.....και πιθανόν απομεινάρια από την κατεργασία παραγωγής κρασιού......
"Ερμού δε έστηκεν άγαλμα αρχαίον, των δε ορών επί μεν του Ιλίου Διονύσου τε εστί και επ ακρας της κορυφής Ασκληπιού ναός…"
Παυσανίου λακωνικά XXIV8
Μια αναμνηστική φωτογραφία, ή μια απόπειρα μεθυσμένης δολοφονίας….
Σκόρπιες ασύνδετες εικόνες στο μυαλό, ένας πυροβολισμός χωρίς ήχο…
Κωμικοτραγική φιγούρα, πέφτω μπροστά, περιστρέφομαι, γέρνω αριστερά, και τελικά πέφτω, με το αριστερό μέρος της πλάτης, και όλου του σώματος.
Οι αναμνήσεις ατελείωτες, χρειάζομαι επειγόντως θεραπεία, ένα Ασκληπιείο.
Εδώ τελειώνει η περιπέτεια, και καθώς θεραπεύομαι κάνω αναδρομή στο παρελθόν.
Όταν κάποιος ακούει Ίλιον, θυμάται την συνοικία της Αθήνας, ίσως και την Τροία.
Αντίθετα εγώ, σκαρφαλώνω έφηβος πάλι στο ένα από τα τρία όρη που περικλείουν, την πάλαι ποτέ ακμάζουσα πόλη της Λάας, το ΙΛΙΟΝ.
ΜΑΣΤΡΟΛΕΟΣ η σημερινή του ονομασία, ίσως παράφραση του Μαστρολέων.
Μικρό καταπράσινο βουνό, με υψόμετρο από την θάλασσα περίπου 125 μέτρα, αλλά με απότομη ανάβαση και μόνο από λίγα σημεία, τα υπόλοιπα είναι απότομοι γκρεμοί.
Ακολουθώντας τα μονοπάτια, που έχουν χαράξει τα αγριογούρουνα, μόνιμοι κάτοικοι του Μαστρολέου, μια και άνθρωπος έχει να πατήσει απ ότι κατάλαβα πολλά χρόνια.
Πυκνή βλάστηση από αγριελιές αρχαίες μάλλον, βελανιδιές, άλλα δέντρα, ασπαλάθους και θάμνους.
Κάπου κάπου και λούρες, που μοιάζουν ότι κάποτε είχαν κάποια καλλιέργεια.
Κάπου ένα ερειπωμένο κτίσμα, με μια εφαπτόμενη λεκάνη λαξευμένη σε βράχο, στο εξωτερικό του μοιάζει με "πατητήρι".
Ίσως το αρχαιότερο πατητήρι, από την λατρεία του Διονύσου κάποτε...
Πότε όμως κάποτε;
Ο χρόνος απροσδιόριστος, ίσως την εποχή που ή Λάας άκμαζε στην κοιλάδα.
Ίσως τότε που ήταν κτισμένη πάνω στο όρος Ασία, τον σημερινό Πασσαβά.
Ίσως τότε που στο Κνακάδιον, σημερινή Ταρμπόλια, προσέφεραν θυσίες οι Λάοι στον προστάτη τους Κάρνειο Απόλλωνα.
Θα δείξει η έρευνα, αν και εφ όσον κάποτε γίνει.
Προς το παρόν, στους βορειοδυτικούς πρόποδες του Μαστρολέου, τα χόρτα, με τον χρόνο, σκεπάζουν τα ευρήματα......
Κανείς δεν ξέρει όμως, μπορεί όλα να ανατραπούν, τίποτα δεν είναι σίγουρο.
Και αν σκεπαστούν τα στους πρόποδες πώς θα σκεπαστούν τα της κορυφής.
Τι κρύβει όμως η κορυφή του Μαστρολέου;
Τίποτα;
Αν κάποιος βρεθεί εκεί θα νοιώσει την ευεργετική ενεργεία του χώρου, αλλά και την εκπληκτική θέα ολόγυρα.
Είναι ένα φυσικό Ασκληπειο, που κάποιοι πρόγονοι αναβάθμισαν, βάζοντας την σφραγίδα τους.
Πολλά τα σημάδια ύπαρξης κτισμάτων, και τα σημάδια ύπαρξης δραστηριοτήτων ζωής.
Ακόμη αρκετοί ογκόλιθοι, πιθανόν κατεργασμένοι, παρόμοιοι με αυτούς που είχα δει στο Κνακάδιον, του Καρνείου.
Για μένα είναι σαφής η σχέση, μεταξύ των δύο βουνών, αλλά και της χρηστικότητας που είχαν για τους αρχαίους επισκέπτες τους.
Ο Παυσανίας μιλά για ναό του Ασκληπιού και ιερό του Διονύσου.
Υπάρχουν και τα δύο.
Το χτύπημα ήταν δυνατό, αλλά ευτυχώς περαστικό.
Ταξίδεψα ελάχιστα χρονικά, είδα όμως και έμαθα αρκετά.
