Στο μύθο του Αιγαία του μυθικού βασιλιά της Αθήνας μαθαίνουμε οτι όταν ο Θησέας , έφυγε για την Κρήτη με σκοπό να σκοτώσει τον Μινώταυρο, του ζήτησε αν είχε καταφέρει να επιζήσει από το Λαβύρινθο,να αλλάξει τα πανιά του πλοίου του στην επιστροφή,.
Ο Θησέας ταξίδεψε για την Κρήτη με μαύρα πανιά.
Το σημάδι ότι σκότωσε τον Μινώταυρο θα ήταν να έχει άσπρα πανιά το πλοίο στην επιστροφή.
Ο Αιγαίας, σύμφωνα πάντα με το μύθο, περίμενε στο Σούνιο να επιστρέψει ο γιος του από την Κρήτη και να μπορεί να δει το πλοίο από μακριά.
Όμως, ο Θησέας, παρ’ ότι είχε σκοτώσει τον Μινώταυρο, ξέχασε να αλλάξει τα πανιά.
Είδε ο Αιγαίας το καράβι να επιστρέφει με μαύρα πανιά και νόμισε ότι το ταυροκέφαλο τέρας είχε εξοντώσει τον Θησέα.
Με αυτή τη σκέψη, χωρίς να περιμένει να προσεγγίσει το καράβι στην ακτή, έπεσε από τους βράχους του Σουνίου στη θάλασσα και πνίγηκε. Έκτοτε, η θάλασσα λέγεται Αιγαίο.
Ο Σουϊδας στο λεξικό του γράφει:
«Αιγαίον πέλαγος το φοβερώτατον» και είναι αλήθεια ότι αυτή η θάλασσα με τα πολλά στενά περάσματά της ανάμεσα στα νησιά είναι μια ορμητική θάλασσα.
Ηρθε λοιπόν η στιγμή να δούμε από πού παράγεται η λέξη «αίγα»: προέρχεται από το ρήμα «αϊσσω»,που σημαίνει: κινούμαι με ορμή, πηδώ, σηκώνομαι όρθιος!
Είναι φανερό ότι όλες οι ερμηνείες που δίδονται στο ρήμα αϊσσω ταιριάζουν απολύτως τόσο στα χαρακτηριστικά της αίγας, όσο και στα χαρακτηριστικά του Αιγαίου.
Από τον μυθικό Αιγαία μέχρι την Ιερή Αίγα και το πραγματικό ρήμα «αϊσσω» οι αποστάσεις είναι τεράστιες.
Είναι σαν να περνάς μέσα σε μα νύχτα την Μειόκαινο, την Πλειόκαινο και την Πλειστόκαινο, ξημερώνοντας στα Αιγός ιερά του Ποσειδώνα, με την Αιγίδα του Δία!
Διαδρομές απειράνθου μέσα από θαύματα-θαυμάτων στα νερά της θάλασσας.
Το Αιγαίο ταξιδεύει τα νερά του μέσα από μύθους μυστικούς, σιρίτια του ήλιου και κλωστές φωτός, που καταδύονται στα θαλάμια των χταποδιών για να γίνουν ύστερα τοιχογραφίες στην Ξεστή της Σαντορίνης.
Αἰγαῖον < αἴξ, αἰγός (αίγα, κατσίκα) < ρ. ἀΐσσω : κινούμαι με ορμή, πηδώ, σηκώνομαι όρθιος!
«Αἰγαῖον πέλαγος το φοβερώτατον»!
Από εδώ : Ο Μύθος και η Ονομασία του Αιγαίου Πελάγους
Οί απόψεις μου
Με γνώμονα την λογική επειδή ο τόπος προϋπήρχε της Αίγας "γίδας", η αιτία της ονομασίας του Αιγαίου κατά την άποψη μου από αυτή, ακόμη αι αν έχουν κοινή γλωσσολογική ρίζα, ακόμα και αν έχουν ίδια χαρακτηριστικά σε σχήμα μεταφορικό, δεν αποδίδει ισάξιο μέγεθος, στην πάλε ποτέ Αιγηίδα, και στο σημερινό Αιγαίο πέλαγος. .
