4 Σεπτεμβρίου 2013

Επιστολή Κωνσταντίνου Κανάρη, πρός Φωκάδες.

Αριθμ. 431
Προς τον Αιδεσιμότατον Οικονόμον Φωκά και λοιπούς προκρίτους της επαρχίας Φωκάδων.
Η άφιξις σας επί της κορβέτας εις επίσκεψιν και συνάντησιν μου παριστάνη εκ νέου δείγματα ειλικρινούς αφοσιώσεως προς την Σ. Κυβέρνησιν, τα οποία οι κακόβουλοι και εχθροί της φιλτάτης πατρίδος σας σπουδάζουν δια να μπαίνουν με ποικιλοχρόους ραδιουργίας, της παγίδας της οποίας ωφελήθητε να αποφύγητε με φρόνησιν και σύνεσιν, και επιδιώξατε το μικρόν μίασμα της κακοβουλίας, της οποίας τα ολέθρια επιχειρήματα έγιναν παραίτια της αράς του Έθνους και της αγανακτήσεως της Σ. Κυβερνήσεως κατά των πρωταιτίων.
Την προφορικήν επιθυμίαν σας δια την καθησύχασιν των ταραχών ηθελήσατε να αναβεβαιώσητε δια της υπό την σημερινήν ημερομηνίαν αναφοράν σας δια της οποίας αποκτήσατε εγγράφους οδηγίας μου δια των οποίων να εφελκύσητε τους πεπλανημένους και εξαπατηθέντας από τους λαοπλάνους, οι οποίοι προτείνοντες εις αυτούς όσα παράνομα και ασυγχώρητα δια να κερδήσουν τον σκοπόν της ιδιοτελείας των τους ηνάγκασαν δια της απάτης δια να βαδίσωσι την οδόν της απωλείας.
Η Σ. Κυβέρνησις, ως εβεβαιώθητε δια της υπ’ αριθμ. 420 προκηρύξεως μου έλαβε τα δραστηριότερα μέτρα κατά των πρωταρχηγών και όσων εις το εξής μέλλη να τοις ακολουθήσουνε και δια της συμπαθείας της μέλλη να δώση την συγχώρησιν και εις όσους εν αγνοία έπραξαν ως εξαπατημένους.
Βεβαιώσητε όσους επιθυμήτε να αποσπάσητε από τον επαπειλούντα κίνδυνον και φέρητε εις την οδόν της μετανοίας, ότι η συμπάθεια της Σ. Κυβερνήσεως ήθελε είναι δια αυτούς και θέλη αποδίδωσιν δια την σωτηρίαν της ψυχής και ευλογίας δια εσάς οίτινες εστάθητε η αφορμή και θέλη εφοδιασθή και με τας τύχας του Έθνους και της Σ. Κυβερνήσεως ως σωτήρες αμαρτωλών.
Αι περαιτέρω οδηγίαι μου είναι η φρόνησις και αφοσίωσις σας προς την Σ. Κυβέρνησιν, τα μόνα σωτήρια μέσα δια τον αναγεννημένον Έλληνα δια να αυξήση και την τιμήν και την ύπαρξιν του.

Εκ της Κορβέτης η νήσος των Σπετσών Ο Μοίραρχος
Εν τω λιμένι Μαραθονησίου Κ. Κανάρης
Τη 24 Μαρτίου 1831

CASTRO DI CHOLOCHITIA -ΤΑ ΛΟΥΚΑΔΙΚΑ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΝΗΣ

α΄ Γεωγραφική θέση.
Τα Λουκάδικα είναι καστρόχτιστο χωριό του Δήμου Ανατολικής Μάνης, βρίσκονται σε θέση περίοπτη και αρθρώνονται πάνω σε τρίδυμους λοφίσκους σε υψόμετρο 325 μέτρων από τη θάλασσα.
Η απόσταση από το λιμάνι του Κότρωνα και την αρχαία Τευθρώνη υπολογίζεται στα τρία χιλιόμετρα.
Στην κορυφή του κάστρου, όταν βρεθεί κανείς, νιώθει ευχάριστα, γιατί κάτωθεν του βρίσκεται ο κόλπος της Κολοκυθιάς και θωρώντας ξέμακρα και αλαργινά την άπλα της θάλασσας διακρίνει στο βάθος του ορίζοντα τη νήσο των Κυθήρων.
Κάποιοι περιηγητές χαρακτηρίζουν τα Λουκάδικα ως κάστρο του αέρος. .
Πράγματι το μικρό καστρόχτιστο χωριό ίσταται ευθυτενές, υψηλόκορμο και αγέρωχο, ως γιγαντόσωμος ακοίμητος βιγλάτορας, επισκοπώντας με υπερηφάνεια τα χωριά της Τευθρώνης .
Στη βορειοανατολική πλευρά του το χωριό είναι απόκρημνο και δυσπρόσιτο, οι άλλες πλευρές του είναι ομοίως απροσπέλαστες με επακόλουθο οι κάτοικοι του τον παλιό καιρό να νιώθουν ασφαλείς και να αμύνονται επιτυχώς σε κάθε κακόβουλο επιδρομέα.
β΄ Η κατοίκηση των Λουκαδίκων και η Ιστορική τους διαδρομή.
Το Κάστρο των Λουκαδίκων είναι δομημένο στον νότιο από τους τρείς λοφίσκους, εδώ υπάρχουν ίχνη κτισμάτων και εμφανή απομεινάρια της οχύρωσης του από την αρχαία εποχή, τη Βυζαντινή, τη Μεταβυζαντινή περίοδο και τη Φραγκοκρατία.
Τα Λουκάδικα ήταν η πρώτη ακρόπολη της αρχαίας Τευθρώνης και λόγω της μορφολογίας του εδάφους και της οχυρής τους θέσης ήταν τόπος, που κατοικήθηκε σ΄ όλες τις εποχές.
Στην αρχαία εποχή το χωριό ταυτίστηκε με την πόλη της Τευθρώνης, που ήταν από τις σημαντικότερες του Κοινού των Ελευθερολακώνων
Το έτος 1245 μ. Χ. μετα τη Φράγκικη κατάκτηση της Πελοποννήσου και τη διανομή των καταληφθέντων κάστρων, οικισμών και περιοχών δίνεται και το κάστρο της Κολοκυθιάς (Castro di Cholochitia), με τα «τέσσαρα φίε », ως φέουδο στον κόμη Λούκα, που αργότερα ως φαίνεται εκ του ονόματος του το Κάστρο με τον οικισμό του ονομάστηκαν Λουκάδες ή Λουκάδικα.
Στο στίχο 1945 του Χρονικού του Μορέως καταγράφεται ότι:
« Του μισίρ Λούκα εδόθησαν τέσσερα φίε και μόνον,
των Λάκκων την περιοχήν να έχη των Γριτσένων
του μισίρ Ντζα γάρ ντε Νουηλή ο Πασαβάς του εδόθη
και τέσσερα φίε να κρατη, φλάμπουρον να βασταίνη
να ένι πρωτοστράτορας, να έχη ιγονικόν του.»

