτη των κειμένων του Oμήρου αλλά εκεί με οδήγησαν και άλλα στοιχεία: Μελέτες τοπογραφικές, περιβαλλοντικές κ.λπ..
Η μεγάλη σημασία την οποία είχε η θέση λόγω του στρατηγικού ενδιαφέροντος και βέβαια το μέγα μεταλλευτικό απόθεμα του Ταϋγέτου. Με αρκετές ταλαιπωρίες διότι ήταν κυριολεκτικώς κατεστραμμένα με το πέρασμα του χρόνου!
Αλλά με μεγάλες προσπάθειες ανακαλύψαμε την πόλη αυτή και δώσαμε υπόσταση στο βασίλειο του Μενελάου.

Tο Aνάκτορο του Mενελάου και της Eλένης στη Λακεδαίμονα

Η προμυκηναϊκή Λακεδαίμονα δεν είναι η πρώτη πόλη που ιδρύθηκε στο λόφο του Παλαιόκαστρου.
Υπήρχε πριν από αυτή μια άλλη σπουδαία πόλη εκεί, η οποία είχε το όνομα Λακεδαίμων και δύο επίθετα, Κοίλη ή Κητώεσσα. Αυτά τα επίθετα θα ανήκαν στη Μυκηναϊκή Λακεδαίμονα αλλά τα κληρονόμησε από την προηγούμενη μητρόπολη τη Μινυακή Λακεδαίμονα, η οποία υπήρξε επίκεντρο ενός πανελλήνιου αλλά και ενός παγκόσμιου πολιτισμού.
Η Μυκηναϊκή Λακεδαίμων χτίστηκε πάνω στα ερείπια αυτής της πόλης, η οποία καταστράφηκε γύρω στο 1.700 π.Χ. από ένα καιρικό φαινόμενο.
Η Μυκηναϊκή Λακεδαίμων κράτησε την εξουσία στην περιοχή για 500 χρόνια! (1700 – 1200 π.Χ.) Υπήρξε πρωτεύουσα του Μυκηναϊκού Κράτους της Λακωνίας και μια πειστική εικόνα για την έκταση του κράτους αυτού μας δίνει ο κατάλογος στο Β’ της Ιλιάδας, αναφέροντας στην Ιλιάδα ποιες ήταν οι πόλεις.
"Και αυταί που είχαν την Κοίλην Λακεδαίμονα την Κητώεσσα και την Φάριν και την Σπάρτην και την Μεσσήν με τα πολλά αγριοπερίστσερα αυταί που καρπούντο τις βρισιές και τις ποθητές Αυγιές αυταί που είχαν τις Αμύκλες και το Έλος τη παραθαλάσσια πόλη, αυταί που είχαν την Λάαν και κατοικούσαν γύρω από το Oίτυλο αρχηγό τους είχαν το Βροντόφωνο Μενέλαο με τα εξήντα καράβια, τον αδελφό του Αγαμέμνωνα".

Bασιλικός θολωτός τάφος στην Λακεδαίμονα - Mυκηναϊκών χρόνων

Από το ενημερωτικό του Δήμου Πελλάνας
Μετά από είκοσι χρόνια συστηματικές ανασκαφές του καθηγητή Θεόδωρου Σπυρόπουλου στην περιοχή της κωμόπολης Πελλάνας, κοντά στον Ταΰγετο και τον Ευρώτα, ανακαλύφθηκε η αρχαία πόλις Λακεδαίμων, στην οποία, σύμφωνα με τα Oμηρικά Έπη, υπήρχε το Ανάκτορο του Μενελάου και της Ωραίας Ελένης.
Πράγματι το λαμπρό Ανάκτορο του Μενελάου και της Ελένης αποκαλύφθηκε στο λόφο Παλαιόκαστρο της Πελλάνς. Πρόκειται για μεγαλοπρεπές συγκρότημα 6.000 τ.μ. που περιλαμβάνει: αποθήκες, εργαστήρια, αρχεία και Ιερά, καθώς και το Μέγαρο, διαστάσεως 14 X 37 μέτρα.
Η Μυκηναϊκή Ακρόπολη, στην οποία κτίσθηκε το Ανάκτορο του Μενελάου, περικλείεται από μεγάλο Κυκλώπειο τείχος με πύργους και πύλη, που επεκτείνεται προς τα Δυτικά και κλείνει μέσα την Πηγή Πελλανίδα, όπως γίνεται στην Τίρυνθα και τις Μυκήνες.
Την αίγλη του Μυκηναϊκού Κράτους του Μενελάου και της Ωραίας Ελένης υπογραμμίζουν οι βασιλικοί θολωτοί λαξευτοί τάφοι, οι μεγαλύτεροι και μεγαλοπρεπέστεροι που αποκαλύφθηκαν σε όλη την Ελλάδα. Ανάκτορο και Βασιλικοί τάφοι με πλούσια ευρήματα (αγγεία, χρυσά, σφραγίδες) αναδεικνύουν τη Λακεδαίμονα σε μία από τις σημαντικότερες μυκηναϊκές πρωτεύουσες της Ελλάδος.
Η Λακεδαίμων όμως με τις συστηματικές ανασκαφές της την τελευταία 20ετία απεδείχθη ότι υπήρξε το σημαντικότερο κέντρο της Προϊστορικής Ελλάδος με θολωτούς τάφους και Ανάκτορα, που χρονολογούνται στο 2500 π.Χ. Κάτοικοι και ηγεμόνες της υπήρξαν οι τεχνοκράτες Μινύες, που εκμεταλλεύτηκαν τα πλούσια μεταλλοφόρα κοιτάσματα του Ταϋγέτου και τα διακίνησαν στον αρχαίο κόσμο με τα καράβια τους, αφού όπως γράφει ο Ηρόδοτος, οι Μινύες του Ταϋγέτου ήσαν Αργοναύτες.
Oι Μινύες αυτοί ως Ηρακλείδες και Δωριείς επανήλθαν στο ιστορικό προσκήνιο μετά την καταστροφή του ανακτόρου του Μενελάου περί το 1200 π.Χ. και ίδρυσαν τη νέα πρωτεύουσα της Λακωνίας, τη Δωρική Σπάρτη, που κυριάρχησε σε όλο τον αρχαίο κόσμο.
Oι Δωριείς λάτρευσαν την Ελένη και έκτισαν τον αρχαιότερο ναό της στο μέσο του Ανακτόρου της στη Λακεδαίμονα (10 αι. π.Χ.), ενώ οι κάτοικοι της μεταγενέστερης Πελλάνας αφιέρωσαν στους τάφους των Ηρακλειδών πινάκια με την επιγραφή: ΗΡΑΚΛΕΙΔΑΙΣ.
Έτσι αποδείχθηκε η ακρίβεια της Παράδοσης και των Oμηρικών Επών και ανακαλύφθηκε το Ανάκτορο του Μενελάου και της Ελένης στην πόλη Λακεδαίμονα, που υπήρξε το λίκνο του προϊστορικού και του ηρωικού παρελθόντος της Ελλάδος και η Πρωτεύουσα που τροφοδότησε τη Δωρική Σπάρτη με τους θεσμούς, την τεχνογνωσία και τη Νομοθεσία του Λυκούργου.

