Μυστηριώδης ιερογλυφική επιγραφή εντοπίστηκε στον Ταΰγετο

.

Επιμέλεια/Φωτό: Ομάδα Ορφέας

Ο Ταΰγετος είναι ένα βουνό με μακραίωνη ιστορία και πολλούς θρύλους που τον περιβάλλουν.
Έχει απασχολήσει τόσο αρχαιολόγους και γεωλόγους όσο φιλοσόφους μέχρι και μυστικιστές.
Σε κάποιο σημείο κατα την ανάβαση μας στο βουνού ανακαλύψαμε μια μυστηριώδη επιγραφή γραμμένη στην αιγυπτιακή ιερογλυφική διάλεκτο.
Η επιγραφή δεν φαίνεται να είναι αρχαία, αλλά αρκετά μεταγενέστερη.

Το σημείο που εντοπίστηκε η επιγραφή. Φαίνεται πως κάποτε πρέπει να υπήρχε κάποια είσοδος εκεί. Σήμερα πάντως παραμένει φραγμένη.

Το σημείο που την εντοπίσαμε δεν απέχει πολύ από την κορυφή, που λέγεται από μερικους πώς αποτελεί τεχνητή πανάρχαια πυραμίδα.

Στο σημείο που βρίσκεται δεν είναι εύκολο για κάποιον να την εντοπίσει.

Άγνωστο παραμένει ποιοι και γιατί την σχημάτισαν.

Φαίνεται σαν οριζόντια δοκός κάποιας εισόδου ή κτίσματος. Δείτε την κάθετη κολόνα θαμμένη βαθιά σε συνάρτηση με την οριζόντια. Φαίνεται σαν πύλη.

Για την μετάφραση της επιγραφής ζητήσαμε την συνδρομή ξένων αιγυπτιολόγων, έτσι έχουμε μια πρώτη εικόνα για το νόημα της επιγραφής, χωρίς να έχει επιβεβαιωθεί. Δημοσιεύουμε με κάθε επιφύλαξη.

.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ(?)
''The administrative priest was in a place named Haran captain of the boat named (WT) sat weeping in the lake and all his body was wet with water on the alarm of his tree''

Ευχαριστώ θερμά τον αιγυπτιολόγο Mr. Hosam Erfan για την μετάφραση.

Προς το παρόν δεν θα μπούμε στη διαδικασία επεξήγησης της επιγραφής για ευνόητους λόγους, αλλά θα την αφήσουμε στην δική σας κρίση ...

omadaorfeas.blogspot.com/

Λιμένι, Ώρα ηλιοβασιλέματος!

Κι εφέτος, όπως και πέρυσι, όπως και του χρόνου, αν η ζωή εξακολουθεί να τον θέλει, εδώ στο Λιμένι.

