3 Μαρτίου 2018

Οι Μανιάτες οικιστές τής Ελαφονήσου, η κτίση του Αγίου Σπυρίδωνα,

ΟΙ ΞΑΚΟΥΣΤΟΙ ΓΡΗΓΟΡΑΚΗΔΕΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ Π. ΓΕΡΑΚΑΡΑΚΗΣ
Γενεαλογικό δέντρο οικογενείας Πασχάλη ΓΕΡΑΚΑΡΑΚΗ, και Φλωρούς Δραγονάκου-Γρηγοράκη, όπου αρχίζει η οικογένεια των Πασσιάνων στην Ελαφόνησο.
Σκουτάρι Μάνης, Λακωνία, φωτ. https://en.wikipedia.org/wiki/Skoutari,_Laconia








 Μελβούρνη: Τού ανταποκριτή τής Ελαφονήσου Τζώρτζη Πασσάκου. 


Ο Πασχάλης ΓΕΡΑΚΑΡΑΚΗΣ γεννήθηκε στο Σκουτάρι Μάνης Λακωνίας το 1799. Είχε ένα αδελφό, το Λυμπέρη, ο λεγόμενος κουρσάρος της Τζιάς. Εκείνη την εποχή, όποιος είχε κάποια γαλιότα (μικρό πλοιάριο)και προσέφερε για τον αγώνα της πατρίδος τον έλεγαν κουρσάρο.
Η γυναίκα του Πασχάλη Γερακαράκη, ήταν η Φλόρα ή Φλορού Δραγονάκου-Γρηγοράκη.
Η Φλόρα είχε τρία αδέλφια: τον καπετάν Μιχάλη μπουρλοτιέρη και αργότερα τον βρίσκουμε στη στεριά, μαζί με τα δυο του αδέλφια Γιώργη και Δημήτρη με δικά τους σώματα, να πολεμούν τους Τούρκους στο Μοριά.
Ο Πασχάλης Γερακαράκης έχτισε τον Άγιο Σπυρίδωνα στην Ελαφόνησο τα εγκαίνια του οποίου έγιναν 9 Ιουλίου 1858.
Ο Πασχάλης και η Φλορού, είχαν μια κόρη τη Μαρίτσα, την οποία παντρεύτηκε ο Τζώρτζης Πασσάκος, προπάππος του πατέρα μου. Το σπίτι τους ήταν στο Κοντογόνι το σημερινό Νικ. Χ. Αρώνη (Κουβαρακονικόλα), που σήμερα το κατέχουν οι κληρονόμοι.
Ο Πασχάλης και οι απόγονοί του είναι θαμμένοι ένα γύρω στον Άγιο Σπυρίδωνα.

Πασχάλης ΓΕΡΑΚΑΡΑΚΗΣ
Κάθε τόπος έχει και κάτι το ξεχωριστό να δείξει σαν στολίδι, που τον κάνει πιο όμορφο, και του προσφέρει κάποια μεγαλύτερη διασημότητα και τον κάνει πιο φημισμένο. Το στολίδι του Λαφονησιού, όπως όλοι γνωρίζουμε και όχι μόνο, είναι ο Άγιος Σπυρίδωνας.
Σχεδόν οι περισσότεροι έχουν παντρευτεί και βαφτιστεί εκεί. Αλλά το κάθε τι έχει και μια ιστορία, που στην περίπτωση του Αγίου Σπυρίδωνα, είμαι σίγουρος ότι πολύ λίγοι γνωρίζουν και καλό είναι αυτή την ιστορία, να την μάθουν οι μεταγενέστεροι για να μη χαθεί.
Αν κοιτάξεις στην ανατολική πλευρά πάνω από την κεντρική πόρτα, υπάρχει εντοιχισμένη πλάκα που γράφει τα ονόματα Πασχάλης Γερακαράκης και Φλωρού Δραγονάκου 1858.
Αλλά ας πιάσουμε το κουβάρι να το ξετυλίγουμε από την άκρη. Να δούμε ποιος ήταν ο Πασχάλης Γερακαράκης με τη σύζυγό του Φλορού Δραγονάκου-Γρηγοράκη.
Ο Πασχάλης Γερακαράκης γεννήθηκε στο Σκουτάρι της Μάνης το 1799. Υπήρξε αγωνιστής για την ελευθερία της πατρίδας το 1821. Στη θάλασσα ήταν κυβερνήτης της γαλιότας του πλοίου “ΑΓ.ΓΕΩΡΓΙΟΣ” με 34 άνδρες πλήρωμα δυο κανόνια και πολλά λιανοντούφεκα.
Αφού τελείωσε η αποστολή του στη θάλασσα, πηγαίνει στην ξηρά ως ανθ/γός και καταλήγει στο τάγμα ακροβολιστών ως υπολοχαγός. Η σύζυγός του Φλορού επίσης Μανιάτισσα, ήταν αδελφή των αγωνιστών καπετάν Μιχάλη, Γεωργίου, και Δημητρίου.
Ο καπετάν Μιχάλης έπεσε ηρωικώς στη μάχη του Ναυπλίου. Η πατρίδα για να τον τιμήσει του έδωσε τον βαθμό του στρατηγού. Τα δυο αδέλφια που έμειναν και συνέχισαν τον αγώνα κατά των Τούρκων. Αυτά πιστοποιούνται το 1835, από το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Είναι καταγεγραμμένα στο βιβλίο του Γούδα, “Βίοι παράλληλοι” σελ 35.
Όταν ο Πασχάλης Γερακαράκης εγκαταστάθηκε στην Ελαφόνησο, ήθελε να χτίσει τον Άγιο Σπυρίδωνα στις Πλάκες. Βλέπει στ' όνειρό του τον Άγιο, να του λέει να χτίσει το ναό του στο νησάκι που είναι σήμερα. Τότε ήταν αποκομμένο από το υπόλοιπο νησί. Δεν του άρεσε η τοποθεσία που του υπέδειξε ο Άγιος και συνέχισε τις εργασίες στις Πλάκες.
Και πάλι βλέπει τον Άγιο να του λέει τα ίδια λόγια. Τότε κατάλαβε ότι δεν γίνεται αλλιώς και αποφάσισε να χτιστεί στη σημερινή του θέση.