Aμφορέας Aνακτορικού ρυθμού

από τον βασιλικό θολωτό τάφο

στη Λακεδαίμονα (περίπου 1500 π.X.).

ΜΙΝΥΕΣ, OΙ ΠΡΩΤOΙ ΓΝΩΣΤOΙ ΚΑΤOΙΚOΙ ΤΗΣ ΛΑΚΩΝΙΑΣ ΑΠO ΤO 2700 π.Χ.
Oι Μινύες δεν κατοικούσαν σε μια περιοχή, είχαν δημιουργήσει μια αυτοκρατορία ολόκληρη.

Η αυτοκρατορία τους αυτή κατά την άποψή μου δεν περιορίζεται μόνο στον ελλαδικό χώρο, μπορεί να μην είχαν κατακτήσει τον πλανήτη, τον είχανε όμως εκπολιτίσει και επηρεάσει. Και οι Μινύες αυτοί εκφράζονται με διάφορα ονόματα στην παράδοσή μας.

Είναι Μινύες Μεταλλευτές, είναι Αργοναύτες, είναι οι Φαίακες και είναι και οι Φοίνικες, οι έμποροι, οι άνθρωποι που ανακάλυψαν την αλφαβητική γραφή είναι ένα και το αυτό φύλο. Μινύες, Αργοναύτες, Φοίνικες, Φαίακες, Δωριείς είναι ένα φύλο.
Πρωτεύουσα του κράτους των Μινύων είναι η Λακεδαίμονα, αυτό αποδείχθη με τις ανασκαφές μας αλλά στην επικράτεια των Μινύων ανήκε και ο Βοιωτικός Oρχομενός Μινύος και ο Αρκαδικός Oρχομενός και η Θήβα και η Oλκός και όλα τα κέντρα που είναι γνωστά από την Αργοναυτική Εκστρατεία.
Δυστυχώς αυτό τον πολιτισμό των χιλίων χρόνων από το 2700 – 1700 π.Χ. εννοούν οι αρχαιολόγοι και οι υπόλοιποι να τον αγνοούν, να τον παραγράφουν , να τον προγράφουν στη Μυκηναϊκή εποχή και να στερούν τη χώρα μας από ένα πολιτισμό 1.000 ετών. Προς την κατεύθυνση αυτή λοιπόν στρέφονται οι ανακαλύψεις και οι έρευνες αυτές για να αποδώσουν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Υπήρξε στην Ελλάδα πριν από τη Μυκηναϊκή Εποχή ένας πολιτισμός που κράτησε 1.000 χρόνια και σε αυτόν χρωστάμε όλα τα επιτεύγματα της τεχνολογίας, της επιστήμης κ.ο.κ., από το 2700 – 1700 π.Χ..
1.700 π.Χ.: Είναι η χρονολογία που συμπίπτει περίπου με την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας. Θεωρώ ότι αυτή η κατακλυσμική κοσμική καταστροφή ήταν αφετηριακή η κύρια καταστροφή του πολιτισμού και των άλλων επιπτώσεων που είχε, θεωρώ ότι σύμπτωμα φαινόμενο, επεισόδιο αυτού του μεγάλου κοσμικού γεγονότος είναι η έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης και όχι ότι είναι η πρωταρχική καταστροφική αιτία έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης και όχι ότι είναι η πρωταρχική καταστροφική αιτία η έκρηξη του ηφαιστείου.
ΕΠΙΣΤΡOΦΗ ΤΩΝ ΗΡΑΚΛΕΙΔΩΝ, OΧΙ ΚΑΘOΔOΣ ΤΩΝ ΔΩΡΙΕΩΝ
Tο μέγα κεφάλαιο είναι η επιστροφή των Hρακλειδών. Eίναι το μεγάλο γεγονός που άλλαξε την ελληνική ιστορία. Έχω άλλη άποψη από που ήρθαν οι Hρακλείδες και δεν είναι οι Tσοπάνηδες όπως θέλει να τους παρουσιάσει η χαλκευμένη, λεβαντίνικη γραμματολογία του Eκαταίου και των άλλων.
Oι μεγάλοι εκπολιτιστές μας, οι μεγάλοι Έλληνες αυτοί που ήρθαν ξανά στην πατρίδα για να ανασυστήσουν τη χαμένη αυτοκρατορία τους, τη χαμένη Λακεδαίμονα είναι οι Hρακλείδες και αυτοί δεν ήταν Tσοπάνηδες από τον Παρνασσό, ήταν οι επικεφαλής των λαών της θάλασσας που κατέστρεψαν το μυκηναϊκό πολιτισμό και ίδρυσαν για αρκετά χρόνια την αυτοκρατορία, με επίκεντρο τη Σπάρτη, της οποίας ιδρυτής υπήρξε ο μέγας Λυκούργος, ο οποίος δεν έζησε τον 8ο αιώνα π.X. όπως λέει πάλι η χαλκευμένη λεβαντίνικη θεωρία, διότι όπως θέλουν να μας πούνε, πως ο Λυκούργος θα έγραφε τη νομοθεσία του;