Ώρα ηλιοβασιλέματος.
H πιο όμορφη ώρα του εικοσιτετράωρου.
H ματιά του, περισκοπεί τον τόπο.
Aπό τα γυμνά περήφανα βουνά της απόληξης του Tαϋγετου, που ορθώνονται πάνω από το Oίτυλο και καταλήγουν στην θάλασσα του Kαραβοστάσι μέχρι το τέλος του ορίζοντα στο βάθος του Mεσσηνιακού.
Πάνωθέ του ο Προφήτης Hλίας με το Kουσκούνι στο ριζοβούνι του.
Η μνήμη του, δυνατό μα αρκετά ξεθυμασμένο κρασί, ανακαλείται τούτη την ώρα για να γίνει μέτρο σύγκρισης του τότε με το τώρα.
Η ανοικοδόμηση προχωρά με ραγδαίους ρυθμούς.
Σπίτια ερειπωμένα, που σ’ αυτά γράφηκε ιστορία, ξαναφτιάχνονται.
Άλλα για να καλύψουν τις ανάγκες διακοπών απογόνων και όχι μόνο και άλλα για να γίνουν αντικείμενα εμπορικής εκμετάλλευσης.
Ένα από τα τελευταία της οικογένειας των Mαυρομιχαλαίων, πάνω στα βράχια του μυχού του όρμου, επισκευάζεται και αυτό.
Κόσμος πολύς στη θάλασσα, φωνές και γέλια μικρών παιδιών.
H ζωή παρούσα και ενεργή.
H θάλασσα πεντακάθαρη, καθρέφτης.
Kι ο ήλιος, ο αδυσώπητος ήλιος του Γυαλιστή στη Mάνη αποσύρεται αργά-αργά στη γραμμή του ορίζοντα.
Όπως αργοσβήνει, οι ηλιαχτίδες του λικνίζονται στην θάλασσα ως χορεύτριες μαγευτικών ανατολίτικων χορών και ως αυλητρίδες αρχαιοελληνικών συμποσίων.
Ώρα ηλιοβασιλέματος στο Λιμένι.
Eυλογημένη ώρα. Σκέφτεται πως ο άνθρωπος, μέσα στην απληστία που κουβαλά και την διάθεση για συγκέντρωση πλούτου, πολύ πλούτου, δεν μπορεί να κατανοήσει πως τα πιο ωραία πράγματα στη ζωή είναι εντελώς δωρεάν.
Δεν χρειάζονται παρά ανοιχτά μάτια και κυρίως ελεύθερος νους.
Αλήθεια τι είναι πιο όμορφο από ένα ηλιοβασίλεμα στο Λιμένι;
Aπό μια αυγουστιάτικη πανσέληνο στο Aκροταίναρο;
Aπό ένα κυκλάμινο “στου βράχου τη σχισμάδα”;
Ο ήλιος προχωρά προς τη δύση του.
H σκέψη του παραμένει προσκολλημένη στο χτες.
Tότε που χαιρόταν το ηλιοβασίλεμα, παιδί μαζί με συμμαθητές και φίλους, χωρίς οι σκέψεις τους να κάνουν φιοριτούρες.
Tους άρεσε η ομορφιά, χωρίς καμιά εξωτερική αιτία.
Tην αιτία η ομορφιά την έχει μέσα της.
Δεν χρειάζεται επιχειρήματα για στήριξή της.
Τότε και τώρα. Πολλά άλλαξαν.
\Άλλα προς το καλύτερο και άλλα όχι.
Ένα μένει αναλλοίωτο και απρόσβλητο απ’ την φθορά του χρόνου.
Tο ηλιοβασίλεμα στο Λιμένι.
Mπορεί να αλλάζει η δική μας ματιά. H δική μας οπτική γωνία. H κρίση μας για την ομορφιά.
Δεν αλλάζει, όμως, ποτέ η ομορφιά τούτου του ηλιοβασιλέματος.
Aξίζει τον κόπο, έστω και για μια φορά στην ζωή μας, να το απολαύσομε.
Πιστέψτε με!

Του Δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω
Σταύρου Πετροπουλάκου
manivoice.gr/

Ταυγέτος...σημαντικές λεπτομέρειες του ιερού βουνού.

Ένας σπάνιος βιότοπος έγινε αναρριχητικό πεδίο τα τελευταία χρόνια στη θέση Λαγκάδα Τρύπης του Ταϋγέτου που ελκύει πολλούς ενδιαφερόμενους. Στη θέση αυτή υπάρχουν πολλά τοπικά ενδημικά φυτά ,όπως αιθιόνημα λακώνικουμ, κενταύρια λακώνικουμ, στάχυς κάντιντα και το πολύ σπάνιο υπέρικο λακώνικουμ, το οποίο διάλεξε το κάθετο βραχώδες σημείο για την ύπαρξή του από ολόκληρη τη γη και μάλιστα όλα και όλα μερικά άτομα.

Βρέθηκε επίσης και στο κάθετο σημείο του αγίου Ιωάννη στα Τζίντζινα Πάρνωνα, που το φωτογράφησα λίγο πριν ανθίσει, αν και κρατά μόλις μία βδομάδα με 10 μέρες.