Για να γνωρίσουμε καλύτερα τον Πασχάλη Γερακαράκη
“Τοίς ευγενεστάτοις άρχουσι και προκρίτους τής νήσου Ύδρας. Προλαβόντως εις Άργος έλαβον έ'ν ευγενές σας αλλά συγχρόνως 'επισυμβάσαι και 'επιπολάσασαι γνωσταί υμίν περιστάσεις και δεινά δέν μοί έδωσαν καιρόν νά κάμω μέχρι τούδε την 'απάντησιν. Ήδη δε, τή θεία συναίρσει και ευδοκία εξωμαλίσθησαν και τα ενταύθα και το σύστημα έλαβε στερεωσίν του, και αρμόζουσαν μορφήν ως τα παραστατικά μέλη των νήσων σας, θέλει σας πληροφορήσω εις πλάτος και ούτως ελπίζομεν εις θεόν τη κοινή συμπονοίας και ενασχολία τα πάντα να ευοδωθώσει και να λάβωσει την κατ'ευχήν μορφήν και πρόοδον. Ο δε αδελφικόν μοι επιφέρων ημέτερος Πασχάλης Γερακαράκης, Μανιάτης με το να έρχεται αυτόθι με την γαλιότα του δια να απεράσει κατά τα μέρη του Λεβάντε, παρακαλώ ως χαρακτήρ τίμιος όπου είναι και μεγάλως την πατρίδα εδούλευσεν και εν αυτώ οικείος μου να λάβει την αδελφικήν σας δεξίωσιν και να τον εφοδιάσετε με διαβατήριον θαλάσσιον, δια να έχει ελευθέραν και ανενόχλητον την διάβασιν και ταξιδιόν του, και την αναγκαίαν υπεράσπισιν από τας φιλικάς και ομογενείς δυνάμεις. Μη λείψετε παρακαλώ να μοι γράφετε συνεχώς τα της ποθητής σας υγείας αίσια κάθε ω τάξιον και δυνατήν μοι αφίωσίν σας. Τα κατά των εν Κορίνθων εχθρών μέχρι τούδε καλώς και ήδη όπου τα εσωτερικά έλαβον καλήν μορφήν θέλει λάβωσι την τέλειαν πρόοδον μάλιστα και την σύγχρονον κίνησιν της ναυτικής δυνάμεως περί ης δεν είναι αμφιβολίαν ότι θέλει κάμετε όλη την ταχυτάτην ενέργειαν. Μένω με όλην την ειλικρίνειαν ο αδελφός.
Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης
Μύλους 7 Αυγούστου 1822

Ημείς οι πρόκριτοι της νήσου Ύδρας δηλοποιούμεν ότι ο επιφέρων το παρών καπετάν Πασχάλης Γερακαράκης καπετανεύων την γαλιόταν ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ με σημαίαν Ελληνικήν, με την ναυτικήν του συνοδείαν, άνθρωποι συν τω ιδίω τριάκοντα τέσσαρες (34) έχων κανόνια δυο (2) και πολλά άλλα άρματα προς διευθέντεσίν των, αναχωρεί εκ του λιμένος τούτου δια τα Ψαρά και δια Τήνον, και επιστροφήν ενταύθα. Όντες δε τιμίου χαρακτήρος οι άθρωποι ούτοι παρακαλούμεν όλους τους ομογενείς και φιλικάς εξουσίας ίνα μη τοις δοθεί παραμικρόν εμπόδιον, αλλά να έχωσιν ελευθέραν και ανενόχλητον την διάβασιν και ταξίδιόν του, και μάλιστα να τοις προσφέρθεί χρείας τυχούσης πάσα υπεράσπισης και αζημίωτον βοήθειαν. Εδόθη δε το παρών κατά πληροφορίαν και αίτησιν του
γενναιοτάτου κυρίου Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, σήμερον τη δωδεκάτη (12) Αυγούστου του 1822 εν Ύδρα.
Οι πρόκριτοι της νήσου Ύδρας.

ΔΙΑΤΑΓΜΑ
Εφημερίδα Κυβερνήσεως 1837 σελ. 84.
Διορίσθη ο Πασχάλης Γερακαράκης εις βαθμόν ανθ/γού εις το 4ον ελαφρόν τάγμα πεζικού.
28 Μαΐου 1837 Βασιλεύς ΟΘΩΝ.

Εφημερίδα Κυβερνήσεως 1837 σελ. 151
Μετατίθεται ο Πασχάλης Γερακαράκης ανθ/γός απο το 4ον εις το 5ον τάγμα πεζικοί-ιππικού
Εν Αθήναις 27-6-1838 Βασιλεύς ΟΘΩΝ.

Διάταγμα του στρατού αριθμός νιι
Εφημερίδα Κυβερνήσεως 1838 σελ. 19.
Μετατίθεται ο ανθ/γός Πασχάλης Γερακαράκης απο το 5ον τάγμα ελαφρού πεζικού εις το 6ον ακροβολιστών. Μετατίθεται εκ της πρώην εθνοφρουράς, εις την φάλαγγαν.

Διάταγμα του στρατού αριθμός νιιι σελ 94.
Τίθεται εκ νέου εις ενέργειαν ο υπολ/γός Πασχάλης Γερακαράκης εκ Σκουταρίου και κατατάσσεται εις την νεοσχηματισθείσαν 4ην τετραρχίαν απολαμβάνων του βαθμού του ως αξιωματικός της φάλαγγας.
Εν Αθήναις τη 18-9-1839
Βασιλεύς ΟΘΩΝ.

Εφημερίδα Κυβερνήσεως 1860 σελ.102
Οριστικοί κατάλογοι του νομού Λακωνίας των εχόντων προσόντα ενόρκων πολιτών δια το έτος 1860 Ο Πασχάλης Γερακαράκης μόνιμος κάτοικος Ελαφονήσου κτηματίας ετών 61 αξία ακινήτου περιουσίας πέντε χιλιάδων (5000) δρχ. Ετήσιον εισόδημα χιλίων (1000) δρχ.

Εφημερίδα Κυβερνήσεως 1861
Οριστικοί κατάλογοι των εχόντων προσόντα ενόρκων του νομού Λακωνίας Πασχάλης Γερακαράκης μόνιμος κάτοικος Ελαφονήσου ετών 62 κτηματίας αξία ακινήτου περιουσίας πέντε χιλιάδων (5000) δρχ. Ουδαμόν αναφέρεται όνομα ενόρκου εις Ελαφόνησον πλην του Πασχάλη Γερακαράκη ο οποίος έχει μεγάλην ακίνητον περιουσίαν πάνω στο νησί. Ο Πασχάλης Γερακαράκης γεννημένος στο Σκουτάρι Μάνης Λακωνίας το έτος 1799 είναι θαμμένος κάπου στον Άγιο Σπυρίδωνα Ελαφονήσου. Εκεί είναι θαμμένοι αρκετοί που προέρχονται από την οικογένεια.

