29 Σεπτεμβρίου 2010

Ταΰγετος...ένα όρος μιά ιστορία

Η έσχατη κατάληξη της μεγάλης Οροσειράς που ξεκινάει απο την Πίνδο και χαράζει την Ελληνική Γη μέχρι το Ακρωτήρι στο Ταίναρο, το Νοτιότερο «μάτι» της στεριανής Ελλάδας στο Πέλαγος. Ένα Βουνό που η ύπαρξή του δεν αποτελεί μονάχα μια απλή Γεωλογική και Γεωγραφική αναφορά και καταγραφή. Ένα Βουνό που η Σημειολογία του σηματοδοτεί «ταξίδια» μακρινά στα βάθη του Ιστορικού Χρόνου, εκεί που η Ιστορική Απόδειξη συναντά την Ομίχλη του Μύθου και της Παράδοσης, εκεί που η Λαογραφία συνευρίσκεται με τη Φιλοσοφία. Ο ΤΑΫΓΕΤΟΣ, εκτός από ένα μαγευτικό Φυσικό τόπο ύψιστης σημασίας για την Οικολογική Ισορροπία της Ελληνικής Φύσης, εκτός από ένα ταξιδιωτικό παράδεισο για όλους εμάς τους τυχερούς του επισκέπτες, αναδεικνύει και εκπέμπει μια σειρά σημαντικών παραμέτρων Μυθολογίας, Ιστορίας, Φιλοσοφίας, Μυστικισμού, Πολιτισμού. Αυτές τις παράμετρες θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε σε τούτη την προσέγγιση, σε ένα ταξίδι πίσω χιλιάδες χρόνια στον Ιστορικό και Μυθικό χρόνο. Αφεθείτε λοιπόν σε τούτη τη μαγευτική αναζήτηση των καλά κρυμμένων παρακαταθηκών του Ιερού τούτου Όρους.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ: Ο Ορεινός όγκος του ΤΑΫΓΕΤΟΥ αποτελεί προέκταση του ορεινού Αρκαδικού όγκου του Μαίναλου, ο οποίος διακλαδώνεται σε δύο ορεινούς όγκους, τον Πάρνωνα στην Ανατολική ακτή της Πελοποννήσου και τον ΤΑΫΓΕΤΟ στο κέντρο. Η ΨΗΛΟΤΕΡΗ του κορυφή νοτιότερα είναι το περίφημο «ΤΑΛΕΤΟΝ» ή Τάλητον γνωστή ως «Προφήτης Ηλίας» με το μεγάλο υψόμετρο των 2.407 μ. Ο Ορεινός όγκος έχει 110 χλμ μήκος και 30 χλμ πλάτος. Δεσπόζει στην Λακεδαίμονα Γη και από τα Πανάρχαια χρόνια εθεωρείτο ΙΕΡΟ ΒΟΥΝΟ. Ιστορικές γεωγραφικές αναφορές του Όρους έχουμε στον ΟΜΗΡΟ στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ ( Ζ 103) ως τόπος ζωής αγρίων θηρίων. Αναφορές υπάρχουν στον ΛΟΥΚΙΑΝΟ (ΙΚΑΡΟΜΕΝ, 19), στον ΣΤΡΑΒΩΝΑ και στον ΠΑΥΣΑΝΙΑ (Γ 20) ο οποίος γράφει : «Άκρα δε του Ταϋγέτου Ταλετόν υπέρ Βρυσέων ανέχει. Ταύτην Ηλίου καλούσιν ιεράν και άλλα τε αυτόθι Ηλίου θύουσι και ίππους. Το δε αυτόν και Πέρας οίδα θύειν νομίζοντας». Τέλος ο ΡΑΓΚΑΒΗΣ αναφέρει πως στην ψηλότερη κορυφή του όρους υπήρχε Ναός του Απόλλωνα. Η κορυφή αυτή με το όνομα Ουραμίδα σημειώστε τη σημασία της για το ΣΧΗΜΑ της και τις ΑΝΑΦΟΡΕΣ που υπάρχουν για την ΠΥΡΑΜΙΔΟΕΙΔΗ μορφή της, είναι ορατή από τη Δυτική Σπάρτη. ΧΛΩΡΙΔΑ: Μέχρι το καταφύγιο στα 1.550 μ. η βλάστηση είναι ΠΥΚΝΗ, με Ορεινά Κωνοφόρα, Μαυρόπευκα, Έλατα και Κέδρους, δίνοντας ένα μαγευτικό χώρο πρασίνου και φυσικής αναπνοής σε ολάκερη την Ελλάδα. Μετά το ύψος αυτό περνάμε σε Υποαλπική ζώνη, με αραίωση των δέντρων, με Νανώδη φυτά και θάμνους, βράχια και πέτρες και σπάνια είδη χλωρίδας.
 ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΑ: Ο ΤΑΫΓΕΤΟΣ ανήκει στη ζώνη των ΤΑΛΕΩΝ ορέων. Πλησιάζει στην Πυραμιδοειδή μορφή, καλύπτεται ολοσχερώς από πέτρες στα μέγιστα υψόμετρα. Παρατηρείται όπως είναι φυσικό μεγάλη διαφορά στην θερμοκρασία μεταξύ ημέρας και νύχτας με αποτέλεσμα το πέρασμα των χιλιετιών να έχει προκαλέσει εξαιρετικά μεγάλες αλλαγές. Η Κορυφή του Βουνού αποτελείται από Πλακώδεις Κρυσταλλικούς ασβεστόλιθους που φτάνουν στο ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ του ΑΗ-ΛΙΑ. Η κανονικότητα των πετρωμάτων και τα σχήματά τους είναι ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΑ ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΑ και ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΑ έτσι που σημειώστε δίνουν την εντύπωση ΌΧΙ του ΦΥΣΙΚΑ «ΤΥΧΑΙΟΥ» αλλά του ΤΕΧΝΙΚΑ «ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΟΥ».
ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΟΝΟΜΑΤΟΣ: Το όνομα «ΤΑΫΓΕΤΟΣ» ανήκει στην ΤΙΤΑΝΙΔΑ «ΤΑΫΓΕΤΗ», μία από τις Επτά ΠΛΕΙΑΔΕΣ, θυγατέρα του ΑΤΛΑΝΤΑ και της Ωκεανίδας Νύμφης ΠΛΗΙΟΝΗΣ (ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ, «ΛΑΚΩΝΙΚΑ», Γ 1-9). Οι ΠΛΕΙΑΔΕΣ, μετά την συμφορά του Πατέρα τους ή το θάνατο των αδελφών τους των ΥΑΔΩΝ, αυτοκτόνησαν και έγιναν ΑΣΤΕΡΙΑ ανήκοντες στον αστερισμό του ΤΑΥΡΟΥ μοιάζοντας με περιστέρια που πετάνε (ΠΕΛΕΙΑΙ). Ο ΟΜΗΡΟΣ τον καλεί «ΤΗΫΓΕΤΟΝ ΠΕΡΙΜΗΚΕΤΟΝ» (ΟΔΥΣΣΕΙΑ Ζ 103-105). Ο ΗΣΥΧΙΟΣ ερμηνεύει τον ΤΑΫΓΕΤΟ ως ΤΑΥΣ, ΜΕΓΑΣ, ΤΑΥΝΑΣ, ΜΕΓΑΛΥΝΑΣ και ΤΑΫΓΕΤΕΣ ΠΥΛΕΣ. Εδώ αυτό το τελευταίο είναι ΣΗΜΕΙΟ ΚΛΕΙΔΙ για την επιλογή των Φιλοσοφικών αντιλήψεων του ΠΥΘΑΓΟΡΑ περί Δαιμονίων Ποιοτήτων. Συνεπώς μια ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΛΗΞΗ της προέλευσης της Ονομασίας καταλήγει στο ΤΑΥ-ΓΕΤΟΣ, με τα συνθετικά του Τιτάνιου και του Μακρύ. Το ΠΡΩΤΟ ΓΡΑΜΜΑ «ΤΑΥ» συμβολίζει ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΑ την ΣΤΑΘΜΕΥΣΗ –ΣΤΑΣΗ του ΦΩΤΟΣ σύμφωνα με τον ΠΛΑΤΩΝΑ («ΚΡΑΤΥΛΟΣ» 427). Συνεχίζοντας τώρα έχουμε την ακόλουθη Θεοκοσμική προσέγγιση: Οι ΠΛΕΙΑΔΕΣ (ΤΑΫΓΕΤΗ) ανήκουν στον ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ του ΤΑΥΡΟΥ. Η ΙΔΙΑ λοιπόν ΡΙΖΑ «ΤΑΥ». Καταληκτικά λοιπόν «Η ΡΟΗ του ΦΩΤΟΣ ΣΤΑΜΑΤΑ στον ΤΑΫΓΕΤΟ». (Θα επανέλθουμε στο θέμα αυτό παρακάτω).
Η «ΠΥΡΑΜΙΔΑ» του ΤΑΫΓΕΤΟΥ: ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ της ΦΥΣΗΣ ή ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ; Τώρα θα πάμε να «ταξιδέψουμε» σε ένα ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΦΥΣΙΚΟ (?) ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ που παρατηρείται στην ψηλότερη κορυφή του ΤΑΫΓΕΤΟΥ, στον σημερινό ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ή το Αρχαίο ΤΑΛΕΤΟΝ. Την μοναδική ΠΥΡΑΜΙΔΑ του ΤΑΫΓΕΤΟΥ… Η Αρχαία Ελληνική Κοσμοθέαση γνωρίζουμε ότι παρείχε εξαιρετικά μεγάλο σεβασμό στον ΘΕΟ ΗΛΙΟ, στην ΓΙΟΡΤΗ του ΦΩΤΟΣ, στο «ΑΕΙΖΩΟΝ ΠΥΡ», που θεωρείται η καρδιά της ύπαρξης. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ συνδέθηκε στην περίπτωση αυτή εξαιρετικά με την Χριστιανική Πίστη με τον ΑΗ-ΛΙΑ, τον Προφήτη Ηλία δηλαδή να αποκτά τα χαρακτηριστικά εκείνα της συνέχισης της Πανάρχαιας τελετής. Κάθε χρόνο λοιπόν, στις 19 Ιούλη, μέρα γιορτής του Προφήτη ΗΛΙΑ, οι απανταχού πιστοί εορτάζουν στις Βουνοκορφές, στα γραφικά Εκκλησάκια του Αη-Λια. Έτσι και στον ΤΑΫΓΕΤΟ 10άδες προσκυνητές παίρνουν κάθε χρόνο το δύσβατο μονοπάτι της ΚΟΡΥΦΗΣ για το Μικρό Εκκλησάκι το Πλινθόκτιστο με τα πέτρινα καθίσματα, τις ανάγλυφες μαρμάρινες πλάκες, τα αυτοσχέδια κηροπήγια αλλά χωρίς οροφή, την οποία αντικαθιστούν μουσαμάς για προφύλαξη από τον οργισμένο αγέρα της Βουνοκορφής. Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ξεκινάει στις 3 τη Νύχτα μέχρι το Ξημέρωμα στις 5, μια ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ στη μαγευτική ΦΥΣΗ με τις τόσες μα τόσες ΙΕΡΕΣ ΡΙΖΕΣ. Αυτό που αποκαλούμε Ιστορική Συνέχεια.
Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ του ΤΙΤΑΝΑ ΗΛΙΟΥ με τον ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ και η ΔΥΝΑΜΗ του ΦΩΤΟΣ. Η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΚΟΡΥΦΗ, στην οποία εικονίζεται άπλετα ο ΓΑΛΑΞΙΑΣ, κάτω στα πόδια σου η Πόλη της ΣΠΑΡΤΗΣ, αντίκρυ σου το ΠΕΛΑΓΟΣ, σχηματίζει μια ΑΚΡΙΒΕΣΤΑΤΗ ΠΥΡΑΜΙΔΑ. Η Ανάβασή της από την Ανατολική πλευρά γίνεται μέσα από ένα ΠΑΝΑΡΧΑΙΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΑΣΒΕΣΤΟΛΙΘΙΚΩΝ ΠΕΤΡΩΜΑΤΩΝ, των οποίων η ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ξαφνιάζει σε βαθμό που να μιλάει κανείς για ΤΕΧΝΗΤΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ. Το μικρό ΟΡΟΠΕΔΙΟ με την Ονομασία «ΠΟΡΤΕΣ» Δίνει απόλυτα την αίσθηση της εισόδου στο ΕΠΙΠΕΔΟ της ΠΥΡΑΜΙΔΑΣ, αποτελεί δε στην ουσία και τη ΒΑΣΗ της ΠΥΡΑΜΙΔΑΣ, η οποία ξεκινάει προς τα Ν.Δ. Υπάρχουν ΟΠΤΙΚΕΣ ΓΩΝΙΕΣ από τις οποίες η κορυφή ΤΑΛΕΤΟΝ-ΑΗ ΛΙΑΣ φαίνεται ως ΤΕΛΕΙΑ ΠΥΡΑΜΙΔΑ, παραπέμποντας στα κλασικά ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΑ ΣΧΗΜΑΤΑ. Πάνω δε στα ΠΡΑΝΗ της ΕΠΙΠΕΔΑ υπάρχουν τεράστιοι βράχοι σε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΚΟΜΒΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ, που κάποιοι υποστηρίζουν ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟΙ.
Η ΦΩΤΟΣΚΙΑΣΗ της «ΠΥΡΑΜΙΔΑΣ»: Περίφημη για τους ερευνητές είναι η ΤΕΛΕΙΑ ΣΚΙΑ της ΠΥΡΑΜΙΔΑΣ, η οποία σχηματίζεται στον αέρα, λίγο ΠΡΙΝ την ΑΝΑΤΟΛΗ του ΗΛΙΟΥ στον ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟ ΚΟΛΠΟ. Στο ΜΟΝΑΔΙΚΟ αυτό ΠΛΑΝΗΤΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ έχουν αποδοθεί ΑΤΕΛΕΙΣ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ περί Διάθλασης του Φωτός, που ακόμα είναι υπό έλεγχο.
 Μετά τη ΔΥΣΗ του ΗΛΙΟΥ, προς την ΠΛΕΥΡΑ της ΣΠΑΡΤΗΣ, το ΚΟΚΚΙΝΩΠΟ ΦΩΣ που σχηματίζεται ως ΤΕΛΕΙΑ ΕΦΑΠΤΟΜΕΝΗ ΕΥΘΕΙΑ ΓΡΑΜΜΗ ΦΩΤΕΙΝΗ επί της ΚΟΡΥΦΗΣ της ΠΥΡΑΜΙΔΑΣ, είναι ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ και παραπέμπει στις ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΙΕΣ που αναφέραμε για την σημασία του γράμματος «ΤΑΥ» (ΣΤΑΣΗ ΦΩΤΟΣ).
ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ-ΒΑΡΑΘΡΟ : Ανεβαίνοντας στην Κορυφή, βρίσκει κανείς ένα ΣΠΗΛΑΙΟ-ΒΑΡΑΘΡΟ, καταγραμμένο από τον ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ, βάθους 8 μέτρων με άνοιγμα 2 μέτρα. Το βάραθρο χάνεται στο βάθος της Γης της ΠΥΡΑΜΙΔΑΣ, λες σαν να υπάρχει εκεί ως «ΕΙΣΟΔΟΣ». Φυσικά η είσοδος κάπου είναι κλεισμένη από πέτρες στα 8 μ. Η ΠΑΛΙΑ ΛΑΪΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ αναφέρει το σημείο ως ΣΗΜΕΙΟ «ΕΙΣΟΔΟΥ» στην ΠΥΡΑΜΙΔΑ.
Η ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ του ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ:  Φυσικά και η ερμηνεία των φαινομένων που περιγράφτηκαν δεν μπορεί να είναι ΑΠΟΛΥΤΗ και ΣΑΦΗΣ. Η Χρονολογική της παραπομπή στο βάθος του ακατάγραπτου χρόνου καθιστά ΑΔΥΝΑΤΗ την ΣΑΦΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ. Εμείς θα προσπαθήσουμε να δούμε τι λένε διάφορες προσεγγίσεις, στις οποίες ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ, να τις δώσουμε ΑΠΟΔΟΧΗ. ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ είναι η ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥΣ, ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ στην κάθε προσέγγιση χωριστά.