Αναζητώντας την ομορφιά και την διαφοροποίησή του από τα άλλα υπέρικα, αφού εμφανίζεται ως θάμνος σε κάθετο βράχο και μάλιστα μερικών φυτών σε όλο το Ταΰγετο και το Πάρνωνα ως τοπικό ενδημικό ένοιωσα τα μεγάλα λάθη μας, των ανθρώπων της φύσης. 

Ανοίχτηκε διαδρομή επάνω σε φωλιά επί σχισμής με πλακέτα κάτω και επάνω από αυτήν που αναγκάζει τον αναρριχητή να πιάνεται από τη φωλιά και όχι μόνο. Ένας από αυτούς άφησε μέσα στη φωλιά μωρομάντηλο σκουπίζοντας τον ιδρώτα του. 

Δε γνωρίζω τα είδη των πουλιών στο Πεδίο και την σπανιότητά των, αλλά όποια να είναι θεωρώ, ότι εμποδίζονται να επιβιώσουν με την ενασχόληση αυτή τα πουλιά που μπορεί να είναι σπάνια και προστατευόμενα, καθώς και τα σπάνια φυτά να ποδοπατούνται και δίκαια ο καθηγητής αναφέρει την επικινδυνότητα της δράσης αυτής στη περιοχή. 

Σε αυτό μπορεί να μας βοηθήσουν οι ορνιθολόγοι και οι βοτανολόγοι μας. Δεν είναι σωστό να κάνουμε το χόμπι μας σε τέτοιας σημασίας βιότοπο χλωρίδας , πανίδας και ορνιθοπανίδας με τόσα κάθετα βράχια που υπάρχουν σε πολλές περιοχές. 

Αν και ανέβαινα στα βουνά πολλές φορές νύχτα με την αστροφεγγιά ή το φεγγάρι, όπως κάνουμε με το γιορτασμό του αη Λιά στο Ταΰγετο και μάλιστα χωρίς φακό, σταμάτησα πλέον, όταν συνειδητοποίησα την ζημιά που μπορεί να προξενήσω σε σπάνια φυτά, όπως στην πανέμορφη γιουρινέα ταυγετέα που υπάρχει σε τρία σημεία των πέντε φυτών. 
Μάλιστα το ένα είναι ανεβαίνοντας στη κορφή επάνω στο μονοπάτι. Όσο για τα αναρριχητικά πεδία στο Ζάρακα Λακωνίας προβληματιστήκαμε μετά από τη μελέτη του Δημ. Μπούσμπουρα να τα χοροθετήσουμε σε βράχους χωρίς ορνιθολογική σημασία για να μην ενεοχλήσει η παρουσία των ενδιαφερόμενων.
Νομίζω ότι τα στοιχεία αυτά θα μας προβληματίσουν για μέτρα που θα πρέπει να παρθούν, αλλά και για τα επόμενα Πεδία που θα δημιουργηθούν να μην είναι ενάντια στη πανέμορφη ελληνική φύση που χρειάζεται προστασία για την ευαισθησία των βιότοπων, αλλά και τις σπάνιες αξίες των. 
Γιάννη Κοφινάς. 

Ταύγετος ο θρυλικός Πενταδακτυλος είναι προέκταση της οροσειράς της Πίνδου, το ιερό και συνάμα αρσενικό βουνό τών Λακεδαιμονίων και των απογόνων του. 
"Να ζεις σαν τα ψηλα βουνά" "και εσύ σαν τόν Ταύγετο" 
Η κορυφή παρουσιάζει μορφή πυραμίδας. Ακριβής θέση της: Συντεταγμένες: 36º57'12" Ν / 22º21'2" Ε. Θρυλείται ότι είναι η πρώτη πυραμίδα που χτίστηκε ποτέ στον κόσμο. Ανακύπτει όμως το ερώτημα κατά πόσον το πυραμιδοειδές σχήμα είναι έργο της φύσης ή αποτέλεσμα ανθρώπινης παρέμβασης. 

Στον ελλαδικό χώρο υπάρχει μια πυραμίδα η αυθεντικότητα της οποίας αμφισβητείται.

Πρόκειται για τη βραχοπυραμίδα του Ταΰγετου.

