Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ενημέρωση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ενημέρωση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

4 Δεκεμβρίου 2016

Λελεγία... η αλήθεια που ανατέλλει...

"Ο συγγραφέας και ερευνητής Βασίλειος Βασιλάκος* υποστηρίζει ακράδαντα ότι η πυραμίδα του Ταϋγέτου είναι το κέντρο του κόσμου.
Έρευνες που έγιναν στην Αίγυπτο και στη γεωδαισία των αιγυπτιακών πυραμίδων απέδειξαν ότι η περιοχή της Λακωνίας είναι η γένεση της προϊστορίας του ανθρώπου στη Μεσόγειο [το μέσον της γης].
Από εδώ ξεκίνησε ο προϊστορικός άνθρωπος με πολιτιστικές ιδιότητες και εξαπλώθηκε επάνω στη γη."

Πληθαίνουν οι απόψεις, που θα τεκμηριώσουν την πραγματική θέση της "Εδεμ".
Όλοι γνωρίζουν το τοπικό επίρρημα ¨εδώ", λίγοι όμως τα επιρρήματα της τοπικής Μανιάτικης διαλέκτου "Επά" και "Εδά", που παρέμειναν, ώς φαίνεται αυθεντικά,από την πανάρχαια δωρική.
Το "Επά" (Ε+πα) σημαίνει, την αρχική εγκατάσταση σε επιλεγμένο τόπο.
Το 'Εδά" (Ε+δα) σημαίνει, την εγκατάσταση σε ήδη επιλεγμένο τόπο.
ΠΑ καί ΔΑ, λέξεις τής συλλαβικής Πελασγικής, που όρίζουν νοηματικά η πρώτη την σταθερή εγκατάσταση, (από εδώ και η Πατρίδα), και η δεύτερη την Γή (από εδώ η Δήμητρα Δα-ματερ)
Εδέμ λοιπόν η βιβλική, είναι ευγενές "δάνειο"
ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

Αναδημοσιεύω λοιπόν το άρθρο, από laconialive.gr  επειδή περιέχει αλήθειες, και περιμένω μέχρι να ολοκληρωθεί το παζλ.

«Οι αινιγματικές σφίγγες της Λακωνίας και η άγνωστη ιστορία των ελληνικών πυραμίδων»


Γράφει ο Νίκος Μπακής
Ποιος θα το φανταζόταν πως μια σφίγγα θα προκαλούσε τόσο μεγάλο σαματά στο διαδίκτυο, λίγες μόνο μέρες πριν την κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση της 25ης Ιανουαρίου;
Αφορμή της όλης ιστορίας στάθηκε μια φωτογραφία την οποία είχα αναρτήσει σε ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης (facebook) και απεικόνιζε ένα κεφάλι αγνώστου ταυτότητος λαξευμένο πάνω σε βράχο, το οποίο είχε καταπληκτική ομοιότητα με κεφάλι αιγυπτιακής σφίγγας.
Και όπως ήταν αναμενόμενο, άναψε φωτιές στο διαδίκτυο μέσα σε λίγες μόνο ώρες.
Το μυστηριώδες αυτό πρόσωπο βρέθηκε στα Βάτικα Λακωνίας, στο χωριό Βιγκλάφια, κοντά σε θεμέλια αρχαίας πυραμίδας.
Τέτοια παρόμοια ευρήματα, τα οποία αναπαριστούν σφίγγες ή άλλα μυθολογικά τέρατα, έχουν βρεθεί και στον Ταΰγετο.
Ο Ταΰγετος, ως γνωστόν, κρύβει πολλά ανεξήγητα μυστικά.
Ένα από αυτά είναι πως στην κορυφή του υπέροχου αυτού γίγαντα υπάρχει μια τεράστια αινιγματική πυραμίδα, γνωστή από την αρχαιότητα κι ως «Ταλετόν».
Αν παρατηρηθεί προσεκτικά η κορυφή από τη Σπάρτη ή το βόρειο Πάρνωνα, τότε μόνο διαπιστώνεται το τέλειο γεωμετρικό σχήμα μιας πυραμίδας.
Ο συγγραφέας και ερευνητής Βασίλειος Βασιλάκος* υποστηρίζει ακράδαντα ότι η πυραμίδα του Ταϋγέτου είναι το κέντρο του κόσμου.
Έρευνες που έγιναν στην Αίγυπτο και στη γεωδαισία των αιγυπτιακών πυραμίδων απέδειξαν ότι η περιοχή της Λακωνίας είναι η γένεση της προϊστορίας του ανθρώπου στη Μεσόγειο [το μέσον της γης].
Από εδώ ξεκίνησε ο προϊστορικός άνθρωπος με πολιτιστικές ιδιότητες και εξαπλώθηκε επάνω στη γη.