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ των ΓΑΙΟΠΥΡΑΜΙΔΩΝ: Η ΓΑΙΟΛΟΓΙΚΗ προσέγγιση μιλάει καθαρά για μια ΣΠΑΝΙΑ περίπτωση του γνωστού φαινομένου των ΓΑΙΟΠΥΡΑΜΙΔΩΝ, δηλαδή των ΦΥΣΙΚΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΜΕΝΩΝ εκείνων ορεινών όγκων που με την ορογέννηση παίρνουν χαρακτηριστικά ΠΥΡΑΜΙΔΑΣ. Φυσικά οι ΓΑΙΟΛΟΓΟΙ αναφέρονται και στην ύπαρξη του ΒΑΡΑΘΡΟΥ «ΕΙΣΟΔΟΥ» στο οποίο αργότερα αναπτύχθηκαν λατρευτικές διαδικασίες, το αποδίδουν δε σε επίσης γαιολογικά χαρακτηριστικά. Οι ΦΥΣΙΚΕΣ ΓΑΙΟΠΥΡΑΜΙΔΕΣ, οι οποίες λειτουργούν στη φύση ως «γεννήτριες ενέργειας φυσικής» κατά το πρότυπό τους δε ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΟΛΕΣ οι ΤΕΧΝΗΤΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ που δημιουργήθηκαν από ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥΣ, με μικρές διαφορές στο τελικό σχήμα, αναγνωρίζοντες όλοι τη ΣΗΜΑΣΙΑ του ΣΧΗΜΑΤΟΣ. Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΤΕΧΝΗΤΗ ΠΥΡΑΜΙΔΑ του ΤΑΫΓΕΤΟΥ Εδώ έχουμε την «διαφορετική» άποψη που μιλάει για ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στο χώρο του ΤΑΫΓΕΤΟΥ. Έχουμε την άποψη πολλών, ότι το ήδη διαμορφωμένο ΦΥΣΙΚΑ τοπίο σε μορφή Πυραμίδας, ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΗΚΕ με ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ για να λειτουργήσει τελετουργικά και λατρευτικά όπως θα δούμε παρακάτω. Το ΒΑΡΑΘΡΟ-ΣΠΗΛΑΙΟ αναφέρεται ως μια των ΠΥΛΩΝ ΕΙΣΟΔΟΥ στην ΠΥΡΑΜΙΔΑ εντός της οποίας λειτουργούσε ως ΣΥΡΑΓΓΑ περαιτέρω εισόδου στον ΕΝΔΟΧΩΡΟ της.
Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ του ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ: Εδώ εμπλέκεται η ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ με την ΠΛΑΤΩΝΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ που ακουμπούν σε καθαρά ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΕΣ θεωρήσεις του Κόσμου μας. Μιλάνε για την «ΠΥΛΗ» του ΤΑΫΓΕΤΟΥ λοιπόν, ένα σημείο που η ΦΥΣΗ «ΕΠΕΛΕΞΕ» να «ΕΜΒΟΛΙΑΣΕΙ» τον Κόσμο και τον Ελληνικό χώρο με το ΠΝΕΥΜΑ του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, με το ΦΩΣ του ΕΞΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ και του ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, μιας και σύμφωνα με τις προσεγγίσεις αυτές, Προορισμός του ΕΛΛΗΝΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥ είναι η ΜΕΤΑΛΑΜΠΑΔΕΥΣΗ του ΦΩΤΟΣ στην ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ. Οι απόψεις αυτές, όσο ΑΠΟΚΟΣΜΕΣ και αν ακούγονται σε εμάς σήμερα, ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ με την ΟΝΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ του ΤΑΫΓΕΤΟΥ, με την προέλευση του Ονόματός του και το τι Κρύβει κάθε ακριβές συνθετικό του. Είναι επίσης γνωστόν ότι στην Αρχαιότητα την ώριμη, ο ΤΑΫΓΕΤΟΣ θεωρήθηκε ΙΔΑΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΑΣΤΡΩΝ και ο ΚΙΚΕΡΩΝ με τον ΔΙΟΓΕΝΗ τον ΛΑΕΡΤΙΟ γράφουν ότι ο ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ είχε στήσει το δικό του ΑΣΤΕΡΟΣΚΟΠΕΙΟ στην Κορυφή. Η ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ για την ΠΥΛΗ του ΤΑΫΓΕΤΟΥ… Οι ΟΡΦΙΚΟΙ και ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΙ κύκλοι της Ελληνικής Αρχέγονης Φιλοσοφικής Μυστικιστικής Κοσμοθέασης, δίνουν στο Ιερό Όρος μια εξαιρετικά μεγάλη «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» και σημασία. Η ΓΑΙΟΠΥΡΑΜΙΔΑ του Ταύγετου, «ΔΟΥΛΕΜΕΝΗ» στην Εξέλιξή της, από ανθρώπινο χέρι, αποτελεί μια από τις «ΠΥΛΕΣ», όπου η «δύναμη» της ΘΕΪΚΗΣ ΑΡΜΟΝΙΑΣ, προσφέρει το «αείζωον ΦΩΣ» της στην ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ μέσα από εκείνους τους «ανθρώπους» που είναι «διαταγμένοι» να μεταλαμπαδεύσουν το «ΦΩΣ» της Δημιουργίας και του Πνεύματος σε ολάκερο τον Κόσμο. Και αυτοί είναι οι ΕΛΛΗΝΕΣ. Αφού βέβαια «δοκιμαστούν» και «υψωθούν» στην Μέγιστη Τιμή, Συνείδηση, Πνευματικό επίπεδο που να μπορέσουν να γίνουν «Κοινωνοί» της αποστολής αυτής. Εδώ θα «συναντήσουμε» και την αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του Καθηγητή Στοχαστή ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΑΝΤΙΝΗ, ο οποίος διάλεξε ένα πολύ συγκεκριμένο μέρος του ΤΑΫΓΕΤΟΥ για την ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ «ΕΞΟΔΟ» από τη Ζωή. Εμφανώς ο ίδιος επηρεασμένος από τις Θεωρίες αυτές ή «μυημένος» σε αυτές ή προσπαθώντας να «επαληθεύσει» αυτές. ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΡΟΘΕΣΗ να σκορπίσω στο Νου και τη Σκέψη των αναγνωστών ΑΣΑΦΕΙΑ, ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ και ΑΕΡΟΛΟΓΙΕΣ. Άλλωστε όλοι γνωρίζουμε ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΑΛΑ ότι το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΡΧΑΪΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΟΥΔΕΠΟΤΕ υπήρξε ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ όπως ο ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ή άλλοι Ανατολίτικοι Λαοί. Το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ «Νυν και αεί» είναι ΚΡΙΤΙΚΟ, ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΟ, ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ, ΕΜΠΕΙΡΙΚΟ, ΑΝΗΣΥΧΟ και ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ.
 Για αυτό άλλωστε δέχτηκε τόση ΛΥΣΣΑΛΕΑ ΕΠΙΘΕΣΗ από την κάθε λογής «ΘΕΟΚΡΑΤΙΑ» και Δογματισμό. Ο ΤΑΫΓΕΤΟΣ είναι και θα είναι ΕΚΕΙ, στη μοναδική θέση που η ΦΥΣΙΚΗ και ΚΟΣΜΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ του επιφύλαξε. Με την ΙΣΤΟΡΙΑ του, τις ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΕΣ του ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ, τους ΜΥΘΟΥΣ του, τα ΑΠΟΚΡΥΦΑ του, τις ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ που τον συνοδεύουν, τις ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ που τον τυλίγουν από την ετυμολογική στιγμή της Μυθικής και Ιστορικής Αναφοράς του. ΑΣ ΤΟΝ ΧΑΡΟΥΜΕ λοιπόν !!! με όλες μας τις Αισθήσεις, την ένταση του Νου, τον αναλογισμό της Σκέψης, τα «ταξίδια» του ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΥ ΜΑΣ… ΒΟΗΘΑΕΙ στην ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗ των ΟΝΕΙΡΩΝ, στο φτιάξιμο ΑΡΧΩΝ και ΙΔΑΝΙΚΩΝ, στην ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΚΩΔΙΚΩΝ ΤΙΜΗΣ και ΣΕΒΑΣΜΟΥ για τον Ιδανικό ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ και την ΦΥΣΙΚΗ ΑΡΜΟΝΙΑ…
ΠΗΓΕΣ-ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ (ΟΜΗΡΟΣ, ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ, ΣΤΡΑΒΩΝ, ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ, ΠΛΑΤΩΝ, ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ). -ΧΑΡΙΤΩΝ ΤΟΜΠΟΥΛΙΔΗΣ «ΙΣΤΟΡΙΑ των ΑΣΤΕΡΙΣΜΩΝ» -Ι. ΡΑΓΚΑΒΗΣ «ΛΕΞΙΚΟ της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ» -R. GRAVES «ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ». -ΝΙΚΟΥ ΚΟΥΛΟΥΜΠΗ «ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ και ΘΕΟΛΟΓΙΑ του ΤΑΫΓΕΤΟΥ» -ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΑΤΖΑ «Η ΠΥΡΑΜΙΔΑ στον ΤΑΫΓΕΤΟ», ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ», Τεύχος 144/2006
ΣΗΜΕΙΩΣΗ : ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ, ΟΝΤΑΣ ΜΕΓΑΛΟ ΣΕ ΕΚΤΑΣΗ (ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ), ΠΡΟΪΟΝ ΔΟΥΛΕΙΑΣ, ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ και ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ, ΤΟ ΔΙΝΩ, ΜΕ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ και ΜΕΡΑΚΙ, ΣΕ ΟΛΕΣ και ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ στην ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ. ΜΠΟΡΟΥΝ δε ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΨΟΥΝ και να το ΜΕΛΕΤΗΣΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΑ ΧΡΟΝΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ. Με όλη μου την Αγάπη. ΤΑΫΓΕΤΟΣ…
Πηγή



