Ο συγγραφέας κ. Δημήτριος Ν. Κοκκινάκης, ο οποίος έχει συγγράψει ένα ογκώδες έργο σχετκά με άγνωστα στοιχεία της δολοφονίας του Εθνικού Κυβερνήτη, μας έστειλε το κείμενο που ακολουθεί, στο οποίο επισημαίνει ορισμένα σημαντικά στοιχεία, τα οποία ανατρέπουν την επικρατούσα άποψη για την συμμετοχή των Μαυρομιχαλαίων στο γεγονός.
1ον. Γίνεται φανερό πως, στοιχεία για τον Μεγάλο αυτόν Έλληνα, υπάρχουν διεσπαρμένα σε όλον, σχεδόν, τον κόσμο και αυτό είναι ΣΑΦΕΣΤΑΤΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ, της τεραστίας «εμβελείας» Του ανδρός.
2ον. Γίνεται λόγος περί «καταλοίπων» Αρχείων, πράγμα που σημαίνει πως δεν θεωρείται πιθανή η ανεύρεσις ολοκληρωμένων Αρχείων. Και αυτό είναι, μάλλον, βέβαιο, δεδομένου πως μέσα στον Ελλαδικό χώρο, είναι γνωστόν πως στοιχεία, έγγραφα, «ντοκουμέντα» καί πάσης φύσεως Αρχειακό υλικό, ευρίσκεται κατεσπαρμένο σε δεκάδες Βιβλιοθήκες, αλλά και εις χείρας ΠΟΛΛΩΝ ιδιωτών.
3ον Δεν γνωρίζω τις αποφάσεις της δημιουργηθείσης Επιτροπής, αλλά πιστεύω πώς είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ η παρέμβαση και βοήθεια του Επισήμου Ελληνικού Κράτους, προκειμένου να καταστεί δυνατή η συνεργασία με Κυβερνήσεις ξένων Κρατών
4ον Θεωρώ απαραίτητη την Προσπάθεια να μας δοθούν στοιχεία από τον Φάκελλο που ευρίσκεται στην Αγγλία (Φάκελος Mauer), εις τον οποίον, ηρνήθησαν οιανδήποτε πρόσβασιν, τόσο εις δικάς μου αιτήσεις, όσον και εις την αείμνηστον Καθηγήτριαν του Πανεπιστημίου Ελένη Κούκκου, αλλά και εις τον Πρεσβευτή της Αγγλίας στην Σερβία (ο οποίος μετέβη προς τούτο στην Αγγλία, κατόπιν παρακλήσεως του φίλου του, γνωστού Δημοσιογράφου κ. Χατζάρα)
Ο Συγγραφεύς κ. Γ. Σκλαβούνος, εις την προδημοσίευσή του την αναρτηθείσα στο παρόν Ιστολόγιο, ασχολείται, όπως δηλώνει, με τους δολοφόνους του Ι. Καποδίστρια. Είναι αληθέστατο, αυτό που σημειώνει ο κ. Σκλαβούνος, πως οι κατηγορίες εναντίον του Κυβερνήτου ως εκφραστού, δήθεν της «πεφωτισμένης δεσποτείας και του Τσαρικού απολυταρχισμού», είναι ΠΑΝΤΕΛΩΣ ασύστατες.
Εν συνεχεία, όμως, στηρίζει την θέση του Π. Χιώτη, γνωστού ακραίου Αγγλόφιλου (το δηλώνει αβιάστως και υπερηφάνως ο ίδιος), πως «συμπράκτορες» εις τας εναντίον του Κυβερνήτου κινήσεις, ήσαν τόσο οι ‘Αγγλοι, όσο και οι Γάλλοι.
Αυτό υποστηρίζεται εις όλας τας εκτιμήσεις των ασχοληθέντων με την στάση των Μεγάλων Δυνάμεων έναντι του Κυβερνήτου και στηρίζεται στην ΑΝΑΛΗΘΕΣΤΑΤΗ, όπως θα δούμε, πληροφορία την οποίαν αναμασούν όλοι, πως, δήθεν, ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης επήγε προμελετημένα στήν Γαλλική Αντιπρεσβεία και ζήτησε άσυλο, μετά το φονικό του Κυβερνήτου.
Αντιθέτως, η Επίσημη Γαλλική θέσις, ήτο ΥΠΕΡ του Καποδίστρια, δεδομένου πως αυτός την διέσωσε από την διάλυση (όπως και την Γερμανία). Και ομιλούμε για την Επίσημη Γαλλία. Όχι για άτομα, που είναι πιθανόν να ήσαν σε συνεργασία με τους συνωμότες ‘Αγγλους, αλλά ως άτομα και όχι ως «επίσημη Γαλλική πλευρά».
Ο Π. Χιώτης, αναφέρει επίσκεψη του Πετρόμπεη μαζί με τους Ζαίμη και Ρούφο στην Ζάκυνθο, όπου «τους ελιθοβόλησαν οι κάτοικοι και κατέφυγε, (δήθεν), στήν...Ύδρα»...!
Δεν αναφέρει την πηγή του ο Χιώτης ούτε και το πότε έγινε αυτό, δεδομένου πως, δεν κατεγράφη σε άλλη πηγή τέτοιο περιστατικό, ενώ δεν έχει καταγραφεί και μετάβαση του Πετρόμπεη στην ‘Υδρα, όπου ήτο το Κέντρο της αντικαποδιστριακής προπαγάνδας και συνωμοσίας ΟΥΔΕΠΟΤΕ ο Πετρόμπεης εξεφράσθη κατά του Κυβερνήτου, πολύ περισσότερο μάλιστα «προς Ηγεμόνας», ως ΨΕΥΔΩΣ αναφέρει ο Χιώτης. Είναι ΒΕΒΑΙΟ πως, ευθύς με την άφιξή του, ο Καποδίστριας έκανε τον Πετρόμπεη Γερουσιαστή, θέση την οποία ΑΠΕΔΕΧΘΗ ΑΜΕΣΩΣ ο Μαυρομιχάλης. Δεν είναι, λοιπόν, δυνατόν να μιλούσε σε «ξένους Ηγεμόνες» συκοφαντικά κάποιος Γερουσιαστής και να μη το μάθαινε ο Καποδίστριας. Η αλήθεια είναι, πως ο Πολυζωίδης, από την Ύδρα όπου είχε εγκαταστήσει το «στρατηγείο» της κατά του Κυβερνήτου προπαγάνδας, διά της ‘Εφημερίδος «ΑΠΟΛΛΩΝ» που εξέδιδε και της (μέσω της Τεκτονικής στοάς «ΗΡΑΚΛΗΣ», την οποία ίδρυσε εκεί με προτροπή του κόντε Ρώμα, ο οποίος ήτο ο ίθύνων νους του Τεκτονισμού στην Ελλάδα και εστράφη τη προτροπή των Άγγλων κατά του Κυβερνήτου) προπαγάνδας εναντίον του Καποδίστρια), πολεμούσε κατά τρόπο ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ τον Καποδίστρια.
Ο Χιώτης, αναφέρεται εις την Εφημερίδα, αλλά την παρουσιάζει ως κοινό αντικαποδιστριακό όργανο, στο οποίο, ως ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΑ αναφέρει συμμετέσχε και ο Μαυρομιχάλης, ο οποίος, πρέπει να ΤΟΝΙΣΘΕΙ, αμέσως με την άφιξη του Καποδίστρια, εδέχθη να είναι Γερουσιαστής στην Κυβέρνησή του. Η Εφημερίς του Πολυζωίδη, δεν εστράφη κατά τρόπο πολύ σκληρό κατά των αδελφών του Κυβερνήτου και του Γεννατά, αλλά είναι ΑΛΗΘΕΣΤΑΤΟΝ πως αυτοί, ως αρμόδιοι δια την απονομή δικαιοσύνης ενεργούσαν αυθαιρέτως και εδημιούργουν προστριβές με πολλούς επωνύμους αγωνιστές και προκρίτους.
Το ό,τι ήσαν ΑΡΠΑΓΕΣ, το ΑΠΕΔΕΙΞΕ ο αδελφός του Αυγουστίνος, ο οποίος, όταν τον έκαναν Κυβερνήτη μετά την δολοφονία τού αδελφού του, ΑΠΑΙΤΗΣΕ με Κυβερνητική απόφαση, να του επιστραφεί η περιουσία την οποία ΕΧΑΡΙΣΕ στην Πατρίδα ο δολοφονηθείς, μαζί με τους μισθούς του, που ΗΡΝΗΘΗ να εισπράξει απο την πτωχή Ελλάδα. Και μέ το ψήφισμα ΙΖ΄ ( «Γενική Εφημερίς της 9—3—1832, σελίδες 110—11), ζητά να εισπράξει το ΤΕΡΑΣΤΙΟ ποσό των 846.334, 90 φοινίκων, «εντόκως και με ενέχειρο Ελληνικά κτήματα...», έδιδε δέ το δικαίωμα στον εαυτό του και στ’ αδέλφια του. να καταπατά Ελληνική γη ως ιδιοκτησία του, δι’ «εξώφλησιν αυτής της...οφειλής τού Ελληνικού Κράτους απέναντί τους...!