ΝΟΜΟΣ Περί παραχωρήσεως Εθνικών γαιών εις τους φαλαγγίτες.
Θέλοντας να δώσωμεν ασφαλή και διαρκή ύπαρξην εις τους ήδη φαλαγγίτες καταταχθέντας και εις εξής καταχθησομένους αξιωματικούς και εις τας οικογενείας των διά παραχωρήσεως Εθνικών γαιών και άλλων ακινήτων φθαρτών κτημάτων εις εντελή ιδιοκτησίαν των και έχοντες ιδίως προ οφθαλμών το ημέτερον διάταγμα από 28 Ιανουαρίου έως πρώτη (1) Ιουνίου 1834 περί παραχωρήσεως ακαλλιεργήτους μεν αλλά καλλιεργισήμων γαιών προς τους μη εν ενεργεία ένδε εις αξιωματικούς κλπ του ημετέρου κατά γην και θάλασσαν στρατού προς αμοιβήν των κατά των υπέρ ανεξαρτησίας αγώνα εκδουλεύσεων των ακούσαντες την γνώμην του Ημετέρου Συμβουλίου της της Επικρατείας αποφασίσαμεν και διατάσσομεν ως έπεται.


Άρθρον 1. Έκαστος εις την φάλαγγαν προ της δημοσιεύσεως του παρόντως νόμου, ήδη κατεταγμένος αξιωματικός, όστις ως τοιούτος λαμβάνει μισθόν από το Εθνικόν Ταμείον, δύναται εάν θέλει παραιτούμενος του μισθού του να λάβει υπό την πλήρη ιδιοκτησίαν του γην ή κτήμα φθαρτόν μέχρι τούδε εθνικόν υπό τους εξής όρους. Ο Πασχάλης Γερακαράκης έχει τα προσόντα ένόρκου δια την επαρχίαν Επιδαύρου Λιμηράς συμφώνως προς το εδάφιον 4 του αριθμού 45 του οργανισμού των Δικαστηρίων.
Εφημερίδα Κυβερνήσεως 1860 σελ. 102
Αγερανός. Το Πυργοκάστελλο του Αντωνόμπεη Γρηγοράκη ( Φωτ. από το βιβλίο:
Δρ. Μέντης Κων/νος «Η Ωραιόσπηλη και Πυργοστόλιστη Μάνη )
Καπετάν Μιχάλης Δραγονάκος- Γρηγοράκης. Αδελφός της Φλόρας Δραγονάκου -Γερακαράκη.
Ο Καπετάν Μιχάλης δεν ησύχαζε, αναζητούσε ευκαιρία να κτυπηθεί με τη Τουρκική αρμάδα.
Έτσι με το πυροβολικό ΦΛΟΓΑ βγαίνει σε αποστολή στις 14 Ιανουαρίου για την εκστρατεία του Πατραϊκού και την ναυμαχία των Πατρών. Βεβαίωση της βουλής των Ψαρών.
Αναχωρεί εκ της νήσου μας σήμερον ο καπετάν Μιχάλης με τη σακολέβα του ονομαζόμενη “Φλόγα” η οποία είναι κατασκευασμένη μπουρλότο.
Έχει συντρόφους συν τω ιδίω 16 δι'ο προς πιστοποίησιν πάντων ίνα μείνωσιν απείρακτοι και διαφεντευμένοι από κάθε φιλικήν σημαίαν όπου ήθελον απαντήσει. Δεδώκαμεν το παρών εσφραγισμένον παρά της κοινής καγκελαρίας.
Ψαρά 14 Ιανουαρίου 1822.
Τούτο είναι βέβαιον γιατί ο υποπ/ρχος Ιωάννης Θεοφιλόπουλος που καταγράφεται στο πλήρωμα στην καταδρομήν του Ελλησπόντου είναι στον Πατραϊκόν μπουρλοτιέρης.
Τελικά παίρνει μέρος με το “Φλόγα” στην ανατίναξη των Βασσέλων στην Τένεδο συντροφικά με τον Κων/νο Κανάρη.
Περνώντας ο Άγγλος Χάμιλτον από τα Ψαρά ζήτησε να γνωρίσει τους πυρπολητάς.
Ο Κανάρης στάθηκε τυχερός γιατί το μπουρλότο του μπόρεσε να προσδεθεί στα ξάρτια της τούρκικης ναυαρχίδας, και να την κάψει.
Το μπουρλότο του καπετάν Μιχάλη ξεκόλλησε αλλά έκανε μεγάλη ζημιά στους Τούρκους, γιατί το καιόμενο μπουρλότο έσπρωξε ο αέρας στο άλλο καιόμενο του Κανάρη, και έκαψαν όλες τις σωσίβιες βάρκες με τους Τούρκους που έφευγαν να σωθούν.
Όταν κάηκε η σακολέβα του γράφτηκε και το τέρμα της ηρωικής ναυτικής δράση του Μαραθονησιώτη, και συνέχισε στη στεριά τον αγώνα. Το Έθνος τον ονόμασε Στρατηγό.
Η τόλμη του υπήρξε ασυναγώνιστη, και αναζητούσε τους χώρους της σκληρής προσωπικής παλικαριάς. Χωρίς καράβι βγήκε στο Μοριά και ενωθεί με το σώμα των αδελφών του Γιώργη και Δημητρίου και έγινε ήρωας νέων κατορθωμάτων.
Ο ιστορικός Γούδας (βίοι παράλληλοι σελ. 36) γράφει.
Τη δε οικογενεία των Γρηγοράκηδων ήτο πατροπαράδοτον το μίσος των κατά των Τούρκων. Έτσι και ο Μιχαήλ Δραγονάκος -Γρηγοράκης, αφού δεν ηδυνήθη να κορέσει την επιθυμίαν του δια θαλάσσης εγκατέλειψεν την θάλασσαν και μετέβη στην ξηράν, στρατολογήσας ικανούς άνδρας, ερίφθει εις τας μάχας φονεύων αρκετούς Τούρκους. Εύρεν ένδοξον θάνατον εν τη πολιορκία του Ναυπλίου. Προ ταύτης δε ηνδραγάθησεν ως εμάθαμεν και εν Τριπόλει, εθαυμάσθει μάλιστα δια την ανδρείαν του, σώζων τας στο Άργος τον Ηλία Κατσάκο-Μαυρομιχάλη, όταν ο Γρηγοράκης ξιφήρης εφόνευσεν Τούρκον αξιωματικόν σώζωντας τον εφάμιλλον Μαυριχάλην. Έτσι μυθικά πολεμώντας, σκοτώθηκε νέος για τη λευτεριά της Πατρίδος αφήνοντας συνεχιστές τ'αδέλφια του.
Οι κάτωθι υπογεγραμμένοι πιστοποιούμεν ότι ο Μιχαήλ Δραγονάκος -Γρηγοράκης, υπηρέτησεν την πατρίδα με τον βαθμό του στρατηγού, και υπό την οδηγίαν του εις τας μάχας της Πελοποννήσου κατά του Δράμαλη εφονεύθη στην Πολιορκίαν του Ναυπλίου δια την ανεξαρτησίαν της Πατρίδος.
Εν Αθήναις 11 Οκτωβρίου 1835.
Λ. Μοναρχίδης , Θ.Κολοκοτρώνης, Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, Τζανετάκης, Γρηγοράκης.