Διαβάστε ακόμη περι τριγωνισμού σε αρχαίες πόλεις τις Λακωνίας

24 Σεπτεμβρίου 2010

Στην Πελλάνα η Λελεγία και η αρχαία Λακεδαίμων;

Γράφει ο Δημήτριος Ιωάννου

ΓΙΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΑΝΑΚΤΟΡΟΥ ΤΟΥ ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΚΑΙ ΩΡΑΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ, ΜΙΛΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΙ.
Tίθεται το ερώτημα, ανατρέπεται η μέχρι τώρα γνωστή Ιστορία;
Εμείς λέμε ίσως ναι, διότι το ενδιαφέρον ενός απόδημου Έλληνα για να παρουσιάσει σε όλο τον κόσμο το γεγονός, η προσφορά ενός Πολιτιστικού Συλλόγου Γυναικών και οι περιγραφές αρχαιολόγου καθηγητή Θεόδωρου Σπυρόπουλου, αποδεικνύουν ότι ανακαλύφθηκε το Ανάκτορο του Μενέλαου και της Ελένης το οποίο βρίσκεται την αρχαία Λακεδαίμονα. Και όλα αυτά παρουσιάζονται μέσα από μια ενέργεια προώθησης των πιο πάνω του απόδημου Έλληνα από την Κολωνία κ. Κωνσταντίνου Σ. Ναλμπάντη.
Είχα διαβάσει τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις στον...αθηναϊκό Τύπο για την ανακάλυψη του Ανακτόρου του Μενέλαου και της Ελένης καθώς επίσης και την ανακάλυψη της χαμένης Μητρόπολης των Μινυών, την αρχαία Λακεδαίμονα και η οποία υπήρξε το λίκνο του πρώτου μεγάλου πολιτισμού των Ελλήνων.
Τώρα που ήρθε σε φως, η Λακεδαίμων η Ιερή πόλη της λίμνης καθώς επίσης το ανάκτορο της Ελένης και του Μενελάου, αλλά και την τεράστια πυραμίδα-πρωτεύουσα της αρχαιότατης αυτοκρατορίας των Μινύων, από την οποίαν ξεκίνησαν τα γράμματα και οι τέχνες την Τρίτη π. Χ. χιλιετία, θα γίνει άραγε και πότε προσπάθεια να ξαναγραφεί η παγκόσμια ιστορία; Αφού τώρα πλέον έχει φανεί η μεγάλη ανακάλυψη που αποδεικνύει, ότι οι Έλληνες είναι αυτόχθων φύλο και κατέχουν από την αρχαιότητα το ελληνικό αλφάβητο.
Στο Δήμο Πελλάνας, σε άγνωστη για τους περισσότερους περιοχή του Ταϋγέτου, η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στην επιφάνεια τα σπουδαιότερα ευρήματα του 21ου αιώνα και της νέας χιλιετίας και, ίσως τα πιο σημαντικά ευρήματα σε παγκόσμιο και διαχρονικό επίπεδο(εδώ να τονίσουμε την δικαιολογημένη επιμονή του δραστήριου Δημάρχου Πελλάνας Δημητρίου Ηλία Γομάτου,που διεκδικεί πιστώσεις από το Υπουργείο Πολιτισμού,για την συνέχιση των ανασκαφών και την ανάδειξη των σημαντικών ευρημάτων--ο κύριος Σαμαράς ως υπουργός πολιτισμού δεν είχε επιδείξει ενδιαφέρον).
Στην Πελλάνα λοιπόν ανακαλύφτηκαν το ανάκτορο και οι τάφοι του Μενελάου και της Πανέμορφης Ελένης. Εκεί ήρθε στο φως μία πολιτεία πολύ αρχαιότερη των Μυκηνών, η ανάδυση της οποίας αποδεικνύει τα όσα διδάσκονται για Ινδοευρωπαίους και την Κάθοδο των Δωριέων είναι όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, μυθεύματα και επινοήσεις, και τα περί υιοθέτησης του φοινικικού αλφαβήτου μέχρι από τους Έλληνες.
Ο Νίκος Κυτόπουλος ( Γ. Πολύμερου) αναφέρει, ότι οι τρεις ανακαλύψεις που έγιναν στη χώρα μας κατά τη δεύτερη πεντηκονταετία του 20ου αιώνα,διαλύουν αυτόματα τον Ινδοευρωπαϊκό μύθο ότι οι Έλληνες δεν είναι αυτόχθονες αλλά ετερόχθονες.. Έτσι, πέρασαν πολλά χρόνια άκαρπα με την αποκρυπτογράφηση, αλλά πείστηκαν και οι Ινδοευρωπαϊστές ότι οι άνθρωποι της εποχής του 1500 π.Χ. οπότε εμφανίστηκε η γραμμική Β΄ έγραφαν και μιλούσαν ελληνικά. Και εκεί που διερωτούνται πολλοί σήμερα είναι ότι ενώ διαπιστώθηκε ότι ο όρος αυτός εκπληρώθηκε και μετά την αποκρυπτογράφηση του Δίσκου της Φαιστού μια τέτοια είδηση κυκλοφορεί επί έξι χρόνια και κανένας τύπος, κανένας τηλεπομπός, κανένας κήρυκας δεν το διάδωσε και καμιά χαρμόσυνη καμπάνα δε το εξάγγειλε; Αν βεβαιωθεί οριστικά ύπαρξη ελληνικής γραφής ότι στο χώρο του Αιγαίου οι άνθρωποι μιλούσαν, το 2700 π.Χ. ελληνικά, τότε πρέπει ν΄ αλλάξει η Ιστορία της γραφής, όσο και της Ελλάδας.
Είχα επίσης διαβάσει στον ελληνικό τύπο τις περιγραφές του καθηγητή Θεόδωρου Σπυρόπουλου. Τελευταία ήρθε από την Αθήνα ένας καλός, παλιός μου φίλος από τα πανεπιστημιακά μας χρόνια στη Γερμανία ο Κυριάκος Τσενίδης και μου έφερε ένα πολιτιστικό φυλλάδιο για την Πελλάνα από τον Πολιτιστικό Σύλλογο γυναικών, που περιείχε νέα της Πελλάνας και μία σύντομη περιγραφή από τον Θ. Σπυρόπουλου με την επιθυμία και παράκληση του φίλου μου και για χάρη του να τα παρουσιάσω στα ελληνόφωνα ΜΜΕ του εξωτερικού και σε ελληνόγλωσσες ιστοσελίδες, όπου πράγματι και ευχαρίστως πραγματοποιώ την επιθυμία του..
Η ωραία Ελένη της Σπάρτης έγινε αφορμή ενός αιματηρού και πολύχρονου πολέμου. Σήμερα γίνεται η αιτία για να βρούμε τις χαμένες μας ρίζες. Αυτό που πολλοί διαισθάνονταν και υποστήριζαν εδώ και χρόνια, ότι δηλαδή οι Έλληνες ήταν ο λαός εκείνος ο οποίος έδωσε τα φώτα του πολιτισμού σε Δύση αλλά και Ανατολή, μπορεί πια να αποδειχθεί με επιστημονικά στοιχεία, πέρα από κάθε αμφισβήτηση !
Η αγγλική αρχαιολογική υπηρεσία που ερευνούσε το χώρο για 150 χρόνια είχε εντοπίσει ένα μέρος που λέγεται Μενελάιο, στο οποίο δεν είχε βρεθεί κάτι αξιόλογο που να μπορεί να κάνει γενικώς παραδεκτό το ότι η Σπάρτη αποτελούσε ένα μυκηναϊκό αυτοκρατορικό κέντρο, άρα λοιπόν δεν υπήρξε στη Σπάρτη.
Στην πραγματικότητα, όμως η Σπάρτη, ύφανε το παρελθόν της πάνω στο τιμόνι μιας άλλης πόλης, της Λακεδαίμονος! Η Σπάρτη αργότερα ένωσε ετερόκλητα φυλετικά στοιχεία υπό ένα σιδηρούν πολίτευμα, που είχε ανάγκη να παρουσιαστεί ενοποιητικά μπροστά σε αυτούς τους πληθυσμούς και ταυτόχρονα η ίδια ως μία πόλη απολύτως αυτάρκης. Έτσι, το πρόβλημα της τοποθεσίας του μυκηναϊκού ανακτόρου παρέμεινε άλυτο ως το τέλος του 20ου αιώνα.
Ο λακωνικός πληθυσμός, στη Σπάρτη και ευρύτερα στη Λακωνία, αποτελείται από δύο φύλα: τους Αχαιούς, με επίκεντρο το μυκηναϊκό ανάκτορο, και τους Δωριείς....
Το πρώτο έυρημα βρέθηκε το 1980. η κοινότητα της Πελλάνας είχε μια μικρή πίστωση στη διάθεσή της από το υπουργείο Πολιτισμού. Εκεί μετέβη ο αρχαιολόγος Θεόδωρος Σπυρόπουλος, αν και πριν από αυτόν η περιοχή είχε γίνει αντικείμενο επανειλημμένων επισκέψεων από την αγγλική αρχαιολογική σχολή.
Κοντά στην Πελλάνα υπήρχε μια εκπληκτική πηγή , η οποία σκεπάστηκε με τσιμέντο, όπου οι κάτοικοι είχαν βρει πολλά αρχεία ειδώλια, μικρά αγγεία και άλλα αντικείμενα των οποίων η τύχη αγνοείται...
Ο Σπυρόπουλος αρχικά έκανε μια μικρή τομή κοντά σε αυτόν τον τάφο και έπεσε πάνω σε έναν άλλο εκπληκτικό τάφο, το μεγαλύτερο και καλύτερα λαξεμένο θολωτό όλης της μυκηναϊκής Ελλάδας: Στους τοίχους του έφερε κάποια ιχνογραφήματα, ένα λιοντάρι και ένα γρύπα, σαφή εμβλήματα βασιλικής δυναστείας. Τα ίδια εμβλήματα πιθανότατα βρίσκονταν πάνω από την πύλη του τείχους. Ο τάφος ήταν συλημένος ήδη από αρχαιοτάτων χρόνων, δηλαδή στο 1200 π.Χ., με την καταστροφή του ανακτόρου.... Μετά την ανακάλυψη του μεγαλειώδους θολωτού τάφου, είχε πειστεί ο αρχαιολόγος ότι η τωρινή Πελλάνα έπρεπε να ήταν μία από τις πόλεις του Μενελάου.
ΜΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΗΣ ΠΕΛΛΑΝΑΣ:
Για την προστασία και ανάδειξη των αρχαιοτήτων της Λακεδαίμονος και για την πολιτιστική αναβάθμιση αγωνίζεται ο Πολιτιστικός Σύλλογος Γυναικών Πελλάνας. Αλήθεια, είναι μία αξιόλογη, αξιέπαινη, αξιοπρόσεχτη και αξιοθαύμαστη εθελοντική δραστηριότητα των γυναικών της Πελλάνας και άξια συγχαρητηρίων.
Χρειαζόμαστε εθελοντικές πρωτοβουλίες για κινητοποίηση των Πελοποννήσιων απανταχού της γης, αλλά κυρίως των τοπικών κοινωνιών, επαγγελματικών, πολιτιστικών φορέων, της τοπικής Αυτοδιοίκησης και δραστήριων και ανήσυχων ανθρώπων, ομάδων πρωτοβουλίας, όπως αυτού του αξιόλογου Πολιτιστικού Συλλόγου γυναικών, για την προώθηση και ανύψωση του πολιτιστικού επιπέδου των περιφερειών μας, ώστε να μπορέσει να αναληφθεί αλληλέγγυα συμμετοχή για την ενημέρωση του λαού για την ωφελιμότητα των τοπικών κοινωνιών από την κοινή δράση και κοινή αλληλεπίδραση για την προώθηση πολιτιστικών δραστηριοτήτων και την προστασία και ανάδειξη των αρχαιοτήτων και των τοπικών αξιών. Η χώρα μας χρειάζεται οπωσδήποτε τον εθελοντισμό, που σημαίνει υποχρέωση απέναντι στην κοινωνία, αλλά μαζί και με την προώθηση του εσωτερικού και εξωτερικού τουρισμού και η Πελλάνα με τις ομορφιές της αξίζει μαζί με τη γύρω περιοχή ιδιαίτερα.
Ασφαλώς με ετούτη την εθελοντική δραστηριοποίηση των Γυναικών για την προστασία και ανάδειξη των αρχαιοτήτων της Πελλάνας θα μπορούσαμε να την συνδυάσουμε μαζί με την προώθηση του οικολογικού, του βουνίσιου και γεωργικού Αγροτουρισμού, διότι όλα τα προγράμματα προώθησης, επιχορήγησης, επένδυσης, υποστηρίζονται από την Ελληνική Νομοθεσία και τα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, (Βασικός κανονισμός: 2052/88 ΕΟΚ και κανόνες εφαρμογής: 4253-4256, βλ. κανονισμό 797/85 ΕΟΚ και Υπουργείου Γεωργίας, π. χ. άρθρο 44 του Ν. 1416/84, περαιτέρω ανάγκη προώθησης του ήπιου τουρισμού, του χειμερινού τουρισμού και του τουρισμού που δεν βιάζει τη φύση.)
Είθε αυτή η αξιόλογη προσπάθεια των γυναικών της Πελλάνας για την ανύψωση του πολιτιστικού επιπέδου της ιδιαίτερης Πατρίδας τους να στεφθεί με επιτυχία και με αισιόδοξες προοπτικές και να αποβεί ως κατευθυντήρια δύναμη για παρόμοιες εθελοντικές πρωτοβουλίες απανταχού της Πατρίδας μας, που τόσο έχουμε ανάγκη.
Η Λακεδαίμων στη Λακωνία – Το ανάκτορο του Μενελάου και της Ωραίας Ελένης
Η ανακάλυψη του Ανάκτορου του Μενελάου και της Ωραίας Ελένης υπήρξε όραμα και επιδίωξη όλων των αρχαιολόγων. Η έρευνα όμως είχε πάρει λανθασμένο δρόμο, αναζητώντας το Ανάκτορό τους στη Σπάρτη και όχι στην πραγματική κοιτίδα του, που σύμφωνα με τον Όμηρο υπήρξε η Λακεδαίμων.
Τα μνημεία της εποχής αυτής έχουν αποκαλυφτεί σε μεγαλύτερη έκταση από τις ανασκαφές του καθηγητού Θ. Σπυρόπουλου. Τα μυκηναϊκά Ανάκτορα κτίστηκαν ακριβώς πάνω από τα Ανάκτορα των Μινυών στο μεσαίο άνδηρο και στη νότια πλαγιά της Ακρόπολης. Το τελευταίο από τα Ανάκτορα αυτά είναι το Ανάκτορο του Μενελάου και της Ωραίας Ελένης, που περιγράφει με λεπτομέρειες η Οδύσσεια, με αφορμή την επίσκεψη του Τηλεμάχου και του Πεισίστρατου στην Λακεδαίμονα λίγο πριν από το τέλος του Μυκηναϊκού κράτους.
* 1. Θολωτός τάφος 2.500 π.Χ.
* 2. Κυκλώπειο τείχος
* 3. Η Κεντρική πύλη
Έχει όμως σωζόμενα θεμέλιά του την τυπική κυκλώπεια δόμηση και τους ορθογώνιους πύργους, στους οποίους προφανώς αναφέρεται ο Λάκων ποιητής Αλκμάν ( 7ος αιώνας π.Χ.) όταν χαρακτηρίζει τη Λακεδαίμονα-Θεράπνη καλλίπυργοι (απόστ. 14 β , (διότι η Λακεδαίμων όταν έπαυσε να είναι διοικητική πρωτεύουσα στα μέσα του 11ου αιώνα π.Χ. μετετράπη σε ιερό χώρο των Λακεδαιμονίων και ονομάστηκε Θεράπνη. Τότε χτίστηκε στο μέσο του Μεγάρου ο αρχαιότερος ελληνικός Ναός προς τιμήν της Ελένης και των Διοσκούρων, στη λατρεία των οποίων οι Λεκεδαιμόνιοι είχαν αναθέσει μεταξύ άλλων και πήλινους δίσκους ενεπίγραφους με τα αρχικά των ονομάτων τους (Ε.Δ). Τότε εξάλλου ιδρύεται και η νέα Δωρική πρωτεύουσα η Σπάρτη που συνέχισε την ιστορία και τον πολιτισμό της Λακεδαίμονος.
* 4. Ο βασιλικός τάφος
Συγκεκριμένα έχουν έλθει στο φως ο πρώτος Βασιλικός Τάφος των Μυκηναίων στη κορυφή της Ακρόπολης και οι τάφοι των ακολούθων των Βασιλέων, που έγιναν πάνω από τα ιερά των Μινυών στην ίδια θέση ( 1600-1500 π.Χ.) Ο μεγάλος τάφος είναι λακκοειδής, όπως εκείνοι των Μυκηνών σκαμμένος στο βράχο και έχει διαστάσεις 3χ4χ5 μέτρα περίπου.
* 5. Ο «Τάφος της Ελένης»
* 6. Από την ανασκαφή του Μινυακού Ανακτόρου
Το ανάκτορο του Μενελάου στη Ν. πλαγιά του λόφου Παλαιόκαστρο αποτελείται από το μεγάλο Μέγαρο διαστάσεων 13,80χ37 μέτρα και ένα τεράστιο συγκρότημα ιερών, αποθηκών, εργαστηρίων και άλλων λειτουργικών χώρων πίσω από το Μέγαρο προς Β που κάλυπτε έκταση 6.000 τ.μ. περίπου.
Οι χώροι αυτοί δεν έχουν ακόμα ανασκαφή στο σύνολό τους. Το επιβλητικό αυτό ανακτορικό συγκρότημα ολοκληρώθηκε στις αρχές του 13ου αιώνα π.Χ. και λίγο μετά περιβλήθηκε με τεράστιο κυκλώπειο τείχος, το οποίο περιέκλειε και το Ανάκτορο και την πόλη και την πηγή ΠΕΛΛΑΝΙΔΑ, σύμφωνα με γνωστή Μυκηναϊκή αμυντική πρακτική, που εξασφάλιζε επάρκεια νερού σε περίπτωση πολιορκίας. Η κύρια Πύλη του τείχους βρισκόταν στη Ν πλευρά και οδηγούσε προς το Μέγαρο, όπως ακριβώς περιγράφεται στην Οδύσσεια. Το τείχος κατεδαφίστηκε στην ιστορική αρχαιότητα ( 4ος αιώνας π.Χ.) και είχε δεχθεί διάφορες επισκευές και αλλαγή χρήσεως (ένα τμήμα του είχε χρησιμοποιηθεί σαν δρόμος).