Το ανθρωπωνύμιο-τοπωνύμιο Γρίτσενα και το επώνυμο Γρίτσης έχει ευρεία διάδοση στη Μάνη από τους χρόνους της Φραγκοκρατίας και αναφέρεται στον κατάλογο του έτους 1618 μ.Χ. με την ακόλουθη σειρά Gutifariagni, Griciagni, Zivignani.
Ο οικισμός Griciagni, μαρτυρείται ότι βρισκόταν κοντά στο χωριό Κουτήφαρη, όπου υπήρχε παλαιότερα και οικογένεια Γρίτση.
Το κάστρο των Λουκαδίκων το συναντάμε σε καταλόγους κάστρων του έτους 1463 μ.Χ., ως Cocchochia sive Colochita και αργότερα σε ναυτικούς χάρτες, σε πορτολάνους.
Ο Π. Ζερλέντης στο βιβλίο του « Τάξις Ιεραρχική» γράφει ότι τα Λουκάδικα αναφέρονται, το έτος 1467 μ.Χ, ως Castro di Cholochitia-κάστρο της Κολοκυνθίας, που ανήκε στους Βενετούς.
Η Ταινάρια χερσόνησος υπήρξε ικανοποιητικά κατοικημένη από τους Βυζαντινούς ήδη χρόνους και τη Φραγκική περίοδο.
Τα σημαντικότερα κέντρα της Bassa Maina ήσαν το κάστρο της Μαϊνης στη νοτιοδυτική ακτή και στη βορειανατολική το κάστρο της Κολοκυθιάς.
Το περιηγητικό κείμενο, του Τούρκου Evliya Gelebi, του έτους 1670 μ. Χ. αναφέρει ολόκληρη την περιοχή της Τευθρώνης ως Colocitolar
Η σημαντικότητα και η στρατηγική θέση του κάστρου των Λουκαδίκων ή του κάστρου της Κολοκυθιάς-Castro di Cholochitia ήταν ιδιαίτερης σημασίας. Το κάστρο επιφαινόταν και δέσποζε όλων των οικισμών της Τευθρώνης, γι’ αυτό η λέξη Cholochitia ακολουθούσε, την ονομασία τους.
Τούτο καταγράφεται σε Ενετικά έγγραφα και άλλα κείμενα, που αναφέρουν τα χωριά ως Driali di Cholochitia, Giorgiciopulo di Cholochitia, Gognia di Cholochitia, Vatas di Cholochitia, Afugia di Cholochitia, Scurca di Cholochitia, Haitofoglia di Cholochitia, Voucholia di Cholochitia, Gnifi di Cholochitia, viglistico di Cholochitia
Στο υπόμνημα που έστειλε ο Δούκας του Νέβερ στο βασιλιά της Ισπανίας Φίλιππο την 24 Σεπτεμβρίου 1615 μ.Χ αναφέρονται οι συμφωνίες, που συνήψε με τους Μανιάτες.
Στο υπόμνημα αυτό γίνεται μνεία του λιμανιού της Κολοκυνθίας, επί τούτοις παραθέτουμε κατωτέρω σχετικό απόσπασμα.
«.................................................................Υπόσχονται οι κάτοικοι του Βραχίονος της Μάνης, Οιτύλου, Γυθείου και Καλαμάτας εν πλήρει ενώσει……………………………………………………………………..Άμα τη ειδοποιήσει της Χριστιανικής στρατιάς …………………………………………………………………και μέρος του τρίτου στρατεύματος θα κατευθυνθή εις τον λιμένα της Κολοκυνθίας δια να καταλάβη το φρούριο Rapan, το οποίον είναι εύκολον, ως ο εν λόγω επιβεβαιοί………………»
Ο ριμαδόρος της Μάνης Νικήτας Νιφάκος στα στιχουργήματα του, που γράφηκαν μεταξύ των ετών 1782-1798, επί μπέη της Μάνης Τζανετάκη Γρηγοράκη-Κομνηνού, αναφέρει:
«….Λουκάδικα και Κάβαλος, Χιμάρα και Σκουτάρι,
ετούτα λάμπουν στα λοιπά χωρία σαν το φεγγάρι ….»
O κώδικας αριθμ. 214 της εθνικής βιβλιοθήκης, που έχει γραφτεί από τον παχτονάρη γιατρό Παπαδάκη, αποκαλεί το Κάστρο των Λουκαδίκων και τον πέριξ του κάστρου οικισμό ως χωριό Λουκάδες.