Όλα τα αναφερθέντα ισχύουν, και ίσως πολύ περισσότερα είναι όμως μεταγενέστερες εκφράσεις, ονομασίες και ερμηνείες.
Το ουσιώδες είναι η αρχική ρίζα, η άγνωστη πτυχή, η πρώτη εντύπωση που απέδωσε ιδιότητες στην ιερότερη γη της Γής, πριν ακόμη αυτή χαρακτηριστεί η κοιτίδα των Πελασγών, μετά την αλλαγή της υφής σε πλημμυρισμένη έκταση, με πολλά νησιά
Υπάρχει μια αρχέγονη λέξη "Αις" (Α-ι-ς), δωρικά Αιδας (Α-ι-δ-α-ς) και ομηρικα Αιδης.(Α-ι-δ-η-ς).
{Βλέπε λεξικό αρχαίας Ελληνικής γλώσσας Ιωάννου Σταματάκου Εκδοση Δεδεμαδη 2006}
Ο συνδυασμός των λέξεων Αις και γυία/γαία, Αις+γυία ή γαια Αιγύια η Αιγαία …. δίνει αυτόματα την ονομασία.
Η Αιγαία κάποια στιγμή υφιστάμενη τις φυσικές αλλαγές της γης, πλημμύρισε, και έγινε Πελασγυία ή Πελασγαία, και οι κάτοικοι της φυσικά Πελασγοί.
Μάλλον δεν είναι και τόσο δύσκολο να ορισθεί η προέλευση των αρχαιοτάτων προγόνων των μετέπειτα Ελλήνων και πολλών άλλων λαών.
Η εξάπλωση των Πελασγών : Ήν γάρ και το των Πελασγών γένος Ελληνικόν εκ Πελοποννήσου αρχαίον…
Τα μεταγενέστερα είναι λίγο πολύ γνωστά, ονομάσαμε την περιοχή Αιγηίδα, και όταν πλημμύρισε Αιγαίο πέλαγο.
Ο Άδης λοιπόν, το άυλο κομμάτι της ύπαρξης των υλικών όντων, ο Ποσειδώνας αν θέλετε, είναι ο αρχικός ονοματοθέτης. Άλλωστε ο Ποσειδώνας είναι ο θεός που κυριαρχεί στην θάλασσα αλλά και στην γη, σε αντίθεση με τον Αδη που κυριαρχεί στον άλλο κόσμο.
Σημειώστε ότι ο Ποσειδώνας είναι και ο Θεός στην Ατλαντίδα. Δημιουργεί λοιπόν έναν λογικό συνειρμό. Ατλαντίδα και Αιγηίδα ίδιος τόπος. Χερσαία και θαλάσσια περιοχή θα την λέγαμε σήμερα.
Ας επανέλθουμε όμως στο Αδα (ο αδης στα δωρικά). Με συγκινούν υα δωρικά, λόγω καταγωγής αλλά και λόγω πιστότερης απόδοσης στα νοήματα που περιέχουν.
Λυπάμαι αλλά τα ιωνικά είναι κάπως «εμπορικά», αυτή είναι και η βασική διαφορά των δύο φυλών. Η ύλη και το άυλο.
Πληθώρα τοπωνύμια υπάρχουν στην Λακωνία, παραθέτω μερικά που έχουν σχέση με την νοηματική απόδοση του θέματός μας.
Κορυφαίο και "δυσφημισμένο" ο Καιάδας, οι πύλες του Άδου στο Ταίναρο, η Αιγίλα στο Νύφι, οι Αιγές πριν το Γύθειο....
Το παραμύθι λοιπόν είναι πώς ο Άδης, (κάποιοι τον ονόμασαν Αδάμ), σε συνδυασμό με την μάνα γη, δημιούργησε την γη της "Εδεμ" , το κυκλικό κομμάτι του Αιγιακού (προστατευόμενου) χώρου, και εκεί ο ουράνιος σπόρος μέσω του Δία δημιούργησε την αρχή της ζωής, τού έλλογου ανθρώπου.(αναζητείστε την νεότερη ετυμολογία της λέξεως "ανθρωπος" από το άνδρας+ωψ) αναζητείστε και την έννοια Άνδρας, που καλύπτει και τα δύο φύλλα.