Οι πυραμίδες είναι λοιπόν πετροειδή βουνά στις κορυφές οροσειρών και έχουν καθαρά ηλιακό συμβολισμό.
Πυραμίδα καλείται τμήμα σκιάς το οποίο προέρχεται από το αιχμηρό βουνό ή αιχμηρό γεωμετρικό σχήμα, όταν βέβαια τη σκιά τη δημιουργεί ο ήλιος.
Ετυμολογικά η πυραμίς είναι από το πυρά + οράω-ορώ, δηλαδή βλέπω το φλεγόμενο σώμα του ήλιου.
Αν θέλουμε να μελετήσουμε γιατί έχει πάρει το όνομά του κάποιο χωριό ή τοπωνύμιο, πρέπει να ανατρέξουμε στην ετυμολογία και να βρούμε μετά τον αστρονομικό κώδικα τον οποίο δημιουργεί ηπυραμίδα του Ταϋγέτου με το συγκεκριμένο άστρο, γαλαξία ή νεφέλωμα.
Έτσι εκατοντάδες χωριά της Πελοποννήσου έχουν πάρει το όνομά τους από αστρονομικούς κώδικες οι οποίοι περιστρέφονται γύρω από αυτή την ιερή κορυφή.
Ας πάρουμε για παράδειγμα το φαινόμενο του Άστρους Κυνουρίας.
Μελετώντας λοιπόν προσεκτικά τις κινήσεις των άστρων μπορούμε να ανακαλύψουμε εκτός από την προέλευση της ονομασίας του και την ακριβή χρονολόγησή του.
Προέρχεται από φάσεις τις οποίες δημιούργησε από το 4600 πΧ το άστρο Κύων του Ωρίωνος γύρω από την ιερή αυτή τη κορυφή.
Εκεί όπου παρατηρήθηκε το αστρικό φαινόμενο χτίστηκε το ομώνυμο χωριό κ.ο.κ.
Στις 7 Οκτωβρίου και ώρα 17.05΄, η σκιά της πυραμίδας σχηματίζει το τέλειο γεωμετρικό σχήμα (ισοσκελές τρίγωνο), γνωστή ως «ιερό βέλος».
Εκείνη την ημέρα το ιερό βέλος έχει κατεύθυνση προς τις πυραμίδες της Αιγύπτου και καταλήγει στον ιερό βράχο της Μέκκας, όπου βρίσκεται ο τόπος προσκυνήματος των μουσουλμάνων.
Η πυραμίδα του Ταϋγέτου δίνει επίσης τη δυνατότητα στους ορειβάτες να απολαύσουν ένα μοναδικό υπερθέαμα: την ανατολή του ηλίου.
Ο θεός Ήλιος αναδύεται καθημερινά μέσα από τα καταγάλανα νερά του Αιγαίου πελάγους και στα νησιά των Κυκλάδων (ο κύκλος που κάνει ο ήλιος από τον Άδη).
Την ημέρα διασχίζει αγέρωχα τον ουρανό μας και λίγο πριν πέσει το σκοτάδι καταδύεται μέσα στα μαγευτικά νερά του Ιονίου, δηλαδή στις Στροφάδες (επιστροφή του ήλιου στον Άδη).
Και τέλος αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο από όλα ήταν όταν πήρα έναν γεωγραφικό χάρτη της Ευρώπης και χάραξα μια γραμμή από βορρά προς ανατολή, έχοντας ως κέντρο την πυραμίδα του Ταϋγέτου.
Διαπίστωσα έκπληκτος πως οι δυο άκρες της νοητής αυτής ευθείας κατέληγαν σε δυο σημεία με κοινή ονομασία.
Οι περιοχές αυτές δεν ήταν άλλες από το Βατικανό (άνω Βάτικα), το ανεξάρτητο παπικό κρατίδιο της Ιταλίας, και τα Βάτικα Λακωνίας (!). Τα συμπεράσματα δικά σας.
Σε πολλούς είναι γνωστό ότι η περιοχή των Βατίκων έχει ένα πλούσιο ιστορικό παρελθόν.
Πολλοί γνωρίζουμε για τη Λακωνική Τρίπολη (Σίδη, Ήτις, Αφροδισιάς), όπου είχε έρθει ο απόγονος του Ηρακλή, ο Βοίας, για να συνενώσει την καινούργια πόλη, τις «Βοιές».
Η περιοχή αυτή είναι προστατευόμενη από το ευρωπαϊκό δίκτυο Natura 2000.
Υπάρχει λίμνη όπου ζουν 132 είδη πουλιών, δασική έκταση του σπάνιου θαλασσόκεδρου, κιβωτιόσχημοι και θολωτοί αρχαίοι τάφοι, μοναδικές σμαραγδένιες παραλίες, η βυθισμένη προϊστορική πολιτεία στο Παυλοπέτρι, η επονομαζόμενη και «Λακωνική Ατλαντίδα», το απολιθωμένο δάσος μήκους 25 χλμ.
Εκεί επίσης βρέθηκε και ο περίφημος υπολογιστής των Αντικυθήρων και πάρα πολλά σπήλαια (σπήλαιο της Καστανιάς).
Λίγοι όμως γνώριζαν για τη λεγόμενη πυραμίδα των Βιγκλαφίων.
Μια υπόθεση που ακούστηκε περισσότερο τον τελευταίο καιρό, εξαιτίας της απόφασης του υπουργείου Ανάπτυξης να εγκαταστήσει ρυπογόνο θερμοηλεκτρικό εργοστάσιο της ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ, απέναντι ακριβώς από την Ελαφόνησο.
Σε μια περίοδο μακράς νηνεμίας της ανθρώπινης βούλησης, η θάλασσα -νιώθοντας λες την περίσταση- πήρε απόφαση από μόνη της, φουρτούνιασε και μετά από 1.640 χρόνια αποκάλυψε δεκάδες ακόμα αρχαίους τάφους και μνημεία, που είχαν να δουν το φως του ήλιου από τον τρομερό σεισμό του 375 μΧ.
Όταν ο Παυσανίας επισκέφθηκε την περιοχή της Ελαφονήσου [μάλλον πεζός, αφού η Ελαφόνησος χωρίστηκε κατά μία εκδοχή από τη στεριά στο μεγάλο σεισμό του 375 μΧ. Κατά άλλη εκδοχή περιγράφοντας από πλοίο που παρέπλεε τις ακτές], περιγράφει στις περιηγήσεις του (Λακωνικά) ότι είδε ναό της Αθηνάς που λέγεται ότι τον είχε χτίσει ο Αγαμέμνονας, καθώς και τον τάφο του Κινάδου, πλοιάρχου του Μενελάου.
Από τις περιηγήσεις του Παυσανία γνωρίζουμε ότι τις πυραμιδοειδείς αυτές κατασκευές τις θεωρούσε ως πολυάνδρια (ομαδικούς τάφους).
Το θέμα των πυραμιδοειδών αυτών κατασκευών στον ελλαδικό χώρο δεν έχει πλήρως φωτιστεί, καθώς άλλοι τα θεωρούν ταφικά μνημεία (όπως ο Παυσανίας).
Μετά την αναφορά αυτή του Παυσανία, για περισσότερα από 1.600 χρόνια το θέμα το σκεπάζει η λήθη.