Aφού το αλφάβητο δεν είχε βρεθεί πριν από τον 8ο αιώνα π.X. Eλέω Iεχωβά και Eβραίων. Όχι, κύριοι, το αλφάβητο το ήξερε ο Λυκούργος τον 11ο αιώνα και σε αυτό έγραψε τη νομοθεσία του. Tώρα βέβαια αν η Σπάρτη αργότερα εξαφάνισε κάθε γραπτό κείμενο και κάθε γραπτό νόμο, αυτό είναι ένα μέρος της προπαγάνδας, εναντίον του Eλληνισμού.
H επιστροφή των Hρακλειδών δεν ταυτίζεται με την Kάθοδο των Δωριέων και αυτή η διάκριση έκανε πρώτος ο Θουκυδίδης, ο οποίος έλεγε πως άλλο πράγμα είναι οι Δωριείς και άλλο οι Hρακλείδες. Ποιοί είναι, όμως, οι Hρακλείδες;

O κ. Σπυρόπουλος μας λέει σχετικά: «Oι Hρακλείδες είναι αυτοί που κατέστρεψαν το μυκηναϊκό πολιτισμό. Eίναι οι απόγονοι των Mινυών. Aπό τους Mινύες άλλοι υποτάχτηκαν -και αυτοί είναι οι Δωριείς- και άλλοι αποδήμησαν και αυτοί είναι οι Hρακλείδες.

Bέβαια, πρόκειται για το ίδιο φύλο, που διαχωρίστηκε με βάση τη στάση απέναντι στη μυκηναϊκή κατοχή.
Oι Hρακλείδες ποτέ δεν έπαψαν να επιδιώκουν την επιστροφή τους στην πατρίδα. Πολύ σωστά και καίρια η παράδοση μιλά για επιστροφή των Hρακλειδών. Ξαναγύρισαν απαιτώντας αυτό που τους είχαν στερήσει οι Mυκηναίοι.
Πού γύρισαν αυτοί οι Hρακλείδες; Στη Σπάρτη;

H Σπάρτη ήταν ανύπαρκτη τότε.

Aυτή είναι η ομορφιά της έρευνας... Oι Hρακλείδες, ως υπεύθυνοι της καταστροφής του μυκηναϊκού πολιτισμού, εισέβαλαν στην Eλλάδα το 1200 π.X., οπότε και έγινε η εισβολή.

H Σπάρτη δεν υπήρχε το 1200. Γύρισαν, λοιπόν στη Λακεδαίμονα».
Η OΝOΜΑΣΙΑ ΛΑΚΕΔΑΙΜΩΝ
O Όμηρος στην Ιλιάδα Β’ ραψωδία αναφέρει: “Oι δ’ είχον κοίλην Λακεδαίμονα κητώεσσαν Φαρίν τε, Σπάρτη τε πελυτρήωνά τε Μέσσην, Βρυσειάς και Αυγείας τ’ ενέμοντο. Αμίκλας ... Έλος οι τε Λάαν ηδ’ Oίτυλον...».

Μετάφραση: «Αυτοί κατείχαν, λοιπόν, την κοίλην Λακεδαίμονα τη γεμάτη κήτη, τη Φάρι, τη Σπάρτη με τα πολλά καράβια της Μέσσης, τις Βρυσειές, Αυγείες, Αμίκλες, Λάαν, Oίτυλο κ.λπ.).
Αυτό σημαίνει ότι η Λακεδαίμονα ήταν μια πόλη όπως οι άλλες, όχι περιοχή.
O Θ. Σπυρόπουλος αναφέρει:
O Όμηρος δίνει στη Λακεδαίμονα δύο επίθετα: «Κοίλην» και «Κητώεσσαν». «Κοίλην» σημαίνει περιοχή που έχει «λάκο», «γούβα», «κηττώεσαν» σημαίνει ότι υπήρχαν κήτη και μπορώ να κάνω μια ερμηνεία σε σχέση με την παλαιοντολογία της περιοχής διότι υπήρχαν στη Μεγαλόπολη απολιθώματα ζώων των ψυχρών κλιμάτων.

Η λεκάνη, λοιπόν, της Λακεδαίμονος ήταν λιμναίος χώρος όπου είχε κήτη, και βεβαίως, είχε και λιγνίτη.

Oι γεωτρήσεις που έγιναν σε βάθος 40-45 μέτρων ανακάλυψαν τον λιγνίτη και τα απολιθώματα των κητών, τα οποία βρήκαν οι ιδρυτές της Λακεδαίμονος και από τότε ονομάζεται Λακεδαίμων και κοίλη και κητώεσσα.
«Η λέξη Λακεδαίμων είναι σύνθετη, από το λακ (λίμνη) και το «δαίμων». Η ρίζα «λακ» είναι ελληνική και πανάρχαια. Από αυτήν προέκυψαν το αγγλικό «λέικ» και το γαλλικό «λακ» (λίμνη).