Οί λέξεις Άρρεν η θήλυ ορίζουν την ονομασία του φύλου, και είναι γνωστό επιστημονικά ότι το φύλλο διαμορφώνεται κατά την διάρκεια της κύησης.
Κατά την προσφώνηση «Ω άνδρες Λακεδαιμόνιοι», εννοούνται άνθρωποι, αρσενικοί και θηλυκοί.
Στην αγγλική, ίσως και σε άλλες γλώσσες «man»σημαίνει άνθρωπος.
Η γη της επαγγελίας λοιπόν είναι αυτό που προανέφερα, γεωγραφικά η σημερινή Ελλάδα από το Ιόνιο μέχρι τα μικρασιατικά παράλια, από την Ήπειρο και τη Θράκη μέχρι την Κρήτη και την Κύπρο.
Και η μεσόγειος, ήταν η μέση γη, και όχι θάλασσα, όπως κατέληξε.
Το κέντρο της Γης δηλαδή, ό ομφαλός όπως δηλώνεται στους Δελφούς.
Η Λακεδαίμων φυσικά έχει σημαντικό ρόλο σε όλη αυτή την κοσμογονία.
Με φυσικές ή και μεταφυσικές παρεμβάσεις αυτό το κομμάτι της Γής το ευλογημένο,εξελίχθηκε σε Ατλαντίδα, Αιγηίδα, και με την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας, καταστράφηκε ένας μεγάλος πολιτισμός.Αυτός είναι και ο κύριος λόγος, που είναι ποθητό από όλους, και όχι τα πετρέλαια.
Άλλα είναι τα σημαντικά που διέπουν αυτό τον χώρο, και η επιστήμη δεν τα έχει αποκαλύψει,
ή τα κρατά μυστικά από τούς πολλούς, άλλωστε....
(«Επιστήμη είναι η πίστη στην άγνοια των ειδικών.» Ρίτσαρντ Φάινμαν )
Ελπίζω το παραμύθι μου να σας άρεσε, να το ψάξετε, και να πάψει να είναι παραμύθι.
ΑΙΓΙΑΔΑΣ
7/8/2017=25=7
Ο Θησέας ταξίδεψε για την Κρήτη με μαύρα πανιά.
Το σημάδι ότι σκότωσε τον Μινώταυρο θα ήταν να έχει άσπρα πανιά το πλοίο στην επιστροφή.
Ο Αιγαίας, σύμφωνα πάντα με το μύθο, περίμενε στο Σούνιο να επιστρέψει ο γιος του από την Κρήτη και να μπορεί να δει το πλοίο από μακριά.
Όμως, ο Θησέας, παρ’ ότι είχε σκοτώσει τον Μινώταυρο, ξέχασε να αλλάξει τα πανιά.
Είδε ο Αιγαίας το καράβι να επιστρέφει με μαύρα πανιά και νόμισε ότι το ταυροκέφαλο τέρας είχε εξοντώσει τον Θησέα.
Με αυτή τη σκέψη, χωρίς να περιμένει να προσεγγίσει το καράβι στην ακτή, έπεσε από τους βράχους του Σουνίου στη θάλασσα και πνίγηκε. Έκτοτε, η θάλασσα λέγεται Αιγαίο.
Ο Σουϊδας στο λεξικό του γράφει:
«Αιγαίον πέλαγος το φοβερώτατον» και είναι αλήθεια ότι αυτή η θάλασσα με τα πολλά στενά περάσματά της ανάμεσα στα νησιά είναι μια ορμητική θάλασσα.
Ηρθε λοιπόν η στιγμή να δούμε από πού παράγεται η λέξη «αίγα»: προέρχεται από το ρήμα «αϊσσω»,που σημαίνει: κινούμαι με ορμή, πηδώ, σηκώνομαι όρθιος!
Είναι φανερό ότι όλες οι ερμηνείες που δίδονται στο ρήμα αϊσσω ταιριάζουν απολύτως τόσο στα χαρακτηριστικά της αίγας, όσο και στα χαρακτηριστικά του Αιγαίου.