(Γούδας βίοι παράλληλοι σελ. 35).

Σημείωση: Ο ΤΖΩΡΤΖΗΣ ΠΑΣΣΑΚΟΣ, ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗΣ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ Σ.Ε.Ε., ΤΙΜΗΘΗΚΕ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΟΛΥΧΡΟΝΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ

Κοινοποίηση από Σ.Ε.Ε, (https://www.facebook.com/sepistimonwnelafonisou)

17 Ιανουαρίου 2018

Ουδέν καλόν αμιγές κακού, ή, ουδέν κακόν αμιγές καλού;

 «Αρχαιολογικές Έρευνες και Εργασίες» του Έργου «Βελτίωση της οδού Γύθειο -ΑρεόποληΓερολιμένας κατά τμήματα/Β΄ Φάση», στο Τμήμα 1 του έργου.

Παράλληλα με την εκκίνηση του έργου "Βελτίωση τής οδού Γυθείου-Αρεόπολη-Γερολιμένας κατά τμήματα/Β φάση" στο τμήμα 1 του έργου, δρομολογήθηκε και το υποέργο "Αρχαιολογικές έρευνες και εργασίες". Όπως ήταν αναμενόμενο στην περιοχή του Πασσαβά, είδαν το φως αρχαιολογικά ευρήματα. Δεν είναι τρόπος του λέγειν πώς ολόκληρη η περιοχή τής Μάνης είναι ένα τεράστιο Μουσείο, Είναι μια πραγματικότητα.
τμήμα των εργασιών στις παρυφές του Πασσαβά (φωτογραφία Γεώργιος Δεμοιρακος)
τμήμα των εργασιών στις παρυφές του Πασσαβά(φωτογραφία Γεώργιος Δεμοιρακος)

τμήμα των εργασιών στις παρυφές του Πασσαβά(φωτογραφία Γεώργιος Δεμοιρακος)


Στο τμήμα 1 του έργου υλοποιήθηκαν απολογιστικά και με αυτεπιστασία ανασκαφικές εργασίες από τον Απρίλιο 2015 έως τον Ιούνιο 2016 , αλλά και το διάστημα Ιούλιος-Οκτώβριος 2017, από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Λακωνίας (ΕΦΑΛΑΚ)
Οι ανασκαφικές έρευνες έφεραν στο φως έντεκα (11) συνολικά αρχαιολογικές θέσεις , οι οποίες τεκμηριώνουν την σημασία και την διαχρονική κατοίκηση τής περιοχής τής αρχαίας Λάας, από τούς προιστορικούς χρόνους, έως την ύστερη αρχαιότητα.
Τον Οκτώβριο του 2017, ολοκληρώθηκε η ανασκαφική διερεύνηση των αποκαλυφθέντων αρχαιοτήτων.
Για όλες τις αρχαιολογικές θέσεις έχει τηρηθεί η προβλεπόμενη διαδικασία επιστημονικής
τεκμηρίωσης (τήρηση ανασκαφικού ημερολογίου, σχεδιαστική και τοπογραφική αποτύπωση των αρχαίων αρχιτεκτονικών λειψάνων, φωτογραφική αποτύπωση κινητών και ακινήτων αρχαίων κτλ.)
αρχαιολογικές θέσεις στην άκρη του έργου, που συνεχίζουν κάτω από αυτό (φωτογραφία Μανώλης Καψοκόλης)
αρχαιολογικές θέσεις στην άκρη του έργου, που συνεχίζουν κάτω από αυτό(φωτογραφία Μανώλης Καψοκόλης)
Ένα σημαντικό εύρημα σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση είναι η ανακάλυψη τάφου, τής πρώιμης εποχής σιδήρου.
Ένα ακόμη σημαντικό εύρημα, σύμφωνα πάντα με την επίσημη ενημέρωση, αφορά το μνημειώδες ταφικό κτίσμα των κλασικών χρόνων που ήρθε στο φως, στον κόσμο προς Βαθύ.
Υπάρχει απόφαση περί διατήρησης του αρχαίου μνημείου, μέσω τής απόσπασής του , λίθο προς λίθο, την διαμόρφωση κατάλληλου χώρου επί του προς κατάργηση τμήματος τής επαρχιακής οδού, και την επανατοποθέτηση και ανασύνθεσή του μνημείου, ώστε να είναι ορατό και επισκέψιμο σε θέση εγγύτατα με αυτήν στην οποία είχε ιδρυθεί στην αρχαιότητα.
Επί πλέον προβλέπεται η τεκμηρίωση, με εποπτικό υλικό και ενημερωτικές πινακίδες, τόσο του συγκεκριμένου μνημείου, όσο και τού συνόλου των αρχαιοτήτων που έχουν έλθει στο φως στο πλαίσιο του έργου πέριξ του λόφου του Πασσαβά και του κόμβου προς Βαθύ.
Υπάρχει επίσης σχεδιασμός, για διαμόρφωση χώρου στάσης, και θέασης επισκεπτών, όπως και μικρής υπαίθριας έκθεσης των αρχιτεκτονικών μελών που ήλθαν στο φως.
Το ταφικό κτίσμα των κλασικών χρόνων(φωτογραφία Μανώλης Καψοκόλης)
Σε ότι αφορά την προσωπική μου εμπλοκή, πάντα διακριτικά και με θεμιτά μέσα είμαι ενεργός από την αρχή του έργου, με ερώτηση μου προς το υπουργείο Πολιτισμού από τον Νοέμβριο του 2015.
Στην συνέχεια, και αφού δεν στάθηκε δυνατόν να έχω την βοήθεια τοπικών φορέων οι επωνύμων πολιτών, διαμόρφωσα την στάση μου, με συνεχείς επίσημες επαφές με την ΕΦΑΛΑΚ, και ιδιαίτερα με την υπεύθυνη του έργου Κα Μαρία Τσούλη, η οποία οφείλω να καταθέσω ότι ευσυνείδητα ήταν αρωγός σε όλη αυτή την προσπάθεια, παρά τίς δύσκολες και αντίξοες συνθήκες.
Δεν θα παραλείψω και λίγους, ελάχιστους , οι οποίοι βοήθησαν την όλη προσπάθεια, αφ΄ ενός αναδεικνύοντας το θέμα διαδικτυακά (blog Manivoice), και αφ ετέρου απλούς πολίτες (φίλους) που με στήριξαν επώνυμα ή και ανώνυμα, τούς οποίους δεν αναφέρω για ευνόητους λόγους δεοντολογίας.
Η όλη προσπάθεια είναι ένα μικρό "πετραδάκι", σε σχέση με τούς "ογκόλιθους" που κρύβει όχι μόνο η περιοχή τής Λάας, αλλά και όλόκληρη η Λακωνική, και οι οποίοι έχουν απαίτηση να διερευνηθούν και να έλθουν στο φως.