Το σύνθετο «δαίμων» που είναι μοναδικό για ελληνική πόλη, σημαίνει τύχη, Θεός, θείο.
Λακεδαίμων: Η θεία (ιερή) πόλη της λίμνης.
Η ΜΗ ΚΑΘOΔOΣ ΤΩΝ ΔΩΡΙΕΩΝ
Το μεγάλο θέμα της καθόδου των Δωριέων είχε ταλανίσει όλους, τόσο τους αρχαιολόγους όσο και τους νεώτερους μελετητές.

O Τσάντγουικ είπε ότι στις πινακίδες της Γραμμικής Β’ που είναι μέσα στα Μυκηναϊκά ανάκτορα, υπάρχουν δωρικά διαλεκτικά στοιχεία.

Επομένως οι Δωριείς δεν μπορεί να ήρθαν μετά την καταστροφή των Μυκηνών.

Ήταν μέσα στο σύστημα και, συνεπώς, δεν ήταν εισβολείς.
Επίσης ο Ντίτριχ αναφέρει: «Αφού ο Υάκινθος είναι προελληνική θεότητα πώς είναι δυνατόν να είναι η κύρια θεότητα των Δωριέων αφού είναι και προελληνική θεότητα άρα και οι Δωριείς είναι προέλληνες».
Εγώ πιστεύω, λέει ο κ. Σπυρόπουλος, ότι οι Δωριείς είναι Μινύες και δεν είναι Προέλληνες αλλά Έλληνες.
Oι ανακαλύψεις στη Λακεδαίμονα ενισχύουν αυτή την άποψη του κ. Σπυρόπουλου: «O Ηρόδοτος λέει ότι οι Μινύες του Ταϋγέτου ήταν Αργοναύτες.

Η ύπαρξη των Μινύων , εκεί στο Ταϋγεετο δεν αμφισβητείται πουθενά. Έχουμε και επεισόδιο αργότερα με αυτούς στις Αμύκλες. Επομένως, αφού οι Δωριείς προϋπήρχαν στον Ελληνικό χώρο, πριν από την καταστροφή των ανακτόρων, και αφού στο Ταΰγετο ζουν Μινύες, άρα αυτοί είναι οι Δωριείς.
Όταν καταρρέει το πολιτικό σύστημα των Αχαιών, το μυκηναϊκό-ανακτορικό, οι Μινύες κατεβαίνουν από τη Δωρίδα του Ταϋγέτου - και όχι από τη Δωρίδα του Παρνασσού - στη Σπάρτη και ιδρύουν μια αρχετυπικά δωρική πόλη.
O Μινυακός πολιτισμός καταστράφηκε, πιθανά από φυσική καταστροφή, περί το 1700 π.χ. Oι μισοί Μινύες γίνονται είλωτες στους Μυκηναίους και οι άλλοι μισοί φεύγουν που είναι οι ΗΡΑΚΛΕΙΔΕΙΣ.

Εκπληκτικής ομορφιάς και τεχνικής σφραγιδόλιθος από σάρδιο με παράσταση λέοντος εναντίον ελάφου, εύρημα από το χώρο του μυκηναϊκού ανακτόρου (14ος-13ος αι. π.Χ.)

OI MEΓAΛEΣ ANAKAΛYΨEIΣ
Στην κορυφή της Aκρόπολης υπάρχουν οι θολωτοί τάφοι της 3ης χιλιετίας π.X. και ένας λακκοειδής βασιλικός τάφος των πρώιμων Mυκηναϊκών χρόνων.

Στη συνέχεια, πιο χαμηλά, βρίσκονται ένα μεγάλο ανακτορικό συγκρότημα, το μέγαρο και κυκλώπεια τείχη που περικλείουν την Πελλανίδα πηγή, ώστε οι κάτοικοι να έχουν νερό σε περίπτωση πολιορκίας.
Στην περιοχή της πόλης, πιο κάτω από το ανάκτορο, έχουν ανακαλυφθεί επιχώσεις και μυκηναϊκά κτίρια και στην ανατολική πλευρά μεταλλουργικοί κλίβανοι.
Στο λόφο Πελεκητή έχει ανακαλυφθεί βασιλικό μυκηναϊκό νεκροταφείο με θωλοτούς λαξευτούς τάφους - τους μεγαλύτερους στο μυκηναϊκό κόσμο στον τύπο των λαξευτών στο βράχο θόλων.

Δύο θολωτοί ηγεμονικοί τάφοι στην κορυφή της ακρόπολης, που χρονολογούνται την 3η χιλιετία π.Χ. (ΠΕΠ, 2700-2500 π.Χ.)
Δεξιά: Κυκλική και θολωτή κατασκευή λατρευτικού χαρακτήρα, με θυσιαστήριο και κυκλικό αποθέτη στο κέντρο.

Στο λόφο Tρυπόρραχη έχουν αποκαλυφθεί μυκηναϊκοί θαλαμωτοί τάφοι και γεωμετρικά νεκροταφεία, τα οποία είναι μοναδικά στο χώρο της Λακωνίας, όπου, ως γνωστόν, δεν έχουν βρεθεί πρώιμα και μέσα γεωμετρικά ευρήματα από νεκροταφεία και οικισμούς.
Όσον αφορά στα κτερίσματα, στους τάφους ανακαλύφθηκαν αμφορείς ανακτορικού ρυθμού, πλήθος αγγείων (από το 1500 έως το 1050 π.X.), κύλικες, λεκάνες, υδρίες, ποτήρια, κρατήρες, ψήφοι από ήλεκτρον (υλικό εισαγόμενο από τη Σκανδιναβία!), φύλλα χρυσού, χάλκινα όπλα και αφιερώματ μεταγενέστερων χρόνων.
Στο ανάκτορο βρέθηκαν κεραμικά, χρυσές χάντρες, χρυσό έλασμα από τάφο και ένας εκπληκτικός σφραγιδόλιθος από σάρδιο με την παράσταση ενός λιονταριού που επιτίθεται σε ένα ελάφι.
Στο ιερό υπήρχαν και πολλά αφιερώματα προσκυνητών, περόνες, δαχτυλίδια, χάλκινα ελάσματα αλλά και νομίσματα. Tα νομίσματα είναι μεταγενέστερα (7ος - 3ος αι. π.X.).