Και λίγο πιο κάτω, ο Χιώτης ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ψεύτης και κοινός συκοφάντης, γράφων πως :
«...ενώ δε εστοχάζετο ο Κυβερνήτης να μεταβεί αυτοπροσώπως εις Λονδίνον και συν- ομιλήσει προς το εκεί συμβούλιο, ίνα εκπεραιωθώσι ταχύτερο αι αγαθαί βουλαί των Δυνάμεων υπέρ των Ελληνικών συμφερόντων, οι κορυφαίοι των αντιπολιτευομένων Μαυρομιχάλης, Μαυροκορδάτος, Ζαΐμης, προσκαλούμενοι να λάβωσε Γερουσιαστού θέσιν, παρητούντο και επορεύοντο εις ‘Υδραν, ίνα συνεργώσι μετά των λοιπών συναθροισθέντων αντιπάλων του Κυβερνήτου...»
Και είναι κοινός συκοφάντης, διότι ο Πετρόμπεης, όπως προαναφέραμε, ευθύς με την άφιξη του Κυβερνήτου, ΕΔΕΧΘΗ νά γίνει Γερουσαστής και ΟΥΔΕΠΟΤΕ μετέβη στήν Ύδρα γιά συνομιλίες με αντι-καποδιστριακούς...!
Πέραν τούτου, αναδεικνύεται σε φοβερό...«ξενολάγνο», υποστηρίζων πως «...οι Δυνάμεις είχαν αγαθές προθέσεις για την Ελλάδα..!»
Βεβαίως, δεν ήταν γιοί του και οι δύο κατηγορηθέντες ως φονείς του Κυβερνήτου, αλλά ο ένας ήτο γυιός του (Γεώργιος), ενώ ο Κωνσταντίνος ήτο αδελφός του.
Και ευτυχώς, στην δικογραφία που εδημοσιεύθη στην Γενική Εφημερίδα τού τότε, σώζονται οι καταθέσεις των ιδίων των στρατιωτών που άκουσαν το τι έλεγε ο Κωνσταντίνος.
Ο Ανθυπολοχαγός Μομφεράτος και ο στρατιώτης Βούλγαρης, πού μετέφεραν τον πληγωμένο Κωνσταντίνο προς τον Φρούραρχο Αλμέϊδα, καταθέτουν πως τον κτυπούσαν με κοντάκια και λόγχες οι στρατιώτες, ενώ αυτός (όπως καταγράφουν και Βουρνάς, Δ. Κόκκινος και άλλοι), διεμαρτύρετο καί φώναζε «μή με κτυπάτε, μή με λερώνετε διότι δέν είμαι εγώ ο αίτιος... δέχομαι να δικασθώ..ρίχτε λάμπη στην Εκκλησιά» καί ΟΥΔΕΠΟΤΕ είπε το «άλλοι μ’ έβαλαν»...!
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ... Ο Ανθυπολοχαγός Μομφεράτος, παρέδωσε στό Αλμέϊδα ένα μικρό μαχαιράκι, (το οποίο ανήκε και ευρέθη στόν Κωνσταντίνο) από τον στρατιώτη Βούλγαρη, το οποίο ενέταξαν στην δικογραφία ως τό «μαχαίρι τού φονικού, με το οποίο ο...Γεώργιος εκτύπησε τον Κυβερνήτη», ενώ ανεγράφη ΨΕΥΔΩΣ πως «ευρέθη παρά τους πόδας τού Κυβερνήτου»....!
Και με ένα μαχαιράκι 2,5 εκ Χ 12,5 εκ, το οποίο είχε ο...Κωνσταντίνος, κατώρθωσε ως διά..μαγείας και τόν εκτύπησε ο...Γεώργιος, κανοντάς του πληγή μέ πύλη εισόδου 8-9 εκ καί βάθος...ενός ποδός (Ίατρικό πόρισμα ανακαλυφθέν από τον Διον. Κόκκινον, το οποίον ΑΠΕΚΡΥΒΗ, επλαστογραφήθη από τους δικαστές και κοινοποιείται ευρέως, δια ΠΡΩΤΗΝ ΦΟΡΑΝ στο Βιβλίο μου...!).
Ερχόμεθα στο έτερο ΤΕΡΑΣΤΙΟ και ΣΚΟΠΙΜΟ ΨΕΥΔΟΣ, που υιοθετείται, ακρίτως..!
Κατά τούς ΜΥΘΙΣΤΟΡΙΟΓΡΑΦΟΥΣ, ο Γεώργιος έφυγε τρέχοντας από την Εκκλησία, με προορισμό την Γαλλική Πρεσβεία, όπου και ζήτησε άσυλο...!
Ο ίδιος ο Εισαγγελεύς της δίκης, στην αγόρευσή του, παραδέχεται πως ο Γεώργιος, ... «δοκίμασε να εισέλθει σε τρία σπίτια, αλλά τα βρήκε κλειστά. (αναφέρει μάλιστα ονομαστικώς και την οικία Δαριώτη). Συνεπώς ΔΕΝ είχε συγκεκριμένο καταφύγιο...
Και τελικώς, όπως δεκάς μαρτύρων καταθέτει και ο Εισαγγελέας υποστηρίζει, «βρήκε ανοιχτή την πόρτα της οικίας Θ. Βαλλιάνου (Ταγματάρχου), όπου διέταξε τους ενοίκους να φύγουν και ο ίδιος έκανε «ταμπούρια» στα παράθυρα, προκειμένου να αντιμετωπίσει τους διώκτες του» (Άρα, εκεί σκόπευε να μείνει και όχι να μεταβεί στην Πρεσβεία...!)
Όμως, ο Βαλλιάνος, προσεπάθησε να φύγει από μία μικρή πορτούλα πού επικοινωνούσε με το σπίτι του Γάλλου Αντιπρεβευτού Ρουάν, που ήταν «μεσοτοιχία». Ο Γεώργιος τον ακολούθησε και βρέθηκε ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΩΣ μπροστά στον Ρουάν. Και εκεί, όπως καταθέτουν ΟΛΟΙ οι αυτόπτες παριστάμενοι μάρτυρες, ΔΕΝ ΕΖΗΤΗΣΕ ΑΣΥΛΟ, αλλά το ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ.
ΕΖΗΤΗΣΕ ΕΠΙΜΟΝΩΣ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΚΑΣΘΗ...!, μη παραδεχθείς πως αυτός ήταν ο δολοφόνος, όπως υποστηρίζεται.
Ουδεμία ειδική προστασία του παρέσχε ο Γάλλος, παρά μόνο ζήτησε εγγυήσεις πως βγαίνοντας, θα τον προστάτευαν από το πλήθος (είχε υποχρέωση να το ζητήσει, ως Αντι-πρεσβευτής) και έκανε μόνο την παρατήρηση μαζί με τούς άλλους που βρέθηκαν εκεί, πως δεν ήταν δυνατόν να είχε μαχαιρώσει άνθρωπο και να μη υπάρχει έστω μία ΣΤΑΓΟΝΑ ΑΙΜΑΤΟΣ στα χέρια ή στην κάτασπρη φουστανέλλα του. Την δε κραυγή του «σκότωσαΝ τόν Κυβερνήτη», την μετέτρεψαν σε «σκότωσΑ».
Πρέπει να σημειώσω κάτι το οποίο θεωρώ ανεπίτρεπτο.
Κατά τον κ. Σκλαβούνο, «...η ιστορία μαρτυρεί πως οι Μαυρομιχαλαίοι υπήρξαν...πληρωμένοι φονιάδες»...!
Δεν μπορώ να κατανοήσω τέτοια δογματική θέση ΑΝΕΥ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ και μάλιστα ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ. Το ό,τι υπήρξε συνωμοσία, είναι ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΟ. Το ό,τι ξένοι και ντόπιοι συνωμότες συνέλεγαν χρήματα, είναι μάλλον βέβαιο. (αναφέρεται σε πολλές πηγές, ανεξάρτητες αλλήλων). ΟΥΔΕΙΣ, όμως, καταθέτει σε ΟΙΑΔΗΠΟΤΕ πηγή, επισήμως, πως ΕΛΑΒΑΝ χρήματα οι Μαυρομιχαλαίοι. Και το τραγικό είναι πως ΟΛΑ στηρίζονται σε κάποιον Δημητρακάκη, ο οποίος το 1831 ήτο 8 ετών (!) και του οποίου τα απομνημονεύματα παραμένουν...ΑΝΕΚΔΟΤΑ...!