Αρχαιολογικά ευρήματα
* Σαλτσίερα – Κύκνος των ΠΕ II χρόνων
* Κάνθαρος του 1.700 π.Χ
* Αλάβαστρο του 1.400 π.Χ .
* Ψευδόστομος Αμφορίσκος του 1.250 π.Χ
* Πρωτογεωμετρικός Κρατήρας του 1.050 π.Χ.
* Γεωμετρική Λήκυθος του 950 π.Χ.

Το Μυκηναϊκό κράτος
Τη σπουδαιότητα του Μυκηναϊκού κράτους της Λακεδαίμονος υπογραμμίζουν οι βασιλικοί τάφοι της Πελεκητής, οι μεγαλύτεροι θολωτοί λαξευτοί τάφοι όλης της Μυκηναϊκής Ελλάδος. Σε αυτούς ασφαλώς ετάφησαν και ο Μενέλαος και η Ελένη, δηλαδή στην πραγματική Θεράπνη και όχι στην πολύ μεταγενέστερη Θεράπνη της Σπάρτης, όπου ματαίως επί εκατόν πενήντα (150) χρόνια αναζητούσαν το Ανάκτορό τους και τους τάφους τους οι αρχαιολόγοι !
Στα ιστορικά χρόνια η Λακεδαίμων μετονομάζεται σε Πελλάνα και μεταφέρεται αρχικά στο λόφο Τρυπόρραχη, όπου αποκαλύφτηκαν νεκροταφεία των γεωμετρικών χρόνων και αργότερα στην πεδιάδα νότια από τη σημερινή κωμόπολη.
Τον 2ο αιώνα μ.Χ. την επισκέφτηκε σε ένα από τα πολλά ταξίδια του ο περιηγητής Παυσανίας, ο οποίος ανέφερε δύο μνημεία της, το Ιερό του Ασκληπιού και την Πελλανίδα πηγή, απέφυγε όμως να αναφερθεί στην εντατική λατρεία που ασκούσαν οι κάτοικοι της Πελλάνας και στο Μυκηναϊκό Ανάκτορο και στους Βασιλικούς Τάφους προς τιμήν των Ηρακλειδών, των Διοσκούρων και της Ελένης.