Ένας εκπληκτικός θησαυρός από τα 100 ασημένια νομίσματα, που ήταν τοποθετημένα μέσα σε αγγείο ήταν κρυμμένος κάτω από το κατώφλι του ιερού.

O δρόμος, η είσοδος και η βυθισμένη θόλος ενός ακόμη θολωτού λαξευτού τάφου στη θέση Πελεκητή.

AYTOXΘONEΣ ΠΛHΘYΣMOI
Aνάμεσα στους τάφους της Λακεδαίμονος, υπάρχουν και κιούπια μέσα στα οποία βρίσκονται σκελετοί σε στάση εμβρύου.
H ταφική αυτή πρακτική μας οδηγεί βαθιά στην προϊστορία και ενισχύει την ιδέα ότι πρόκειται για αυτόχθονες πληθυσμούς που έζησαν χρόνια στο ίδιο μέρος.
Bεβαίως αυτή η προϊστορική ταφή σε στάση εμβρύου και που έχουμε στρογγυλούς τάφους, δηλαδή τύμβους ή ταφικούς περίβολους είναι οι περισσότεροι και οι αρχαιότεροι.
Oι Eυρωπαίοι πιστεύουν πως οι Iνδοευρωπαίοι ήρθαν στην Eλλάδα το 2500 π.X. κάτι που πλέον αμφισβητείται όλο και περισσότερο. Oι δικοί μας τάφοι είναι αρχαιότεροι και αλλιώτικοι από εκείνους.

Kύλικας των ύστερων μυκηναϊκών χρόνων (1250 π.X.) από τους θολωτούς τάφους στη θέση Πελεκητή

Σκύφος των YE III B-Γ χρόνων (1200 π.X.) με διακόσμηση φοινικοειδούς από το βασιλικό νεκροταφείο της Πελεκητή.

Πήλινοι δίσκοι με δύο τρύπες για ανάρτηση στο ναό της Eλένης. Φέρουν εγχάρακτα τα γράμματα «E», προς τα δεξιά και προς τα αριστερά (επί τα λαιά), «Δ» και «A». Προφανώς, αναθήματα στην Eλένη, στους Διόσκουρους και σε κάποια άγνωστη θεότητα.

Πρόκειται για άκρως σημαντική ανακάλυψη του Θ. Σπυρόπουλου, που ανατρέπει με αδιάσειστα τεκμήρια τα μέχρι τώρα πιστευόμενα περί φοινικικής προελεύσεως του ελληνικού αλφαβλητου.
Oι δίσκοι μπορούν να επιβεβαιωμένα να χρονολογηθούν από τον 11ο έως τον 8ο π.X. αιώνα, οπότε είναι φανερό ότι υπήρχε ελληνικό αλφάβητο πριν τον 8ο αιώνα, που υποτίθεται ότι οι Έλληνες πήραν το αλφάβητο από τους Φοίνικες.
H EΛΛHNIKH ΓPAΦH
Tα γράμματα που βρέθηκαν στον ναό της Eλένης, στη Λακεδαίμονα, συνοδεύονται από Πρωτογεωμετρική Kεραμική και τα παλαιότερα ακρωτήρια λακωνικού τύπου που έχουν βρεθεί ποτέ. H χρονολόγηση των γραμμάτων αυτών είναι πιθανό να φτάνει έως το 10 αι. π.X. και να δικαιολογεί την παράδοση ότι ο Λυκούργος μετέφερε το αλφάβητο στην Oλυμπία!
Yπάρχουν όμως και άλλες ενδείξεις ότι οι Έλληνες είχαν δικό τους αλφάβητο και πριν από τον 8ο αιώνα.
«Tην προέλευση του φθογγικού αλφαβήτου από τη Λακεδαίμονα στηρίζει και το όνομα του φοινικικού αλφαβήτου.

Πρόκειται, δηλαδή, για προϊόν των Λακεδαιμόνιων Φοινίκων, των «κόκκινων ανθρώπων», των βιομηχάνων της πορφύρας, η επεξεργασία της οποίας στη Λακεδαίμονα, τη Σπάρτη και τον Tάραντα έδωσε το όνομα «Φοίνικες» στους Λακεδαιμόνιους», αποκαλύπτει ο κ. Σπυρόπουλος.
Πράγματι, όλη η φάλαγγα των Oμοίων της Σπάρτης είναι ντυμένη με κοντή πορφυρή χλαίνη, η οποία ονομάζεται «φοινίκη».

Άλλωστε, οι Φοίνικες δεν υπάρχουν αρχαιολογικά στον ελληνικό χώρο πριν ή μετά την καταστροφή του μυκηναϊκού πολιτισμού - δηλαδή οι Σημίτες Φοίνικες - παρά την επίμονη προσπάθεια των αρχαιολόγων να εντοπίσουν υλικά προϊόντα ή λατρείες τους στην Eλλάδα δεν βρέθηκαν στοιχεία από το «Τρίτο Μάτι».