Γενεαλογία

Η πατριά των Ζερβογιαννιάνων ή Ζερβών κατοικεί κατά βάση στη Χιμάρα, και τα Λουκάδικα, αλλά έχει μετακινηθεί και αλλού.
Ο οικισμός της Χιμάρας παραδίδεται ότι δημιουργήθηκε από Ηπειρώτες πρόσφυγες, που προέρχονταν από τη Χιμάρα της Ηπείρου ή κατ’ άλλους ότι η Χιμάρα της Ηπείρου ήταν αποικία μεταναστών του ομώνυμου Μανιάτικου χωριού, που μετοίκησαν κατά την πρώτη περίοδο(1204-1262) της Φράγκικης διοίκησης στη Μάνη.
Ο Μιχαήλ Δένδιας και ο Λάμπρος Σπύρου σε σχετικές εργασίες τους βεβαιώνουν τούτο και μάλιστα αναφέρουν ότι το γλωσσικό ιδίωμα των Χιμαριωτών, τα ήθη και τα έθιμα τους είναι όμοια με των νοτίων Ελλήνων – των Μανιατών

"Κλάδοι της πατριάς των Ζερβογιαννιάνων ή Ζερβών
Στην πατριά των Ζερβογιαννιάνων ή Ζερβών ανήκουν οι Αλεβιζάκος, Παυλάκος-Στεφανάκος, Θωμάκος, Λαγόγιαννης, Ταβουλάρης ή Χλεμπάκος, Πιερουτσάκος (Λουκαδίκων), Δημόγιαννης (Λουκάδίκων), Σκανταλάρος (Χιμάρας), Ζέρβας (περιοχής Μολάων) και o Γουρδουράκος ή Μιχαλακάκος , που είναι ακουμπισμένος στην πατριά των Ζερβογιαννιάνων
Κατά την περίοδο της 2ης Ενετοκρατίας 1685-1715 πρέπει να μετακινήθηκαν μέλη του κλάδου των Ταβουλαριάνων στην Κάτω Καρέα και μέλη του συγγενικού τους κλάδου των Πιερουτσιάνων στον μικρό οικισμό της Παλαβίστιας και οι δύο αυτοί κλάδοι ανήκουν στην πατριά των Ζερβογιαννιάνων της Χιμάρας
".......

.........Ο Γουρδούρος – Γουρδουράκος είναι συγγενής των Καλλέργηδων, μετοίκησε δε άγνωστον πότε από το χωριό Γονέα στη Χιμάρα και αργότερα κάποια μέλη του μετακινήθηκαν στον Παρασυρό.
Η προέλευση του Γουρδούρου ή Γουρδουράκου-Μιχαλακάκου από τη Γονέα βεβαιώνεται και από τα τοπωνύμια αγροκτημάτων, που συναντώνται στη Γονέα με την ονομασία Γουρδούρος
Ο παπούς μου από την μανογενιά, στους μαθητηκούς καταλόγους : https://kariopoliskontostavlifokades.blogspot.com/2020/05/1862-1912.html
 485. Ο Κυριάκος Γ. Μιχαλακάκος (1871) από τη Χειμάρρα, στο ελληνικό σχολείο Κότρωνα, το 1884.
Οι μιχαλακιάνοι από άλλες περιοχές ανοίκουν σε άλλες οικογένειες.
Οι δημακογιαννιάνοι της ζούδας είναι Λεκκιάνοι ...

29 Αυγούστου 2013

Ο ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ ΤΑΥΓΕΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΣΤΕΣ ΤΟΥ!!!