Τι έφεραν σε φως οι πρόσφατες ανακαλύψεις;
Ανακαλύπτοντας όμως το Ανάκτορο του Μενελάου και της Ελένης, ανακάλυψαν οι αρχαιολόγοι και την χαμένη Μητρόπολη των Μινυών, την αρχαία Λακεδαίμονα, η οποία υπήρξε το λίκνο του πρώτου μεγάλου πολιτισμού των Ελλήνων. Μητρόπολη κτισμένη στο μέσον μιας τεράστιας λίμνης που της έδωσε τα επίθετα κοίλη κητώεσσα, κοιτίδα των Αργοναυτών και των τεχνοκρατών του Αρχαίου Κόσμου. Η Μινυακή Λακεδαίμων υπήρξε πρωτεύουσα της Χρυσής Χιλιετίας του Δωρικού Ελληνικού Πολιτισμού ( 2700 – 1700 π.Χ.). Αυτό μαρτυρούν τα μνημεία που ήλθαν μέχρι τώρα στο φως, τα Ανάκτορό της, οι θολωτοί κτιστοί τάφοι των Ηγεμόνων της και τα κυκλικά-θολωτά Ιερά της στην κορυφή της Ακρόπολης, η οποία με τεράστιες επεμβάσεις πήρε το σχήμα μια τρίβαθμης πυραμίδας.
Τα μνημεία της Μινυακής Λακεδαίμονος έχουν κοσμικό-γεωμετρικό προσδιορισμό και ο πολιτισμός της μεταλαμπαδεύτηκε από τους Αργοναύτες στα πέρατα του Αρχαίου Κόσμου.
Στην κατεστραμμένη από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνος (περί 1700 π.Χ.) Μινυακή Λακεδαίμονα, εγκαταστάθηκαν οι ΑΧΑΙΟΙ και συνέχισαν τον ιστορικό και πολιτιστικό της κύκλο για πεντακόσια ακόμη χρόνια (1700 & 1200 π.Χ.)
Μετά από αυτές τις ανακαλύψεις πρέπει να σπάσουμε τη σιωπή και η ελληνική Πολιτεία έχει την υποχρέωση να εξετάσει περαιτέρω μία τόσο σημαντική πτυχή της ελληνικής ιστορίας. Η πολιτική και ιστορική προπαγάνδα είχαν αποκρύψει την Λακεδαίμονα και τον έξοχο πολιτισμό της που ήλθε πρόσφατα στο φως με τις ανασκαφές των αρχαιολόγων και ευελπιστούμε να γνωστοποιηθεί στο μέλλον, και ότι θα παρακολουθούμε τις εξελίξεις και θα σας ενημερώνουμε για κάθε νεότερη αποκάλυψη από τις περαιτέρω έρευνες και ανασκαφές αλλά και τις δραστήριες επεξηγήσεις των υπευθύνων και εποικοδομητικές προοπτικές όλων των πολιτιστικών δραστηριοτήτων.
Πηγή Press-gr

Πολλά περισσότερα θα αποκαλυφθούν όταν η Αρχαιολογική υπηρεσία αποφασίσει να ερευνήσει και να ανασκάψει και άλλους οικισμούς πιθανόν και προκατακλυσμιαίους όπως η Λάας.

Περισσότερα για την Γενεαλογία των Λακεδαιμονίων

19 Σεπτεμβρίου 2010

Η Βυζαντινή οικογένεια των Φωκάδων της Μάνης.

Οι Φωκάδες είναι μια από τις σημαντικότερες οικογένειες του Βυζαντίου και καταγόταν από την Καππαδοκία της Μ. Ασίας. Μέλη της οικογένειας συμμετέχουν στην διοίκηση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, από τον Ε΄ αιώνα έως τον ΙΑ΄ αιώνα μ.χ. ενώ δύο από αυτούς ο Φλάβιος Φωκάς(602-610μ.χ.) και ο Νικηφόρος Β΄ Φωκάς (963-969μ.χ.), γίνονται και αυτοκράτορες. Μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως 1453μ.χ. και την πτώση του Μυστρά από τους Τούρκους, η ελεύθερη Μάνη υπήρξε το καταφύγιο για γόνους Βυζαντινών οικογενειών, όπως άλλωστε και για άλλους Έλληνες, σε όλη την διάρκεια της ιστορίας.
« Οί Ηπειρώται και άλλοι πλανήτες ενωθέντες μετά των λαών της Σπάρτης και Μεγαλουπόλεως υπεξεφευγον εν Μάνη την Οθωμανικήν δεσποτείαν, άμα τη εισβολεί του Μωάμεθ του Β΄. Αυτοί οι φιλοπόλεμοι, καίπερ πολλών λιποτακτησάντων, δεν εβράδυναν να ίδωσιν τας εαυτών τάξεις πληρουμένας υφ’όλων των παρά των σατραπών ή διοικητών της των αυτοκρατορικών δυναστειών της Κωνσταντινουπόλεως και της Τραπεζούντος εκρύβησαν εκέι υπό πλαστά ονόματακαι ότι μετά τινας γενεάς τα ίχνη της υψηλής αυτής καταγωγής εξηλείφθεισαν δια της συγχωνεύσεως μετά των ιθαγενών οικογενειών. Πολύ ολίγον ενδιαφέρει τη των Λακώνων γόξη, αν η υπόθεσις αυτή είναι μάλλον ή ήττον βάσιμος. Η άγονος τιμή ότι έσμιξαν το αίμα αυτών μετ’ εκείνων των μοναρχών ουδεν ηδύνατο να προσθέση είς την δόξαν αυτών.» γράφει ο ιστορικός Ραφενελ.
Το ίδιο συνέβη και με την οικογένεια των Φωκάδων.Γενάρχης των Φωκάδων της Μάνης θεωρείται ο Εμμανουήλ Φωκάς, που γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1435μ.χ. «…απήλθεν εκείθεν κατά την άλωσιν 1453μ.χ και μετέβη εις Πελοπόννησον, εκείθεν δε το 1470μ.χ. εις Κεφαλληνίαν, ενώ λοιπά μέλη της οικογένειας παρέμειναν εν Πελοποννήσω»
(Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια: Φωκάδες εγκαταστάθηκαν στην Κρήτη επί Νικηφόρου Β΄Φωκά τον 10ο αιώνα, στην Κεφαλλονιά το 1470μ.χ, και σε άλλες περιοχές της Πελοποννήσου, της Αθήνας, και της Κέρκυρας σε διάφορες χρονικές περιόδους. Οι Καλλέργηδες μια μεγάλη και σημαντική οικογένεια κατάγεται από τους Φωκάδες.)
Η Μάνη όπως αναφέρθηκε ήταν μια ελεύθερη περιοχή, και πάντα πρωτοστατούσε στους αγώνες εναντίον των Τούρκων, όπως έγινε με τον Κροκόδειλο Κλαδά,(1466μ.χ.) αμέσως μετά την υποδούλωση της υπόλοιπης Ελλάδος.
Άλλες φορές συμμαχούσε με τους Βενετούς ή άλλους χριστιανούς ηγεμόνες της δύσεως και άλλες φορές δρούσε μόνη της.
Το 1582μ.χ ευρισκόμενη σε δύσκολη θέση ζητά βοήθεια από τον πάπα της Ρώμης Γρηγόριο Γ΄ με επιστολή (Λάμπρου Σπυρίδωνος: Νέος Ελληνομνήμων, τομ. Β΄σελ.397).
Μεταξύ άλλων σημαντικών εκπροσώπων υπογράφει την επιστολή και ο Καλαπόθος Φωκάς: «…εγό Καλαπόθος φουκάς στέργομαι το άνοθε γεγραμένο»
Το έτος 1618μ.χ. ο κόμης του Νεβέρ οργανώνει κίνημα εναντίον των Τούρκων και οι Μανιάτες έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο.Σε επιστολή προς τον κόμη, υπογράφει ο Πατρίκιος Φωκάς: «…και εγό Πατρίκιος Φοκάς προσκυνώ την υψηλότητα του αφεντία»
(Από τον Πατρίκιο, προήλθε ο κλάδος της οικογένειας των Πατρικιάνων)
Η προσφορά της οικογένειας στον αγώνα είναι συνεχής και αδιάλειπτη. Στον πόλεμο των Ευρωπαίων της Ιεράς Συμμαχίας κατά των Τούρκων (1684-1699μ.χ.), διακρίνεται ο καπετάν Θωμάς Φωκάς.
(Από τον Θωμά, προήλθε ο κλάδος της οικογένειας των Παπαδοθωμιάνων. Απόγονοι του Θωμά, είναι τα εγγόνια του ιερομόναχος Ανανίας και ο Παπά Θωμάς που το 1793μ.χ εμφανίζονται να κυριαρχούν στο καστρομονάστηρο της Παλιάς Καρυουπόλεως, η οποία αποτέλεσε και τον τόπο της κατοικίας των Φωκάδων, πρίν την μετεγκατάσταση στην νέα Καρυούπολη. Να προσθέσω με κάποιες επιφυλάξεις ότι, και ο Μπέης της Μάνης Αντωνόμπεης Γρηγοράκης έχει την καταγωγή του από την ίδια οικογένεια, δεδομένου ότι το όνομα του πατέρα του ήταν Θωμάς.Αλλά και γενικότερα οι Γρηγοράκηδες είναι κλάδος της οικογένειας των Φωκάδων).
Ο Θωμάς Φωκάς έχοντας την αρχηγία των Μανιατών πολέμησε σε όλες τις μάχες των Βενετών εναντίον των Τούρκων στην Πελοπόννησο, και η συμβολή του ήταν σημαντική. Για την προσφορά του αυτή στον πόλεμο τιμήθηκε από την Γαληνότατη Δημοκρατία με το ακόλουθο Δίπλωμα:
ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΣ ΒΑΛΕΡΙΟΣ
Ελέω Θεού Δούξ Ενετίας
Είς αιώνιαν μνήμη