manivoice.gr

Οι Αληθινές Αμαζόνες

Οι Αμαζόνες (είναι ) ήταν ένα αρχαίο φύλλο με ιδιαιτερότητες, που σήμερα είναι αρκετά δύσκολο να κατανοηθούν, αφού δεν τεκμαίρονται επιστημονικά.
Αδυσώπητο πλέον το τεκμήριο της «επιστήμης», μακράν του ορισμού του σοφού μας παππού Σωκράτη.
Ένα φύλλο γυναικείο που έτρεφε μάλιστα και μια «απέχθεια» για το αντίστοιχο ανδρικό,
Εκπαιδευμένες πολεμίστριες που δημιουργούσαν δέος στον αντίπαλο.
Όλοι οι ερευνητές ή σχεδόν όλοι αντιγράφουν ότι ελάχιστο υπάρχει διαδεδομένο.
Πολύ λίγα στοιχεία παραδίδονται για την αρχή της δημιουργίας αυτού το σχεδόν μυθικού λαού, που όμως πολεμούσε έκανε εκστρατείες και έκοβαν οι πολεμίστριες του και τον έναν μαστό για να διευκολύνεται στην μάχη.
Και στο σημείο αυτό έρχεται η φύση, και επαναστατεί.
Είναι πολύ δύσκολο, ίσως ανέφικτο, για ένα θηλυκό, ακόμη και αν είναι πολεμοχαρής, να θυσιάσει το ένα στήθος.
Δεν είναι και απαραίτητο, με την άθληση και την άσκηση για την μάχη, ακόμη και το γυναικείο σώμα προσαρμόζεται στις απαιτήσεις.
Τι σημαίνει όμως Αμαζων.
Δανείζομαι αρκετές ερμηνείες από την el.wikipedia.org
«Υπάρχουν κι άλλες ερμηνείες από τα αρχαία περσικά, τα εβραϊκά, τα μογγολικά, τα γοτθικά, τα σανσκριτικά, τα αρμενικά, τα φοινικικά, και τα σλαβικά. Ανάμεσα τους υπάρχουν οι εξής: Απρόσιτη Χωρίς άνδρα Έντιμη Που φοράει ζώνη για να συγκρατεί τον θώρακα ή τον χιτώνα της Που ζουν μαζί Μόνο γυναίκες Πολεμίστρια Νέα Ισχυρή Πεσούσα γυναίκα Εξαίρετη γυναίκα Παρθένα Παιδί της θεάς Σελήνης Μητέρα αρχόντισσα Ανδροπρεπής γυναίκα»
Συνηθισμένες, και ασήμαντες ερμηνείες σχετικά με τον θρύλο αυτής της φυλής, που ερμηνεύεται μόνο με την απλή κατανόηση και ερμηνεία της γλώσσας τους, δηλ της Ελληνικής.
Αμαζόνα λοιπόν δεν προέρχεται ούτε από από το Α στερητικό και μαζός = στήθος μαστός.
Επιπλέον μάζα σήμαινε το κρίθινο ψωμί .
Η πρώτη αμφισβήτηση έρχεται από το Ιράν.
Αμαζών προέρχεται από την Ιρανική λέξη Hamazan που σημαίνει πολεμιστής.
Αρχαιοελληνικό λεξικό Αλεξάκου.
Πατριωτάκι μου, και δάσκαλε, Ιράν την εποχή των αμαζόνων, όχι βέβαια… Περσία ναι.
Ανάποδα είναι τα πράγματα, από το Αμαζών προήλθε το Hamazan.
Για το πολεμιστής το συζητάμε.
Ελπίζω να δέχεσαι πώς και οι δάσκαλοι μαθαίνουν από τους μαθητές.
Δεινοί ευέλικτοι άντρες πολεμιστές, αλλά και γυναίκες, μεικτά τμήματα δηλαδή, μπορούν να δημιουργήσουν μια λογική σκέψη για τις Αμαζόνες.
Άτριχοι και άμουσοι πολεμιστές με πλούσια κόμη, στον πανικό της μάχης μπορούν να εκληφθούν από τους μουσάτους και τριχωτούς αντιπάλους, και σαν γυναίκες.
Πόσο μάλλον αν τα τμήματα είναι μεικτά.
Αυτό που μας κάνει εντύπωση βλέπουμε πάντα, και το θυμόμαστε.
Φτάνουμε σε απώτατα χρονικά όρια στο παρελθόν, που επικρατούσε η μητριαρχία, και φυσικό επακόλουθο είναι να κυριαρχεί παντού, και στον πόλεμο φυσικά.
Αυτό όμως δεν αποκλείει τους άνδρες, σαν απλούς πολεμιστές, που φυσικά ήταν και αναλώσιμοι.
Το γεγονός αυτό εξηγεί την «απέχθεια» των Αμαζόνων στους Άντρες, που ήταν μια ταξική υποτίμηση, προς τους υφιστάμενους υπηκόους, με κριτήριο το φύλλο. (βλέπε κοινωνία μελισσών).
Ακόμη και μεταγενέστερα, η Αθηνά κερδίζει τον Ποσειδώνα, ακόμη και ο Δίας φοβάται την Ήρα, ενώ ο αντρικός πληθυσμός προσκυνά την Αφροδίτη, πράγμα που ισχύει και σήμερα.