Τ Α Υ Γ Ε Τ Ο Σ
ΕΛΛΗΝΕΣ ....Οι πρώτοι κάτοικοι της ΓΗΣ.
....για όσους δεν το γνωρίζουν....εν συντομία.
Πρώτοι ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΗΚΑΝ ΣΕ ΤΟΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΓΗ.
Αφού προσγειώθηκαν στον ΤΑΥΓΕΤΟ.....έκαναν μετρήσεις για την αναγνώριση του χώρου.
Έτσι λοιπόν κατοικείται για πρώτη φορά η Γη στο Όρος Ταύγετος στην Πελοπόνησσο, όπου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα
Κράτος δηλαδή ένα Φιλοσοφικό/Αστρικό Κράτος με κατανομή Αστρονόμων, οι οποίοι ….άλλοι παρατηρούσαν τον Ήλιο, άλλοι στην Σελήνη (Σεληνιακοί), άλλοι τους Γαλαξίες(Γαλαξάδες ή Γαλατάδες), πότε Λευκούς Ήλιους ή Γαλατούς Ήλιους.
Αρχικά είχαν 88 Αστρικούς Μύστες(Αστρονόμους) που παρακολουθούσαν εάν κινείται το Ζώδιό τους. Κάθε Αστρικός Μύστης είχε κι έναν Επικουρικό, ο οποίος παρακολουθούσε αντίστοιχα το β,γ,δ, κλπ αστέρια του Ζωδίου.
Στόχος τους ήταν να βρούνε πιο αστέρι του Ζωδίου θα ακινητοποιηθεί.
Αρχικά στα 88 Ζώδια που η πορεία τους των αστέρων ήταν 12.775 χρόνια το μέσο φαινόμενο παρουσιάσεως του Ζωδιακού τείνιου, ήτοι : 12.775:88=145,17045.
Έτσι το φαινόμενο το οποίο θα έπαιρνε χρησμό δια πλανητικό ταξίδι συνέβαινε κάθε 145 χρόνια, όπου μπορούσε να μειωθεί έως τα 120 χρόνια βάση ειδικών συνθηκών.
Έτσι από την κάθε κορυφή βουνού.... που κατερχόταν η ιερή σκιά, όπου η έννοια της ιερότητας παρέμενε ως το σημείο ιερής θύμησης.... στους απογόνους (τους πρώτους ΕΛΛΗΝΕΣ άποικους της ΓΑΙΑΣ που ήρθαν από άλλο σημείο του σύμπαντος κόσμου) και κατά τις μεσημβρινές ώρες.... σε ανοιχτό περιβάλλον, για να είναι σε θέση ο Ήλιος και τα Ουράνια σώματα να επιβλέπουν και να παρατηρούν την ιερή θέαση...ως σημείο λατρείας.
Κάθε βουνό λοιπόν σχηματίζει μία κορυφή. Έτσι το κάθε ιερό ή ιερά κώμη ή τοποθεσία από την οποία φαινόταν η κορυφή Ταλετόν, έχει κι έναν ατομικό κώδικα, ο οποίος καθοριζόταν από την διασταύρωση των δύο παραγόντων ήτοι της γωνίας ύψους και της γωνίας περιστροφής.
Όταν η γωνία ύψους του ουρανίου σώματος συμπέσει με την γωνία ύψους του ιερού και η γωνία περιστροφής του ιδίου σώματος με τη γωνία περιστροφής του ιερού την ίδια στιγμή, τότε γίνεται λατρεία και γιορτή στο ιερό.
Η διαφυγούσα ακτίνα του ουρανίου σώματος διαφεύγει από την ιερή κορυφή και χτυπά επί του ιερού. Από το ιερό το ουράνιο σώμα φαίνεται να επικάθεται της κορυφής με εκκεντρότητα, οπότε βλέπει το σημείο του ιερού και τις τυχόν λατρείες, αν αυτές γίνονταν.
Όταν όμως δεν επικαθόταν με εκκεντρότητα δηλαδή σημείο του ηλιακού δίσκου βρισκόταν επί της κορυφής, τότε έλεγαν ότι στοχεύει το σημείο του ιερού ή έριχνε το ιερό βέλος.
Από την κορυφή Τάλετον που ετυμολογικά σημαίνει ζυγοστάθμιση των ζευγών των δίσκων του Διαστημοπλοίου πάνω στην οποία βρίσκεται και το αεροδρόμιο, θα κινηθεί ακριβώς βόρεια αν ο αστέρας είναι βόρεια ή ακριβώς νότια αν ο αστέρας είναι νότια.
Το λόγο κατασκεύασαν τον Τάλαντον/ Ταυγέτη διαστημικό όχημα, το οποίο έτρεχε με μεγάλη ταχύτητα για να βρει το (δια το αστρικό στίγμα, ) ήτοι έπρεπε να μεταβεί ακριβώς κάτω από το αστέρι εκείνο και να προσδιορίσει τον Χρησμό, για να τείνει η Γη ο Ταγός, δηλαδή να επεκτείνει την γη ο Ταύγετος.
Το Διαστημόπλοιο αυτό αναχωρούσε για αστρικό χρησμό ανά τον κόσμο αφού πρώτα έπαιρνε χρησμό από το Ταλετόν ή Ταλαντόν, όπου και ο «Παυσανίας» μας αναφέρει στο εδάφιο: « Άκρα δε Ταυγέτου Ταλετόν υπέρ Βρυσέων ανέχει ταύτην καλούσε Ηλίου Ιερά».
Δηλαδή η Ιερά του Ηλίου, ονομαζόμενη Ταλετόν προερχόμενη εκ του Τάλαντον (ταλανατεύω=κινώ πέρα δώθε / αιωρούμαι και τάλαντον = ζυγός / ζυγαριά.