Ξαναβγαίνει στην επιφάνεια όταν ο αρχαιολόγος William Martin Leake ανακοινώνει ότι το 1806 ανακάλυψε τα ερείπια της πυραμίδας στα Βιγκλάφια, που την ταυτίζει με τον τάφο του Κινάδου, τον οποίον ανέφερε ο Παυσανίας.
Η αναφορά σε πυραμίδες στον ελλαδικό χώρο γίνεται για πρώτη φορά το 1806, έπειτα από τις αναφορές του Leake.
Ως σημαντικότερα πυραμιδοειδή κτίσματα αναφέρονται οι πυραμίδες του Ελληνικού, Δαλαμανάρας και Σικυώνας (Άργους), του Λιγουριού (Επιδαύρου), της Καμπίας (Νέας Επιδαύρου) και των Βιγκλαφίων (Λακωνίας). Ακόμη, η κλιμακωτή πυραμίδα του Αμφείου (Θήβας).
Πυραμίδες ή πυραμιδοειδή κτίσματα στη Λακωνία συναντάμε, επίσης, και στην ομηρική Λακεδαίμονα, δηλαδή στο χωριό Πελλάνα, στο ανακτορικό κέντρο του Μενελάου και της Ωραίας Ελένης.
Οι ιδρυτές της Λακεδαίμονος, οι Μινύες, ήταν πρωτοπόροι στην κατασκευή πυραμίδων σε ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο και έλκουν την καταγωγή τους από τον Ταΰγετο [Ηρόδοτος: τέταρτο βιβλίον των Ιστοριών].
Οι Μινύες, λοιπόν, ήταν γνωστοί ως οι μεγάλοι τεχνοκράτες της αρχαιότητας και εφευρέτες της παγκόσμιας τεχνολογίας, των γραμμάτων και των τεχνών.
Ετυμολογικά το όνομά τους έβγαινε από την αρχαία ελληνική λέξη «ορυχείο», εξ ου και η λέξη «mine» στα αγγλικά και γερμανικά, «miniera» στα ιταλικά, «mina» στα ισπανικά και πορτογαλικά, «le mien» στα γαλλικά κ.ο.κ.
Είχαν δημιουργήσει μια τεράστια αυτοκρατορία.
Μπορεί να μην είχαν κατακτήσει όλο τον πλανήτη, τον είχαν όμως εκπολιτίσει και επηρεάσει βαθύτατα.
Επομένως οι Μινύες στον Ταΰγετο, πέραν όλων των άλλων (κατασκευαστές εργαλείων) και εκτός της αποστράγγισης της μεγάλης Λίμνης της Λακεδαίμονος, ήταν κυρίως μεταλλουργοί.
Αποδείχθηκε ότι οι Μινύες είχαν μεγάλες γνώσεις αρχιτεκτονικής, και επειδή στον τόπο των ανασκαφών βρέθηκαν αποδείξεις για την ύπαρξη μεγάλων πυραμιδοειδών κτισμάτων, ίσως ο μινυακός πολιτισμός να ήταν υπεύθυνος για την ανοικοδόμηση των πυραμίδων της Αιγύπτου.
Ο επισκέπτης των αρχαίων της Πελλάνας θα βρεθεί μπροστά σε μία αποκάλυψη: οι τάφοι βρίσκονται στο πιο ψηλό σημείο, στην κορυφή της ακρόπολης, σαν να κυριαρχούν στην πόλη και να την προστατεύουν, ενώ το ανάκτορο είναι χαμηλά.
Η Λακεδαίμων είναι φτιαγμένη κατά το πρότυπο των πυραμίδων και αυτή η αντίληψη δεν είναι «ινδοευρωπαϊκή».
Ωστόσο η μεγαλύτερη πυραμίδα που βρέθηκε ποτέ στον ελλαδικό χώρο ήταν του Αμφείου στη Θήβα.
Όμως στην άσημη Θήβα, ακριβώς στο σημείο όπου η αρχαία παράδοση, αλλά και όλες οι γραπτές μαρτυρίες τον τοποθετούσαν, έγινε πριν σαράντα δύο χρόνια από τον αρχαιολόγο – ανασκαφέα κ. Θεόδωρο Γ. Σπυρόπουλο μια κοσμοϊστορικής σημασίας ανακάλυψη, που ωστόσο μένει άγνωστη και παραγκωνισμένη, αν και μπορεί να αλλάξει όλα τα μέχρι σήμερα ιστορικά -και όχι μόνο- δεδομένα. Βρέθηκε ο πανάρχαιος τάφος των Διοσκούρων, Ζήθου και Αμφίονος, πουσύμφωνα με τα ομηρικά έπη ήταν υιοί του Δία και της Αντιόπης και ήταν εκείνοι που πρώτοι έκτισαν την έδρα και τα τείχη της «εφτάπυλης» Θήβας [Οδύσσεια λ 260 – 289].
Γιατί όμως αυτή η ανακάλυψη είναι τόσο σημαντική;
Όχι μόνο επειδή ο επισκέπτης μπορεί σήμερα να αγγίξει πλέον το ίδιο το μνημείο όπου τάφηκαν δύο ήρωες της ελληνικής μυθολογίας.
Πράγμα δηλαδή που σημαίνει ότι αυτοί οι ήρωες όντως έζησαν και μαζί τους διαδραματίστηκαν αληθινά γεγονότα, που κάποιοι μας έχουν συνηθίσει να θεωρούμε ως συμβάντα ενός ομιχλώδους χρόνου, μέσα στον οποίο τοποθετούμε πρόσωπα και καταστάσεις ουσιαστικά ανύπαρκτες ή το πολύ πολύ συμβολικές.
Πέρα όμως από αυτή τη συγκλονιστική επιβεβαίωση, υπάρχει και κάτι άλλο, ακόμη πιο συνταρακτικό.
Ο τύμβος μέσα στον οποίο βρέθηκε ο τάφος των ηρώων αποτελεί το τελευταίο τμήμα, την κορυφή δηλαδή, μιας τεράστιας βαθμιδωτής πυραμίδας, η οποία είναι ολόκληρος ο σημερινός λόφος του Αμφείου.
Και αυτός ο λόφος διατρέχεται από ατελείωτες και ανεξερεύνητες υπόγειες στοές ύψους πέντε μέτρων, σκαμμένες στο βράχο.
Ίσως, ωστόσο, το συνταρακτικότερο να είναι ότι η μεγάλη αυτή ελληνική πυραμίδα μπορεί να χρονολογηθεί με ασφάλεια γύρω στο 2700 πΧ, έχοντας όλες τις προϋποθέσεις να αναδειχθεί σ’ ένα από τα μεγαλύτερα μνημεία του ευρωπαϊκού χώρου.
Πράγμα δηλαδή που σημαίνει ότι είναι σαφώς αρχαιότερη από τη μεγάλη πυραμίδα του Χέοπα, αλλά και από την αρχαιότερη αιγυπτιακή πυραμίδα, αυτή του Ζόζερ.
Με λίγα λόγια, το πυραμιδικό σχήμα είναι ελληνικής επινόησης και από εδώ εξήχθη στην Αίγυπτο, αλλά και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο.
Βέβαια το θέμα έχει ακόμα μεγαλύτερες προεκτάσεις, αφού αυτό το ίδιο το πυραμιδικό σχήμα προϋποθέτει και σημαίνει προϋπάρχουσες θρησκευτικές, πολιτικές, κοινωνικές και άλλες παρεμφερείς δομές.

