Ανανίας Λαμπαρδής μητροπολίτης Καρυουπόλεως

Μία σημαντική προσωπικότητα, που επιλέξαμε περιεκτικά να παραθέσουμε είναι Κληρικός, ο εθνομάρτυρας Μητροπολίτης Ανανίας Λαμπάρδης. Η κορυφαία αυτή θρησκευτική και πολιτική φυσιογνωμία τής τουρκοκρατούμενης Πελοποννήσου τού 18ου αι. γεννήθηκε στη Δημητσάνα το 1710. Καταγόταν από οικογένεια προκρίτων και μορφώθηκε πολύπλευρα στην ιστορική Μονή Φιλοσόφου της Δημητσάνας, η οποία ιδρύθηκε το έτος 863, και κατά την παράδοση φιλοξενούσε κρυφό σχολειό. Ας σημειώσουμε επίσης ότι από αυτή τη Μονή αποφοίτησαν 80 Μητροπολίτες και 7 Πατριάρχες.
Το 1741 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Καρυουπόλεως Λακωνίας και το 1747 Δημητσάνας ενώ το 1750 Μητροπολίτης Λακεδαιμονίας. Όπως ο πατέρας του, ανεδείχθη «Μορογιάννης»( γενικός Πρόκριτος Πελ/σου), ασκώντας επιρροή όχι μόνο στους ομοεθνείς προύχοντες αλλά και στους Τούρκους Πασάδες του Μοριά. Χαρακτηριστικό μάλιστα του ευρύτερου κύρους του είναι και το γεγονός ότι το 1762 επικεφαλής 5μελούς Επιτροπής μετέβηκε στην Κων/πολη, όπου πέτυχε την παραμονή -έστω και προσωρινή- τού υπάρχοντος μετριοπαθούς Τούρκου Διοικητή της Πελ/σου, τον οποίο προσπάθησαν να εκπαραθυρώσουν οι ομοεθνείς του.Συνεργάστηκε εξάλλου εντατικά με τους ντόπιους οπλαρχηγούς και προκρίτους για τη συγκρότηση των πρώτων πυρήνων της επαναστατικής εξέγερσης των Ορλωφικών που θα ξεσπάσει το έτος 1770. Με το πρόσχημα μάλιστα της ανάπτυξης οικιακής βιοτεχνίας δημιούργησε στη Δημητσάνα τους πρώτους δύο πυριτιδόμυλους, ενώ σ΄ αυτόν επίσης οφείλεται και η σύνταξη ενός χειρόγραφου κτητορικού κώδικα της Μητρόπολης Λακεδαιμονίας που περιέχει αξιόλογες ιστορικές πληροφορίες.
Τελικά, το 1764 ή το 1767 συνελήφθη και αποκεφαλίστηκε στο Μυστρά από τις ντόπιες οθωμανικές αρχές, κατά τρόπο βάρβαρο κι αυθαίρετο, χωρίς να έχει εκδοθεί σχετικό σουλτανικό φιρμάνι. Ο μαρτυρικός του θάνατος ενέπνευσε το δημοτικό τραγούδι και θρηνήθηκε από το λαό μας.

ΑΝΑΝΙΑΣ ΛΑΜΠΑΡΔΗΣ Επίσκοπος Καρυουπόλως.
Ο Καρυουπόλεως Ανανίας (1740-1747) το 1741 συμφώνησε με τον Μεγάλο Εκκλησιάρχη καιδιδάσκαλο Κριτία, ο οποίος ενέμετο τη επισκοπή Ακόβων, και ανέλαβε ναεξυπηρετεί επιτροπικώς, ως πλησιόχωρος, με την υποχρέωση: "αποστέλλειν απαραιτήτως κατ' έτος προς την αυτού σοφολογιότητα το προ χρόνων ικανών διορισμένον ετήσιον, ήτοι τα 80 γρόσια σώα και ανελλιπή, χωρίς τινος παρεμβατισμόν και ελαττώσεως, ομού με την λοιπήν συνηθισμένην φιλοδωρίαν του κατ' έτος στελλομένου βουτύρου...".
Το 1747 ο ΑνανίαςΚαρυουπόλεως έγινε Δημητσάνας και το 1754 η πατριαρχική Εξαρχία τηςΆκοβας και η Εξαρχία της Ζαρνάτας ενώθηκαν και απετέλεσαν τηναρχιεπισκοπή Ζαρνάτας και Ακόβων.
Στην επισκοπή Καρυουπόλεως ήταναπό το 1741 και τον διαδέχτηκε ο Παΐσιος Καρυουπόλεως το 1747.Τ.Γριτσόπουλου, Η εκκλησία της Πελοποννήσου μετά την άλωση,
Πελοποννησιακά 18(1989-90)127. Τ.Γριτσόπουλου,

Τα Ορλωφικά
, σ. 35.Το 1740 αναφέρεται ως Καρυουπόλως και το 1750 έγινεΛακεδαιμονίας. Το 1767 ο Ανανίας αποκεφαλίστηκε από τους Τούρκους.Ρ.Ετζέογλου, Λακ. Σπ., τ. 9, σ. 22

scribd.com/document/