Εδώ η απαντητική επιστολή τής Εφορείας Αρχαιοτήτων Λακωνίας 

16 Ιανουαρίου 2018

Φαινομοιρίδες, οι "μινιφορούσες" Σπαρτιάτισσες της Αρχαιότητας.

Spartan running girl. Bronze statuette.
Spartan work, around 520 BC. British Museum
Her tunic reaches a little above the knee and her right shoulder is bare, as far as the breast.
Η γυναίκα ή το κορίτσι που φορά σχιστό φόρεμα με αποτέλεσμα να φαίνεται ο μηρός της· λέγεται κατεξοχήν για τις αρχαίες Σπαρτιάτισσες .
Ο Ξενοφώντας μας πληροφορεί, ότι οι υπόλοιποι Έλληνες και δη οι Αθηναίοι ονόμαζαν τις Λάκαινες "φαινομηρίδες", επειδή όταν γυμναζόντουσαν και συναγωνιζόντουσαν με τους άντρες, φορούσαν έξωμο χιτώνα κοντό μέχρι το γόνατο, άρραφο στα πλάγια, που τον συγκρατούσαν με περόνες που λεγόταν "περονήτις η περονατρίς" .
Όταν λοιπόν περπατούσαν η έτρεχαν σηκωνόντουσαν τα πλαϊνά του χιτώνα και φαινόντουσαν οι μηροί τους, γι' αυτό τις ονόμαζαν "φαινομηρίδες".
Η αρχαία Σπαρτιάτισσα, ήταν μια γυναίκα με πολλά προνόμια και ελευθερίες.
Από πολύ νέα γυμναζόταν μαζί με τους άντρες, εκπαιδευόταν στην μουσική και στην «ευφυά βραχυλογία», και μπορούσε να μιλάει σκωπτικά για όσους αμάρταναν και να εγκωμιάζει με ωδές τους άξιους.
Victor. Spartan female athlete. Antient Greek bronze statuette
Μεγάλωνε ήρωες, καλλιεργώντας τους την αγάπη για τα υψηλά ιδανικά, περνώντας τους μηνύματα ήθους, τιμιότητας, θάρρους, αυτοπειθαρχίας και φιλοπατρίας. 
Σύμφωνα με τον Πλούταρχο τολμηρή, αγέρωχη και αρρενωπή και μιλούσε ελεύθερα ακόμη και για τα σπουδαιότερα ζητήματα, «ήρχε δε εις τα του οίκου της απολύτως» και επεξέτεινε την ισχύ της και στα πολιτικά όταν οι άνδρες έλλειπαν στον πόλεμο.
Χαρακτηριστικός είναι ο χρησμός που έδωσε η πυθία στους Αιγιείς η όπου χαρακτηρίζει σαν τα τρία πιο όμορφα πράγματα στον κόσμο τα εξής Στράβων "Οι Ευβοείς": « Ίππον Θεσσαλικήν, Λακεδαιμονίην δε γυναίκα άνδρας θ' οι πίνουσι ύδωρ ιερής Αρεθούσης» τα Θεσσαλικά άλογα, τις Λακεδαιμόνιες γυναίκες και τους άντρες που πίνουν νερό από την ιερή κρήνη της Αρεθούσας.

Ο Αριστοφάνης περιγράφει την ομορφιά και την ρώμη τους στην "Λυσιστράτη" λέγοντας :
«Ω φιλτάτη Λάκαινα χαίρε, οίον το κάλλος, γλυκυτάτη, σου φαίνεται, ως δε ευχροείς, ως σφριγά το σώμα σου καν ταύρον άγχοις» στίχος 78,
που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει:
«χαίρε αξιαγάπητη γλυκύτατη Λάκαινα, που έχεις τέτοια ομορφιά, ώστε με το υπέροχο χρώμα σου και την σφριγηλότητα του σώματός σου ακόμη και ταύρο αγχώνεις».
Ο Αθήναιος λέει ότι: «κατά την Σπάρτην θαυμάζεται μάλλον ο κάλλιστος και γυνή η καλλίστη, καλλίστας γεννώσης της Σπάρτης τας γυναίκας»
στην Σπάρτη μπορούσε κανείς να θαυμάσει τους ομορφότερους άντρες αλλά και τις πιο όμορφες γυναίκες, διότι η Σπάρτη γεννούσε τις ομορφότερες.
Ο δε Όμηρος ονομάζει την Λακεδαίμονα "καλλιγύναικα", διότι εκεί οι γυναίκες είχαν κάλλος και ρώμη.
Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι επιβαλλόταν στις Σπαρτιάτισσες να κυκλοφορούν και γυμνές ανάμεσα στους νέους, ώστε να’ χουν κίνητρα να φροντίζουν το κάλλος του σώματός τους για να μπορούν να φέρνουν στον κόσμο όμορφα και υγιή παιδιά, και σχολιάζει :
«Η δε γύμνωσις των παρθένων ουδέν αισχρόν είχεν, αιδούς μεν παρούσης, ακρασίας δ' απούσης»
Η γύμνωση άλλωστε των παρθένων δεν είχε τίποτε το αισχρό, διότι συνυπήρχε με την ντροπή και έλλειπε κάθε ίχνος απρεπείας. Βίοι Παράλληλοι, Λυκούργος 14

Επιλογές από άρθρο της Σοφίας Παυλάκου
Eπιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσιεύσεων Πλωτίνος
mythagogia.blogspot.gr

4 Νοεμβρίου 2017

Το «Ιερό των Αμυκλών»: Από τα πιο σημαντικά, αινιγματικά και όμορφα μνημεία της Ελλάδας


Θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά, αινιγματικά και όμορφα, λόγω τοποθεσίας, μνημεία της χώρας. Το ιερό των Αμυκλών, περίπου 5 χλμ. νοτιοδυτικά της Σπάρτης, δεσπόζει στον λόφο της Αγίας Κυριακής, κοντά στον ομώνυμο οικισμό, μέσα σε ένα τοπίο που κόβει την ανάσα.
Στα δυτικά ο επιβλητικός όγκος του Ταΰγετου και ολόγυρα η πανοραμική άποψη της πεδιάδας του, προτείνουν με εύγλωττο τρόπο κάποιους από τους λόγους που η τοποθεσία επιλέχθηκε ήδη από την πρωτοελλαδική εποχή (περίπου 2200 π. Χ.) για οικισμό και μετά τον 12ο αι. π. Χ. για την ίδρυση του πιο σημαντικού λακωνικού ιερού της αρχαιότητας. Σημασία που, όπως δείχνουν οι νεότερες έρευνες, διατήρησε και την ύστερη αρχαιότητα.
«Με τα νέα δεδομένα των ερευνών, αποκαλύπτεται ότι τον 4ο αι. μ.Χ. το ιερό όχι μόνο υπήρχε αλλά άκμαζε. Αποκαλύψαμε όλη τη δυτική πλευρά του, που ήταν άγνωστη ως σήμερα, καθώς όλοι θεωρούσαν ότι η πλευρά αυτή ήταν απλώς ένα ανοιχτό πέρασμα προς το ιερό. Εκεί εντοπίστηκε η συνέχεια του περιβόλου και εντός του οικοδομήματα» αναφέρει ο αρχαιολόγος Δρ. Σταύρος Βλίζος, επίκουρος καθηγητής στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και συνυπεύθυνος, μαζί με τον καθηγητή Άγγελο Δεληβορριά, του ερευνητικού προγράμματος Αμυκλών που λαμβάνει χώρα στην περιοχή από το 2005.
Όμως τι είδους οικοδομήματα;
«Οικοδομήματα όπως υπάρχουν σε όλα τα ιερά, κυρίως κατά τη ρωμαϊκή εποχή», απαντά ο καθηγητής, συμπληρώνοντας ότι «όλα αυτά αναδεικνύουν ακόμα περισσότερο τη μνημειακότητα του χώρου κατά τα ρωμαϊκά και υστερορωμαϊκά χρόνια, την οποία επιβεβαιώνουν και οι αρχαίες πηγές. Όπως για παράδειγμα ο Ημέριος, ο οποίος τον 4ο αι. μ.Χ. αναφέρει ότι θέλει να επισκεφτεί τη Σπάρτη, που είχε οικοδομηθεί με λαμπρά κτίρια, και να προσκυνήσει τον θεό στο Αμύκλαιο.
Τα οικοδομήματα αυτά της ύστερης αρχαιότητας, που ανακαλύφθηκαν τη διετία 2015-2016 και βέβαια πατάνε πάνω στην αρχαϊκή εποχή, αποδεικνύουν ότι, ως το τέλος της αρχαιότητας, η ζωή στην περιοχή ήταν σε ακμάζουσα μορφή, κάτι που προϋποθέτει και μια ευημερία γενικότερα της Σπάρτης και της Λακωνίας» τονίζει ο κ. Βλίζος.







Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
arxaia-ellinika.blogspot.gr

23 Οκτωβρίου 2017

Τότε που το Vachos Radio έστηνε πειρατικές βραδιές.....

Η απομαγνητοφωνημένη ραδιοφωνική εκπομπή "Οι Έλληνες στον κόσμο"

https://www.facebook.com/%CE%9F%CE%99-%CE%95%CE%9B%CE%9B%CE%97%CE%9D%CE%95%CE%A3-%CE%A3%CE%A4%CE%9F%CE%9D-%CE%9A%CE%9F%CE%A3%CE%9C%CE%9F-GREEKS-IN-THE-WORLD-GRECI-NEL-MONDO-170402453051144/

Vachos Radio - Εκπομπή : Οι Έλληνες στον κόσμο.
Κυριακή 20/11/11 ώρα : 20:00
Θέμα εκπομπής : Πειρατεία στην Μανη

Πέτρο καλησπέρα, καλησπέρα Μαρία καλησπέρα και στους ακροατές μας.
Απόψε έχουμε την χαρά να σας παρουσιάσουμε έναν αξιόλογο ευαίσθητο και πνευματικό άνθρωπο, μια γλυκύτατη κυρία, την Κατερίνα Καριζώνη*.