Ο Βλαχογιάννης μάλιστα, αναφέρει και τους λόγους για τους οποίους ο Δημητρακάκης ΜΙΣΟΥΣΕ τους Μαυρομιχαλαίους και ΔΕΝ υιοθετεί τις απόψεις του. Και με τα λεγόμενα του Δημητρακάκη ακόμα, δεν γίνεται κατανοητό το μίσος του Ζωγράφου κατά του ιδίου του Κυβερνήτου και όχι κατά του Βιάρου, που ήταν αυτός που τον έβλαψε.
Καί αφού ο Ζωγράφος «ψιθύρισε στο αυτί του Λόντου», ΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΕ; Διότι ο Δημητρακάκης ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ. ΠΟΙΟΣ του το μετέφερε; (όπως και ΟΛΑ τα άλλα που ανα φέρει...!)
Αυτό μου θυμίζει τον Ραϊμόν Καρτιέ, που αναφέρει πως «σε μυστική συνάντηση του Μουσολίνι με τον Χίτλερ, στο προσωπικό βαγόνι του τελευταίου, απουσία μαρτύρων ή Γραμματέων, είπαν...»
Και πώς τα έμαθε αυτός;
Όσο για την Παπαλεξοπούλου, πράγματι προσπάθησε να μπλέξει διά των θέλγήτρων της τους Μαυρομιχαλαίους, αλλ’ ΟΥΔΕΝ επέτυχεν...
ΟΥΔΕΙΣ δε των μαρτύρων, κατά τάς πολλάς καταθέσεις των, ανέφερε επίσκεψη της Παπαλεξοπούλου στο σπίτι τών Μαυρομιχαλαίων, ή συνάντησή τους στο σπίτι τού Καλα- μογδάρτη, παρά το ό,τι ηρωτήθησαν πολλάκις και επιμόνως για τις επικέψεις και εν γένει επαφές τών Μαυρομιχαλαίων (οι ίδιοι, δεν μπορούσαν να κινηθούν χωρίς τους φρουρούς τους)
ΟΥΔΕΙΣ «ιστορικός» ενετόπισε το εξαιρετικα ΠΕΡΙΕΡΓΟ και ΥΠΟΠΤΟ γεγονός, πως ο ποιητής Σούτσος, στό ποίημά του στο οποίο ονομάζει και αυτός τους Μαυρομιχαλαίους «Αρμόδιον και Αριστογείτονα», περιγράφει λεπτομερώς την δολοφονία τού Κυβερνήτου «εις τον ναόν, μέ σπαθί κ.λπ.» Άλλά, ΠΡΙΝ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΦΟΝΙΚΟ!, και το «σενάριό του», προέβλεπε πως θα σκοτώνονταν και εκείνοι.
Οι συνωμότες, περίμεναν να μαζέψουν ΤΡΙΑ πτώματα από τον χώρο της Εκκλησίας. Του Κυβερνήτου και των δύο Μαυρομιχαλαίων. Το ό,τι ξέφυγε κατ’ ευτυχή συγκυρία ο Γεώργιος, εξηνάγκασε τούς κρατούντας να κάνουν δίκη και έτσι έχομε σήμερα το υλικό που μας διαφωτίζει.
Αν το σχέδιό τους για δολοφονία ΚΑΙ των Μαυρομιχαλαίων επετύγχανε, σήμερα, ΟΥΔΕΝ στοιχείον θα είχαμε. Με το ίδιο προσωνύμιο τους αποκαλούσε και η ΔΙΑΒΟΗΤΗ Δούκισσα της Πλακεντίας, η οποία προσπάθησε ΑΝΕΠΙΤΥΧΩΣ να τους προσεταιρισθεί όταν ο Καποδίστριας, εκμανείς μέ τις παρανομίες πού έκανε με την κάλυψη του Γαλλόφιλου Κωλέττη και παρά την αυστηρή του απαγόρευση, αυτή αγόρασε ιδιοκτησίες μέσα στην Αθήνα και στην ευρύτερη περιοχή Αττικής και την έδιωχνε από την Ελλάδα...! (προσπάθησε να ρίξει την κόρη της στην αγκαλιά του Ηλία Μαυρομιχάλη, ανεπιτυχώς...!)
Και το ποσόν με τό οποίον «επείσθησαν» οι Μαυρομιχαλαίοι να γίνουν δολοφόνοι, είναι, γιά την εμβέλεια του ονόματος και της Γενιάς τους, ΑΣΤΕΙΟ...!
Αλλά, αν έπαιρναν χρήματα, γιατί δεν έδιναν εντολή σε δύο δικούς τους να ΕΚΤΕΛΕΣΟΥΝ τον Κυβερνήτη;
Γιατί δεν τον δολοφονούσαν σε έναν από τους πολλούς ΠΕΡΙΠΑΤΟΥΣ που έκανε (αποδεδειγμένως) ο Καποδίστριας στο ύπαιθρο των περιχώρων τού Ναυπλίου, ΧΩΡΙΣ ΦΡΟΥΡΑ;
Γιατί δεν τόν δολοφόνησαν στά σκοτάδια που τον συνάντησαν 100 μέτρα προ της Εκκλησίας εκείνο το πρωινό, αλλά τον προσπέρασαν και τον εχαιρέτησαν ευσεβάστως (κατάθεσις τού συνοδού τού Καποδίστρια Κοκκώνη);
Γιατί φόρεσαν βαρειές και επίσημες ενδυμασίες, που τους καθιστούσαν ευχερώς αναγνωρίσιμους και τους εμπόδιζαν στο να τρέξουν για να διαφύγουν;
Γιατί ο Γεώργιος, έφερε την έγγυο σύζυγό του μαζί με την μικρή του κορούλα στο Ναύπλιο, 15-20 ημέρες προ της δολοφονίας;
Γιατί ο Γεώργιος επέτρεψε στην οικογένειά του να εκκλησιασθεί εκείνη την Κυριακή στην ίδια Εκκλησία που θα «δολοφονούσε» τον Κυβερνήτη;
Γιατί επέλεξαν μία μπιστόλα και ένα...σουγιαδάκι και όχι 4 μπιστόλες ώστε να είναι βέβαιοι για την επιτυχία του εγχειρήματος;
Γιατί ο Γεώργιος Μαυρομιχάλη ευρέθη ΑΟΠΛΟΣ;
Γιατί ο Γεώργιος, αφού έτσι και αλλιώς είχε καταδικασθεί σε θάνατο καί ήξερε πως τον κατηγορούσαν ως δολοφόνο, δεν άδραξε την ευκαιρία να δηλώσει «Ναι. Τον σκοτώσαμε για την προσβολή που μας έκανε» ή «τόν σκοτώσαμε γιά το καλό της Πατρίδος», αλλά και μέχρι την στιγμή που το απόσπασμα τον πυροβολούσε δήλωνε ΑΘΩΟΣ, καταδικάζοντας έτσι την Γενιά του στην ντροπή;
Πόσο μεγάλη άγνοια έχει ο κ. Σκλαβούνας (αν και το Επώνυμό του υπάρχει στην Μάνη) σχετικώς με τα ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΑΥΣΤΗΡΟΤΗΤΟΣ Ήθη τών Μανιατών...!
ΟΥΔΕΠΟΤΕ θά εδέχοντο Μανιάτες να γίνουν δολοφόνοι επ’ αμοιβή...
ΟΥΔΕΠΟΤΕ θα εστρέφοντο καθ’ οιουδήποτε άνευ εντολής της «Πατριάς»
ΟΥΔΕΠΟΤΕ θα κτυπούσαν έμπροσθεν ιερού χώρου.
ΟΥΔΕΠΟΤΕ θα κτυπούσαν «Ικέτη» (που μετέβαινε σε ιερό χώρο)
ΟΥΔΕΠΟΤΕ θα ηρνούντο την πράξη των.
Και ο Σπηλιάδης αλλά και ο Κολοκοτρώνης, είχαν λόγους πού έγραψαν όσα έγραψαν, αλλά η ανάλυσίς τους (γίνεται ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΣΤΑΤΑ στο Βιβλίο μου) απαιτούν πολλές σελίδες.