Μεταξύ των προυχόντων Κελεφά διεκρίθη δια των ατομικών αυτού πλεονεκτημάτων ο καπετάν Θωμάς Φωκάς κατά τας πρώτας προόδους των όπλων μας εν Πελοποννήσω δραμών μετά πολλών υπό την οδηγίαν του ανδρών όχι μόνον προς άλωσιν διαφόρων φρουρίων, αλλά και προς υπεράσπισην διαφόρων σημαντικών θέσεων. Διά των τοιούτων πράξεών του έδωκε τρανά δείγματα της προς την δόξαν της πατρίδος αφοσιώσεώς του και της ανδρείας αυτού εις τας κατά των Τούρκων μάχας, καθ΄άς κατόρθωσε να αποκόψη και φέρει μεθ΄ αυτού τέσσαρας κεφαλάς αυτών και πολλούς αιχμαλώτους ως αποδεικνύεται εκ των επισήμων εγγράφων των αντιπροσώπων της Δημοκρατίας των συνιστώντων την καρτερίαν και την γενναιότητα μεθ ών αείποτε προσηνέχθη εις τους κινδύνους.Επίσης, μετά πίστεως οδηγών μεθ΄εαυτόν πολλούς άνδρας ούς εν το τω τόπω συνέλλεξε, παρηκολούθη τους ημετέρους αντιπροσώπους όπου αι ανάγκαι των όπλων μας εκάλουν προς καταστολήν των Τούρκων, ‘ως τούτο έπραξε και κατά την επίθεσην του Σερασκέρου του εν Πελοποννήσω εισβαλόντος.Αι αποτελεσματικαί αυτού εκδουλεύσεις αντεμείφθησαν πρώτον δια της απονομής αυτώ χρυσού νομισματοσήμου και δεύτερον χρυσής αλύσου δυνάμει αποφάσεως της Γερουσίας εκδοθείσης την 21ην του τρέχοντος μηνός Απριλίου.Ημείς δε μιμούμενοι το παράδειγμα της μεγαλοδωρίας και της γενναιότητος της αυτής Γερουσίας εθεωρήσαμεν και δίκαιον και πρέπον να δώσωμεν τω ειρημένω καπετάν Θωμά Φωκά ειδικόν τι δείγμα της ευαρεσκείας Ημών, δυνάμενον να αναδείξη λαμπροτέραν την ατομικήν αυτού αξίαν και την προς αυτόν εύνοιαν ημών ένεκεν των λαμπρών αυτού κατορθωμάτων.Επί τούτω περιβάλλομεν αυτόν με τον τίτλον του ιππότου του Αγίου Μάρκου και τώ χορηγούμεν την άδειαν να φέρει την στολήν, την ζώνην, το ξίφος, τους χρυσούς πτερνιστήρας, και παν άλλο στρατιωτικόν κόσμημα ανήκον εις τα αξιώματα του ιπποτικού τούτο Τάγματος, και να απολαμβάνει του λοιπού όλων των με αυτό συνδεομένων τιμών και προνομίων.
Προς τον σκοπόν τούτον τω παρέχομεν το παρόν δίπλωμα, φέρον την συνήθη σφραγίδα εις μνημόσυνον τοίς μεταγενεστέροις.
Εκδίδοται εν τω Ημετέρω Δοικικώ Παλατίω την 30ην Απριλίου 1695.
Μετεφράσθη, εκ του εν μεμβράνη πρωτογράφου.
Εν Αθήναις την 25ην Δεκεμβρίου 1859
Δια την ακρίβειαν της μεταφράσεως
Γ.Σκιαδάς
(Πηγή: Μάνη ερανίσματα ιστορίας και λαογραφίας, Ιωάννου Π. Λεκκάκου, εκδόσεις Αδούλωτη Μάνη)
Όπως φαίνεται από την παραπάνω παράθεση ο καπετάν Θωμάς υπήρξε ο σημαντικότερος της οικογενείας των Φωκάδων της Μάνης, αλλά και πολλά μέλη πολέμησαν και θυσιάσθηκαν για την ελευθερία της πατρίδος
Στις στρατιωτικές δυνάμεις του αγώνα καταγράφονται:
Βαθυ και Μπασαβάς: Τσιγκούριος και Καβαλιέρης 600 άνδρες
Καρυόπολης : Γιωργάκης Καβαλιεράκης 300 άνδρες.
Στην επανάσταση του 1821 υπήρξαν αγωνιστές οι Καβαλιεράκης Ραβούλιας,Καβαλιεράκης Θεόδωρος ή Γεωργίβελος, Καβαλιεράκης-Φωκάς Δημήτριος.
Ελαβαν μέρος στην Κρητική επανάσταση 1866, Κοσονάκος ή Φωκάς Γεώργιος, και Κοσονάκος Ηλίας.
Ο Κοσονάκος Κωνσταντίνος υπήρξε βουλευτής και υπουργός δημοσίας εκπαίδευσης, στην κυβέρνηση Τρικούπη.
(Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια)
Λέγεται πώς ο Εμμανουηλ Καβαλιεράκης Φωκάς διεκδίκησε την αρχηγία της πατριας κατά την επανάσταση αλλά δεν υπήρξε σύμφωνη η Γεροντική. Για αυτό τον λόγο μετεγκαταστάθηκε στο χωριό Άγιος Βασίλειος και έγινε γενάρχης των Μανωλιάνων-Φωκάδων.
Ολόκληρη περιοχή ονομάζόταν Φωκάδες (Focades), και δηλώνεται σε αγγλικό χάρτη που εκδόθηκε το1820μ.χ. Η Περιοχή της κάτω Μάνης παρέμεινε υπό την Ενετική προστασία μέχρι το 1715, οπότε και επανήλθε στην Τουρκική κυριαρχία, το Κάστρο του Πασσαβά, εποικίσθηκε και η γύρω περιοχή, που ακόμη μέχρι σήμερα ονομάζεται «Τουρκόβρυση», πολύ κακώς κατά την άποψη μου, επειδή δεν είναι δυνατόν πέντε δεκαετίες ύπαρξης, 200 τουρκικών οικογενειών να «βαφτίσουν» μια περιοχή.
Η περίοδος αυτή, χαρακτηρίζεται από την στροφή μιας μειοψηφίας, σε συνεργασία με τους Τούρκους γεγονός που αφ ενός δημιούργησε δυσαρέσκεια στους Ενετούς προβλεπτές της περιοχής την οποία εξέφραζαν με επιστολές προς την Γαληνότατη Δημοκρατία, και οι οποίες αποτελούν ιστορικά στοιχεία, για την κατάσταση στην Μάνη. Το 1715 μ.Χ., γίνεται συνάντηση των προκρίτων και επισκόπων Μάνης, στο σπίτι του Αντώνη Καβαλιεράκη Φωκά στην Καρυούπολη, όπου επεβλήθη η άποψη του συμβιβασμού με τους Τούρκους. Κύριος υποστηρικτής ήταν ό Ηλίας Δοξας, όργανο των Τούρκων. Εκτός των άλλων με τον εχθρό συμβιβάστηκε και ο Γιαννάκης Κουτήφαρης. Οί Φωκάδες φυσικά, δεν υπήρχε περίπτωση να καθίσουν άπραγοι, μετά από αυτό το αποτέλεσμα. Έτσι το 1718μ.χ δύο Μανιάτες καπετάνιοι, ο Αντώνης Καβαλιεράκης Κοσονάκος, από την Καρυούπολη, και ο Ξανθός Ξανθάκης από την Μηλιά, δολοφόνησαν τον Γιαννάκη Κουτήφαρη, στην μονή της Τίμιοβας. Λογικό και αυτονόητο είναι, αυτό το γεγονός, αλλά και η στάση των Φωκάδων, στον προηγούμενο πόλεμο, εναντίον των Τούρκων, να επισύρει την μανία τους , και να προσπαθήσουν να τους εξοντώσουν. Η παράδοση αναφέρει ότι πολιόρκησαν το κάστρο της Παλιάς Καρυούπολης που ήταν ή βάση των Φωκάδων. Οι αμυνόμενοι αφού έδιωξαν τα γυναικόπαιδα, αμύνηκαν λυσσωδώς αλλά το κάστρο έπεσε με πολλές απώλειες. Παρεδόθη ότι έπεσαν μέχρις ενός. Ο άμαχος πληθυσμός που απέμεινε από τους Φωκάδες ζήτησε καταφύγιο στο χωρίο «Λουκάδικα» όπου και εγκαταστάθηκε.Το παραπάνω γεγονός, αν και ανήκει στην παράδοση, μπορεί να τεκμηριωθεί από την κατάσταση των κτισμάτων στην Παλιά καρύοπολη που δείχνουν ότι έχουν βίαια γκρεμισθεί, και από την ξαφνική απουσία της στα γεγονότα της εποχής. Χρονικά ορίζεται περί το 1720μ.χ.
Την ίδια περίοδο, παρατηρείται έξαρση της πειρατείας με κυριότερα πειρατικά λιμάνια το Καραβοστάσι και το Σκουτάρι.Η εξέλιξη της οικογένειας όμως συνεχίστηκε,οι απόγονοι αφού ανασυγκροτήθηκαν σταδιακά, διακριτικά,άλλαξαν τα ονόματα τους, και παρουσιάστηκαν μετά από χρόνια σαν ισχυρές πατριές, που είχαν συγγενική σχέση.Έτσι εμφανίζονται στο προσκήνιο στο δεύτερο μισό του 16ου αιώνα, σαν Γρηγοράκηδες που κυριαρχουν με βάση το Σκουτάρι, και σαν Καβαλιεράκηδες με έδρα την νέα Καρυούπολη, το χωριό που υπάρχει και σήμερα στην περιοχή της Φράγκας. Μαζί με τους υπόλοιπους Μανιάτες απέκρουσαν και μετά από αντεπίθεση κατατρόπωσαν τον Χατζή Οσμάν και τούς Τουρκαλβανούς το 1779μ.χ στα Βρωμοπήγαδα, και στα Τρικεφάλια.
Η αναστάτωση που προκλήθηκε, από την δύναμη που αποκτούσαν οι Γρηγοράκηδες, εκανε τον Τούρκο Βαλή του Μωριά, να καλέσει και να εκτελέσει με δόλο τον ‘Εξαρχο Γρηγοράκη, και την συνοδέια του, στην Τρίπολη το 1780μ.χ.Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την επίθεση των Μανιατών εναντίον του Πασσαβά, τον σφαγιασμό των Τούρκων κατοίκων, και την επέκταση των ορίων της Μάνης μέχρι την θέση Κακοσκάλι.Μετά από αυτές τις εξελίξεις, ακολουθεί επάνοδος των περισσοτέρων κλάδων της οικογένειας Φωκάδων στην κάτω Μάνη αλλά και σε άλλες περιοχές.
Φυσικά τα ονόματα είναι διαφορετικά, και ακλουθούν τον κανόνα που ισχύει στην Μάνη, και αλλού, να δημιουργείται το επίθετο από το βαφτιστικό όνομα του πατέρα.Επανέκτησαν τις εκτάσεις που διαχειρίζονταν προ του 1715μ.χ, και κατοίκησαν σε περιοχές κοντά στα εδαφη τους, που ήταν σαφώς παραγωγικότερα από εκείνα της Παλιάς Καρυούπολης.Ο ιερομόναχος Ανανίας τιμώντας την παράδοση και τους προγόνους του, ανακατέλαβε την Καρυούπολη, που διαμορφώθηκε πλέον σε μοναστήρι. Παρ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες του με την επισκευή του ναού του Αγίου Γεωργίου, η ιστορική πόλη υπέκυψε στην μοίρα της και έπαψε να κατοικείται από το 1879μ.χ που έχουμε και την τελευταία αναφορά σε απογραφή.Ένας κλάδος των Φωκάδων οι Παπαδοθωμιάνοι, διατηρούν ακόμη σπίτια και κτήματα στην περιοχή Παναγίτσα και στην Δροσοπηγή.