(*) Σημείωση
Ευχαριστώ πολύ τον κ. Βασιλάκο, που μου εμπιστεύτηκε το αρχείο του και έδωσε την άδεια να δημοσιεύσω αυτά τα καταπληκτικά προϊστορικά μολύβδινα ειδώλια του Ταϋγέτου, τα οποία βλέπουν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας.

Πηγές:
– ΑΝΟΠΑΙΑ ΑΤΡΑΠΟΣ: «Κεφαλή σφίγγας σε βράχο κοντά σε θεμέλια αρχαίας πυραμίδας στα Βιγκλάφια Λακωνίας».
– ΠΟΡΦΥΡΟΣ ΕΛΛΗΝ: «Η τεράστια σημασία της ανακαλύψεως της ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΥΡΑΜΙΔΑΣ στην Θήβα».



Ο Νίκος Μπακής είναι μέλος της «Ελπίδα Κίνημα Πολιτών» και μέλος του ΔΣ του Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου Πολιτισμού & Περιβάλλοντος Δήμου Σπάρτης.


Σχετικές απόψεις μου :
1. Η Αίγιλα του Ταινάρου...σταθμός στό ταξίδι από τόν άλλο κόσμο.
2. Ο παγκόσμιος, ιερός συμβολισμός του "Λ".
3. Γενεαλογία των Λακεδαιμονίων
4. Πύρριχος - Λάας - Οίτυλo
5. Γύθειο - Θεογονία

Επειδή οι σκέψεις, και οι μνήμες μας έχουν την γενεσιουργό αιτία τους όχι μόνο "Εδά", αλλά και "Εκ-ει", εκπορευόμενες για τούς μύστες, από το ΕΙ, το Απολλώνιο 'Έψιλον.
ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
4/12/2016=16=7

23 Αυγούστου 2016

Ο περίφημος Κροκεάτης λίθος (lapis lacedaemonius)

Μια φακοειδές σφραγίδα από τον μοναδικό στον κόσμο κροκεάτη λίθο (λατ. lapis lacedaemonius ) χαραγμένα με μορφή του «Μινώταυρου»: με το άνω μέρος ενός ταύρου και μια αίγα που συνδέεται με τα ανθρώπινα πόδια με τα πόδια δεξιά. Μία ιερή οκτώσχημος ασπίς ανάμεσα στα πόδια του Μινώταυρου 1450-1350 π.Χ. Κρήτη -Πύργος Ψιλόνερο -Βρετ .Μουσείο αρ. ευρ. 163345: Siegel CMS V 201
Ο Κροκεάτης λίθος υπήρξε ένα από τα κύρια προϊόντα εξαγωγής των Μυκηναίων.
Αγγεία και σφραγίδες και άλλα αντικείμενα από Κροκεάτη λίθο, καθώς ακατέργαστοι λίθοι βρέθηκαν στην ακρόπολη των Μυκηνών και στις ανασκαφές στο παλάτι του Βασιλιά Μίνωα στην Κνωσό της Κρήτης.
Ο Κροκεάτης λίθος γεωλογικά χαρακτηρίζεται ως σκουροπράσινος πορφυρίτης (porfido verde antico), διάστικτος από ανοιχτόχρωμους ορθογώνιους κρυστάλλους.
Είναι τα «ψηφιά» κατά τους αρχαίους «κρόκες», δηλαδή τα μικρά θαλασσινά χαλίκια, που έδωσαν το όνομα «Κροκεαί» και Κροκεάτης, το νεότερο τοπωνύμιο της περιοχής όπου βρίσκεται το πέτρωμα. Το σημαντικό όμως είναι, ότι κοιτάσματα κροκεάτη λίθου υπάρχουν μόνο στην περιοχή των Κροκεών, από το σημερινό χωριό μέχρι τη Στεφανιά στη θέση Ψηφί, όπου και τα αρχαία λατομεία.
Κροκεαί, -Κροκεάτης Λίθος. Όπως πηγαίνεις κάτω κατά την Θάλασσα προς το Γύθειο περνάς από ένα χωριό αποκαλούμενο Κροκεαί και ένα λατομείο. Δεν είναι ένα συμπαγές πέτρωμα , αλλά οι πέτρες που βρίθουν από αυτό είναι όπως τα χαλίκια ποταμών. Είναι δύσκολο να κατεργαστούν, αλλά  κατεργασμένες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον εξωραϊσμό ιερών ναών, και είναι ειδικά κατάλληλες για την διακόσμηση κολυμβητριών-λουτρών και κρηνών. Εδώ πριν από το χωριό στέκεται ένα μαρμάρινο ομοίωμα του Δία Κροκεάτη, και οι Διόσκουροι από χαλκό είναι στο λατομείο.- ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ 115 -180 μ.Χ Περιγραφή της Ελλάδας
Το ηφαιστειακό πέτρωμα που μοιάζει με ψηφιδωτό, παρά το ότι είναι πολύ δύσκολο να κατεργασθεί, ήταν περιζήτητο από τους Μυκηναίους για τη διακόσμηση των λουτρών και την κατασκευή αγγείων και σφραγίδων.
Σκεύος της μυκηναϊκής περιόδου από Κροκεάτη λίθο -Lapis lacedaemonius - βρέθηκε στο Ασπρόχωμα, Τάφος ΙΙΙ -1400-1300 π.Χ.-Αρχαιολογικό Μουσείο Μυκηνών