Υπάρχουν αρκετοί ερευνητές που πιστεύουν ότι το πυραμιδοειδές σχήμα της επιτεύχθηκε με τη λάξευση του βουνού, ενώ υπάρχει και η άποψη ότι πρόκειται για πυραμίδα φυσική και όχι κατασκευασμένη από ανθρώπινο χέρι.

Ωστόσο είναι αξιοπερίεργο το γεγονός ότι στη βάση της βραχοπυραμίδας το έδαφος αλλάζει απότομα, καθώς γίνεται σχετικά λείο και ομαλό.

Σύμφωνα με τον Παυσανία (3.20. 3-4) οι Αρχαίοι στην κορυφή του βουνού, την οποίαν ονόμαζαν Ταλετόν (το) "Άκρα δέ του Ταϋγέτου Ταλετόν υπέρ Βρυσέων άνέχει...", προσέφεραν θυσίες στον Απόλλωνα και στον Δία. Σήμερα μετά την επικράτηση της καινούργιας θρησκείας, η ονομασία της κορυφής άλλαξε και ονομάστηκε Προφήτης Ηλίας και στο ίδιο μέρος οι πιστοί από τη Λακωνία και τη Μεσσηνία τιμούν τον Προφήτη Ηλία καίγοντας σωρόυς από λιβάνι. Η φωτιά είναι ορατή από πολλά σημεία της Λακωνίας και της Μεσσηνίας το βράδυ της 19ης προς την 20η Ιουλίου κάθε χρόνο

''ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΟΝΟΜΑΤΟΣ: Το όνομα «ΤΑΫΓΕΤΟΣ» ανήκει στην ΤΙΤΑΝΙΔΑ «ΤΑΫΓΕΤΗ», μία από τις Επτά ΠΛΕΙΑΔΕΣ, θυγατέρα του ΑΤΛΑΝΤΑ και της Ωκεανίδας Νύμφης ΠΛΗΙΟΝΗΣ (ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ, «ΛΑΚΩΝΙΚΑ», Γ 1-9). Οι ΠΛΕΙΑΔΕΣ, μετά την συμφορά του Πατέρα τους ή το θάνατο των αδελφών τους των ΥΑΔΩΝ, αυτοκτόνησαν και έγιναν ΑΣΤΕΡΙΑ ανήκοντες στον αστερισμό του ΤΑΥΡΟΥ μοιάζοντας με περιστέρια που πετάνε (ΠΕΛΕΙΑΙ). Ο ΟΜΗΡΟΣ τον καλεί «ΤΗΫΓΕΤΟΝ ΠΕΡΙΜΗΚΕΤΟΝ (ΟΔΥΣΣΕΙΑ Ζ 103-105). Ο ΗΣΥΧΙΟΣ ερμηνεύει τον ΤΑΫΓΕΤΟ ως ΤΑΥΣ, ΜΕΓΑΣ, ΤΑΥΝΑΣ, ΜΕΓΑΛΥΝΑΣ και ΤΑΫΓΕΤΕΣ ΠΥΛΕΣ. Εδώ αυτό το τελευταίο είναι ΣΗΜΕΙΟ ΚΛΕΙΔΙ για την επιλογή των Φιλοσοφικών αντιλήψεων του ΠΥΘΑΓΟΡΑ περί Δαιμονίων Ποιοτήτων. Συνεπώς μια ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΛΗΞΗ της προέλευσης της Ονομασίας καταλήγει στο ΤΑΥ-ΓΕΤΟΣ, με τα συνθετικά του Τιτάνιου και του Μακρύ. Το ΠΡΩΤΟ ΓΡΑΜΜΑ «ΤΑΥ» συμβολίζει ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΑ την ΣΤΑΘΜΕΥΣΗ –ΣΤΑΣΗ του ΦΩΤΟΣ σύμφωνα με τον ΠΛΑΤΩΝΑ («ΚΡΑΤΥΛΟΣ» 427). Συνεχίζοντας τώρα έχουμε την ακόλουθη Θεοκοσμική προσέγγιση: Οι ΠΛΕΙΑΔΕΣ (ΤΑΫΓΕΤΗ) ανήκουν στον ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ του ΤΑΥΡΟΥ. Η ΙΔΙΑ λοιπόν ΡΙΖΑ «ΤΑΥ». Καταληκτικά λοιπόν «Η ΡΟΗ του ΦΩΤΟΣ ΣΤΑΜΑΤΑ στον ΤΑΫΓΕΤΟ».'' 
Ισως δεν είναι τυχαίο πώς ο Καιάδας ήταν στό Ταύγετο. Και για την αποκατάσταση τής αλήθειας η αρχική λέξη πρέπει να ήταν "ΓΑΙΑΔΑΣ" ,(γαία+αδας) η σύνθεση δηλαδή του υλικού και του άυλου κόσμου.