Το κυριότερο όμως μέλημα των Χρησμών ήταν η :
ΚΑΘΕΤΟΠΟΙΗΣΙΣ.
Φυσικά τα αποτελέσματα των κωδικών διέφεραν από τόπο σε τόπο και τούτο γιατί κάθε τοποθεσία είχε άλλη ιερή κορυφή. Ο κώδικας (ως αστρονομικός τύπος) εμπεριέχει το βόρειο και ανατολικό (Γκρίνουιτς) πλάτος της κορυφής σε ακτίνια και ως εκ τούτου διαθέτει μοναδικότητα.
Η μοναδικότητα την οποία εμπεριέχει δίνει και διαφορετικά αποτελέσματα από κορυφή σε κορυφή.
Για να γίνει η αναγνώριση ενός τόπου και να δεχθεί τον κωδικό επιβαλλόταν να υπάρχει πλησίον του τοπωνυμίου στοχαστικό σημείο εμπνεύσεως το οποίο εκπέμπει τον χρησμό επί του πρωταρχικού ιερού τοπωνυμίου, οπότε έτσι το ιερό του τοπωνυμίου γίνεται δέκτης του ουρανίου σώματος του Ήλιου, της Σελήνης ή των άστρων.
Έτσι κατά την Φιλοσοφία αυτή το αιχμηρό γεωμετρικό σχήμα, το οποίο έδινε χρησμό ορατότητας, δηλαδή σημείο από το οποίο ορά το ουράνιο σώμα, καλούνταν απλά όρος.
Το σημείο αυτό, το αιχμηρό του όρους, θεωρούνταν ως σημείο στο οποίο επικάθονταν ή εφάπτονταν η κόρη ήτοι το καρδιακό σημείο του οφθαλμού της θεότητας και καλούνταν εκ του φαινόμενου αυτού σημείο αφής της κόρης και κατ’ επέκταση κορυφή.
Έτσι ο τόπος του Κράτους ....ο οποίος δημιουργεί αυτό το φαινόμενο της προσωπικότητας του Ήλιου, υπό την ονομασία «Έλ» ....αλλά και του υποκειμένου της ιερής πέτρας, υπό την έννοια της γεωλογικής μορφής της ονομαζόμενης «Λα»....ώστε αυτή η περιοχή του Κράτους ή το Κράτος την ονόμασαν : Έλλα ή ΕΛΛΑΣ από το Έλ+Λας=Ελλάς.
Τα δύο αυτά υποκείμενα έχουν άμεσο σκοπό προσδιορίσεως ιερού σημείου επί της γης, την ονομαζόμενη «Δα» […στη συνέχεια .....το Δα έγινε Γα που είναι και η μικρότερη λεξαριθμικά λέξη του Ελληνικού Αλφαβήτου ήτοι : ΓΑ=Γ+Α=3+1=4…όπου και τα 4 σημεία της Γαίας που τα συμβολίζει η τρίαινα του Ποσειδώνα, (ΓΗ+ΑΗΡ+ΥΔΩΡ+ΠΥΡ). ]
Έτσι οι 3 αυτές συνθέσεις του : ΗΛΙΟΥ, της ΠΕΤΡΑΣ και της ΓΗΣ, συνθέτουν το Φιλοσοφικό τοπωνύμιο, αλλά και το ευρύτερο στην εννοιολογία Κράτος, το ονομαζόμενο ΕΛΛΑΔΑ.
Δηλαδή ΕΛΛΑΔΑ είναι τμήμα της γης, το οποίο εξυπηρετεί τα συμφέροντα των «Έλ», διότι προσφέρει με τη γεωλογική της μορφή κορυφές «Λα», ήτοι κορυφές για τον προσδιορισμό του σημείου της γης (Δα).
Τώρα κατά πλήρη ετυμολογική και φιλοσοφική έννοια της λέξης ΕΛΛΑΣ ….είναι τοποθεσία με συμπύκνωση πετροειδών βουνών.
Αυτά λοιπόν τα πετροειδή βουνά στις κορυφές των, δημιουργούν ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ.
Πυραμίδα (ΠΥΡ-ΑΜΙΣ) καλείται τμήμα σκιάς το οποίο προέρχεται από το αιχμηρό βουνό ή αιχμηρό γεωμετρικό σχήμα, όταν βέβαια την σκιά δημιουργεί ο Ήλιος.
Ετυμολογικά η ΠΥΡΑΜΙΣ είναι : πυρά+οράω-ορώ δηλαδή βλέπω το φλεγόμενο σώμα του Ήλιου.
Έτσι τα τρία αυτά χαρακτηριστικά ονόματα του ΗΛΙΟΥ, της ΠΕΤΡΑΣ και της ΓΗΣ, που προσδιορίζουν τον Έλληνα που έχουν γεννηθεί από τον Ήλιο ....όπου ο ΗΛΙΟΣ μας δίνει ....την ΘΕΡΜΟΤΗΤΑ , την ΖΩΗ, και το ΦΩΣ.
Η πρώτη κυρίαρχη ΦΥΛΗ που αποικίστηκε ήταν των Πελασγών που προέρχονταν από την Πέλλα που σημαίνει πέτρα μαζί με το ρήμα άγω, δηλαδή με τη φιλοσοφική έννοια οδηγούμαι από μία πέτρα ή από ένα βουνό(όρος) και δημιουργώ Πολιτισμό γύρω του.
Έτσι οι ΠΕΛΑΣΓΟΙ δημιουργούν Πολιτισμούς γύρω στα βουνά τα οποία έχουν αιχμηρές Κορυφές.
Επειδή οι περισσότερες από τις από τις κορυφές αυτές βρίσκονταν στην Ανατολική Ευρώπη και σε συνδυασμό με τις γνώσεις αυτές τις οποίες είχαν …λατρεύοντας τον Ήλιο, ...τη Σελήνη και ....Ουράνια σώματα…ονομάστηκαν Έλληνες. Δηλαδή οι Πελασγοί είχαν ως φιλοσοφική αρχή την πορεία και τη λατρεία του Ήλιου.
Έτσι καθώς δημιουργούσαν Πολιτισμούς γύρω από τις κορυφές, ανέπτυξαν ιερές συντεταγμένες, ήτοι καθορισμένα σημεία στα οποία έδωσαν ονόματα ανάλογα με τις φάσεις των ουράνιων σωμάτων.