Οι Βλαχογιάννης-Κασομούλης, ΔΕΝ υιοθετούν τις απόψεις αυτές, Απλώς τις αναφέρουν ως πληροφορίες. Ο δε Θήρσιος, ο οποίος μνημονεύεται, δεν υιοθετεί την άποψη πως «Έλληνες ήσαν οι δολοφόνοι». Ομιλεί για «πολιτικούς αντιπάλους» και ως άριστος διπλωμάτης, δεν κατονομάζει Εθνικότητα, αλλά εμμέσως δηλώνει πώς δεν θα μπορούσαν να είναι Έλληνες. Δηλώνει απεριφράστως πώς : « Η δολοφονία είναι ξένη προς τον ελληνικόν χαρακτήρα»...!
Όσο για τόν Γρίβα είπε την ΑΛΗΘΕΙΑ.
Πώς ενοχοποιούν, τα λόγια τού Γρίβα, τους Μαυρομιχαλαίους;
Και γιατί δολοφόνοι έπρεπε να είναι οι Μαυρομιχαλαίοι, όταν οι συνωμότες, μπορούσαν μέσα στο Ναύπλιο ή και εκτός αυτού να «μισθώσουν» δολοφόνους με «10 παράδες», αντί να κάνουν τόσες προσπάθειες να τους πείσουν και να ξοδέψουν χιλιάδες γρόσια;
Στο τελευταίο, απαντά στην εφημερίδα του ο Πολυζωίδης, κομπάζοντας πώς τον σκότωσαν «ήρωες Έλληνες», από «Ηρωική γενιά» θέλοντας έτσι να δώσει το μήνυμα πως «η Ελλάδα δεν τον ήθελε», με αποτέλεσμα να κατασταλεί πλήρως το φιλελληνικό ρεύμα όλου του κόσμου...
Καί πράγματι... Ο διάσημος και πολύ θερμός φιλέλλην Γκαίτε, μετά την δολοφονία, εδήλωσε:
«μετά από αυτό που έκαναν ο Έλληνες, ΠΑΥΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝ»..
Αυτός ήταν και ο σκοπός των ΑΛΗΘΙΝΩΝ ΣΥΝΩΜΟΤΩΝ πού ήσαν ΜΟΝΟΣΗΜΑΝΤΩΣ οι ΑΓΓΛΟΙ. Στην εγκληματολογία, το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι:
«ΠΟΙΟΣ ΕΙΧΕ ΣΥΜΦΕΡΟΝ από την εγκληματική πράξη»;
Και η απάντηση σ’ αυτό είναι ΜΙΑ.
ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΕΙΧΑΝ ΟΙ ΚΕΝΤΡΩΕΥΡΩΠΑΙΟΙ, οι οποίοι ήθελαν στην Ελλάδα ΚΕΝΤΡΩΕΥ- ΡΩΠΑΙΟ άνακτα, ενώ Καποδίστριας και Μαυρομιχάλης, ήθελαν ΑΠΟΓΟΝΟ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟ- ΛΟΓΩΝ (είχαν επιλέξει την Οικογένεια των Τρουπάκιδων-Μούρτζινων που ήσαν απόγονοι των Παλαιολόγων...!). Δεν είναι δυνατόν, μέσα σε 5-10 σελίδες να παρατεθούν τα όσα αναφέρονται ΠΛΗΡΩΣ ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΑ και δασταυρωθέντα από 81 κύριες πηγές που παραθέτω στην Βιβλιογραφία μου, καθώς καί σε ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ άλλες που μελέτησα..!
Και γιατί οι Άγγλοι, 180 ολόκληρα χρόνια, μετά την δολοφονία, ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ να «ανοίξουν» τον Φάκελο στον οποίο, ο διατελέσας επί Όθωνος και Υπουργός Δικαιοσύνης Mauer, συνεκέντρωσε ΟΛΑ τα σχετικά στοιχεία;
Ο τίτλος του Φακέλου είναι: «THE ASSASSINATION OF KAPODISTRIAS», με υπότιτλο στα Γαλλικά, «MINISTER DE LA JUSTICE, A ΄ SA MAJSTΕ΄ LE ROIS POUR LA REGENCE»
Αν, όμως, θελήσουν κάποτε να τον «ανοίξουν», θα το κάνουν αφού πρώτα κάνουν το ίδιο που γίνεται από αυτούς, σε ΟΛΟΥΣ τους Φακέλους, πού, υποτίθεται. πως τούς ανοίγουν. Θα τόν... «μαγειρέψουν» και αυτόν. Μόνον εάν, μέσα στα στοιχεία που θα μας δώσουν, υπάρχη και το ΙΔΙΟΧΕΙΡΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ του τότε Βασιλέως της ΑΓΓΛΙΑΣ «Να δολοφονηθεί ο Καποδίστριας», θα μπορούμε, πάλιν κατόπιν λεπτομερούς ελέγχου, να δεχθούμε και κάποια στοιχεία ως «ντοκουμέντα»
Διότι, κατά παγίαν τακτική ΟΛΩΝ όσοι «ανοίγουν» (ή...δήθεν...υποκλέπτουν) Φακέλους, «χαριζουν τον κόκκορα για να κλέψουν το Βόδι» (όπως λέγει ο πάνσοφος Λαός μας).
Δηλαδή, μας δίνουν 5-6 σημαντικά στοιχεία (πού, όμως, ξέρουν πως τα έχομε υπ’ όψη μας, αν όχι όλοι, τουλάχιστον οι αρμόδιοι, για να πιστέψομε πως λένε «αλήθεια» και περνούν μέσα στα υπόλοιπα, ό, τι θέλουν, προκειμένου να μας ποδηγέτησουν..!
Μένουν αναπάντητα τα εξής (υπό μορφήν τίτλων) ερωτήματα, τα οποία, ίσως απαντηθούν σε νεώτερο άρθρο.
1. Τι ζητούσαν στο Ναύπλιο οι Κωνσταντίνος και Γεώργιος Μαυρομιχάλαι;
2. Γιατί δεν εδέχθη ο Καποδίστριας τον Πέτρο Μαυρομιχάλη;
3. Τι απεκόμισε από την αποστολή του στην Μάνη ο Κασομούλης καί ποίος τον έστειλε εκεί;
4. Τι απεκόμισε από την επίσκεψή του στην Μάνη ο Ρώσος Ναύαρχος Ρίκορντ καί πότε πήγε εκεί;
5. Υπήρξε στάσις των Μανιατών κατά του Κυβερνήτου;
6. Γιατί έφυγε ο Πετρόμπεης από το Ναύπλιο και πήγε προς την Μάνη;
7. Τι αναφέρει η ΚΛΑΠΕΙΣΑ από τα ΓΕΝΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ του ΚΡΑΤΟΥΣ, κατάθεση του αυτόπτου και αυτηκόου μάρτυρα Γεωργίου Τερζή-Ράπτη;
8. Γιατί περίμεναν τον Κυβερνήτη έξω από την Εκκλησία οι Μαυρομιχαλαίοι;
9. Πώς κατώρθωσε και πυροβόλησε τον Κυβερνήτη στό πίσω μέρος της κεφαλής (ινίον) ο απέναντί του (κατάφατσα) ιστάμενος Κωνσταντίνος;
10. Τι λέει το ανακοινωθέν Ιατρικό πόρισμα και τι αυτό που ήταν το γνήσιο;
11. Ποιος και πού βρήκε το γνήσιο Ιατρικό πόρισμα;
12. Τι καταθέτουν οι αυτόπτες μάρτυρες;
13. Πόσοι και ποίοι ευρίσκοντο στην Εκκλησία;
14. Πόσοι πυροβολισμοί έπεσαν έξω από την Εκκλησία και από ποίους;
15. Ποίου το βόλι είναι καρφωμένο στην παραστάδα της πύλης της Εκκλησίας και διακρίνεται μέχρι σήμερα;
16. Γιατί αγόρασαν όπλα οι Μαυρομιχαλαίοι έναν μήνα προ της δολοφονίας;
17. Πού είδε τον Πετρόμπεη ο Γεώργιος όταν τον πήγαιναν για εκτέλεση;
18. Τι αναφέρει ο Υπασπιστής του Ρίκορντ ο Μπαζίλι;
19. Τι στοιχεία έχομε από το Βιβλίο του Λιμένος Ναυπλίου;
20. Είναι γνήσια η περιλάλητη «Πολιτική Διαθήκη» του Πετρόμπεη;
21. Τι αναφέρει ο Κασομούλης ;
22. Ποίο το κοινό Σχέδιο Καποδίστρια και Πετρόμπεη;
Υπάρχουν και άλλες, που θα απαντηθούν εν καιρώ, μαζί με τις, τυχόν, νέες που θα προκύψουν από τους αναγνώστες.
Τελειώνω το πρώτο μέρος της εξιστορήσεως, με μία ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ.