Από τον μυθικό Αιγαία μέχρι την Ιερή Αίγα και το πραγματικό ρήμα «αϊσσω» οι αποστάσεις είναι τεράστιες.
Είναι σαν να περνάς μέσα σε μα νύχτα την Μειόκαινο, την Πλειόκαινο και την Πλειστόκαινο, ξημερώνοντας στα Αιγός ιερά του Ποσειδώνα, με την Αιγίδα του Δία!
Διαδρομές απειράνθου μέσα από θαύματα-θαυμάτων στα νερά της θάλασσας.
Το Αιγαίο ταξιδεύει τα νερά του μέσα από μύθους μυστικούς, σιρίτια του ήλιου και κλωστές φωτός, που καταδύονται στα θαλάμια των χταποδιών για να γίνουν ύστερα τοιχογραφίες στην Ξεστή της Σαντορίνης.
Αἰγαῖον < αἴξ, αἰγός (αίγα, κατσίκα) < ρ. ἀΐσσω : κινούμαι με ορμή, πηδώ, σηκώνομαι όρθιος!
«Αἰγαῖον πέλαγος το φοβερώτατον»!
Από εδώ : Ο Μύθος και η Ονομασία του Αιγαίου Πελάγους
Οί απόψεις μου
Με γνώμονα την λογική επειδή ο τόπος προϋπήρχε της Αίγας "γίδας", η αιτία της ονομασίας του Αιγαίου κατά την άποψη μου από αυτή, ακόμη αι αν έχουν κοινή γλωσσολογική ρίζα, ακόμα και αν έχουν ίδια χαρακτηριστικά σε σχήμα μεταφορικό, δεν αποδίδει ισάξιο μέγεθος, στην πάλε ποτέ Αιγηίδα, και στο σημερινό Αιγαίο πέλαγος. .
Όλα τα αναφερθέντα ισχύουν, και ίσως πολύ περισσότερα είναι όμως μεταγενέστερες εκφράσεις, ονομασίες και ερμηνείες.
Το ουσιώδες είναι η αρχική ρίζα, η άγνωστη πτυχή, η πρώτη εντύπωση που απέδωσε ιδιότητες στην ιερότερη γη της Γής, πριν ακόμη αυτή χαρακτηριστεί η κοιτίδα των Πελασγών, μετά την αλλαγή της υφής σε πλημμυρισμένη έκταση, με πολλά νησιά
Υπάρχει μια αρχέγονη λέξη "Αις" (Α-ι-ς), δωρικά Αιδας (Α-ι-δ-α-ς) και ομηρικα Αιδης.(Α-ι-δ-η-ς).
{Βλέπε λεξικό αρχαίας Ελληνικής γλώσσας Ιωάννου Σταματάκου Εκδοση Δεδεμαδη 2006}
Ο συνδυασμός των λέξεων Αις και γυία/γαία, Αις+γυία ή γαια Αιγύια η Αιγαία …. δίνει αυτόματα την ονομασία.
Η Αιγαία κάποια στιγμή υφιστάμενη τις φυσικές αλλαγές της γης, πλημμύρισε, και έγινε Πελασγυία ή Πελασγαία, και οι κάτοικοι της φυσικά Πελασγοί.
Μάλλον δεν είναι και τόσο δύσκολο να ορισθεί η προέλευση των αρχαιοτάτων προγόνων των μετέπειτα Ελλήνων και πολλών άλλων λαών.
Η εξάπλωση των Πελασγών : Ήν γάρ και το των Πελασγών γένος Ελληνικόν εκ Πελοποννήσου αρχαίον…
Τα μεταγενέστερα είναι λίγο πολύ γνωστά, ονομάσαμε την περιοχή Αιγηίδα, και όταν πλημμύρισε Αιγαίο πέλαγο.
Ο Άδης λοιπόν, το άυλο κομμάτι της ύπαρξης των υλικών όντων, ο Ποσειδώνας αν θέλετε, είναι ο αρχικός ονοματοθέτης. Άλλωστε ο Ποσειδώνας είναι ο θεός που κυριαρχεί στην θάλασσα αλλά και στην γη, σε αντίθεση με τον Αδη που κυριαρχεί στον άλλο κόσμο.