Έτσι κάθε φυλή πήρε και το όνομά της από τις δουλειές που έπραττε, όπως:
Οι Αιγύπτιοι / Αιολείς που πίστευε στην σύλληψη του Ήλιου από τον αετόγυπα, ο οποίος συλλαμβάνει και σηκώνει αίγες και μ’ αυτόν τον τρόπο ονομάζονται Αιγύπτιοι και η περιοχή Αίγυπτος.
Οι Αιολείς ήταν ειδικός κλάδος ανεμοπτεριστών.
Οι Δωριείς ήταν πανύψηλοι-ικανοί άντρες οι οποίοι είχαν ειδικότητα στην τοποθέτηση πασσάλων/ντουράτων/ή δοράτων, σε σημεία που τους υποδείκνυαν οι άλλες φυλές και κυρίως οι Ασύριοι και Ηρακλείδες.
Οι Δρύοπες είχαν την ικανότητα να ανοίγουν οπές επί των σκληρών ξύλων και κορμών για την κατασκευή ξύλινων εργαλείων κλπ.
Οι Αχαιοί κατοικούσαν …επί του χάους δηλαδή επί τόπου στερούμενου συντεταγμένων, δηλαδή ήταν η φυλή που ύστερα από ένα μεγάλο καταστροφικό γεγονός, εκείνοι είχαν σαν αποστολή να σώζουν τους άλλους.
Οι Ίωνες ζούσαν στα νησιά και παρατηρούσαν την Ίωνα, το ιερό πουλί το οποίο μετέβαινε στη Νίσσα της Μάνης. Οι Ίωνες παρακολουθούσαν τους Οιωνούς του Σύμπαντος κλπ.
Οι Χαλδαίοι ασχολούνταν με τα μέταλλα και ιδιαίτερα με το ευγενές, δηλαδή το χαλκό.
Οι Βαβυλώνιοι πήραν το όνομά τους από την βεβήλωση, δηλαδή την καταστροφή και η αποστολή τους ήταν όταν ένα ιερό είχε χτιστεί λανθασμένα….αυτοί το κατέστρεφαν όπως κάνουν σήμερα τα συνεργεία κατεδαφίσεως.
Οι Ασύριοι ή Σύριοι ήταν αστρονομική φυλή μαζί με τους Πελασγούς που χρησιμοποιήθηκαν ως επικουρικοί δηλαδή όταν οι Δωριείς πάκτωναν τους πασσάλους επί της γης, αυτοί επόπτευαν την εν σειρά πάκτωση τους έτσι ώστε να είναι σε μια ευθεία ή σειρά.
Οι Ηρακλήδες συνεργάζονταν με τους Δωριείς και Σύριους για την χάραξη κι επιμέτρηση της γης. Διέθεταν τρίποδες των οποίων τοποθετούμενες οι κλεψύδρες δηλαδή κυλινδρικά γυάλινα δοχεία τα οποία μετρούσαν τον χρόνο.
Οι Ηλιολάτρες ….ως κάτοικοι της περιοχής πλησίον του Ταϋγέτου είχαν ήδη αναπτύξει την επιστήμη της παρατηρήσεως της ΗΛΙΑΚΗΣ ΠΛΑΚΕΤΑΣ.
Μετά λοιπόν από μετρήσεις και χιλιάδες χρόνια .....άρχισαν να επεκτείνονται .....ανά τη γη.
Πρώτα κινήθηκαν προς βορρά που ήταν πιο εύκολα. Οι Μύστες το γνώριζαν καλά τον απαιτούμενο χρόνο από την μεσημβρία ως την άλλη, επειδή βρίσκονταν μόνιμα πάνω στο Μαντείο του Ταύγετου. Η ομάδα των Μυστών αποτελούνταν από σκιορούς αφέτες χρόνου, ισορροπιστές, παρατηρητές σημαδεύσεως σκιάς.
Στην καθορισμένη στιγμή που η τελευταία σταγόνα της κλεψύδρας προσδιόριζε χρονικά την Ηλιακή Μεσημβρία, ο αφέτης έδιδε σήμα με την κίνηση της σημαίας στους υπόλοιπους. Οι σκιοροί υποδείκνυαν εξ αποστάσεως τους σημαδευτές το επί του εδάφους ακριβές σημείον σκιάς της κορυφής του δόρατος.
Οι σημαδευτές σημάδευαν το ακριβές σημείον της υποδείξεως της σκιάς και κατόπιν πρόβαιναν σε συγκριτική επιμέτρηση μήκους αδιαστάλτου νήματος ή βίτσας προσαρτημένων στο επάνω άκρο του δόρατος.
Στη συνέχεια πορεύονταν προς βορρά για τον προσδιορισμό του πασσάλου και πρόβαιναν στις ίδιες ενέργειες, χωρίς όμως να χάσουν τον Ηλιακό χρόνο κλεψύδρας.
Αυτό σήμαινε ότι όταν και η τελευταία σταγόνα της κλεψύδρας προσδιοριζόταν, η ηλιακή μεσημβρία περιστρέφοντας για τον επόμενο προσδιορισμό της επόμενης Ηλιακής μετρήσεως νοητής ευθείας βορείως του Μαντείου.
Η μέθοδος αυτή ονομάστηκε «Κάθοδος των Δωριέων» και αυτό διότι με την απομάκρυνση τους προς βορρά, ....ο θεός Ήλιος είχε κάθοδο, ήτοι μεγάλωνε η σκιά.
(Σταματήστε .....να αναπαράγετε όλοι σας παγκοσμίως....ότι η κάθοδος των Δωριέων από πάνω ..προς τα κάτω....έγινε ακριβώς ΑΝΤΙΘΕΤΑ.....όπως λέγω παραπάνω...)
Για να καταλάβετε.... με τον τρόπο αυτό αφού ξεκίνησαν από τον Ταύγετο .....ως νούμερο ΕΝΑ ανέβηκαν βόρεια και οι Μύστες ονόμασαν τον ιερό τόπο Ήλιον ΔΥΟ, το σημερινό (ΔΙΟΝ), όπου και ο λαμπός ήτοι ΟΛΥΜΠΟΣ, εφόσον το σημείο του ιερού βουνού, όταν πέφτει το ΙΕΡΟ ΒΕΛΟΣ του τον χειμώνα, αυτό λάμπει.
Τότε μόνον κατάλαβαν ότι η γωνία ήταν πολύ μικρή συγκριτικά με την αρχική του Μαντείου στην κορυφή του Ταύγετου. Και η σκιά επίσης ήταν μεγαλύτερη και έτσι κατανόησαν ότι βρίσκονταν μακριά της ιερής μητρικής γης του Ταϋγέτου και ανεφώνησαν :
Μακε δα = μακρινή γη …κι έτσι απλά ονομάστηκε : ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.