Εκ των πωλήσεων του Βιβλίου μου, ΟΥΔΕΝ κέρδος εδέχθην να έχω και έτσι, το συνιστώ προς μελέτη, ΜΗ κινούμενος εκ «ταπεινών κινήτρων», ενώ είμαι στην διάθεση οιουδήποτε θελήσει να καταθέσει αντιρρήσεις, ενστάσεις ή απορίες.
Δημήτριος Ν. Κοκκινάκης
Πηγή
Μια άλλη άποψη για την δολοφονία Καποδίστρια
Επιτρέψτε μου, ως εισαγωγή να αναφερθώ δι’ ολίγων, στην προσπάθεια «συγκεντρώσεως στην Κέρκυρα, των, ανά τον κόσμο, καταλοίπων των Αρχείων που αναφέρονται στον Ιωάννη Καποδίστρια και την «Ιόνιο Πολιτεία»1ον. Γίνεται φανερό πως, στοιχεία για τον Μεγάλο αυτόν Έλληνα, υπάρχουν διεσπαρμένα σε όλον, σχεδόν, τον κόσμο και αυτό είναι ΣΑΦΕΣΤΑΤΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ, της τεραστίας «εμβελείας» Του ανδρός.
2ον. Γίνεται λόγος περί «καταλοίπων» Αρχείων, πράγμα που σημαίνει πως δεν θεωρείται πιθανή η ανεύρεσις ολοκληρωμένων Αρχείων. Και αυτό είναι, μάλλον, βέβαιο, δεδομένου πως μέσα στον Ελλαδικό χώρο, είναι γνωστόν πως στοιχεία, έγγραφα, «ντοκουμέντα» καί πάσης φύσεως Αρχειακό υλικό, ευρίσκεται κατεσπαρμένο σε δεκάδες Βιβλιοθήκες, αλλά και εις χείρας ΠΟΛΛΩΝ ιδιωτών.
3ον Δεν γνωρίζω τις αποφάσεις της δημιουργηθείσης Επιτροπής, αλλά πιστεύω πώς είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ η παρέμβαση και βοήθεια του Επισήμου Ελληνικού Κράτους, προκειμένου να καταστεί δυνατή η συνεργασία με Κυβερνήσεις ξένων Κρατών
4ον Θεωρώ απαραίτητη την Προσπάθεια να μας δοθούν στοιχεία από τον Φάκελλο που ευρίσκεται στην Αγγλία (Φάκελος Mauer), εις τον οποίον, ηρνήθησαν οιανδήποτε πρόσβασιν, τόσο εις δικάς μου αιτήσεις, όσον και εις την αείμνηστον Καθηγήτριαν του Πανεπιστημίου Ελένη Κούκκου, αλλά και εις τον Πρεσβευτή της Αγγλίας στην Σερβία (ο οποίος μετέβη προς τούτο στην Αγγλία, κατόπιν παρακλήσεως του φίλου του, γνωστού Δημοσιογράφου κ. Χατζάρα)
Ο Συγγραφεύς κ. Γ. Σκλαβούνος, εις την προδημοσίευσή του την αναρτηθείσα στο παρόν Ιστολόγιο, ασχολείται, όπως δηλώνει, με τους δολοφόνους του Ι. Καποδίστρια. Είναι αληθέστατο, αυτό που σημειώνει ο κ. Σκλαβούνος, πως οι κατηγορίες εναντίον του Κυβερνήτου ως εκφραστού, δήθεν της «πεφωτισμένης δεσποτείας και του Τσαρικού απολυταρχισμού», είναι ΠΑΝΤΕΛΩΣ ασύστατες.
Εν συνεχεία, όμως, στηρίζει την θέση του Π. Χιώτη, γνωστού ακραίου Αγγλόφιλου (το δηλώνει αβιάστως και υπερηφάνως ο ίδιος), πως «συμπράκτορες» εις τας εναντίον του Κυβερνήτου κινήσεις, ήσαν τόσο οι ‘Αγγλοι, όσο και οι Γάλλοι.
Αυτό υποστηρίζεται εις όλας τας εκτιμήσεις των ασχοληθέντων με την στάση των Μεγάλων Δυνάμεων έναντι του Κυβερνήτου και στηρίζεται στην ΑΝΑΛΗΘΕΣΤΑΤΗ, όπως θα δούμε, πληροφορία την οποίαν αναμασούν όλοι, πως, δήθεν, ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης επήγε προμελετημένα στήν Γαλλική Αντιπρεσβεία και ζήτησε άσυλο, μετά το φονικό του Κυβερνήτου.
Αντιθέτως, η Επίσημη Γαλλική θέσις, ήτο ΥΠΕΡ του Καποδίστρια, δεδομένου πως αυτός την διέσωσε από την διάλυση (όπως και την Γερμανία). Και ομιλούμε για την Επίσημη Γαλλία. Όχι για άτομα, που είναι πιθανόν να ήσαν σε συνεργασία με τους συνωμότες ‘Αγγλους, αλλά ως άτομα και όχι ως «επίσημη Γαλλική πλευρά».
Ο Π. Χιώτης, αναφέρει επίσκεψη του Πετρόμπεη μαζί με τους Ζαίμη και Ρούφο στην Ζάκυνθο, όπου «τους ελιθοβόλησαν οι κάτοικοι και κατέφυγε, (δήθεν), στήν...Ύδρα»...!
Δεν αναφέρει την πηγή του ο Χιώτης ούτε και το πότε έγινε αυτό, δεδομένου πως, δεν κατεγράφη σε άλλη πηγή τέτοιο περιστατικό, ενώ δεν έχει καταγραφεί και μετάβαση του Πετρόμπεη στην ‘Υδρα, όπου ήτο το Κέντρο της αντικαποδιστριακής προπαγάνδας και συνωμοσίας ΟΥΔΕΠΟΤΕ ο Πετρόμπεης εξεφράσθη κατά του Κυβερνήτου, πολύ περισσότερο μάλιστα «προς Ηγεμόνας», ως ΨΕΥΔΩΣ αναφέρει ο Χιώτης. Είναι ΒΕΒΑΙΟ πως, ευθύς με την άφιξή του, ο Καποδίστριας έκανε τον Πετρόμπεη Γερουσιαστή, θέση την οποία ΑΠΕΔΕΧΘΗ ΑΜΕΣΩΣ ο Μαυρομιχάλης. Δεν είναι, λοιπόν, δυνατόν να μιλούσε σε «ξένους Ηγεμόνες» συκοφαντικά κάποιος Γερουσιαστής και να μη το μάθαινε ο Καποδίστριας. Η αλήθεια είναι, πως ο Πολυζωίδης, από την Ύδρα όπου είχε εγκαταστήσει το «στρατηγείο» της κατά του Κυβερνήτου προπαγάνδας, διά της ‘Εφημερίδος «ΑΠΟΛΛΩΝ» που εξέδιδε και της (μέσω της Τεκτονικής στοάς «ΗΡΑΚΛΗΣ», την οποία ίδρυσε εκεί με προτροπή του κόντε Ρώμα, ο οποίος ήτο ο ίθύνων νους του Τεκτονισμού στην Ελλάδα και εστράφη τη προτροπή των Άγγλων κατά του Κυβερνήτου) προπαγάνδας εναντίον του Καποδίστρια), πολεμούσε κατά τρόπο ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ τον Καποδίστρια.
Ο Χιώτης, αναφέρεται εις την Εφημερίδα, αλλά την παρουσιάζει ως κοινό αντικαποδιστριακό όργανο, στο οποίο, ως ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΑ αναφέρει συμμετέσχε και ο Μαυρομιχάλης, ο οποίος, πρέπει να ΤΟΝΙΣΘΕΙ, αμέσως με την άφιξη του Καποδίστρια, εδέχθη να είναι Γερουσιαστής στην Κυβέρνησή του. Η Εφημερίς του Πολυζωίδη, δεν εστράφη κατά τρόπο πολύ σκληρό κατά των αδελφών του Κυβερνήτου και του Γεννατά, αλλά είναι ΑΛΗΘΕΣΤΑΤΟΝ πως αυτοί, ως αρμόδιοι δια την απονομή δικαιοσύνης ενεργούσαν αυθαιρέτως και εδημιούργουν προστριβές με πολλούς επωνύμους αγωνιστές και προκρίτους.