Κα Καριζώνη μου επιτρέπεται να σας μιλάω στον Ενικό.
_ ......
Καλησπέρα Κατερίνα, είμαστε πολλοί χαρούμενοι, και περήφανοι στο vachos Radio που είσαι κοντά μας.
_ Καλησπέρα  σας.Χαίρομαι  που βρίσκομαι  μαζί  σας  απόψε  και  κυρίως  χαίρομαι  γιατί  βρίσκομαι  ανάμεσα  σε  μανιάτες.
Λύσε μου μια απορία, διάβασα πώς γεννήθηκες, μεγάλωσες και ζεις Θεσσαλονίκη.
Η Μάνη πώς προέκυψε;
_ Γεννήθηκα  και  ζω στη Θεσσαλονίκη  αλλά  κατάγομαι  απ΄τη μεριά του  πατέρα μου  από  τη  Μάνη  και συγκεκριμένα  από   τη Χαριά  . Νιώθω  όμως   μεγαλύτερη  εγγύτητα  προς   τη Μάνη  απ΄ ό,τι   προς  τη  Θεσσαλονίκη , τόσο  από  την  άποψη  του τaμπεραμέντου  -ίσως  γι΄ αυτό  να  φταίνε   τα  DNA  μου -,  όσο  και   από  τον  θαυμασμό  που  τρέφω  για  το  μεγαλείο   αυτού του  τόπου.
Το δεύτερο αναπόφευκτο ερώτημα είναι τι σε έκανε να ασχοληθείς με την ιστορία της πειρατείας, μοιάζεις ευαίσθητο και ρομαντικό άτομο;
 _ Μα  και  οι  πειρατές  ήταν  ονειροπόλοι  και   παράφοροι . Κυνηγούσαν  την περιπέτεια,  το  ταξίδι ,  την  ελευθερία   και   τελικά   το όνειρο . Βέβαια  αυτό  γινόταν  μέσα  από  βίαιους  τρόπους. Αλλά  και  οι  εποχές  που  έζησαν  και  έδρασαν  ήταν  γεμάτες  βία .
Καίει μέσα σου το κύταρο των Σασαριάνων απ ότι καταλαβαίνω…
_ Καίει  μέσα  μου  το  φως   των  Μανιατών  πειρατών.
Βλέπω ότι γνωρίζεις πολλά για ένα θέμα που λίγοι το γνωρίζουν αληθινά.
Ευκαιρία λοιπόν να μας φωτίσεις με τις γνώσεις σου.
Πρώτα απ όλα θέλω να μας, εξηγήσεις την διαφορά του πειρατή από τον κουρσάρο;
_ Πειρατής  είναι  αυτός  που   κουρσεύει  για  δικό  του   όφελος  .Κουρσάρος  είναι  ο  πειρατής  που  μισθώνεται  από  τις  μεγάλες  δυνάμεις  -συνήθως  σε  καιρό  πολέμου  για να  προκαλεί  δολιοφθορές  στους  εχθρούς  της  μισθώτριας  δύναμης.
Πες μας και για τους «λεβέντες»
_ Ήταν  κάτι  σαν  Ρομπέν  των  θαλασσών. Στην  περίοδο  του  επαναστατικού  αγώνα   του  έθνους  αποτέλεσαν  την  κλεφτουριά  της  θάλασσας. Δηλαδή  πειρατές  που ασκούσαν  αντίσταση  κατά  των  οθωμανών  .Ήταν   αγωνιστές  του  21.
Ξέρω πώς οι Ταινάριοι, είχαν μεγάλη οικειότητα με την θάλασσα.
Στα Αργοναυτικά αναφέρονται δεινοί κωπηλάτες…
Πιστεύεις πώς αυτό είναι η γενεσιουργός αιτία για την πειρατεία στην Μάνη;
_ Και  αυτό  αλλά  και  η  θέση  της  Μάνης  που  προσφέρεται  για  την πειρατεία , τόσο  από  γεωγραφική  άποψη,  όσο   και  εξαιτίας  της  φτωχής  και  άγονης  μανιάτικης  γης . Το  κυριότερο  όμως  είναι  ότι  στα  χρόνια  της  Τουρκοκρατίας  η Μάνη  υπήρξε  ελεύθερη . Αυτό  την  έκανε  πιο ελκυστική  στους  πειρατές  καθώς  τους   παρείχε  ασυλία  και  ελευθερία  κινήσεων.Η  Μάνη  ήταν  τότε   η  ελεύθερη  Ελλάδα .
Θα ήθελες να μας χρωματίσεις ….περίπου χρονικά τις σημαντικότερες εποχές που άνθισε η πειρατεία στην Λακωνική;Η ακμή της πειρατείας τόσο στην Μάνη , όσο και στο Αιγαίο ήταν ο 16ος 17ος και 18ος μέχρι το 1823 που ο Καποδίστριας απαγόρευσε επίσημα την πειρατεία στις ελληνικές θάλασσες .
Ο πλέον γνωστός μου πειρατής είναι ο Λυμπεράκης Γερακάρης….
Αυτός έχει περισσότερο ενδιαφέρον, και για τα αδέλφια μας στην Κορσική και την Σαρδηνία….επειδή από τα λίγα που γνωρίζω είναι ο υπεύθυνος για τα γεγονότα που δημιούργησαν την αιτία του αποικισμού το 1675..
_ Οι  Γερακάρηδες  ήταν  μεγάλοι  πειρατές   με  σημαντικότερο   τον  Λυμπεράκη  Γερακάρη   που  έγινε  πιο  γνωστός  εξαιτίας  της  πολιτικής  του  δράσης .Η   επαμφοτερίζουσα    τακτική  του   να  συμμαχεί  πότε  με  τους  Τούρκους  και  πότε  με  τους  Ενετούς , αλλά  και  η  προσωπική  του  βεντέτα  με  τους  Στεφανόπουλους  προκάλεσαν   μια  απ΄ τις  σοβαρότερες  περιπέτειες των   Μανιατών   του  Οιτύλου  εξαναγκάζοντάς  τους  να μεταναστεύσουν   στην  Κορσική. Τη συνέχεια  την  γνωρίζετε  βέβαια.
Γνωρίζεις φυσικά το όνειρο που έχουμε εδώ στο vachos Radio ….Φιλοδοξούμε να συμβάλλουμε στην επικοινωνία των απανταχού Ελλήνων, με αιχμή του δόρατος την εκπομπή «Οι Έλληνες στον κόσμο»..
Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι γιατί το όνειρο μας φαίνεται ότι παίρνει σάρκα και οστά…
_ Είναι  πολύ  σημαντική  η  προσπάθειάς    και   θα  είμαι  πάντα    στη  διάθεσή  σας  για  οποιαδήποτε  βοήθεια  και  συμπαράσταση .
Να γυρίσουμε όμως στους Πειρατές και την πειρατεία…
Με μαγεύει προσωπικά…ίσως είναι η ανεξαρτησία, η περιπέτεια…ή μπορεί και το κύτταρο μου από την «μανογενια μου» τους Κουρσαριάνους..
Κατερίνα τι σημαίνει η σημαία των πειρατών….
_ Η  σημαία   με  την  νεκροκεφαλή  ήταν  η  σημαία  της  πανούκλας. Την  σήκωναν  στα  πλοία  για  να  αποτρέπουν  τα   άλλα  σκάφη   να  πλησιάσουν  το  δήθεν  «μολυσμένο»  καράβι.  Συνήθως  αυτό   ήταν  παραπλανητικό  απ΄την  μεριά  των  πειρατών   για  να  επιχειρήσουν   στη  συνέχεια   τα  ρεσάλτα .
Στην Μάνη έχουμε και την παγκόσμια πρωτοτυπία να γίνεται πειρατεία, και από την ξηρά….αληθεύει;