25 Ιουλίου 2010

Γενεαλογία των Ιταλών και των Σικελών

1. Ο ΙΤΑΛΟΣ ,Ο ΠΡΩΤΟΣ ΚΑΤΟΙΚΟΣ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ-

1.1 Η ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ
Η Σικελία πρωτοκατοικείται από τον Θεό Κρόνο, πατέρα του Δία. Στο νησί μάλιστα, στο όρος Κρόνιον, βρίσκεται ο τάφος του, μετά την φοβερή Τιτανομαχία, που έφερε την πρώση του και τον Δία στον θρόνο των Θεών. (Κλήμ. Αλεξανδρέως , προτρεπτ. προς Έλληνας, β-30).
Ως πρώτοι κάτοικοι της Σικελίας και της Ν. Ιταλίας αναφέρονται από όλους τους αρχαίους συγγραφείς, Έλληνες και Ρωμαίους, οι Έλληνες.
Ξεκινώντας από την προϊστορία, πολύ πριν το 3.000 π.χ. και όπως αναφερεται στα εργα «Νόστοι» και «Τηλεγόνεια» ο πρώτος θνητός, ο μυθικός ΙΤΑΛΟΣ, γιος του Τηλεγόνου και της Πηνελοπης, εγγονός του Οίνωτρου, εγκαταστάθηκε, σε μία μικρή χερσόνησο, στο νότιο άκρο των Απεννίνων, που αργότερα ονομάστηκε Βρεττία και σήμερα ονομάζεται Καλαβρία (καλή αύρα). Ο Ιταλός ήταν ο πρώτος κάτοικος και ταυτόχρονα ο πρώτος Έλληνας που εγκαταστάθηκε στην χερσόνησο των Απεννίνων, η οποία έμελλε αργότερα να λάβει λόκληρη το όνομα της από αυτόν τον μυθικό Έλληνα εποικιστή.
Όταν ο Ιταλός και οι συν αυτόν Έλληνες (Πελασγοί, διότι ο Ιταλός αποκαλείται βασιλιάς των Πελασγών-Οινότρων, Βιργιλίου Αινειάς, Α-530) έφτασαν στην περιοχή της Καλαβρίας, δεν γνωρίζουμε ποίοι λαοί κατοικούσαν σε αυτή τη χερσόνησο. Η περιοχή πρέπει να είχε ελάχιστους κατοίκους, να ήταν πάρα πολύ αραιοκατοικημένη και οπωσδήποτε μιλάμε για ανθρώπους σε πλήρως απολίτιστη κατάσταση, χωρίς καμία φυλετική, γλωσσική και κοινωνική συγκρότηση.
Η ΒΡΕΤΙΑ, ηταν μια αρχαιοελληνική θεότηα, Νυμφη, που μετανάστευσε την Βρεττια, σημερινή Καλαβρία από την Μυσία της Μικρας Ασίας ( Λεξικο Ελευθερουδάκη).
Οι Βρέττιοι, εγλκαταστάθηκαν στον χώρο που ειχε εγκατασταθεί ο Ιταλος και του εδωσαν το ονομάτους, μεχρι να μετονομαστει τον μεσαίωνα σε Καλαβρία. Ο Βρεττός ήταν γιος του Ηρακλή και της κόρης του Βαλητού, της Βαλήτας. (Στεφανου Βυζάντιου, λεξικον…). Οι Βρέτιοι ηταν και Ελληνες και ελληνλόφωνοι και τα πολυάριθμα νομισματα που ανασκάφησαν στην σημερινή Καλαβρία, δεν αφήνουν καμμια απολύτως αμφιβιλια, ότι , αυτά που εγραφε η μυθολογία γι΄' αυτούς , ηταν ετσι και στην παραγματικότητα.
Η ΚΑΛΑΥΡΙΑ Στην Πελοπονησο, το απέναντι από την Τροιζήνα μεγάλο καταπράσινο νησί, η σημερινή Καλαυρία δημιουργήθηκε κατά την τριτογενή περίοδο ( 11 εκατομμύρια χρόνια πριν). http://www.koutouzis.gr/10.000pX.htm
Την εποχή των Ανθα -Υπέρη ( 1250 π.Χ), ονομαζόταν Υπέρη ή Υπέρεια, Ειρήνη και Σκελέρδεια, δηλαδη ΣΚΕΛΙΑ>ΣΙΚΕΛΙΑ!!!
Πιο πριν από το 1250, ονομαζόταν Καλαυρία ή Καλαυρείη ή Καλαβρέα. Το όνομα αυτό ίσως το πήρε από την «καλή αύρα» η οποία πάντοτε πνέει στο Σαρωνικό, ή από τον Καλαυρό ή Καλαβρό, που τον νόμιζαν γιο του Ποσειδώνα, αλλά όπως μαρτυρούν διάφορα στοιχεία πρόκειται για το δισέγγονο του Αρκάδος και της Λεάνειρας, που έζησε μετά το 1290 π.Χ. στην περιοχή.
Mia lallhj Ο Καλαβρός ήταν γιος του Ευρυμέδη, και εγγονός του Αγανου- όλοι απόγονοι του Πελασγού. Φαίνεται, λοιπόν, πως οι Αρκάδες ήρθαν στις περιοχή γύρω στα 1290 π.Χ. όχι σαν κατακτητές αλλά σαν εποικιστές.
Οταν εισέβαλαν στην Τροιζηνία τα δυο αδέλφια Πιτθέας και Τροιζήν, ο Πιτθέας έγινε βασιλιάς της Άνθειας Ο Ανθας -κι ο γιος του Αέτιος- έφυγαν στη Μ. Ασία- τότε λεγόταν αλλιώς - μαζί με άλλους και ίδρυσαν την Αλικαρνασσό. Ο Τροιζήν κατέλαβε την Υπέρεια-σημερινή Καλαυρία. Τότε ο Υπέρης αναγκάστηκε μαζί με άλλους Καλαβρούς και Αχαιούς να αποδημήσει στην Κάτω Ιταλία. Από αυτούς ολόκληρη περιοχή ονομάστηκε Καλαβρία (περίπου το 1250 π.Χ.). Εκεί αργότερα ιδρύθηκε και η πόλη Ποσειδωνία. Στην Καλαυρία υπάρχει και ένα βουνό που ονομάζεται Πόρος.
Πότε ακριβώς κατοικήθηκε η Καλαυρία της Πελοπονησου δεν έχει εξακριβωθεί. Πάντως ανασκαφές που έγιναν το 1894, έφεραν στο φως στοιχεία που μαρτυρούν ότι κατά την νεολιθική εποχή αρχή νεολιθικής εποχής 8.000 χρόνια π.Χ. κατοικείτο. Τώρα, το 2002, «ήρθε» το Κοκορέλι http://www.koutouzis.gr/10.000pX.htm  που προσθέτει νέα θετικά στοιχεία.
Ο Καλαβρός αναφερεται επισης και ως γιος του Δία, ενώ ως γιος του Ποσειδώνα ο Μεσσάπιος.
Ο Νόνος ο Πανοπολίτης,(από την Πανόπολη της Αιγύπτου), που έγραψε την ιστορία του Θεού Διόνυσου σε 40 τόμους και αναφέρεται σε προϊστορικά γεγονότα, (πριν το 3.000 π.χ.) αναφέρει πώς μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, ανορθωτής της ανθρώπινης ύπαρξης στην Σικελία ήταν ο Ελυμος (Ελυμοι της Αίγεστας), στην Ν. Ιταλία ο Αχάτης, ενώ στην Αθήνα ο Αμφικτύων, αδερφός του Έλληνα και γιος του Δευκαλίωνα(Νόνος Α,150).
Ο Παυσανίας αναφέρει πώς ο δισέγγονος του Δευκαλίωνα, ο Οίνωτρος, γιος του Λυκάωνα της Αρκαδίας, έφυγε με πλοία στην Ιταλία και την χώρα που κυβέρνησε την ονόμασε Οινωτρία. Εγγονός του Οινώτρου ήταν ο Ιταλός (Παυσ. Αρκαδικά, 3).
Οι ΜΕΣΣΑΠΙΟΙ ηταν Πελασγοί που κατάγονταν από την Πελλοπόνησσο, που τοτε αποκαλουνταν Απία. (Μεσαπία= η χώρα που βρισκεται ανάμεσα σε δύο Θαλασσες). Στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμη και σήμερα τοπονύμια και υδρονύμια με το ονομα αυτό. Το Μεσσάπιο Ορος, στα σύνορα Χαλκίδος-Βοιωτίας (70 χλμ. Βόρεια της Αθήνας), ο Μεσσάπιος ποταμός που πηγάζει από το ορος Δίρφυς της Εύβοιας και ο Μέσσαπος ποταμος στην Δυτ. Κρήτη, κοντα στην πολίχνη Λάππα, είναι μερικά.(*)
Οι Μεσσάπιοι μιλουσαν κατά 100% ελληνική γλωσσα, πραγμα που επιβεβαιώνουν ολες, ανεξαιρέτως, οι ανασκαφές.
Και ο ΙΑΠΥΓΑΣ, ο γενάρχης των ΙΑΠΥΓΩΝ ήταν Ελληνας. Το ονομά υου Ιάπυξ, σημαίνει «ο σκιρωνοζέφυρος» (Δ.ΒΔ. ανεμος) (Αριστοτελ.973β,14- λεξικό Δημητράκου)
Μαζί με τον Οίνωτρο, μετανάστευσε στην Ιταλία και ο αδερφός του ο ΠΕΥΚΕΤΙΟΣ, γενάρχης των Πευκετίων ο οποίος ίδρυσε αποικίες στο νότιο άκρο της Απουλίας, στην ΠΕΥΚΕΤΙΑ ( Παυσ. 4 βιβλ, 3,5- Διόνυσ. Αλικαρν Α΄, 11- Απολλόδωρου, Γ', 97).
Μαζί με τους ανωτέρω μετανάστευσε στην Ιταλία και ο ΛΕΥΚΟΣ γιος του Τάλως, του χάλκινου γίγαντα που φρουρούσε την Κρήτη, τον οποίο και σκότωσαν οι αργοναύτες. Ο Λεύκος, μετά τον θάνατο του πατέρα του, ανέτρεψε τον βασιλιά την Κνωσού Ιδομενέα και σκότωσε την κόρη του. Ο Ιδομενέας αναγκάστηκε να φύγει στην Απουλία για να γλυτώσει την ζωή του. Και ο Λεύκος όμως αναγκάστηκε να ακολουθήσει τον δρόμο του Ιδομενέα. Οι καταστροφές που έκανε στην Κρήτη προκάλεσαν γενική δυσαρέσκεια, με αποτέλεσμα να καταφύγει και αυτός την Ιταλία και να βασιλεύσει στην περιοχή που ονομάζεται ΛΕΥΚΑΝΙΑ (Λουκανία σήμερα)(**).
Στην ιδια πλευρά του Πελάγους κατοικησαν και οι ΑΥΣΩΝΕΣ. Ο γενάρχης τους ο Αύσων ήταν γιος του Οδυσσέα και της Καλυψούς, ή του Ατλαντα και της Κίρκης κατά μια άλλη εκδοχή του μύθου.
Και μαζί με ολους αυτούς την Απουλία κατοίκησε και ο ΔΑΥΝΟΣ, γενναρχης του εθνους των ΔΑΥΝΩΝ, επίσης γιος του Βασιλια της Αρκαδίας Λυκάονα. Ο Διομήδης, αφου επέστρεψε από την Τροία, εγκατέλειψε την άπιστη γυναίκα του την Αιγιαλεία και κατέπελευσε στην ΔΑΥΝΙΑ οπου αφου υποστήριξε στρατιωτικά τον Δαύνο, ελαβε ως αντάλλαγμα τμήμα της χώρας του προς τα βορεια και μια θυγατέρα του Δαύνου ως σύζυγο.