Χρησιμοποιήθηκε στα προϊστορικά χρόνια κυρίως για τη δημιουργία περίτεχνων αγγείων (κούπες, βάζα) και δακτυλιόλιθων (δακτυλόπετρες) με κομψές παραστάσεις, συνήθως ζώων.
Αντικείμενα από κροκεάτη λίθο βρέθηκαν στην ακρόπολη των Μυκηνών και στις ανασκαφές στο παλάτι του Βασιλιά Μίνωα στην Κνωσό της Κρήτης.
Ο 230 εκ ετών Κροκεάτης Λίθος, έχει και άλλα ονόματα που είναι ... PORFIDO verde antico- Lapis lacedaemonius -Lapis croceus - LapisTaygetas -Lapis Spartanus .
Η ομορφιά του λίθου όμως βρίσκετε στο εσωτερικό του.
Στην περιοχή βρίσκεις πολλές παραλλαγές του ιδίου πετρώματος και σχεδόν κάθε πέτρα κρύβει μέσα της και την δική της ξεχωριστή ομορφιά.
Το γεωλογικό όνομα που αποδίδει στον Κροκεάτη λίθο το τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης είναι: Ανδεσίτης "Ο ανδεσίτης είναι το αντίστοιχο έκχυτο του διορίτη.
Οι φαινοκρύσταλλοι είναι πλαγιόκλαστα και ένα ή δύο φεμικά, συνήθως πυρόξενος, λιγότερο κεροστίλβη και πιο σπάνια βιοτίτης.
Υπάρχει σε αρκετές θέσεις στον ελληνικό χώρο, στη Θράκη, Μακεδονία, νησιά Αιγαίου.
Ένας ιδιαίτερος τύπος ανδεσίτη είναι ο Κροκεάτης λίθος, που υπάρχει στις Κροκεές της Πελοποννήσου."
Μία φακοειδές σφραγίδα από πράσινο κροκεάτη λίθο χαραγμένη με μορφή υβριδική με το κεφάλι και μπροστινά πόδια της ως μια αίγα, και το ανεστραμμένο σώμα και τα πίσω πόδια ενός λιονταριού. 1450-1300π.Χ.
Ο Κροκεάτης λίθος ( Ένα είδος Πορφυρίτη ) αν και αρκετά δυσκατέργαστος χρησιμοποιούταν κατά την αρχαιότητα για την κατασκευή αγγείων και σφραγίδων και για την διακόσμηση κτιρίων λουτρών και τάφων.
Ο Ιστορικός συγγραφέας Φράνκ Φρόστ (Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας )στο βιβλίο του (1971) «Ελληνική Κοινωνία» αναφέρει ότι ο Κροκεάτης λίθος υπήρξε ένα από τα κύρια προϊόντα εξαγωγής των Μυκηναίων.
Αγγεία και σφραγίδες και άλλα αντικείμενα από Κροκεάτη λίθο, καθώς και ακατέργαστος λίθος βρέθηκαν στην ακρόπολη των Μυκηνών και στις ανασκαφές στο παλάτι του Βασιλιά Μίνωα στην Κνωσό της Κρήτης. Βρετ. Μουσείο.
Κατά την αρχαιότητα, χρησιμοποιούταν ευρέως για την διακόσμηση κτιρίων, λουτρών και τάφων. Χαρακτηριστικό είναι ότι επιλέχθηκε για την διακόσμηση του απλού τάφου των τριακοσίων Σπαρτιατών στις Θερμοπύλες.
Κροκεάτης Λίθος Μυκηναϊκή περίοδος ,Κροκεές Λακωνίας - Αρχ.Μουσείο Μυκηνών
Στα ρωμαϊκά χρόνια εξορυσσόταν πρώτιστα για οικοδομικό υλικό. Τα λατομεία κατά την περίοδο της αυτοκρατορίας του Αδριανού, αποτελούν αυτοκρατορικό μονοπώλιο . Την παραγωγή και τη διακίνηση του κροκεάτη λίθου παρακολουθούσε ειδικός οικονόμος του αυτοκρατορικού οίκου.
Ο αρχαιολογικός χώρος των Ισθμίων από τα αριστερά με το ναό του Ποσειδώνα και δεξιά τα Κορινθιακά λουτρά της ρωμαϊκής περιόδου .-.Τα περίφημα λουτρά δίπλα στο ναό του Ποσειδώνα στην Κόρινθο είχαν διακοσμηθεί με Κροκεάτη λίθο....« Οι Κορίνθιοι έχουν λουτρά σε πολλά μέρη της πόλης, μερικά κατασκευάστηκαν με δημόσια δαπάνη και ένα από τον αυτοκράτορα Ανδριανό. Το ποιο φημισμένο από αυτά είναι κοντά στο ναό του Ποσειδώνα . Είναι φτιαγμένο από τον Σπαρτιάτη Ευρυκλίδη ο οποίος το διακόσμησε με διάφορα είδη πέτρας, και ειδικά αυτή που εξορύχθηκε από τις Κροκεές της Λακωνίας. Στα αριστερά της εισόδου είναι στημένος ένας Ποσειδώνας και μετά από αυτόν η Άρτεμις που κυνηγά. ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ 115 -180 μ.Χ Περιγραφή της Ελλάδας

Παράλληλα, εκείνη την περίοδο, κατασκευάζονται από τον Σπαρτιάτη Ευρυκλή τα περίφημα λουτρά της Κορίνθου, με χρήση του εν λόγω λίθου, τα οποία λέγεται ότι ήταν μεγαλοπρεπέστερα από τα λουτρά που έχτισε ο Αυτοκράτορας Αδριανός στην ίδια πόλη.


Τέλος, ο Παυσανίας (2ος αι. μ. Χ.) αναφέρει ότι στην είσοδο των Κροκεών υπήρχε άγαλμα του Δία από κροκεάτη λίθο. Γενικά πάντως, χρησιμοποιούνταν εκτεταμένα σε πολυτελείς κατασκευές και ιδίως στα λουτρά (δημόσια – οικιακά)με το σύστημα opus sectile.