_ Σήμα  κατατεθέν   της  Μάνης  ήταν  οι  Κακαβούληδες  , δηλαδή  οι  πειρατές  της  στεριάς. Κούρσευαν  τα διερχόμενα   πλοία  απ΄ τις  ακτές  και  μάλιστα  υπήρχε  κι  ένα  ναυτικό  τραγούδι  που  προειδοποιούσε   όσους   έπλεαν  στα  νερά  της  Μάνης  ως  εξής.
Από τον  Κάβα  Ματαπά
Σαράντα  μίλια  μακριά
Κι  από  τον  Κάβο  Γκρόσσο
Σαράντα  κι  άλλο  τόσο
Κατι έχω ακούσει για μετακινούμενα κοπάδια με φώτα την νύχτα…για πές μας λεπτομέρειες…
 _ Ναι  . Οι  μανιάτες  πειρατές   της  στεριάς  κρεμούσαν  λάμπες  στα  κατσίκια   και  τα  μετακινούσαν  κοντά  στις  ακτογραμμές .  Μ΄αυτό  τον  τρόπο   έδιναν  την  εντύπωση  από μακριά    ότι     κάποιο  λιμάνι  υπήρχε   σ΄ εκείνο  το  σημείο  της  στεριάς    και  τα  πλοία  πλησίαζαν  για  να  ρίξουν  άγκυρα. Κι  έτσι   έπεφταν  πάνω   στα  βράχια .Μετά  βέβαια   τους  περίμεναν  οι  Κακαβούληδες.
Η Μάνη αποτελείται στον κεντρικό κορμό της από πατριές που μάλλον μετριούνται στα δάχτυλα των χεριών…Ποιες οικογένειες έχουν ασχοληθεί με την πειρατεία;
 _ Οι  Γερακάρηδες ,  οι Σασσαριάνοι, οι Ρόζοι, οι Ρίτσοι, οι Καλκανδήδες, ο  Μιχάλης  Μανιάτης , μεγάλος  πειρατής  της  Μάνης, οι  Τρουπάκηδες , ο  Μούρτζινος , ο Κολοκοτρώνης  πατέρας  και  γιος,  οι  Αραπάκηδες, οι  Μαυρομιχαλαίοι  είχαν  πειρατικά  παρακλάδια  , οι  Κουτσουλιέρηδες ακόμα  και  οι  Μπενάκηδες ,  απόγονοι  των  Γερακάρηδων  ήταν  πειρατές  ,  και  φυσικά  όλοι  οι  κάτοικοι της  Μέσα  Μάνης  που  ασκούσαν  πειρατεία  απ΄ τη  στεριά  δηλαδή  οι  Κακαβούληδες.
Να μιλήσουμε και ανοιχτα για την ιστορία….Μαυρομιχαλαίοι, και Γρηγοράκηδες…Λιμένι (Τσιπα) και Σκουτάρι (Παγανέα)…
Το Παγανέα μου φέρνει στον νού την έννοια του Ορμητηρίου…έσύ τι λές;
_ Πιθανόν  από  κει  να  είναι  και  η  λέξη   παγανιά, δηλαδή  ενέδρα ; Δεν  ξέρω  όμως  ακριβώς. Πάντως  στην  αρχαιότητα  στην  περιοχή  έχουμε  τους  Ναυαγιστές  που  ήταν  οι  πρόδρομοι των  Κακαβούληδων.
Μιλάμε για δύο πολύ ισχυρές πατριές  τον 17ο και 18ο αιώνα….κάτι μου λέει πώς τα κυριότερα έσοδά τους ήταν από την «πειρατεία» τι γνώμη έχεις για αυτό; 
_ Από  την  πειρατεία  και  από  την προστασία  στη  θάλασσα. Κι εδώ  πρέπει  να  σας  πω  ότι  στη  Μάνη  γινόταν  η  αγοραπωλησία   των  περίφημων  διαβατηρίων  προστασίας  που  τα  πουλούσαν  οι   Μαλτέζοι   σε  συνεργασία  με  τους  μανιάτες  οπλαρχηγούς  στους  καπετάνιους  των  πλοίων . Τα   διαβατήρια  αυτά  προστάτευαν  τους  κατόχους  τους   απ΄ τις  επιθέσεις  δυτικών  πειρατών  και  κόστιζαν  πενήντα  πιάστρα. ΄Ετσι  διασφάλιζε  κανείς   τότε   την  πλεύση  του  στα  πειρατικά  νερά  του Αιγαίου και  του Ιονίου.
Το θετικό είναι πώς τους θησαυρούς τους τους αφιέρωσαν στην πατρίδα…σε αντίθεση με τους σημερινούς «πειρατές» που κάνουν ακριβώς το αντίθετο.
Κουρσεύουν την πατρίδα και αφιερώνουν τους θησαυρούς στην «τσεπη» τους.
_ Αυτό  είναι  αλήθεια  γιατί  τότε  η  πειρατεία  συνδεόταν  με  τους  εθνικοαπελευθερωτικούς  αγώνες  .Το  1821   όλοι   οι  παράνομοι  πειρατές  του Αιγαίου    μετατράπηκαν  σε  οπλαρχηγούς  της  Επανάστασης  και  δώσαν  τα  χρήματα  και  τις  ζωές  τους  στον αγώνα. Ενώ  τώρα οι σύγχρονοι  πειρατές  όπως  τους  λες  κι  εσύ   ,  κρύβουν  τους  θησαυρούς  τους   σε   καταθέσεις  στην  Ελβετία  και  αφήνουν  φτωχό  και  ανυπεράσπιστο  το  έθνος.
Κατερίνα ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;
_ Να γράψω  κι  άλλα  βιβλία  και  φυσικά  να  εγκατασταθώ  κάποια  στιγμή  στη  Μάνη.
Κατερίνα δεν έχω λόγια να σου εκφράσω την χαρά όλων μας που ήσουν μαζί μας.
Επιθυμία μας είναι να τα ξαναπούμε…
Θέλω να ζητήσω και την αρωγή σου στο όνειρό μας….
θέλω να πιστεύω πώς, από το δικό σου «λημέρι» η πειρατικά «λόζα», θα είσαι αρωγός στην φιλόδοξη προσπάθεια μας.
_ Με  όλη  μου  την  ψυχή .Κι  εγώ  σας  ευχαριστώ  πολύ  για  το  βήμα που  μου  δώσατε  και  την  ευκαιρία  να  μιλήσω  για  τους  προγόνους  μας   τους  πειρατές.
Κατερίνα σου ευχόμαστε ολόψυχα πάντα επιτυχίες…και μην ξεχνάς τους παππούδες μας Λακεδαίμονες…. «Αμες ποτ’ γέσομεθα πολλώ κάρωνες»
Εμείς θα γίνουμε πολύ καλύτεροι ….το οφείλουμε σε αυτούς στην Μάνη και στην Ελλάδα….
Ας σηκώσουμε την πειρατική σημαία στο άλμπουρο της ψυχής μας

*H Κατερίνα Καριζώνη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη.
Σπούδασε οικονομικά. Είναι διδάκτορας των Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ.
Εξέδωσε πολλές ποιητικές ποιητικές συλλογές.
Ασχολήθηκε παράλληλα με την παιδική λογοτεχνία. Επίσης ασχολήθηκε και με την πειρατεία στην Μανη, εκδίδοντας το 2006 το μυθιστόρημα «Μεγάλο Αλγέρι»,και το 2009 το πειρατικό βιβλίο «Ο Μονόφθαλμος» και άλλες πειρατικές ιστορίες, και το μυθιστόρημα Ο χάρτης των ονείρων από τις ίδιες εκδόσεις το 2011.
Συνεργάζεται με διάφορα περιοδικά με κριτικές βιβλίου δοκίμια λογοτεχνικά κείμενα.
Το 2009 πήρε το βραβείο ΑΥΛΑΙΑ για το συνολικό της έργο.