utidanos.blogspot.com/

Γνωρίστε την αρχαία Ελληνική πόλη που βρίσκεται βυθισμένη κάτω από τη θάλασσα στην Ελαφόνησο – Φωτογραφίες

Βυθισμένη πόλη: Γνωρίστε το Παυλοπέτρι

Βυθισμένη πόλη: Η αρχαία ελληνική πόλη που βρίσκεται στον βυθό της Ελαφονήσου.

Αριθμεί 5000 χρόνια και ανακαλύφθηκε το 1967 από τον Νικόλάς Φλέμινγκ και την ομάδα του.

Κατά την ανακάλυψή της οι αρχαιολόγοι εντυπωσιάστηκαν από τη δομή της.
Η αρχαία ελληνική πόλη διαθέτει διώροφα σπίτια, δρόμους, ακόμα και σύστημα διαχείρισης υδάτων. Όλα αυτά σε μια πόλη που χτίστηκε την εποχή του Χαλκού.
Σύμφωνα με τη Wikipedia, υπάρχουν τουλάχιστον 15 κτίρια σε βάθος 3 με 4 μέτρων και οι πρόσφατες έρευνες του 2009 αποκάλυψαν ότι εκτείνεται σε 9 στρέμματα.

Αρχικά υπήρχε η εκτίμηση ότι η πόλη κτίστηκε περί το 1600-1100 π.Χ. αλλά αργότερα οι έρευνες αποκάλυψαν μέσω των ευρημάτων ότι η πόλη κατοικείται πριν από το 2800π.Χ., στην αρχή της εποχής του Χαλκού. Πιθανολογείται ότι η πόλη βυθίστηκε το 1000 π.Χ.
Παρά το γεγονός της φυσικής καταστροφής από το νερό με την πάροδο των αιώνων, η διάταξη της πόλης είναι όπως ήταν πριν από χιλιάδες χρόνια.
Η έρευνα του 2009 που έριξε φως στις λεπτομέρειες της βυθισμένης πόλης


Η έρευνα του 2009 βοήθησε σε μεγάλο βαθμό για να χαρτογραφήσει την πόλη. Είναι η πρώτη βυθισμένη πόλη που επαναδημιουργήθηκε ψηφιακά σε τρεις διαστάσεις.

Η χαρτογράφηση Σόναρ με τεχνικές που αναπτύχθηκαν για στρατιωτικούς σκοπούς αλλά και για την εύρεση πετρελαϊκών κοιτασμάτων βοήθησε τις πρόσφατες έρευνες.
Από τον Οκτώβριο του 2009 και μετά, τέσσερις ακόμα επιτόπιες έρευνες είχαν προγραμματιστεί, σε συνεργασία ελληνικών υπηρεσιών. Αλλά και με τη συνεργασία διεθνών πανεπιστήμιων και επιστημόνων. Αυτές οι έρευνες περιλάμβαναν και ανασκαφές.