Ο Ιούνιος Βάσσος σε παρέλαση τσίρκου, πίνακας Opus Sectile από την εκκλησία του Ιουνίου Βάσσου,331-350μ.Χ., Αρχαιολογικό Μουσείο Palazzo Massimo Ρώμης
Opus Sectile (Καλλιτεχνική εργασία με πλακάκια) αναφέρεται σε μια τεχνική που αναπτύχθηκε επί Ρωμαϊκής εποχής, όπου έσχιζαν τα υλικά σε λεπτά πλακάκια, τα γυάλιζαν και τα έκοβαν ανάλογα με το σχέδιο, και τα τοποθετούνταν σε τοίχους και πατώματα για να κάνουν μια εικόνα ή ένα σχέδιο.
Τα συνηθισμένα υλικά ήταν τα μάρμαρα, μαργαριτάρια και το γυαλί.
Αντίθετα από την τεχνική των μωσαϊκών, όπου τα ομοιόμορφα-ταξινομημένα κομμάτια τοποθετούνται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να διαμορφώνουν ένα σχέδιο, τα πλακάκια ( Τεμάχια opus sectile ) είναι πολύ μεγαλύτερα και μπορούν να αποτελέσουν ένα μεγάλο μέρος του σχεδίου
Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΟΥ ΥΛΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΝΥΜΦΕΣ, 
Διακοσμητικός πίνακας με την τεχνική Opus Sectile έργο από τεμάχια κροκεάτη λίθου Εδώ ο Ύλας και οι Νύμφες- όπου ο Ύλας απαγάγεται από ποτάμιες Νύμφες (Νεράϊδες) στη Μυσία, κατά την διάρκεια της Αργοναυτικής εκστρατείας.- Διακοσμητικός πίνακας από την εκκλησία του Ιουνίου Βάσσου 331-350 μ.Χ.).Eθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Palazzo Massimo - Ρώμη, Ιταλία
Ο σημερινός επισκέπτης στη Ρώμη θα μπορέσει εύκολα να διακρίνει Κροκεάτη λίθο σε Καλλιτεχνικούς διακοσμητικούς πίνακες ( Opus Sectile ) (έργο από τεμάχια ) στο Αρχαιολογικό Μουσείο Palazzo Massimo στις βασιλικές του Αγίου Πέτρου (κεντρική αυλή/ πλατεία κ.α.) και της Παναγίας Maggiore (Δάπεδο Cosmati, Cosmatesque) και άλλα αρχαία πολυτελή κτίρια.
Κροκεάτης υπάρχει σε μεγάλες ποσότητες στην πόλη Trevignano Romano κοντά στη Ρώμη όπου
βρίσκονται τα ερείπια των παλατιών του αυτοκράτορα Δομητιανού, καθώς και στα χαλάσματα της
αρχαίας Πομπηίας και την εκκλησία του Αγίου Μάρκου στην Βενετία.
Το σημείο στέψης του Αυτοκράτορα όπως διατείνονται στο μουσείο -ναό της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη με το «Ομφάλιον» και την περιμετρική αυτού διακόσμηση ,όπου στους περιμετρικούς κύκλους στέκονταν οι υπασπιστές του αυτοκράτορα και ένας κύκλος περιέχει και Κροκεάτη λίθο
Για την διακόσμηση κτιρίων και εκκλησιών χρησιμοποιήθηκε και κατά την Βυζαντινή περίοδο, όπως
στο ναό της Αγίας Σοφίας ( δάπεδο) στην Κωσταντινούπολη.
Κροκεάτης λίθος από τα δάπεδα της Αγίας Σοφίας 
στην Κωνσταντινούπολη
Περί το 1260 ο Βασιλιάς της Αγγλίας Χένρι ο 3ος Χρησιμοποίησε Κροκεάτη λίθο για την διακόσμηση του δαπέδου του Westminster Abbey καθεδρικού ναού της Αγγλικανικής εκκλησίας. Επίσης χρησιμοποιήθηκε και κατά την προ Οθωμανική περίοδο για την διακόσμηση Μουσουλμανικών κτιρίων στο Κάϊρο της Αιγύπτου.
Ο Κροκεάτης λίθος διαλέχτηκε τελευταία για την διακόσμηση του απλού τάφου των τριακοσίων
Σπαρτιατών στις Θερμοπύλες.
Το δάπεδο με κροκεάτη λίθο του Westminster Abbey καθεδρικού ναού της Αγγλικανικής εκκλησίας που έφτιαξε ο Χένρι ο 3ος
Westminster Abbey .επισκευή του δαπέδου
Αντίθετα με την αρχαία εποχή η επεξεργασία του Κροκεάτη λίθου με σύγχρονα μηχανήματα είναι αρκετά εύκολη.
Κροκεάτης λίθος σε στύλους με Ιωνικό κιονόκρανο στο San Saba ed Ansano , στη Ρώμηαλλά και τα δάπεδα
Με μια χαμηλού κόστους επένδυση, με εφευρετικότητα και καλλιτεχνική φαντασία οι σημερινοί Κροκεάτες θα μπορούσαν να ξεκινήσουν βιοτεχνικές επιχειρήσεις και να παράγουν υψηλής ποιότητας διακοσμητικά προϊόντα όπως: αγγεία, αγαλματίδια, μετάλλια αγώνων, ετικέτες γραφείων, χάντρες , κοσμήματα πλακάκια δαπέδου έπιπλα κ.α. για διάθεση στην Ελληνική και την διεθνή αγορά.
Κροκεάτης λίθος σε βάση κίονα στην εκκλησία San Saba ed Ansano , στη Ρώμη, από την περίοδο περίπου του 1205.
Λεπτομέρεια δαπέδου από την San Saba ed Ansano, στη Ρώμη, με κροκεάτη λίθο.

Οι Ρωμαίοι εξόρυξαν και πήραν μεγάλες ποσότητες λίθου ( Lapis Lacedaemonius όπως τους
αποκαλούσαν δηλαδή Λίθος των Λακεδαιμονίων, των Σπαρτιατών) τον οποίον χρησιμοποίησαν
κυρίως ως διακοσμητικό οικοδομικό υλικό σε προσόψεις και δάπεδα πολυτελών κτιρίων. Η μεταφορά του λίθου στα διάφορα μέρη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας έγινε, κατά πάσα πιθανότητα, μέσω του αρχαίου λιμανιού των Σπαρτιατών στην περιοχή Τρίνησα του δήμου Κροκεών.
Η τοπική παράδοση λέγει ότι οι πέτρες μεταφέρθηκαν από το Ψηφί έως τα Τρίνησα από χέρι σε χέρι από μια στρατιά δούλων εργατών. Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι περπατώντας την ίδια διαδρομή σήμερα βλέπεις αρκετές πέτρες, σπαρμένες εδώ και κει, από αυτές που έπεφταν από τα χέρια των εργατών.
Ο αυτοκράτορας Δομιτιανός τον χρησιμοποίησε για την διακόσμηση του παλατιού του, τα ερείπια του οποίου βρίσκονται στην πόλη Trevignano Romano κοντά στη Ρώμη.
Ελληνορωμαϊκή αρχιτεκτονική σχεδιαστική αναπαράσταση -Το «τρίκλινον» του παλατιού του Δομιτιανού στην Ρώμη Παλατίνα

Δύο δείγματα από το παλάτι του αυτοκράτορα Διομιτιανού που περιέχουν κροκεάτη λίθο

Κομμάτια του πετρώματος συναντά κανείς και στο Βατικανό.
Ο σημερινός επισκέπτης στη Ρώμη θα μπορέσει εύκολα να διακρίνει κροκεάτη λίθο σε καλλιτεχνικούς διακοσμητικούς πίνακες στο Αρχαιολογικό Μουσείο Palazzo Massimo, στις βασιλικές του Αγίου Πέτρου και της Santa Maria Maggiore, καθώς και σε άλλα πολυτελή κτίρια. 
            Κροκεάτης λίθος στο Βατικανό