(Αυτή λοιπόν είναι.......Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ...μας.)
Η Ευρώπη πήρε το όνομά της από την ονομασία της συσκευής μετρήσεως, η οποία μετρούσε το εύρος της οπής της σκιάς και καθόριζε αποστάσεις και σημεία κι έτσι ονομάστηκε : ΕΥΡΩΠΗ.
Με τον καθορισμό και την επιμέτρηση που εφάρμοσαν οι πρώτοι «εξωγήινοι» Έλληνες επινόησαν διάφορες μεθόδους και στο ξεκίνημα τους την ευρύτερη περιοχή την ονόμασαν : ΕΥΡΩΠΗ.
Η σύνθετη αυτή λέξη περιλαμβάνει τα ουσιαστικά εύρος και οπή. Στην οπή εισέρχεται το ιερό φως του Ήλιου, το οποίο δημιουργεί ένα εύρος. Δηλαδή η Ευρώπη είναι μία συσκευή μετρήσεως ενός καθορισμένου τόπου, ένα τεράστιο ορθογώνιο τρίγωνο το οποίο έχει μια οπή από όπου διέρχεται το ιερό φως του Ήλιου.
Το ιερό φως καθώς έπεφτε επάνω στη γωνία, δημιούργησε με την ανάλυση του φωτός επί κύκλου μια στενή ελλειψοειδή μορφή φωτός, η οποία είχε στο μέσον της ένα εύρος.
Και σύμφωνα με τον μύθο το ιερό άρμα του ταύρου προχωρώντας βόρεια άνοιγε την ιερή οπή η οποία αποκτούσε μεγαλύτερο εύρος. Με αυτόν τον τρόπο έφθασε σε μια περιοχή στην οποία αποκτούσε το ιερό φως εύρος. Η ιερή αυτή περιοχή θα ονομαστεί Ευρία και κατά παραφθορά Σερβία.
Συνεχίζοντας την ιερή πορεία και μετρώντας αποστάσεις έφθασαν σ’ ένα σημείο όπου βρίσκεται το γέρμα του Ήλιου, δηλαδή ο Ήλιος δέχεται μια καθολική κλίση και η περιοχή θα ονομασθεί : Γερμανία.
Συνεχίζοντας την πορεία στον ιερό πόλο της διέλευσης η περιοχή θα ονομασθεί : Πολωνία, εκ του ιερού πόλου.
Κι αφού φθάνουν σ’ ένα τελικό σημείο, όπου η Ευρώπη δεν μπορεί να μετρηθεί άλλο, εκεί τοποθετούν ιερό λίθο ως το καθοριστικό σημείο του Ήλιου και θα ονομασθεί Λιθουανία και η επέκταση της ιερής λα η περιοχή θα ονομαστεί : Λατονία (Λετονία).
Δηλαδή η ιερή άμαξα με τον ταύρο και με την σοφία του εύρους της σκιάς του φωτός καθορίζει σε μια ευθεία γραμμή βορρά-νότου που ξεκινάει από το κέντρο του κόσμου, την ονοματολογία των τόπων.
Επειδή πέραν της Λατονίας όπου από εκεί και πέρα στην περιοχή βασιλεύει το σκότος και το άβατον…επειδή η πορεία παραμένει αδιάβατη εξαιτίας του σκότους και του ψυχρού κλίματος και των χιονιών, ο τόπος αυτός ονομάζεται: Σκανδιναβία, ακριβώς από το σκότος της δα (γης) που επικρατεί εκ της διάχυσης του φωτός και του άβατου.
Με παρόμοιο τρόπο ονομάστηκαν και οι υπόλοιπες ονομασίες όπως της : Αραβίας ή Αβαρίας όπου ονόμαζαν αυτό το μέρος, όπου την εποχή του καλοκαιρινού ηλιοστασίου δεν υπάρχει σκιά, ήτοι ο Ήλιος είναι κάθετος προς τον τόπο. Καλείται Αβαρία γιατί ο Ήλιος λόγω της ιδιότητος του ως Αβαρής βρίσκεται σε μεγάλο ύψος.
Με λίγα λόγια .......οι πρώτοι κάτοικοι του πλανήτη γη για να αποκτήσουν πλήρη γνώση του τόπου κι εφαρμόζοντας το «παν μέτρον άριστον» χρησιμοποιούσαν τους «χρησμούς» που στην ουσία ήταν τοπογραφικές μελέτες και εφαρμογές που καθόριζαν τα σημεία στα οποία έπρεπε να γίνουν τα ιερά .
Η Αφρική πήρε το όνομά της λόγω του σημείου της γης το οποίο δεχόταν μεγαλύτερη θερμοκρασία και επί του οποίου κατά την φιλοσοφία των Μυστών το ύδωρ στο μέρος αυτό φτάνει στο σημείο ζέσης δημιουργώντας αφρό, ήτοι : ΑΦΡΙΚΗ.
Η Αυστραλία και η Ασία έλαβαν ετυμολογικά τα ονόματά τους εκ της προσχέρου ιδιότητας την οποίαν είχαν τα Ηλιακά τείνια, δηλαδή της καθέτου πτώσεως των Ηλιακών ακτίνων, καθ’ ότι βρίσκονται στις 23ο νότια η Αυστραλία και βόρεια η Ασία.
Η Αυστραλία προέρχεται από το ποιητικό Αυσταλέος που σημαίνει ηλιοκαής, ήτοι θερμαινόμενος προσχερώς, ενώ η Ασία κι αυτή δέχεται θέρμανση από Ηλιακά τείνια του βορείου ημισφαιρείου και προέρχεται από το ρήμα άζω ή άζα με την ετυμολογική έννοια του ηλιοκαής.
Η Βραζιλία επίσης όπου ένα τμήμα της φτάνει σε σημείο βρασμού εκ της θερμότητας την οποία λαμβάνει από τον Ήλιο και ονομάστηκε : ΒΡΑΖΙΛΙΑ.
Η Αμερική, τμήμα της οποίας είναι αμέριτα δηλαδή δεν έχουν μέρος τείνιων τα άστρα του ουρανού και δεν μπορεί να προσδιοριστεί ο τόπος εκ της ιδιότητος των άστρων του Σύμπαντος.
Έτσι το Αμέριτα έγινε: ΑΜΕΡΙΚΑ -à Αμερική.
Με τον ίδιο τρόπο πήραν τα ονόματα τους τα κράτη.
ΕΡΡΩΣΘΕ ΚΑΙ ΕΥΔΑΙΜΟΝΕΙΤΕ....ΕΛΛΗΝΕΣ