Το ό,τι ήσαν ΑΡΠΑΓΕΣ, το ΑΠΕΔΕΙΞΕ ο αδελφός του Αυγουστίνος, ο οποίος, όταν τον έκαναν Κυβερνήτη μετά την δολοφονία τού αδελφού του, ΑΠΑΙΤΗΣΕ με Κυβερνητική απόφαση, να του επιστραφεί η περιουσία την οποία ΕΧΑΡΙΣΕ στην Πατρίδα ο δολοφονηθείς, μαζί με τους μισθούς του, που ΗΡΝΗΘΗ να εισπράξει απο την πτωχή Ελλάδα. Και μέ το ψήφισμα ΙΖ΄ ( «Γενική Εφημερίς της 9—3—1832, σελίδες 110—11), ζητά να εισπράξει το ΤΕΡΑΣΤΙΟ ποσό των 846.334, 90 φοινίκων, «εντόκως και με ενέχειρο Ελληνικά κτήματα...», έδιδε δέ το δικαίωμα στον εαυτό του και στ’ αδέλφια του. να καταπατά Ελληνική γη ως ιδιοκτησία του, δι’ «εξώφλησιν αυτής της...οφειλής τού Ελληνικού Κράτους απέναντί τους...!
Και λίγο πιο κάτω, ο Χιώτης ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ψεύτης και κοινός συκοφάντης, γράφων πως :
«...ενώ δε εστοχάζετο ο Κυβερνήτης να μεταβεί αυτοπροσώπως εις Λονδίνον και συν- ομιλήσει προς το εκεί συμβούλιο, ίνα εκπεραιωθώσι ταχύτερο αι αγαθαί βουλαί των Δυνάμεων υπέρ των Ελληνικών συμφερόντων, οι κορυφαίοι των αντιπολιτευομένων Μαυρομιχάλης, Μαυροκορδάτος, Ζαΐμης, προσκαλούμενοι να λάβωσε Γερουσιαστού θέσιν, παρητούντο και επορεύοντο εις ‘Υδραν, ίνα συνεργώσι μετά των λοιπών συναθροισθέντων αντιπάλων του Κυβερνήτου...»
Και είναι κοινός συκοφάντης, διότι ο Πετρόμπεης, όπως προαναφέραμε, ευθύς με την άφιξη του Κυβερνήτου, ΕΔΕΧΘΗ νά γίνει Γερουσαστής και ΟΥΔΕΠΟΤΕ μετέβη στήν Ύδρα γιά συνομιλίες με αντι-καποδιστριακούς...!
Πέραν τούτου, αναδεικνύεται σε φοβερό...«ξενολάγνο», υποστηρίζων πως «...οι Δυνάμεις είχαν αγαθές προθέσεις για την Ελλάδα..!»
Βεβαίως, δεν ήταν γιοί του και οι δύο κατηγορηθέντες ως φονείς του Κυβερνήτου, αλλά ο ένας ήτο γυιός του (Γεώργιος), ενώ ο Κωνσταντίνος ήτο αδελφός του.
Και ευτυχώς, στην δικογραφία που εδημοσιεύθη στην Γενική Εφημερίδα τού τότε, σώζονται οι καταθέσεις των ιδίων των στρατιωτών που άκουσαν το τι έλεγε ο Κωνσταντίνος.
Ο Ανθυπολοχαγός Μομφεράτος και ο στρατιώτης Βούλγαρης, πού μετέφεραν τον πληγωμένο Κωνσταντίνο προς τον Φρούραρχο Αλμέϊδα, καταθέτουν πως τον κτυπούσαν με κοντάκια και λόγχες οι στρατιώτες, ενώ αυτός (όπως καταγράφουν και Βουρνάς, Δ. Κόκκινος και άλλοι), διεμαρτύρετο καί φώναζε «μή με κτυπάτε, μή με λερώνετε διότι δέν είμαι εγώ ο αίτιος... δέχομαι να δικασθώ..ρίχτε λάμπη στην Εκκλησιά» καί ΟΥΔΕΠΟΤΕ είπε το «άλλοι μ’ έβαλαν»...!
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ... Ο Ανθυπολοχαγός Μομφεράτος, παρέδωσε στό Αλμέϊδα ένα μικρό μαχαιράκι, (το οποίο ανήκε και ευρέθη στόν Κωνσταντίνο) από τον στρατιώτη Βούλγαρη, το οποίο ενέταξαν στην δικογραφία ως τό «μαχαίρι τού φονικού, με το οποίο ο...Γεώργιος εκτύπησε τον Κυβερνήτη», ενώ ανεγράφη ΨΕΥΔΩΣ πως «ευρέθη παρά τους πόδας τού Κυβερνήτου»....!
Και με ένα μαχαιράκι 2,5 εκ Χ 12,5 εκ, το οποίο είχε ο...Κωνσταντίνος, κατώρθωσε ως διά..μαγείας και τόν εκτύπησε ο...Γεώργιος, κανοντάς του πληγή μέ πύλη εισόδου 8-9 εκ καί βάθος...ενός ποδός (Ίατρικό πόρισμα ανακαλυφθέν από τον Διον. Κόκκινον, το οποίον ΑΠΕΚΡΥΒΗ, επλαστογραφήθη από τους δικαστές και κοινοποιείται ευρέως, δια ΠΡΩΤΗΝ ΦΟΡΑΝ στο Βιβλίο μου...!).
Ερχόμεθα στο έτερο ΤΕΡΑΣΤΙΟ και ΣΚΟΠΙΜΟ ΨΕΥΔΟΣ, που υιοθετείται, ακρίτως..!
Κατά τούς ΜΥΘΙΣΤΟΡΙΟΓΡΑΦΟΥΣ, ο Γεώργιος έφυγε τρέχοντας από την Εκκλησία, με προορισμό την Γαλλική Πρεσβεία, όπου και ζήτησε άσυλο...!
Ο ίδιος ο Εισαγγελεύς της δίκης, στην αγόρευσή του, παραδέχεται πως ο Γεώργιος, ... «δοκίμασε να εισέλθει σε τρία σπίτια, αλλά τα βρήκε κλειστά. (αναφέρει μάλιστα ονομαστικώς και την οικία Δαριώτη). Συνεπώς ΔΕΝ είχε συγκεκριμένο καταφύγιο...
Και τελικώς, όπως δεκάς μαρτύρων καταθέτει και ο Εισαγγελέας υποστηρίζει, «βρήκε ανοιχτή την πόρτα της οικίας Θ. Βαλλιάνου (Ταγματάρχου), όπου διέταξε τους ενοίκους να φύγουν και ο ίδιος έκανε «ταμπούρια» στα παράθυρα, προκειμένου να αντιμετωπίσει τους διώκτες του» (Άρα, εκεί σκόπευε να μείνει και όχι να μεταβεί στην Πρεσβεία...!)
Όμως, ο Βαλλιάνος, προσεπάθησε να φύγει από μία μικρή πορτούλα πού επικοινωνούσε με το σπίτι του Γάλλου Αντιπρεβευτού Ρουάν, που ήταν «μεσοτοιχία». Ο Γεώργιος τον ακολούθησε και βρέθηκε ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΩΣ μπροστά στον Ρουάν. Και εκεί, όπως καταθέτουν ΟΛΟΙ οι αυτόπτες παριστάμενοι μάρτυρες, ΔΕΝ ΕΖΗΤΗΣΕ ΑΣΥΛΟ, αλλά το ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ.
ΕΖΗΤΗΣΕ ΕΠΙΜΟΝΩΣ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΚΑΣΘΗ...!, μη παραδεχθείς πως αυτός ήταν ο δολοφόνος, όπως υποστηρίζεται.
Πρέπει να σημειώσω κάτι το οποίο θεωρώ ανεπίτρεπτο.
Κατά τον κ. Σκλαβούνο, «...η ιστορία μαρτυρεί πως οι Μαυρομιχαλαίοι υπήρξαν...πληρωμένοι φονιάδες»...!
Δεν μπορώ να κατανοήσω τέτοια δογματική θέση ΑΝΕΥ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ και μάλιστα ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ. Το ό,τι υπήρξε συνωμοσία, είναι ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΟ. Το ό,τι ξένοι και ντόπιοι συνωμότες συνέλεγαν χρήματα, είναι μάλλον βέβαιο. (αναφέρεται σε πολλές πηγές, ανεξάρτητες αλλήλων). ΟΥΔΕΙΣ, όμως, καταθέτει σε ΟΙΑΔΗΠΟΤΕ πηγή, επισήμως, πως ΕΛΑΒΑΝ χρήματα οι Μαυρομιχαλαίοι. Και το τραγικό είναι πως ΟΛΑ στηρίζονται σε κάποιον Δημητρακάκη, ο οποίος το 1831 ήτο 8 ετών (!) και του οποίου τα απομνημονεύματα παραμένουν...ΑΝΕΚΔΟΤΑ...!