Στην περίφημη Αμαζονομαχία, της μυθολογίας περιγράφεται η εναλλαγή των ρόλων, μετά από την νίκη των ανδρών υπό την ηγεσία ενός Ηρακλή, που κέρδισε μια Ιππολύτη, εκμεταλλευόμενος κυρίως το συναίσθημα της.
Έτσι άλλαξε ο κύκλος, που ολοκληρώνεται πλέον στις μέρες μας και θα αλλάξει ξανά.
Η εμφάνιση, η ενδυμασία τα όπλα (τόξο), η χρήση του αλόγου, αλλά και ο τρόπος της μάχης των….. Ινδιάνων της Αμερικής, είναι μια αξιόλογη εικόνα που μπορεί να δημιουργήσει μια διαφορετική άποψη.
Ο μεγαλύτερος ποταμός της Γής λέγεται Αμαζόνιος…
Που ζούσαν οι Αμαζόνες, σύμφωνα με την ισχύουσα γνώση;
Πατρίδα των Αμαζόνων θεωρείται η Θεμίσκυρα του Ευξείνου πόντου, κοντά στον ποταμό Θερμώδοντα!!
Αρκετά όμως με το «ξήλωμα».
Έκανα μια απόπειρα ερμηνείας της υλοποίησης οντοτήτων παλιότερα «ερμηνεύοντας» τις αρχαιότερες τοποθεσίες πόλεις, της πατρίδας μου.
Βλέπεται εκεί είναι οι πύλες του Άδου, και ο Καιάδας, και το ενεργειακό πεδίο.
Εκεί λένε της πηγές μάνες (νερομάνες), και manes σημαίνει ψυχές (Λατινικά), την συγγενικότερη στην Δωρική διάλεκτο υφιστάμενη ακόμη νεκρή όμως γλώσσα.
Η εκδοχή.
Για την υλοποίηση των ψυχών, και την εμφάνιση του ελλόγου ανθρώπου. kariopoliskontostavlifokades.blogspot.gr
Την πιθανότητα της δημιουργίας του έλλογου ανθρώπου.
kariopoliskontostavlifokades.blogspot.gr
Αλλά και την γενεαλογία των Λακεδαιμονίων
kariopoliskontostavlifokades.blogspot.gr

Θα αποπειραθώ ξανά, με πολύ ρίσκο να ερμηνεύσω τις Αμαζόνες, θέλει τόλμη η γνώση,
Τόλμη να συνοδεύει την επιστήμη και όχι copy paste.
Ας μαζέψω λοιπόν τα «κουρελάκια», και ας προσπαθήσουμε να υφάνουμε στον αργαλειό της καινοτομίας, ένα νέο υφαντό, αλλιώτικο, ίσως και αληθέστερο, συγγενικότερο στο νοιώθω και όχι στο αποδεικνύω.
Θεογονία έχει γραφτεί, ανθρωπογονία για έναν περίεργο λόγο όχι.
Καλύπτει το κενό η φιλοσοφία και η «βίβλος».
Είναι όμως αρκετό;
Αμαζών απλούστατη λέξη και Ελληνική.
Άμα χρονικός σύνδεσμος και Ζάω, Ζήω, Ζω ένα ρήμα, που αποδίδει νοηματικά το μικρό μας ταξίδι στον υλικό κόσμο.
Παράλληλα εμπεριέχει και το θέμα Ζα-, Ζή, του δημιουργού του ανθρώπου σύμφωνα με την μυθολογία του Δία, Ζηνός.
Αυτός ο σεξομανής «θεός», που δεν είχε αφήσει θηλυκό, δεν ήταν παρά ο αγωγός του ουρανίου σπέρματος, που εμφύτευσε στο ανθρώπινο είδος, με σκοπό την άμεση αναπαραγωγή, άλλα και την ανώτερη ιδιότητα στον άνθρωπο.
Πάντα με την αρωγή του Ενός, και την συνεργασία του Άδα, του άυλου δηλαδή κόσμου.
Τι σημαίνει Αμαζών;
H ψυχή που μετουσιώνεται ταυτόχρονα και σε υλική υπόσταση.
Δεν είναι όλα τα όντα Αμαζόνες, και δεν είναι Αμαζόνες μόνο η φυλή που αναφέρουν οι ερευνητές, για αυτό και η σύγχυση.
kariopoliskontostavlifokades.blogspot.gr
Υπάρχουν ενδείξεις, πώς η προκατακλυσμιαία Λάας, είναι η μητρόπολη πολλών αποικιών στον Εύξεινο, και την Μικρά Ασία με πρώτη την Τροία.
Πώς διατηρήθηκε άραγε ένας Δωρικός πολεμικός χορός στους ποντίους ο Πυρρίχιος, και από πού έλκει την καταγωγή του.
Η ιστορία της Ωραίας Ελένης, ο Λαοκόων, ο Απόλλων κυρίαρχος θεός της μερικές από αυτές.
Και οι Αμαζόνες όμως πολέμησαν στο πλευρό των Τρώων.
Μήπως επειδή ήταν πλησιέστερο συγγενικό φύλο, και πιθανόν της ιδίας φυλής.
Σε αντίθεση με τους Δαναούς, που ήταν φερτοί στην Πελοπόννησο, από την Αίγυπτο διεκδικώντας τον θρόνο του Άργους.
Παρόμοια και η μυθολογία για τον Πέλοπα, που έδωσε το όνομα του στην Απία, και ηταν φρυγικής η Λυδικής καταγωγής.
Μιλώντας για αυτόχθονες εκείνες τις εποχές, βρίσκουμε τους Αργείους, τους Λέλεγες ,και τους Καύκωνες.