ΠΗΓΗ ΣΥΓΓΡΑΦΗΣ:
ΕΛΛΑΝΙΟΣ ΙΦΙΓΕΝΗΣ (Ε.Ι.)
Ioannis Stogiannos

ΠΗΓΗ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΗΣ:
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
http://revealedtheninthwave.blogspot.gr/

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
«Ο ΤΑΥΓΕΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΣΤΕΣ ΤΟΥ»
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΑΣΙΛΑΚΟΣ

diogeneis
thesecretrealtruth
awakengr

18 Μαΐου 2013

Αυτοψία στο ιερό του Καρνειου Απόλλωνα-είσοδος σε σπηλαιοβάραθρο(φωτογραφίες)


Μετά από τον αρχικό ενθουσιασμό σχετικά, με την ανακάλυψη τοποθεσίας, στη οποία κατά τον Παυσανία υπήρχε ιερό του Απόλλωνα, ακλούθησε  αυτοψία στον χώρο.
Ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση μου, και την ευχαριστώ για αυτό, η υπεύθυνη Κλασικών αρχαιοτήτων της Λακωνίας κα Μαρία Τσούλη.
Μέσα από τις γνωστές και δύσκολες συνθήκες , αφ ενός λόγω φόρου εργασίας, και αφ ετέρου έλλειψης προσωπικού, βρέθηκε χρόνος, για να υπάρξει μια πρώτη επαφή με τον χώρο.
Έτσι λοιπόν, ο γράφων, η κα Τσούλη, και ο συνοδός της κος Γρηγόρης Καλαποθαράκος, βρεθήκαμε να ανηφορίζουμε και πάλι, για την περιοχή που ο Παυσανίας αναφέρει.
Η επίσκεψη έγινε 14 Μαΐου 2013, και κάτω από δύσκολες συνθήκες.
Πέρα από το δύσβατο της περιοχής είχαμε να αντιμετωπίσουμε, και την ζέστη της ημέρας, καθόσον ο Ήλιος είχε την τιμητική του.
Έτσι λοιπόν, και επειδή ο κίνδυνος ατυχήματος ήταν μεγάλος, βρεθήκαμε σε ένα μικρό κομμάτι της μεγάλης έκτασης, που κατά κοινή ομολογία, και των ειδημόνων, έχει πολύ μεγάλη αρχαιολογική σημασία.
Έγινε λοιπόν μια σχετική καταγραφή, πάρθηκαν φωτογραφίες, και η αρχαιολογική υπηρεσία έχει τώρα την αρμοδιότητα της περαιτέρω έρευνας.
Θεωρητικά μπορούμε να μιλήσουμε, για την ύπαρξη, του ιερού στην περιοχή.
Μένει όμως να συνεχιστεί η ερεύνα και να τεκμηριωθεί επιστημονικά η παραπάνω θεωρία.
Για να συμβεί αυτό απαιτούνται πολλές επισκέψεις, με την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει και ένας σχετικός καθαρισμός ούτως ώστε να είναι ευκολότερη η πρόσβαση και η παρατήρηση.
Τα πρώτα σχετικά σίγουρα συμπεράσματα είναι πώς το σημείο που είδαμε, όχι όμως επισταμένως, είναι αρχαίο λατομείο, χωρίς αυτό να αποκλείει, πως υπάρχει και ενδείξεις οικοδομικής δραστηριότητας.
Φυσικά ποσοστιαία είδαμε το ένα δέκατο του συνόλου, της όλης έκτασης που χρήζει έρευνας.
Έτσι λοιπόν με μεγαλύτερη οργάνωση και μεθοδικότητα θα επακολουθήσουν και άλλες επισκέψεις μέχρι να υπάρξει ένα τεκμηριωμένο αποτέλεσμα με επιστημονική σαφήνεια.
Παράλληλα όμως υπήρξε και ένα άλλο γεγονός.
Μια πρώτη εικόνα από υπόγειο τούνελ.
Την επιχείρηση αυτή ανέλαβε ο σπηλαιολογικός σύλλογος «Ταΰγετος Πάρνωνας», και η ομάδα «Γαία».
Αρχηγός της αποστολής ο πεπειραμένος σε σπηλαιολογικά θέματα Κώστας Ξυδέας.
Είχα την εμπειρία, να μπω στα σπλάχνα της Γής, και να έχω μια προσωπική εικόνα.
Μετά από έναν μικρό σχετικά διάδρομο, διαγράφεται ένα κάθετο άνοιγμα, το οποίο όμως είναι σφραγισμένο από φερτά υλικά και μπάζα, επειδή, μέσα σε αυτό χάνονται όπως αναφέραμε σε προηγούμενη δημοσίευση τα νερά της πηγής «Γαλακώ».
Η περιοχή, και λόγω των ασβεστολιθικών πετρωμάτων, έχει πολλές πιθανότητες να κρύβει σημαντικό σπήλαιο, στο οποίο δεν υπάρχει  πρόσβαση.
Στην επόμενη αποστολή, σε σύντομο χρονικό διάστημα, θα ελευθερώσουμε το άνοιγμα από τα μπάζα, ούτως  ώστε να έχουμε μια ουσιαστικότερη εικόνα.
Με την ευκαιρία, θέλω να ευχαριστήσω δημόσια, όλους τους προαναφερθέντες με τα ονόματα τους αλλά και τους υπόλοιπους που δεν αναφέρθηκα, για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν και για την ευσυνείδητη, και έμπρακτη υποστήριξη τους, σε αυτή την αποστολή.
Κοινός στόχος όλων μας είναι ανιδιοτελώς να προσφέρουμε στον τόπο μας, στην ιστορία μας, και στην πατρίδα μας.


Η υπέυθυνη κλασικών αρχαιοτήτων Λακωνιας κα Μαρία Τσούλη, μαζί της ο Γρηγόρης Καλαποθαράκος 


Η κα Μαρία Τσούλη επι το εργον

Εδω βυθιζεται το νερό της πηγής Γαλακώ.

Η ομαδα "Γαία" στο εσωτερικό του σπηλαίου
Τα φερτα υλικά, που θα απομακρυνθούν, για περαιτέρω έρευνα.