Μερικές εκκλησίες της Ρώμης είναι διακοσμημένα με "cosmatesche" όπως αποκαλούνται αυτές οι διακοσμήσεις στην Ιταλική αλλά και παντού, όπου λαμπρές οικογένειες του δωδέκατου και δέκατου τρίτου αιώνα χρησιμοποίησαν την τεχνική αυτή στην τέχνη τους για να δημιουργήσουν μια σειρά από συνθέσεις, διάσπαρτες στις εκκλησίες της πόλης
Κροκεάτης σε εκκλησία σε διάκοσμο δαπέδου στην Ρώμη
Η ονομασία Cosmati , ((Δάπεδο Cosmati, Cosmatesque) καθιερώθηκε λόγω της συχνής εμφάνισης του ονόματος Κοσμάς, που από τα εργαστήρια τους είχαν παραδοθεί από γενιά σε γενιά τα μυστικά του ψηφιδωτού και οι πιο ευφάνταστες εφαρμογές του σε δάπεδα, μοναστήρια, και στην επίπλωση των εκκλησιών.
Εκκλησία Παναγίας Μεγαλόχαρης Χτισμένη περί το 432 μ.Χ. Ρώμη, Ιταλία ,με Ιωνικούς κίονες και ψηφιδωτά σχέδια στα δάπεδα .
Εκκλησία Παναγίας Μεγαλόχαρης432 μ.Χ. Ρώμη, Ιταλία.Λεπτομέρεια δαπέδου -Φωτ Γ. Αλεποχωρίτης 2001
Εκκλησία Παναγίας Μεγαλόχαρης 432 μ.Χ. Ρώμη, Ιταλία.Λεπτομέρεια δαπέδου -Φωτ Γ. Αλεποχωρίτης 2001
Εκκλησία Παναγίας Μεγαλόχαρης (Santa Maria Maggiore, ) 432 μ.Χ. Ρώμη, Ιταλία Τα πράσινα στοιχεία είναι κυρίως κροκεάτης λίθος
Δάπεδο του Αγ.Μάρκου στην Βενετία
Διάκοσμος στην εκκλησία του Αγ. Μάρκου στην Βενετία με Κροκεάτη λίθο
Λεπτομέρεια από δάπεδο του Αγ. Μάρκου στην Βενετία με Κροκεάτη λίθο
Τμήμα δαπέδου με Κροκεάτη λίθο από την Έπαυλη (Βίλα) του Αυτοκράτορα Ανδριανού κοντά στην Ρώμη, κατασκευασμένη στις αρχές του 2ου αιώνα μ.Χ
Τμήμα δαπέδου από τις μικρές θέρμες με Κροκεάτη λίθο από την Έπαυλη (Βίλα) του Αυτοκράτορα Ανδριανού κοντά στην Ρώμη, κατασκευασμένη στις αρχές του 2ου αιώνα μ.Χ
Θέρμες Taurine στην περιοχή του Λάτσιο Ρώμη Ιταλία Κροκεάτης λίθος σε διάκοσμο
Δάπεδο του καθεδρικού ναού του Spoletium Σπολέτο κεντρική Ιταλική 
Υπό τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία το Σπολέτο ανακτά το κύρος του, χωρίς ωστόσο να αναφέρεται συχνά σε ιστορικά ντοκουμέντα.
Ο Μαρτιάλης αναφέρεται στο κρασί της περιοχής, ενώ ο Αιμιλιανός -ο οποίος ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας από τους πολεμιστές του στη Μοισία- σφαγιάστηκε εκεί μετά την επιστροφή του το 253 μ.Χ., έχοντας βασιλέψει μόλις δυο με τρεις μήνες.
Διατάγματα του Μέγα Κωνσταντίνου (326) και του Ιουλιανού (362) φέρονται να προέρχονται από το Σπολέτο, το οποίο αργότερα αποτέλεσε σπουδαίο οχυρό κατά των Βανδάλων και Γότθων εισβολέων. Τα τείχη του πάντως κατέπεσαν υπό την εισβολή του Τορτίλα.
Εύρημα από το σπήλαιο "Αλεπότρυπα'- Κροκεάτης λίθος Η νεολιθική κοινότητα στο Διρό αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της Νεότερης και της Τελικής Νεολιθικής περιόδου (4800-3200 π,Χ.). Η ζωή της κοινότητας διακόπηκε απότομα γύρω στα 3200 π.Χ. από ισχυρό σεισμό που είχε ως αποτέλεσμα να φράξει η είσοδος του σπηλαίου.
Οι εγκλωβισμένοι στο σπήλαιο πέθαναν από την πείνα, ενώ όσοι βρέθηκαν στο ύπαιθρο, εγκατέλειψαν την περιοχή γιατί στερήθηκαν το πόσιμο νερό.
Κροκεάτης λίθος σε σφραγιδόλιθο του 1400- 1050 π.Χ.
ΜΕ ΠΗΓΕΣ ΑΠΟ :
www.krokeai.com
ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ | ΣΧΟΛΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ - ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ
http://www.krokeai.com/Krokeatis_Lithos_Lacedaemonius.htm
Δημήτρης Κατσέτος, Ρότσεστερ Νέας Υόρκης Η.Π.Α
http://www.notospress.gr
news.bbc.co.uk
www.mani.org.
ΑΡΧΕΙΟ ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΟΝΑ


ellinondiktyo.blogspot.gr

12 Αυγούστου 2016

Πόσοι είμαστε, στην 1η απογραφή του Ελληνικού κράτους 1834.


1.Δ. Καρυουπόλεως  Κάτοικοι 560 Οικογένειες 149
Καρυούπολις Κάτοικοι 154 Οικογένειες 39
Πασαβάς Κάτοικοι 97 Οικογένειες 20 
Νεοχώρι Κάτοικοι 174 Οικογένειες 50
Άγ. Βασίλειος Κάτοικοι 46 Οικογένειες 15
Καυκί Κάτοικοι 31 11Χωσάρι 20 Οικογένειες 5
Φλήτσον Κάτοικοι 26 Οικογένειες 8
Μονή Αγ. Παρασκευής Κάτοικοι 5 Οικογένειες 1
Μονή Καταφυγιωτίσσης Κάτοικοι 7 Οικογένειες (-)

2.Δ. Πυρρίχου Κάτοικοι 851 Οικογένειες 227
Πυρρίχον (Βαχού) Κάτοικοι 594 Οικογένειες 157
Τσεροβάς Κάτοικοι 247 Οικογένειες 69 
Όροχα Κάτοικοι 5 Οικογένειες 1
Νερόμυλοι Νικόλαου-Πανιατάκη Κάτοικοι 1 Οικογένειες (-)
Μονή της Παρθένου Κάτοικοι 4 Οικογένειες (-)


Βρείτε και εσείς πόσοι είσαστε τότε 

26 Νοεμβρίου 2015

Γιατί στήν Σπάρτη δέν εὑρέθησαν ναοί;

Δέν ἀναρωτηθήκατε ποτέ γιατί δέν ἔχει μείνει κάποιο ἀρχαιολογικό εὕρημα στήν Σπάρτη;
Δέν εἶχε ναούς ἡ Σπάρτη;
Ἀγάλματα;
Μνημεῖα;
Εἶχε…
Ἁπλῶς «φρόντισε» ἕνας Ἑβραῖος Ἀββὰς νὰ τὰ ἐξαφανίσῃ, διαλύοντας τὰ πάντα.
Ὁ ἀββὰς λοιπὸν Μισὲλ Φουρμόντ, ἀπεσταλμένος τοῦ Λοδοβίκου ΙΕ’, ὥστε νὰ συλλέξῃ βυζαντινὰ χειρόγραφα, τὸ 1729, ἔφθασε στὴν Σπάρτη.
Χρειάστηκε 53 ἡμέρες γιὰ νὰ καταστρέψῃ τὰ πάντα!!!
Ἀκολουθεῖ ἡ ἐπιστολή του πρὸς τὸν κόμητα Maurepas…
Κύρος Μανούσκας