Σημειώστε ότι ο Ποσειδώνας είναι και ο Θεός στην Ατλαντίδα. Δημιουργεί λοιπόν έναν λογικό συνειρμό. Ατλαντίδα και Αιγηίδα ίδιος τόπος. Χερσαία και θαλάσσια περιοχή θα την λέγαμε σήμερα.
Ας επανέλθουμε όμως στο Αδα (ο αδης στα δωρικά). Με συγκινούν υα δωρικά, λόγω καταγωγής αλλά και λόγω πιστότερης απόδοσης στα νοήματα που περιέχουν.
Λυπάμαι αλλά τα ιωνικά είναι κάπως «εμπορικά», αυτή είναι και η βασική διαφορά των δύο φυλών. Η ύλη και το άυλο.
Πληθώρα τοπωνύμια υπάρχουν στην Λακωνία, παραθέτω μερικά που έχουν σχέση με την νοηματική απόδοση του θέματός μας.
Κορυφαίο και "δυσφημισμένο" ο Καιάδας, οι πύλες του Άδου στο Ταίναρο, η Αιγίλα στο Νύφι, οι Αιγές πριν το Γύθειο....
Το παραμύθι λοιπόν είναι πώς ο Άδης, (κάποιοι τον ονόμασαν Αδάμ), σε συνδυασμό με την μάνα γη, δημιούργησε την γη της "Εδεμ" , το κυκλικό κομμάτι του Αιγιακού (προστατευόμενου) χώρου, και εκεί ο ουράνιος σπόρος μέσω του Δία δημιούργησε την αρχή της ζωής, τού έλλογου ανθρώπου.(αναζητείστε την νεότερη ετυμολογία της λέξεως "ανθρωπος" από το άνδρας+ωψ) αναζητείστε και την έννοια Άνδρας, που καλύπτει και τα δύο φύλλα.
Οί λέξεις Άρρεν η θήλυ ορίζουν την ονομασία του φύλου, και είναι γνωστό επιστημονικά ότι το φύλλο διαμορφώνεται κατά την διάρκεια της κύησης.
Κατά την προσφώνηση «Ω άνδρες Λακεδαιμόνιοι», εννοούνται άνθρωποι, αρσενικοί και θηλυκοί.
Στην αγγλική, ίσως και σε άλλες γλώσσες «man»σημαίνει άνθρωπος.
Η γη της επαγγελίας λοιπόν είναι αυτό που προανέφερα, γεωγραφικά η σημερινή Ελλάδα από το Ιόνιο μέχρι τα μικρασιατικά παράλια, από την Ήπειρο και τη Θράκη μέχρι την Κρήτη και την Κύπρο.
Και η μεσόγειος, ήταν η μέση γη, και όχι θάλασσα, όπως κατέληξε.
Το κέντρο της Γης δηλαδή, ό ομφαλός όπως δηλώνεται στους Δελφούς.
Η Λακεδαίμων φυσικά έχει σημαντικό ρόλο σε όλη αυτή την κοσμογονία.
Με φυσικές ή και μεταφυσικές παρεμβάσεις αυτό το κομμάτι της Γής το ευλογημένο,εξελίχθηκε σε Ατλαντίδα, Αιγηίδα, και με την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας, καταστράφηκε ένας μεγάλος πολιτισμός.Αυτός είναι και ο κύριος λόγος, που είναι ποθητό από όλους, και όχι τα πετρέλαια.
Άλλα είναι τα σημαντικά που διέπουν αυτό τον χώρο, και η επιστήμη δεν τα έχει αποκαλύψει,
ή τα κρατά μυστικά από τούς πολλούς, άλλωστε....
(«Επιστήμη είναι η πίστη στην άγνοια των ειδικών.» Ρίτσαρντ Φάινμαν )
Ελπίζω το παραμύθι μου να σας άρεσε, να το ψάξετε, και να πάψει να είναι παραμύθι.
ΑΙΓΙΑΔΑΣ
7/8/2017=25=7
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας....συντροφιά μας.