27 Φεβρουαρίου 2017

(Παλιά) Καρυούπολις, Άγιος Γεώργιος

Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, είναι το καθολικό την Παλιακαρυούπολη.
Κτίσθηκε μέσα στον περιβάλλοντα το παλατάκι χώρο, πολύ μεταγενέστερα από αυτό.
Σύμφωνα με την άποψη του καθηγητή Δρανδάκη, κτίσθηκε στις αρχές του 15ου αιώνα και ανήκει στην κατηγορία μονόχωρων ναών με τρούλο, που είναι αρκετά διαδεδομένοι στη Μάνη.
Η ανέγερσή του πρέπει να έγινε την εποχή των Παλαιολόγων, τότε που έχουμε και την πρώτη αναφορά για την επισκοπή Καρυούπολης 1426μ.χ.
Μετά από τις άοκνες ενέργειες του συλλόγου Δροσοπηγιωτών " Η Τσεροβά", η Παλιάκαρυούπολις είναι χαρακτηρισμένος αρχαιολογικός χώρος, και έχει εκπονηθεί μελέτη για την αναπαλαίωση του Αγίου Γεωργίου.










































































































16 Φεβρουαρίου 2017

Δρύοπες, μία πανάρχαια προελληνική φυλή

Οι Δρύοπες ήταν μία πανάρχαια προελληνική φυλή που κατοικούσε στην Aρχαία Ελλάδα.
Αρχικά κατοικούσαν στην περιοχή ανάμεσα στα βουνά Οίτη και Παρνασσός, μία άγονη γη που ήταν γνωστή ως Δρυοπίς.
Πιστευόταν ότι σχετίζονταν με τους Λέλεγες, και είχαν χαρακτηρισθεί ως φυλή ληστών.
Σύμφωνα με την Eλληνική Mυθολογία, οι Δρύοπες εκδιώχθηκαν από τη Δρυοπίδα από τον Ηρακλή και τους Μαλιείς, που κατέλαβαν την οχυρωμένη πόλη τους στον Παρνασσό).
Κατά τον μύθο, στην Τραχινία η Διηάνειρα βοήθησε τον Ηρακλή πολεμώντας στο πλευρό του κατά των Δρυόπων και πληγώθηκε στο στήθος.
Στη συνέχεια οι Δρύοπες εποίκισαν την `Ήπειρο, όπου μία περιοχή επίσης ονομαζόταν Δρυοπίς. Εκδιώχθηκαν όμως και από εκεί, από τους Δωριείς τού Ολύμπου και της `Οσσας.
Τελικά μετανάστευσαν προς τα νότια και εγκαταστάθηκαν στην Εύβοια και τις Κυκλάδες.
Κοντά στο γεωγραφικό κέντρο της νήσου Κύθνου υπήρχε αρχαία πόλη με το όνομα Δρυοπίς (και σήμερα χωριό), ενώ ο Ηρόδοτος απέδιδε το όνομα σε ολόκληρη την Κύθνο, η οποία αργότερα απέκτησε το σημερινό της όνομα από ομώνυμο αρχηγό των Δρυόπων.
Κατά τη μυθολογία και πάλι, όσοι Δρύοπες κατέφυγαν στην Πελοπόννησο προσέπεσαν ως ικέτες στον βασιλιά Ευρυσθέα, ο οποίος ως αντίπαλος του Ηρακλή τούς έδωσε την αργολική πόλη Ασίνη. Οι ίδιοι οι Δρύοπες ίδρυσαν από μόνοι τους και τη Νεμέα.
Ο Παυσανίας στα «Μεσσηνιακά» μάς πληροφορεί ότι αυτή η μετανάστευση έλαβε χώρα κατά την «τρίτη γενεά», όταν βασιλιάς των Δρυόπων ήταν ο Φύλας.
Αντιμετωπίζοντας και εκεί διωγμούς ως σύμμαχοι των Σπαρτιατών, έφυγαν όταν οι Σπαρτιάτες τους επέτρεψαν να εγκατασταθούν σε μία πόλη της Μεσσηνίας την οποία οι Δρύοπες μετονόμασαν επίσης σε «Ασίνη».
Οι ίδιοι οι Δρύοπες θεωρούσαν ότι ο Δρύωψ ήταν ο μυθικός γενάρχης τους και πρώτος τους βασιλιάς στην Οίτη.
Για να τον τιμήσουν, οι Δρύοπες είχαν ιδρύσει ένα ιερό με το άγαλμά του στην Ασίνη της Αργολίδας και κάθε δύο χρόνια τελούσαν προς τιμή του μία μυστικιστική εορτή, ενώ παράλληλα τιμούσαν και τη θυγατέρα του, τη νύμφη Δρυόπη, μία από τις Αμαδρυάδες.
Στους Δρύοπες αποδίδεται η ανέγερση των Δρακόσπιτων, 23 μεγαλιθικών μνημείων που βρίσκονται μόνο στη νοτιοανατολική Εύβοια, το τμήμα δηλαδή του νησιού όπου εγκαταστάθηκαν οι Δρύοπες.
el.wikipedia.org

27 Δεκεμβρίου 2016

Το Θέμα Σικελίας και η Εξαρχία της Ραβένα


Το βυζαντινό κάστρο του Νικήτα ή του Αγίου Νικήτα του 11ου αι. στην Καλαβρία Ν Ιταλία είναι ένα από τα λίγα παραδείγματα της υψηλής Μεσαίωνικής αρχιτεκτονικής των Ελλήνων στην Καλαβρία, καθώς και ένα από τα λίγα καλά διατηρημένα βυζαντινά τείχη στον κόσμο.
Το όνομα προέρχεται από αυτό του Αγίου Νικήτα, ή από τον Νικήτα Ωορύφα Β' αυτός ήταν Βυζαντινός αξιωματούχος (ναύαρχος) ο οποίος έδρασε κατά τα μέσα του 9ου αιώνα.
Συγκρούστηκε επανειλημμένα με αραβικές ναυτικές δυνάμεις.
Χάρη στις επιτυχίες του τιμήθηκε στα χρόνια του αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ΄ με τον τίτλο του Επάρχου Κωνσταντινουπόλεως.
Επί Βασιλείου Α΄ ανήλθε στο αξίωμα του δρουγγαρίου του πλωίμου και ανακηρύχθηκε πατρίκιος. Την περίοδο αυτή του ανατέθηκαν μια σειρά από επιθέσεις εναντίον των θέσεων των Αράβων στη Δύση.
Σε συνεργασία με τον Λουδοβίκο Ε΄ της Γαλλίας ανέλαβε να εκκαθαρίσει την Αδριατική από τη δράση των Αράβων πειρατών και να αποκαταστήσει τη Βυζαντινή παρουσία στην Ιταλία.
Κορυφαία στιγμή στη σταδιοδρομία του ήταν η συντριπτική νίκη του επί των ενωμένων στόλων των εμιράτων της Ταρσού και της Κρήτης, υπό τον εξωμότη Φώτιο .
Το κάστρο είναι ένα από τα λίγα βυζαντινά οχυρωματικά έργα και υποβάλλονται στο έργο της αναστήλωσης και αποκατάστασης.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΣΤΗΝ ΜΕΓ. ΕΛΛΑΔΑ
Το Θέμα Σικελίας ήταν θέμα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας των Ελλήνων το οποίο δημιουργήθηκε μεταξύ του