Ο Βλαχογιάννης μάλιστα, αναφέρει και τους λόγους για τους οποίους ο Δημητρακάκης ΜΙΣΟΥΣΕ τους Μαυρομιχαλαίους και ΔΕΝ υιοθετεί τις απόψεις του. Και με τα λεγόμενα του Δημητρακάκη ακόμα, δεν γίνεται κατανοητό το μίσος του Ζωγράφου κατά του ιδίου του Κυβερνήτου και όχι κατά του Βιάρου, που ήταν αυτός που τον έβλαψε.
Καί αφού ο Ζωγράφος «ψιθύρισε στο αυτί του Λόντου», ΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΕ; Διότι ο Δημητρακάκης ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ. ΠΟΙΟΣ του το μετέφερε; (όπως και ΟΛΑ τα άλλα που ανα φέρει...!)
Αυτό μου θυμίζει τον Ραϊμόν Καρτιέ, που αναφέρει πως «σε μυστική συνάντηση του Μουσολίνι με τον Χίτλερ, στο προσωπικό βαγόνι του τελευταίου, απουσία μαρτύρων ή Γραμματέων, είπαν...»
Και πώς τα έμαθε αυτός;
Όσο για την Παπαλεξοπούλου, πράγματι προσπάθησε να μπλέξει διά των θέλγήτρων της τους Μαυρομιχαλαίους, αλλ’ ΟΥΔΕΝ επέτυχεν...
ΟΥΔΕΙΣ δε των μαρτύρων, κατά τάς πολλάς καταθέσεις των, ανέφερε επίσκεψη της Παπαλεξοπούλου στο σπίτι τών Μαυρομιχαλαίων, ή συνάντησή τους στο σπίτι τού Καλα- μογδάρτη, παρά το ό,τι ηρωτήθησαν πολλάκις και επιμόνως για τις επικέψεις και εν γένει επαφές τών Μαυρομιχαλαίων (οι ίδιοι, δεν μπορούσαν να κινηθούν χωρίς τους φρουρούς τους)
ΟΥΔΕΙΣ «ιστορικός» ενετόπισε το εξαιρετικα ΠΕΡΙΕΡΓΟ και ΥΠΟΠΤΟ γεγονός, πως ο ποιητής Σούτσος, στό ποίημά του στο οποίο ονομάζει και αυτός τους Μαυρομιχαλαίους «Αρμόδιον και Αριστογείτονα», περιγράφει λεπτομερώς την δολοφονία τού Κυβερνήτου «εις τον ναόν, μέ σπαθί κ.λπ.» Άλλά, ΠΡΙΝ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΦΟΝΙΚΟ!, και το «σενάριό του», προέβλεπε πως θα σκοτώνονταν και εκείνοι.
Οι συνωμότες, περίμεναν να μαζέψουν ΤΡΙΑ πτώματα από τον χώρο της Εκκλησίας. Του Κυβερνήτου και των δύο Μαυρομιχαλαίων. Το ό,τι ξέφυγε κατ’ ευτυχή συγκυρία ο Γεώργιος, εξηνάγκασε τούς κρατούντας να κάνουν δίκη και έτσι έχομε σήμερα το υλικό που μας διαφωτίζει.
Αν το σχέδιό τους για δολοφονία ΚΑΙ των Μαυρομιχαλαίων επετύγχανε, σήμερα, ΟΥΔΕΝ στοιχείον θα είχαμε. Με το ίδιο προσωνύμιο τους αποκαλούσε και η ΔΙΑΒΟΗΤΗ Δούκισσα της Πλακεντίας, η οποία προσπάθησε ΑΝΕΠΙΤΥΧΩΣ να τους προσεταιρισθεί όταν ο Καποδίστριας, εκμανείς μέ τις παρανομίες πού έκανε με την κάλυψη του Γαλλόφιλου Κωλέττη και παρά την αυστηρή του απαγόρευση, αυτή αγόρασε ιδιοκτησίες μέσα στην Αθήνα και στην ευρύτερη περιοχή Αττικής και την έδιωχνε από την Ελλάδα...! (προσπάθησε να ρίξει την κόρη της στην αγκαλιά του Ηλία Μαυρομιχάλη, ανεπιτυχώς...!)
Και το ποσόν με τό οποίον «επείσθησαν» οι Μαυρομιχαλαίοι να γίνουν δολοφόνοι, είναι, γιά την εμβέλεια του ονόματος και της Γενιάς τους, ΑΣΤΕΙΟ...!
Αλλά, αν έπαιρναν χρήματα, γιατί δεν έδιναν εντολή σε δύο δικούς τους να ΕΚΤΕΛΕΣΟΥΝ τον Κυβερνήτη;
Γιατί δεν τον δολοφονούσαν σε έναν από τους πολλούς ΠΕΡΙΠΑΤΟΥΣ που έκανε (αποδεδειγμένως) ο Καποδίστριας στο ύπαιθρο των περιχώρων τού Ναυπλίου, ΧΩΡΙΣ ΦΡΟΥΡΑ;
Γιατί δεν τόν δολοφόνησαν στά σκοτάδια που τον συνάντησαν 100 μέτρα προ της Εκκλησίας εκείνο το πρωινό, αλλά τον προσπέρασαν και τον εχαιρέτησαν ευσεβάστως (κατάθεσις τού συνοδού τού Καποδίστρια Κοκκώνη);
Γιατί φόρεσαν βαρειές και επίσημες ενδυμασίες, που τους καθιστούσαν ευχερώς αναγνωρίσιμους και τους εμπόδιζαν στο να τρέξουν για να διαφύγουν;
Γιατί ο Γεώργιος, έφερε την έγγυο σύζυγό του μαζί με την μικρή του κορούλα στο Ναύπλιο, 15-20 ημέρες προ της δολοφονίας;
Γιατί ο Γεώργιος επέτρεψε στην οικογένειά του να εκκλησιασθεί εκείνη την Κυριακή στην ίδια Εκκλησία που θα «δολοφονούσε» τον Κυβερνήτη;
Γιατί επέλεξαν μία μπιστόλα και ένα...σουγιαδάκι και όχι 4 μπιστόλες ώστε να είναι βέβαιοι για την επιτυχία του εγχειρήματος;
Γιατί ο Γεώργιος Μαυρομιχάλη ευρέθη ΑΟΠΛΟΣ;
Γιατί ο Γεώργιος, αφού έτσι και αλλιώς είχε καταδικασθεί σε θάνατο καί ήξερε πως τον κατηγορούσαν ως δολοφόνο, δεν άδραξε την ευκαιρία να δηλώσει «Ναι. Τον σκοτώσαμε για την προσβολή που μας έκανε» ή «τόν σκοτώσαμε γιά το καλό της Πατρίδος», αλλά και μέχρι την στιγμή που το απόσπασμα τον πυροβολούσε δήλωνε ΑΘΩΟΣ, καταδικάζοντας έτσι την Γενιά του στην ντροπή;
Πόσο μεγάλη άγνοια έχει ο κ. Σκλαβούνας (αν και το Επώνυμό του υπάρχει στην Μάνη) σχετικώς με τα ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΑΥΣΤΗΡΟΤΗΤΟΣ Ήθη τών Μανιατών...!
ΟΥΔΕΠΟΤΕ θά εδέχοντο Μανιάτες να γίνουν δολοφόνοι επ’ αμοιβή...
ΟΥΔΕΠΟΤΕ θα εστρέφοντο καθ’ οιουδήποτε άνευ εντολής της «Πατριάς»
ΟΥΔΕΠΟΤΕ θα κτυπούσαν έμπροσθεν ιερού χώρου.
ΟΥΔΕΠΟΤΕ θα κτυπούσαν «Ικέτη» (που μετέβαινε σε ιερό χώρο)
ΟΥΔΕΠΟΤΕ θα ηρνούντο την πράξη των.
Και ο Σπηλιάδης αλλά και ο Κολοκοτρώνης, είχαν λόγους πού έγραψαν όσα έγραψαν, αλλά η ανάλυσίς τους (γίνεται ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΣΤΑΤΑ στο Βιβλίο μου) απαιτούν πολλές σελίδες.
Οι Βλαχογιάννης-Κασομούλης, ΔΕΝ υιοθετούν τις απόψεις αυτές, Απλώς τις αναφέρουν ως πληροφορίες. Ο δε Θήρσιος, ο οποίος μνημονεύεται, δεν υιοθετεί την άποψη πως «Έλληνες ήσαν οι δολοφόνοι». Ομιλεί για «πολιτικούς αντιπάλους» και ως άριστος διπλωμάτης, δεν κατονομάζει Εθνικότητα, αλλά εμμέσως δηλώνει πώς δεν θα μπορούσαν να είναι Έλληνες. Δηλώνει απεριφράστως πώς : « Η δολοφονία είναι ξένη προς τον ελληνικόν χαρακτήρα»...!
