Διατηρείται, ο κυρίως ναός, το ιερό, και μέρος του πρόναου από την δυτική πλευρά . Είναι και αυτός μονόχωρος με τρούλο και κτίσθηκε στα τέλη του 13ου αιώνα, κατά τον καθηγητή Δρανδάκη, μικρότερος αλλά και παλαιότερος από τον Άγιο Γεώργιο. ΄Έχει γκρεμίσει ο θόλος του τρούλου, ο πρόναος, και μέρος της εισόδου στην νότια πλευρά. Ο κυκλικός τρούλος ακουμπά σε τέσσερα τόξα, που στηρίζονται σε παραστάδες στους πλάγιους τοίχους, και φέρει γύρω-γύρω ανοίγματα, αλλά και τυφλές εσοχές, εναλλάξ. Στο τελείωμα των τοίχων, κάτω από τα κεραμίδια της στέγης, διατηρείται τμήμα διακόσμησης με συνεχόμενα «Χ» , μόνο από την πλευρά της εισόδου.
Στο εσωτερικό, ιδιαίτερα όταν κοιτάξει κάποιος ψηλά φαντάζει έντονα το σταυροειδές σχήμα της εκκλησίας, πράγμα που σε καμία περίπτωση δεν υποψιάζεσαι, όταν βρίσκεσαι στο εξωτερικό. Οι παραστάδες στην βόρεια πλευρά ενώνονται με τον τοίχο του τέμπλου, και συνδυαζόμενες με την αψίδα, σχηματίζουν το χώρο του ιερού, ενώ μια αψιδωτή πύλη εξασφαλίζει την επικοινωνία με τον κυρίως ναό. Έχει τεκμηριωθεί ότι, οι τοιχογραφίες διατηρούνται σε δύο ζώνες, και συμπεραίνουμε ότι ο ναός εκτός από την αρχική αγιογράφηση, ζωγραφίστηκε πάλι τον 18ο αιώνα. Δεν σώζονται όμως παρά ελάχιστα τμήματα, στην αψίδα του ιερού, στο τέμπλο, και στην αψίδα στο νότιο ο τοίχο.
Η Παναγία-Βλαχερνίτισσα κατέχει το σύνηθες μέρος στην αψίδα του ιερού, και από κάτω οι συνλειτουργούντες ιεράρχες. Πάνω από το ιερό στην καμάρα, η Ανάληψη και ο Χριστός με τους αποστόλους. Στο τέμπλο διακρίνονται μισοκατεστραμένες, η Παναγία η Βρεφοκρατούσα, ο Χριστός Ζωοδότης και ο Ιωάννης ο Πρόδρομος. Σκηνές από τον βίο του Αγίου Νικολάου παριστάνονται στον βόρειο τοίχο, σε δύο ζώνες.Εποίσης τό μνημείο έχει κριθεί διατηρητέο από το υπουργείο Πολιτισμού.(ΦΕΚ473/17-12-62)