Συνήλθα γρήγορα, μόνο με μια μικρή αμνησία σε ότι αφορά τον Μαστρολέο….
Ποιο Μαστρολέο;
To Ίλιον, το Ίλιον πριν από την Τροία.
21/4/2017=17=8
"Ερμού δε έστηκεν άγαλμα αρχαίον, των δε ορών επί μεν του Ιλίου Διονύσου τε εστί και επ ακρας της κορυφής Ασκληπιού ναός…"
Παυσανίου λακωνικά XXIV8
Σκόρπιες ασύνδετες εικόνες στο μυαλό, ένας πυροβολισμός χωρίς ήχο…
Κωμικοτραγική φιγούρα, πέφτω μπροστά, περιστρέφομαι, γέρνω αριστερά, και τελικά πέφτω, με το αριστερό μέρος της πλάτης, και όλου του σώματος.
Οι αναμνήσεις ατελείωτες, χρειάζομαι επειγόντως θεραπεία, ένα Ασκληπιείο.
Εδώ τελειώνει η περιπέτεια, και καθώς θεραπεύομαι κάνω αναδρομή στο παρελθόν.
Όταν κάποιος ακούει Ίλιον, θυμάται την συνοικία της Αθήνας, ίσως και την Τροία.
Αντίθετα εγώ, σκαρφαλώνω έφηβος πάλι στο ένα από τα τρία όρη που περικλείουν, την πάλαι ποτέ ακμάζουσα πόλη της Λάας, το ΙΛΙΟΝ.
Μικρό καταπράσινο βουνό, με υψόμετρο από την θάλασσα περίπου 125 μέτρα, αλλά με απότομη ανάβαση και μόνο από λίγα σημεία, τα υπόλοιπα είναι απότομοι γκρεμοί.
Ακολουθώντας τα μονοπάτια, που έχουν χαράξει τα αγριογούρουνα, μόνιμοι κάτοικοι του Μαστρολέου, μια και άνθρωπος έχει να πατήσει απ ότι κατάλαβα πολλά χρόνια.
Πυκνή βλάστηση από αγριελιές αρχαίες μάλλον, βελανιδιές, άλλα δέντρα, ασπαλάθους και θάμνους.
Κάπου κάπου και λούρες, που μοιάζουν ότι κάποτε είχαν κάποια καλλιέργεια.
Κάπου ένα ερειπωμένο κτίσμα, με μια εφαπτόμενη λεκάνη λαξευμένη σε βράχο, στο εξωτερικό του μοιάζει με "πατητήρι".
Ίσως το αρχαιότερο πατητήρι, από την λατρεία του Διονύσου κάποτε...
Πότε όμως κάποτε;
Ο χρόνος απροσδιόριστος, ίσως την εποχή που ή Λάας άκμαζε στην κοιλάδα.
Ίσως τότε που ήταν κτισμένη πάνω στο όρος Ασία, τον σημερινό Πασσαβά.
Ίσως τότε που στο Κνακάδιον, σημερινή Ταρμπόλια, προσέφεραν θυσίες οι Λάοι στον προστάτη τους Κάρνειο Απόλλωνα.
Θα δείξει η έρευνα, αν και εφ όσον κάποτε γίνει.
Προς το παρόν, στους βορειοδυτικούς πρόποδες του Μαστρολέου, τα χόρτα, με τον χρόνο, σκεπάζουν τα ευρήματα......
Κανείς δεν ξέρει όμως, μπορεί όλα να ανατραπούν, τίποτα δεν είναι σίγουρο.
Και αν σκεπαστούν τα στους πρόποδες πώς θα σκεπαστούν τα της κορυφής.
Τι κρύβει όμως η κορυφή του Μαστρολέου;
Τίποτα;
Αν κάποιος βρεθεί εκεί θα νοιώσει την ευεργετική ενεργεία του χώρου, αλλά και την εκπληκτική θέα ολόγυρα.
Είναι ένα φυσικό Ασκληπειο, που κάποιοι πρόγονοι αναβάθμισαν, βάζοντας την σφραγίδα τους.
Πολλά τα σημάδια ύπαρξης κτισμάτων, και τα σημάδια ύπαρξης δραστηριοτήτων ζωής.
Ακόμη αρκετοί ογκόλιθοι, πιθανόν κατεργασμένοι, παρόμοιοι με αυτούς που είχα δει στο Κνακάδιον, του Καρνείου.
Για μένα είναι σαφής η σχέση, μεταξύ των δύο βουνών, αλλά και της χρηστικότητας που είχαν για τους αρχαίους επισκέπτες τους.
Υπάρχουν και τα δύο.
Το χτύπημα ήταν δυνατό, αλλά ευτυχώς περαστικό.
Ταξίδεψα ελάχιστα χρονικά, είδα όμως και έμαθα αρκετά.
Συνήλθα γρήγορα, μόνο με μια μικρή αμνησία σε ότι αφορά τον Μαστρολέο….
Ποιο Μαστρολέο;
To Ίλιον, το Ίλιον πριν από την Τροία.
21/4/2017=17=8