Όσο για τόν Γρίβα είπε την ΑΛΗΘΕΙΑ.
Πώς ενοχοποιούν, τα λόγια τού Γρίβα, τους Μαυρομιχαλαίους;
Και γιατί δολοφόνοι έπρεπε να είναι οι Μαυρομιχαλαίοι, όταν οι συνωμότες, μπορούσαν μέσα στο Ναύπλιο ή και εκτός αυτού να «μισθώσουν» δολοφόνους με «10 παράδες», αντί να κάνουν τόσες προσπάθειες να τους πείσουν και να ξοδέψουν χιλιάδες γρόσια;
Στο τελευταίο, απαντά στην εφημερίδα του ο Πολυζωίδης, κομπάζοντας πώς τον σκότωσαν «ήρωες Έλληνες», από «Ηρωική γενιά» θέλοντας έτσι να δώσει το μήνυμα πως «η Ελλάδα δεν τον ήθελε», με αποτέλεσμα να κατασταλεί πλήρως το φιλελληνικό ρεύμα όλου του κόσμου...
Καί πράγματι... Ο διάσημος και πολύ θερμός φιλέλλην Γκαίτε, μετά την δολοφονία, εδήλωσε:
«μετά από αυτό που έκαναν ο Έλληνες, ΠΑΥΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝ»..
Αυτός ήταν και ο σκοπός των ΑΛΗΘΙΝΩΝ ΣΥΝΩΜΟΤΩΝ πού ήσαν ΜΟΝΟΣΗΜΑΝΤΩΣ οι ΑΓΓΛΟΙ. Στην εγκληματολογία, το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι:
«ΠΟΙΟΣ ΕΙΧΕ ΣΥΜΦΕΡΟΝ από την εγκληματική πράξη»;
Και η απάντηση σ’ αυτό είναι ΜΙΑ.
ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΕΙΧΑΝ ΟΙ ΚΕΝΤΡΩΕΥΡΩΠΑΙΟΙ, οι οποίοι ήθελαν στην Ελλάδα ΚΕΝΤΡΩΕΥ- ΡΩΠΑΙΟ άνακτα, ενώ Καποδίστριας και Μαυρομιχάλης, ήθελαν ΑΠΟΓΟΝΟ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟ- ΛΟΓΩΝ (είχαν επιλέξει την Οικογένεια των Τρουπάκιδων-Μούρτζινων που ήσαν απόγονοι των Παλαιολόγων...!). Δεν είναι δυνατόν, μέσα σε 5-10 σελίδες να παρατεθούν τα όσα αναφέρονται ΠΛΗΡΩΣ ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΑ και δασταυρωθέντα από 81 κύριες πηγές που παραθέτω στην Βιβλιογραφία μου, καθώς καί σε ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ άλλες που μελέτησα..!
Και γιατί οι Άγγλοι, 180 ολόκληρα χρόνια, μετά την δολοφονία, ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ να «ανοίξουν» τον Φάκελο στον οποίο, ο διατελέσας επί Όθωνος και Υπουργός Δικαιοσύνης Mauer, συνεκέντρωσε ΟΛΑ τα σχετικά στοιχεία;
Ο τίτλος του Φακέλου είναι: «THE ASSASSINATION OF KAPODISTRIAS», με υπότιτλο στα Γαλλικά, «MINISTER DE LA JUSTICE, A ΄ SA MAJSTΕ΄ LE ROIS POUR LA REGENCE»
Αν, όμως, θελήσουν κάποτε να τον «ανοίξουν», θα το κάνουν αφού πρώτα κάνουν το ίδιο που γίνεται από αυτούς, σε ΟΛΟΥΣ τους Φακέλους, πού, υποτίθεται. πως τούς ανοίγουν. Θα τόν... «μαγειρέψουν» και αυτόν. Μόνον εάν, μέσα στα στοιχεία που θα μας δώσουν, υπάρχη και το ΙΔΙΟΧΕΙΡΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ του τότε Βασιλέως της ΑΓΓΛΙΑΣ «Να δολοφονηθεί ο Καποδίστριας», θα μπορούμε, πάλιν κατόπιν λεπτομερούς ελέγχου, να δεχθούμε και κάποια στοιχεία ως «ντοκουμέντα»
Διότι, κατά παγίαν τακτική ΟΛΩΝ όσοι «ανοίγουν» (ή...δήθεν...υποκλέπτουν) Φακέλους, «χαριζουν τον κόκκορα για να κλέψουν το Βόδι» (όπως λέγει ο πάνσοφος Λαός μας).
Δηλαδή, μας δίνουν 5-6 σημαντικά στοιχεία (πού, όμως, ξέρουν πως τα έχομε υπ’ όψη μας, αν όχι όλοι, τουλάχιστον οι αρμόδιοι, για να πιστέψομε πως λένε «αλήθεια» και περνούν μέσα στα υπόλοιπα, ό, τι θέλουν, προκειμένου να μας ποδηγέτησουν..!
Μένουν αναπάντητα τα εξής (υπό μορφήν τίτλων) ερωτήματα, τα οποία, ίσως απαντηθούν σε νεώτερο άρθρο.
1. Τι ζητούσαν στο Ναύπλιο οι Κωνσταντίνος και Γεώργιος Μαυρομιχάλαι;
2. Γιατί δεν εδέχθη ο Καποδίστριας τον Πέτρο Μαυρομιχάλη;
3. Τι απεκόμισε από την αποστολή του στην Μάνη ο Κασομούλης καί ποίος τον έστειλε εκεί;
4. Τι απεκόμισε από την επίσκεψή του στην Μάνη ο Ρώσος Ναύαρχος Ρίκορντ καί πότε πήγε εκεί;
5. Υπήρξε στάσις των Μανιατών κατά του Κυβερνήτου;
6. Γιατί έφυγε ο Πετρόμπεης από το Ναύπλιο και πήγε προς την Μάνη;
7. Τι αναφέρει η ΚΛΑΠΕΙΣΑ από τα ΓΕΝΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ του ΚΡΑΤΟΥΣ, κατάθεση του αυτόπτου και αυτηκόου μάρτυρα Γεωργίου Τερζή-Ράπτη;
8. Γιατί περίμεναν τον Κυβερνήτη έξω από την Εκκλησία οι Μαυρομιχαλαίοι;
9. Πώς κατώρθωσε και πυροβόλησε τον Κυβερνήτη στό πίσω μέρος της κεφαλής (ινίον) ο απέναντί του (κατάφατσα) ιστάμενος Κωνσταντίνος;
10. Τι λέει το ανακοινωθέν Ιατρικό πόρισμα και τι αυτό που ήταν το γνήσιο;
11. Ποιος και πού βρήκε το γνήσιο Ιατρικό πόρισμα;
12. Τι καταθέτουν οι αυτόπτες μάρτυρες;
13. Πόσοι και ποίοι ευρίσκοντο στην Εκκλησία;
14. Πόσοι πυροβολισμοί έπεσαν έξω από την Εκκλησία και από ποίους;
15. Ποίου το βόλι είναι καρφωμένο στην παραστάδα της πύλης της Εκκλησίας και διακρίνεται μέχρι σήμερα;
16. Γιατί αγόρασαν όπλα οι Μαυρομιχαλαίοι έναν μήνα προ της δολοφονίας;
17. Πού είδε τον Πετρόμπεη ο Γεώργιος όταν τον πήγαιναν για εκτέλεση;
18. Τι αναφέρει ο Υπασπιστής του Ρίκορντ ο Μπαζίλι;
19. Τι στοιχεία έχομε από το Βιβλίο του Λιμένος Ναυπλίου;
20. Είναι γνήσια η περιλάλητη «Πολιτική Διαθήκη» του Πετρόμπεη;
21. Τι αναφέρει ο Κασομούλης ;
22. Ποίο το κοινό Σχέδιο Καποδίστρια και Πετρόμπεη;
Υπάρχουν και άλλες, που θα απαντηθούν εν καιρώ, μαζί με τις, τυχόν, νέες που θα προκύψουν από τους αναγνώστες.
Τελειώνω το πρώτο μέρος της εξιστορήσεως, με μία ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ.
Εκ των πωλήσεων του Βιβλίου μου, ΟΥΔΕΝ κέρδος εδέχθην να έχω και έτσι, το συνιστώ προς μελέτη, ΜΗ κινούμενος εκ «ταπεινών κινήτρων», ενώ είμαι στην διάθεση οιουδήποτε θελήσει να καταθέσει αντιρρήσεις, ενστάσεις ή απορίες.
Δημήτριος Ν. Κοκκινάκης
Πηγή