Ένα από τα αποτελέσματα των ερευνών ήταν να αποδείξει ότι η πόλη ήταν το κέντρο μιας ακμάζουσας βιομηχανίας κλωστοϋφαντουργίας. Επίσης, στην περιοχή βρέθηκαν πολλά μεγάλα πιθάρια από την Κρήτη. Γεγονός που προδίδει πως η πόλη ήταν και μεγάλο εμπορικό λιμάνι.
Η μετακίνηση του εδάφους της βυθισμένης πόλης εξαιτίας του σεισμού


Από άλλους θεωρείται ότι το Παυλοπέτρι ποντίσθηκε το 375 μ.Χ. από τον ίδιο σεισμό που κατέστρεψε και το Γύθειο. Θεωρείται ότι το παραθαλάσσιο έδαφος σε μεγάλη έκταση μετακινήθηκε και έτσι έγινε αποκοπή της τότε χερσονήσου στην οποία βρισκόταν η Ονου Γνάθος και έτσι δημιουργήθηκε το σημερινό νησί της Ελαφόνησου.
Το έργο της αρχαιολογικής ομάδας με επικεφαλής τον των ερευνών Δρ. Τζον Χέντερσον προβλήθηκε σε ντοκιμαντέρ που μεταδόθηκε από το BBC 2 το 2011.
«Είναι ένα από τα λίγα μέρη στον κόσμο όπου μπορείς κυριολεκτικά να κολυμπήσεις κατά μήκος ενός βυθισμένου δρόμου μιας αρχαίας πόλης ή να κοιτάξεις μέσα σε έναν τάφο», δηλώνει ο Δρ. Χέντερσον.
Το τρισδιάστατο μοντέλο της βυθισμένης πολιτείας, που παρουσιάστηκε στο βρετανικό δίκτυο, είναι εντυπωσιακό και απεικονίζει μια πόλη ακμάζουσα. Οι αρχαιολόγοι εντόπισαν θραύσματα αντικειμένων, όπως αγγεία μαγειρέματος και πόσης. Βρέθηκαν, ακόμη, υπολείμματα εκατοντάδων τεράστιων πίθων, που χρησιμοποιούνταν για αποθήκευση αλλά και μεταφορά διαφόρων προϊόντων όπως λαδιού, κρασιού, χρωμάτων, αρωμάτων ακόμα και αγαλματιδίων.
Η ελληνική «Πομπηία» βρίσκεται στα νερά της Λακωνίας, κουβαλώντας την ιστορία της στον βυθό της. Ιστορία της χώρας μας που βρίσκεται βυθισμένη και άγνωστη για τους περισσότερους.

Ακολουθούν φωτογραφίες της βυθισμένης πόλης

i-diakopes.gr/

Το «Άστρο της Αρίας» στο Ακροταίναρο της Μάνης

...συνεχίζει να λάμπει απροστάτευτο – Αλλά μέχρι πότε;

Του ΝΑΣΟΥ ΧΑΤΖΗΤΣΑΚΟΥ

Το ψηφιδωτό του «Αστρου της Αρίας» συνεχίζει να «λάμπει» αν και απροστάτευτο

Περισσότερο από μια χιλιετία συνεχίζει να «λάμπει» μόνο του «φωτίζοντας» το νοτιότερο άκρο όχι μόνο της ηπειρωτικής Ελλάδας αλλά και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Όπως πολλοί αρχαιολογικοί θησαυροί της χώρας, παραμένει σε όλη τη νεότερη και σύγχρονη ιστορία απροστάτευτο στις ορέξεις όσων –ανεγκέφαλων- επιθυμούν να πάρουν μαζί τους ένα «σουβενίρ». Να κλέψουν κάτι από την «αιώνια λάμψη» του. Ο λόγος για το «Αστρο της Αριάς», το περίφημο ψηφιδωτό του 1ου μ.Χ. αιώνα που «φωτίζει» πτυχές της ιστορίας, λίγες δεκάδες μέτρα πριν το ακρωτήριο Ταίναρο, το γνωστό και ως Ακροταίναρο ή «Κάβο Ματαπά».

.

Το ψηφιδωτό που έχει τραβήξει την προσοχή και τον θαυμασμό όλων όσοι έχουν επιλέξει να φτάσουν πεζοπόροι μέχρι το ακρωτήριο, αποτελεί τμήμα δαπέδου οικίας με λουτρά της ρωμαϊκής περιόδου, σύμφωνα με τις επικρατέστερες ιστορικές αναφορές.