“επί 30 μέρες και πλέον 30, 40 και 60 εργάτες εκθεμελιώνουν, καταστρέφουν, εξαφανίζουν την πόλη της Σπάρτης.
Μου υπολείπονται 4 μονό πύργοι να καταστρέψω…
Προς το παρόν ασχολούμαι με την καταστροφή των τελευταίων αρχαιοτήτων της Σπάρτης. Καταλαβαίνετε (αποτείνεται στο Maurepas) τι χαρά δοκιμάζω(!).
Αλλά να η Μαντινεία, η Στυμφαλία, η Τεγέα και ιδιαίτερα η Νεμέα και η Ολυμπία αξίζουν την εκ βάθους εκθεμελίωση. (!!!!!!!!!)
Έκανα πολλές πορείες αναζητώντας αρχαίες πόλεις αυτής της χωράς και έχω καταστρέψει μερικές. Ανάμεσα τους την Τροιζηνα, την Ερμιόνη, την Τύρινθα (tyrins στο χειρόγραφο αντί tiryns), τη μισή ακρόπολη του Άργους, τη Φλιασιά, το φενέο…
Εισέδυσα στη Μάνη.
Εδώ και έξι εβδομάδες ασχολούμαι με την ολοκληρωτική καταστροφή της Σπάρτης!
Γκρεμίζοντας τα τείχη, τους ναούς της, μην αφήνοντας πέτρα στην πέτρα θα κάνω και την τοποθεσία της άγνωστη στο μέλλον, για να την ξανακάνω εγώ γνωστή.
Έτσι θα δοξάσω το ταξίδι μου.
Δεν είναι αυτό κάτι;”.

Και πιο κάτω:
“η Σπάρτη είναι η πέμπτη πόλη που κάτεσκαψα.
Δεν θέλω να αφήσω λίθο επί λίθου.
Δεν ξέρω αν υπάρχει στον κόσμο πράγμα ικανό να δοξάσει μια αποστολή περισσότερο από του να σκορπίσεις στους ανέμους τη στάχτη του Αγησιλάου, από το ανακαλύψεις τα ονόματα των εφόρων, των γυμνασιαρχών, αγορανόμων, φιλοσόφων, γιατρών, ποιητών, ρητόρων, διάσημων γυναικών, ψηφίσματα της Γερουσίας, τους νόμους του Λυκούργου.
Ασχολούμαι τώρα με την καταστροφή των βαθύτερων θεμελίων του ναού του Αμυκλαίου Απόλλωνα.
Θα κατέστρεφα και άλλους αρχαίους τόπους το ίδιο εύκολα, αν με άφηναν.
Τον πύργο τον γκρέμισα ολοκληρωτικά.”

Για την Τροιζήνα αναφέρει:
“γκρέμισα ότι απέμεινε από τα οχυρά και τους ναούς της.”.
Και με απίστευτη αφέλεια ομολογεί:
“από τους περιηγητές που προηγήθηκαν δεν θυμάμαι να τόλμησε κανείς να κατεδαφίσει πύργους και άλλα μεγάλα κτίρια!
Εγώ δεν μοιάζω με αυτούς που τρέχουν από πόλη σε πόλη για ιδούν.
Πρέπει να παίρνω χρήσιμα πράγματα”.

Και πώς δικαιολογείται;
Στις 20 Απριλίου 1730, ο Fourmont γράφοντας στον πρεσβευτή της Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη Βιλλενεβέ, δικαιολογεί τους βανδαλισμούς του στην Σπάρτη σαν εκδίκηση, από την κακή απέναντί του συμπεριφορά των Μανιατών:
” Βρίσκομαι σε έναν φοβερό τόπο, στην περίφημη Μάνη.
Κακός λαός και είμαι ευτυχής που γλίτωσα.
Έφυγα από την βάρβαρη πατρίδα τους χωρίς να αποκομίσω τίποτα αξιόλογο, τίποτα για να βγουν τουλάχιστον τα έξοδά μου.
Για να ξεσπάσω, για να εκδικηθώ αυτό το σκλυλολόι, ρίχτηκα πάνω στην αρχαία Σπάρτη.
Δεν ήθελα να μείνει τίποτα από την πόλη που έκτισαν οι πρόγονοί τους.
Την έσβησα, την ανασκάλεψα, την ξεθεμελίωσα, δεν έμεινε λίθος επί λίθου”,

και συνεχίζει:
”Την ισοπέδωσα λοιπόν με κάθε επισημότητα.
Και αυτό προκάλεσε το θαυμασμό των Τούρκων, ενώ οι Έλληνες λύσσαξαν και οι Εβραίοι έμειναν κατάπληκτοι.
Είμαι ήσυχος,πολύ περισσότερο γιατί απόκτησα από το ταξίδι μου πράγματα ικανά να βοηθήσουν και να θαμπώσουν όλους τους σοφούς”.

Ολα τα ημερολογια, χειρογραφα και επιγραφες βρισκονται στην Βασιλικη Βιβλιοθηκη στο Παρισι.
Τετοια Ανθελληνικα καθιζηματα λυμαινονται τον πλανητη εως και σημερα.
Διοτι ο Ελληνισμος ειναι μια οικουμενικη εννοια, δεν συνορευει με κανεναν και δεν φυλακιζεται απο κανεναν.
Ο διεθνης Σιωνισμος λειτουργωντας παντα υπο το σκοτος προσπαθει απο αρχαιοτατων χρονων να πληγωσει την ανθρωποτητα.
Αυτη ειναι και η βασικη διαφορα μεταξυ των 2 εννοιων.
Ο Ελληνισμος προωθει την βελτιωση του ανθρωπου μεσω του πολιτισμου, της Γλωσσας, της Κριτικης σκεψης, της Δημοκρατιας.
Ο Σιωνισμος απο την αλλη αρεσκεται στην υποδουλωση και τον αφανισμο των ανθρωπων, ετσι δημιουργησε θρησκειες, ματαιοδοξια, πολιτικες ιδεολογιες ωστε να καταφερει να διαιρεσει τον ανθρωπο σε οσες περισσοτερες υποκατηγοριες μπορει με αποτελεσμα την χειραγωγηση του.
Δυστυχως γι αυτους το Φως δεν μπορει να υποκυψει στο σκοταδι.
Κλεινω με μια προταση του Αδαμαντιου Κοραη,
“Των Ιουδαίων το προς ημάς μίσος, υπερβαίνει και αυτό το τουρκικό μίσος»
φιλοσοφία κι ἔρευνα

ΦΙΛΟΝΟΗ
filonoi.gr/