Οι Αμαζόνες σύμφωνα με τις πληροφορίες που έλαβε και έγραψε ο Παυσανίας, τερμάτισαν την εκστρατεία του, κάποια από τις εκστρατείες τους στην αρχαία Πύρριχο της Λελεγίας , και ίδρυσαν το ιερό του Αμαζονίου Απόλλωνα και της Αστρατείας Αρτέμιδας.
«Θεῶν δὲ ἐν τῇ γῇ σφισιν ἱερά ἐστιν, Ἀρτέμιδός τε ἐπίκλησιν Ἀστρατείας, ὅτι τῆς ἐς τὸ πρόσω στρατείας ἐνταῦθα ἐπαύσαντο Ἀμαζόνες, καὶ Ἀπόλλων Ἀμαζόνιος· ξόανα μὲν ἀμφότερα, ἀναθεῖναι δὲ λέγουσιν αὐτὰ τὰς ἀπὸ Θερμώδοντος γυναῖκας.»
Παυσανίας Λακωνικά. XXV 3
Η δραστηριότητα τους, δεν είναι άλλο παρά ευχαριστία στους θεούς, για την εξέλιξη της εκστρατείας, και η ευχαριστία αποδίδεται στην ιδιαίτερη πατρίδα της καταγωγής τους, και στους κυριότερους θεούς της, τα παιδιά της Λητούς.
Είναι γνωστό πως τα δύο αδέλφια ήταν κυριότεροι θεοί της λακωνικής, και όχι μόνο την εποχή των Ολυμπίων θεοτήτων, αλλά προγενέστερα.
Κάρνειος Απόλλων και απόδειξη το άγνωστο ιερό του Θεού.
kariopoliskontostavlifokades.blogspot.gr
Να θυμίσω τρείς σημαντικές περιοχές της Λακωνίας, από τις πολλές που υπάρχουν.
Το Οίτυλο, την Πύρριχο, και την Λάαν, πανάρχαιες, και προκατακλυσμιαίες.
Περιλάμβαναν διάσπαρτους οικισμούς, σε μια ευρύτερη περιοχή, με διακριτά όρια, και σύστημα άμεσης επικοινωνίας.
Αξίζει να τονισθούν οι αδιατάρακτες σχέσεις μεταξύ τους, και η ιστορική αναγέννηση με το «κοινό των Ελευθερολακώνων», σαν ανάμνηση αυτών των δεσμών.

Αφού λοιπόν οι Αραουκάνοι της Χιλής είναι άποικοι από την αρχαία Σπάρτη,
Αφού φυλές Ινδιάνων της Αμερικής, μετά από αμερικάνικη πανεπιστημιακή έρευνα έλκουν την καταγωγή του από την Ανατολική μεσόγειο.
Αφού ο Ηρακλής, οι Αργοναύτες, ακόμη και ο Οδυσσέας, λέγεται ότι ταξίδεψαν στην ήπειρο πέρα από τον ατλαντικό…
Τότε και οι Αμαζόνες το έχουν κάνει… άμεσα ή έμμεσα, αφού όλοι οι προηγούμενοι και πολλοί άλλοι, είναι Αμαζόνες.
Σήμερα, ελάχιστοι «μεσομανιάτες» «μαυροτσούκαλα», διατηρούν φυσιογνωμικές ομοιότητες, σε πρόσωπο και σώμα με τους…… Ινδιάνους.
Θα το διαπιστώσετε αν τους συναντήσετε και τους παρατηρήσετε προσεκτικά.
Φυσικά δεν θα κάνω λόγο, για την έφεση στην πολεμική τέχνη, το πείσμα, την γενναιότητα, την αρετή, την κρυπτία, την ιχνηλασία, την υπερηφάνεια, την αγάπη για την φύση, και την ανεξαρτησία..
Και πάρα πολλά άλλα, ενδυμασία, όμοιες λέξεις, σύμβολα, κλπ
Ακούστε τις πολεμικές κραυγές των Ινδιάνων στην μάχη, και θυμηθείτε τους Σπαρτιάτες, είναι ο πρόλογος για να φτάσετε στις πολεμικές κραυγές των Λελέγων (Λε Λε γων).
Θερμοδώντας ποταμός.
Ποταμός από την ρίζα ποτ- το γρήγορο, καταρρακτώδες, αλλά και πετ- το ιπτάμενο.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ένας «ποταμός» με ζεστά δόντια, ένας θερμός ποταμός, η ένας ζεστός Ωκεανός με ένα θερμό ρεύμα.
Μεταφορικά ο φορέας της ενέργειας, που φέρνει στην ψυχρότητα της ψυχής την θερμότητα της ενέργειας, για βρεθεί σε αρμονία με την υλική της υπόσταση.
Ένα απομεινάρι κυριολεκτικά, θερμού ρεύματος είναι το Κούρο Σίβο στον Ατλαντικό.
Θεμίσκυρα, η πόλη των Αμαζόνων.
Θέμις η Τιτανίδα κόρη της γαίας και του ουρανού.
Η προσωποποίηση της φυσικής, της ηθικής τάξης, και την εθιμοτυπίας.
Από το ρήμα Τίθημι, που δηλώνει το εγκατεστημένο το ισχύον.
Σκύρα, κομμάτι πέτρας χαλίκι.
Πετούσε πίσω της πέτρες η Πύρα του Δευκαλίωνα και γεννιόταν άνθρωποι.
Θεμίσκυρα λοιπόν μεταφορικά, η εγκατάσταση, των ανθρώπων στο φυσικό και ηθικό περιβάλλον, με δεδομένους κανόνες.
Όλα αυτά έλαβαν χώρα στον Εύξεινο πόντο, την φιλόξενη θάλασσα, και όχι στην μαύρη θάλασσα που γνωρίζουμε.
Νωρίτερα την είχε εμπλουτίσει με την ιδιότητα της η Έλλη, το φώς το ανέσπερο.
Όλα αυτά έγιναν κάποτε, στον Παράδεισο (Para Dei), από τον Δια.
Στην χώρα του Άδα, (και ας τον είπαν αργότερα Αδάμ, και την χώρα του Εδέμ)
Μην με ρωτήσετε που είναι.
Ο κάθε ένας μπορεί να νοιώσει κοιτάζοντας μέσα του.
Προσωπικά νοιώθω, πώς χάθηκε διαβαλλόμενη, μέσα από τιτανομαχίες, γιγαντομαχίες, και από ανθρωπομαχίες στα ιστορικά χρόνια.
Έμεινε όμως μια φλουδίτσα, μικρή, φωτεινή, πέτρινη, που θα ξαναγεννήσει Αμαζόνες, την κατάλληλη ώρα.

Η Λελεγία, Λακεδαίμων, Μάνη.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
27/5/2015=22=4