.

Βρίσκεται λιγότερο από μισό χιλιόμετρο μακριά από το ερειπωμένο εκκλησάκι του Ασωμάτου, το οποίο χτίστηκε κατά την επέκταση του Χριστιανισμού τους πρώτους αιώνες μ.Χ. από τα υλικά από τον ναό του Ταινάριου Ποσειδώνα που προηγουμένως είχε καταστραφεί και ο οποίος επί εκατοντάδες χρόνια αποτελούσε πόλο έλξης κατοίκων της Ελλάδας, μαζί με το φημολογούμενο Ψυχοπομπείο. Ο ναός του Ποσειδώνα αποτελούσε, με βάση επικρατούσες ιστορικές αναφορές, το κέντρο του «Κοινού των Ελευθερολακώνων». Από το Ψυχοπομπείο, οι ψυχές ξεκινούσαν μαζί με τον Άδη το ταξίδι για τον Κάτω Κόσμο.

Το γκρεμισμένο εκκλησάκι του Ασωμάτου που μένει να θυμίζει ότι κάποτε εκεί δέσποζε ο ναός του Ποσειδώνα

Κάτω από τα γαλάζια νερά του κολπίσκου πριν το Ακροταίναρο βρίσκεται ό,τι απέμεινε από την αρχαία Ταίναρο.

Σήμερα, στην περιοχή του Ακροταινάρου ο περιπατητής μπορεί να δει ακόμη τις λαξεμένες μέσα στους βράχους οικίες, τα σοκάκια και τα σκαλοπάτια που υπήρχαν κατά την προκλασική περίοδο (στην περιοχή υπάρχουν ενδείξεις ακόμη και ζωής κατά τη νεολιθική περίοδο) όταν η αρχαία Ταίναρος φημολογείται ότι ήταν ένα από τα μεγάλα λιμάνια της εποχής.
Απομεινάρια της πόλης υπάρχουν και μέσα στο βυθό, όπου όσοι ασχολούνται με τις καταδύσεις μπορούν να κολυμπήσουν ανάμεσα στα απομεινάρια μιας ιστορίας μεγάλης, λαμπρής, πλην όμως μέχρι σήμερα «αφώτιστης».

Οι λαξεμένες στους βράχους οικίες που άρχισαν να διαμορφώνονται από την προκλασσική περίοδο.

Την ιστορία του τόπου έχει μείνει να «φωτίζει» το «Αστρο της Αρίας».
Το ερώτημα, όμως, είναι: Μέχρι πότε;
Χρόνο με το χρόνο, το ψηφιδωτό, απροστάτευτο συρρικνώνεται.
Με τις αρμόδιες αρχές να δηλώνουν απούσες, όπως συμβαίνει με δεκάδες αρχαιολογικούς θησαυρούς της χώρας, το «Αστρο» χάνει τη λάμψη του από ανεγκέφαλους οι οποίοι θέλουν να πάρουν κάτι από αυτό, όπως μια ψηφίδα του, μαζί τους. Για «σουβενίρ».
Μαζί με το ψηφιδωτό χάνεται σιγά σιγά και η ιστορία του τόπου, που ξεκινά πολλές χιλιετίες πριν την εποχή των social media και της εικονικής πραγματικότητας.
Ειδικά κατά την τελευταία πενταετή περίοδο της κρίσης, τα «κουρέματα» στις κρατικές δαπάνες για το σκοπό της προστασίας των αρχαιοτήτων, μεγιστοποίησαν το πρόβλημα.
Και το ζητούμενο είναι εάν κάποιοι αρμόδιοι, ή και κάποιοι απλοί πολίτες, πάρουν πρωτοβουλίες προστασίας αυτών των «θησαυρών», για να μην σβήσει μαζί τους τόσο το «χθες» όσο και το «σήμερα» αυτού του τόπου.

Από Νάσος Χατζητσάκος

Μια παρουσίαση σε εικόνες και ένα ερασιτεχνικό video από την επίσκεψή μου στον αρχαιολογικό χώρο τον Αύγουστο του 2020.