ΟΙ ΣΙΚΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΣΙΚΕΛΟΙ
Στην Πελοπονησο, το απέναντι από την Τροιζήνα μεγάλο καταπράσινο νησί, η σημερινή Καλαυρία δημιουργήθηκε κατά την τριτογενή περίοδο ( 11 εκατομμύρια χρόνια πριν). http://www.koutouzis.gr/10.000pX.htm
Την εποχή των Βασιλέων Ανθα -Υπέρη ( 1250 π.Χ), ονομαζόταν Υπέρη ή Υπέρεια, Ειρήνη και Σκελέρδεια, δηλαδη ΣΚΕΛΙΑ>ΣΙΚΕΛΙΑ!!!
Ο Νόνος ο Πανοπολίτης,(από την Πανόπολη της Αιγύπτου), που έγραψε την ιστορία του Θεού Διόνυσου σε 40 τόμους και αναφέρεται σε προϊστορικά γεγονότα, (πριν το 3.000 π.χ.) αναφέρει πώς μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, ανορθωτής της ανθρώπινης ύπαρξης στην Σικελία ήταν ο Ελυμος (Ελυμοι της Αίγεστας), στην Ν. Ιταλία ο Αχάτης, ενώ στην Αθήνα ο Αμφικτύων, αδερφός του Έλληνα και γιος του Δευκαλίωνα(Νόνος Α,150).
Στην Σικελια τώρα, ιστορικα και όχι μυθολογικά, ως πρώτοι κάτοικοι, με την έννοια της συμπαγούς φυλής, αναφέρονται οι Κρήτες Σικανοί, οι οποίοι έδωσαν και το όνομα τους στο νησί, αρχικά ως Σικανία και μετά Σικελία. Φαίνεται ότι ο προϊστορικός εποικισμός της Σικελίας με Κρήτες και άλλες φυλές του Αιγαίου ήταν συνεχής, αδιάκοπος και μακροχρόνιος και ίσως να ξεκινάει και από το 10.000 π.χ., όταν ξεκίνησε η ναυτική δραστηριότητα των Κρητών, όπως αποκάλυψαν τα αρχαιολογικά ευρήματα του σερ Άρθουρ Εβανς στην Κρήτη, τα οποία και επιβεβαιώνουν τον Πλάτωνα και άλλους αρχαίους συγγραφείς, που αναφέρουν τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα και την Ατλαντίδα (Πλάτων Τίμαιος & Κριτίας).
Στο Λεξικο του Ησύχιου (Λεξικο των αρχαίων ελληνικών Διαλέκτων, που περιέχει τους αρχαιότερους τύπους των ελληνικών λέξεων), η λέξη Σικα-νός, προέρχεται από το Σικα=Λάκωνας, ή ο κατοικος της Λακεδαιμονίας, η από το Σίκα, που σημαίνει ξίφος,- εγχειρίδιο. Οι ξιφήρης, οι ξιφοφόροι Λάκωνες…
Ο μυθικός ΣΙΚΑΝΟΣ, βασιλιάς των Σικανών, ήταν γιος του Βριάρεω, πατέρας των Κυκλοπων και της Αίτνας. Ο ίδιος είχε τρεις γιούς. Τον Κύκλωπα, τον Αντιφάνη και τον Πολύφημο.
Η Αίτνα ήταν νύμφη της Σικελίας, κόρη του Ουρανού και της Γης, αδερφή του Κρόνου, που αναφέρεται ως πρώτος κάτοικος της Σικελίας, όπου βρίσκεται και ο τάφος του. Όταν ο Ήφαιστος και η Δήμητρα μάλωσαν για το ποιος θα γίνει προστάτης του νησιού, η Αίτνα μεσολάβησε ως διαιτητής. Έτσι ο Ήφαιστος πήρε μόνο το ηφαίστειο το οποίο το έκανε εργαστήρι του, ενώ η Δήμητρα (που συμβολίζει τον μεγάλο σιτοβολώνα της Σικελίας) έγινε προστάτης του νησιου!
Δημητρα: Η Θεά προστάτιδα της Σικελίας.
Το όνομα της είναι σύνθετο από το Δα-μήτερ, προέρχεται από την Αιολική διαλεκτο (από την οποια θα δημιουργηθεί χιλιάδες χρονια αργοτερα η Λατινικη γλωσσα) και σημαινει «Μητερα Γη». Το Δα=Γή. ( Γι αυτό και πιστευουμε ότι ο Ναος στην Εγεστα, ηταν εν τελει ναος της Θεάς Δημητρας). Όπως αναφερουν τα Ομηρικα επη, ο Ησιοδος και ο Διοδωρος ο Σικελιωτης, η κόρη της Θεάς Δημητρας, η Περσεφόνη επαιζε στην περιοχη της πολης Εννα ( κεντρο της Σικελιας) παρεα με τις Νυμφες. Ξαφνικα ειδε έναν πανεμορφο ναρκισσο και θελησε να τον κοψει. Ηταν ομως η παγιδα που της ειχε στησει ο θεος Πλουτων. Εμφανιστηκε και την αρπαξε. Εκτοτε στο μερος της αρπαγης εμφανιστηκε μια πηγη που ονομαστηκε «Κυανη». Η Δημητρα περιμενε 9 μερες να εμφανιστει η Περσεφονη και κατοπιν αρχισε να την αναζητει. Και ψαχνοντας, έφτασε την Ελευσινα… οπου και εγκαθιδρυσε τα περιφημα Ελευσινια Μυστηρια.
Η θεωρία ότι κατά τον 10ο αι. π,.χ. εγκαταστάθηκε, ερχόμενη από τα βόρεια μία νέα Ιλλυρική φυλή, αποκαλούμενοι Σικελοί, δεν ευσταθεί διότι δεν αποδεικνύεται με κανένα τρόπο. Για να υποστηριχτεί αυτή η άποψη πρέπει:
α) Να υπάρχουν γραπτές πηγές που να αναφέρουν την ύπαρξη αυτής της φυλής.
β) Υλικά αρχαιολογικά ευρήματα, τα οποία να μας δείχνουν πού κατοικούσε, πότε, και προς τα πού μετακινήθηκε η υποτιθέμενη φυλή των Σικελών. Ελλείψει κάθε υλικής απόδειξης είναι βέβαιο ότι το όνομα Σικελία προήρθε είτε από την Σκέλια της Πελοπονησου, απ΄οπου μεταναστευσαν οι Σκέλοι ή Καλαυροι για την σημερινη Νοτια Ιταλια, ειτε από την παραφθορά του Σικανία, είτε από το ότι οι κάτοικοι αυτοί αποκλήθηκαν Σκέλοι (Σικελοί), επειδή κατοικούσαν και στα δύο σκέλη των στενών, της Σκύλας και της Χάρυβδης, ειτε ακόμη διοτι στην Σικελία, που ηταν ο σιτοβολώνας της Ν.Ιταλίας, και ηταν το νησι κατοικια της Δημητρας, της Θεας του σιταριου και της Σικαλης ( Η σίκαλη είναι δημητριακο αρχαιοτερο από το σιταρι και την προιστορικη εποχη καλιεργούνταν αποκλειστικά σίκαλη, είτε…(βλέπε, στ΄) ).
γ) Ετυμολογική ανάλυση του ονόματος Σικελία, που να επιβεβαιώνει την οποιαδήποτε, μη ελληνική, εθνολογική καταγωγή των Σικελών
δ) Κάποια αυτόχθονη μυθολογική παράδοση, με θεούς και ήρωες. Διότι είναι αδύνατο οι Σικελοί να μην ήταν Έλληνες και από την άλλη να έχουν ως θεούς και ήρωες τον Μίνωα, τον Ηρακλή, τον Ήφαιστο, την Αίτνα, την Ορτυγία, τον Κρόνο, την Ρέα, τον Δία κ.λ.π.
ε) Πέρα από τις παραπάνω αρχαιολογικές, γραπτές και μυθολογικές πηγές, έχουμε την σοβαρότατη ύπαρξη του πανάρχαιου λόφου Σικελία στην Αθήνα: «Εκειτο δε ούτος ού πόρω της πόλεως και ήτο ού μέγας» (βρίσκονταν πολύ κοντά στην πόλη και δεν ήταν μεγάλος). Ο γερμανός αρχαιολόγος Λόλλιγκ πίστευε ότι ο λόφος Σικελία είναι ο λόφος του Φιλοπάππου, η τοποθεσία του όμως είναι ο λόφος των παλαιών σφαγείων, στην αριστερή όχθη του ποταμού Ιλισού, σύνορα Νέου Κόσμου-Καλλιθέας, εκεί που βρίσκεται το γήπεδο του Έσπερου και το Πάντειο Πανεπιστήμιο. Ο λοφος αυτος αποκαλούνταν Σικελία πριν από τον αρχαϊκό (8ο αιώνα π.χ.) αποικισμό του νησιού, αρα ηταν αδυνατο για τους Αθηναιους να εχουν περιοχη με το ιδιο ονομα.
στ) Στα αρχεία της πόλεως Ουγκαρίτ της Φοινίκης (Λιβάνου), που αποτελούνται από πλίνθινες πινακίδες, βρέθηκε μία επιστολή του τελευταίου βασιλιά της, του Αμπουραπί, προς τον βασιλιά της Αλασίας (Κύπρου), στην οποία περιγράφει την εισβολή που δέχτηκε η πόλη του το 1185 π.χ. από τους «Λαούς του Αιγαίου», τους οποίους και αποκαλεί συλλογικά ως ομοσπονδία των Σικελάγια (στα Πελασγικά «αυτοί που κατοικούν σε κοίλα, δηλ. πλοία ) και ονοματίζει ως μέλη της Ομοσπονδίας τους Ντανυέν (Δαναούς-Αχαιούς), τους Φιλισταίους, τους Σικελάγια κ.α (Φινκελστάιν σελ.46).
Στα Αιγυπτιακά αρχεία ( ιερογλυφικά) επίσης αυτος ο λαός ονομάζεται Σεκελές,. Ανηκε στους Λαους της θάλασσας που επιτέθηκαν στην Αίγυπτο και κατέλυσαν την δυναστεία των Φαραω τον 12 αιώνα, μαζι με τους Ντενυέν (Δαναούς), Σέρδεν (Σαρδηνούς ή πιθανότερα Σάρδειους δηλαδη Λυδούς, τους Πελεσέτ (Φιλιασταίους), τους Λούκκα ( Λυκείους) και τους Τέρες ( Ετρουσκους).
Δεν μπορεί λοιπόν όλα αυτά να είναι τυχαία ή ανυπόστατα και κάποιοι να επιμένουν να διδάσκουν ότι οι Σικελοί ήταν ανεξάρτητη φυλή, εντόπια ή Ιλλυρικής καταγωγής και εμείς να παίρνουμε την ολοφάνερη προπαγάνδα τους στα σοβαρά.
Θάψος (Thapsos) στην Σικελία, βόρεια των Συρακουσών, το νησί Castiglione στον κόλπο της Νάπολης, το Valle di San Montano στίς Πιθηκούσες , όπου βρέθηκε σε τάφο το περίφημο «Ποτήριον του Νέστωρος» από το 831 π.χ., το Scoglio del tonno ανατολικά του Τάραντα, η Punta delle terrare βόρεια του Οτράντο και η Torre Casteluccia στην Καλλίπολη στον κόλπο του Τάραντα, η Αργυρίππα, πόλη με πλούσια ορυχεία αργύρου, το Ιππιον Αργος και πολλές άλλες ήταν μυκηναϊκές πόλεις, αλλες με γνωστή και άλλες με άγνωστη σε μας σήμερα, ελληνική ονομασία

Στέφανος Σωτηρίου

Θα προσέθετα.....
(*) Κάβο Ματαπάς λέγεται το ακρωτήριο Ταίναρο. Η ονομασία προέρχεται από την παλαιότερη ονομασία της περιοχής του Ταινάρου "Μεταπέα άκρα".
Φαίνεται σχετικό με τους Μεσσάπιους, ως προς το όνομα αλλά και τις μετακινήσεις τους.Πιθανόν η κοιτίδα τους (τους προϊστορικούς χρόνους) να ήταν η Λακωνική. Το όνομα του Ταινάρου Μετ(τ)απέα (=Μεσσαπέα) άκρα, το τοπωνύμιο "Μέζαπος" (η ομηρική πόλις Μέσσα-Μέσση)που είναι παραφθορά του "Μέσσαπος" αλλά και η ύπαρξη βορειότερα (στο Δήμο Φάριδος) της πόλεως "Μεσσαπέαι", είναι αρκετά σημαντικές ενδείξεις.
Η σημασία που δίνεται στη λέξη Μεταπέα (=μεταξύ δύο θαλασσών), ίσως επιδέχεται αμφισβήτηση.
Εφόσον Απία λεγόταν η Πελοπόννησος, Μεσσ(α)απία, είναι η εσωτερική Απία,μακριά από την θάλασσα, ή η κεντρική Απία.
Οι μεταναστευτικές μετακινήσεις τις εποχές που αναφερόμαστε, είχαν κατεύθυνση από νότο, προς βορά.Επί πλέον ο βασιλιάς της Φθίας Αχιλλέας, είναι γνωστό πώς είχε σημαντικούς δεσμούς με την Λακωνική.
Η ονομασία του Μαλιακού κόλπου οφείλεται στους Μαλιείς, αρχαίους κατοίκους της Μαλίδος.
Οι Μαλιείς ήταν αρχαίο ελληνικό φύλο που κατοικούσε στην ανατολική κοιλάδα του Σπερχειού.Είναι αυτονόητη η σχέση του ονόματος με το άλλο ακρωτήριο της Λακωνικής το Μαλέας, το οποίο, μάλιστα έχει την ίδια ονομασία από την εποχή του Σειλινού στενού συνεργάτη του Διονύσου.
(**) Λεκάνια (βουνό), διατηρήται και σήμερα η ονομασία στην Λακωνική, κοντά στην αρχαία Πύρριχο, παραφθορά του Λευκάνια.
Γρηγόρης Παπαδοθωμάκος
με την ευγενική αρωγή του Δημητρη Μπρασάκη

English version

1. ITALIAN, THE FIRST RESIDENT of the APENNINE PENINSULA.

1.1 PREHISTORY
According to mythology, Sicily’s first habitant was the God Kronos (Saturn in Latin), the father of Zeus. He died in the island, after the horrible “Titanomahia”, that brought his son Zeus (Jupiter) in the throne of Gods. In the mountain of S.Calogero, north west of Agrigento, is found the grave of Kronos, well known as Cronion. (Klimis from Alexandria, “against Greeks”, p-30).
(In Greek, and according to Plato-book “kratylos”- the word mythology means the real –ancient history. “ Mythology is a science, written with codes…”. So that’s why the Greek has another word for the fairy tails. The Paramythi, and Para mythology).
As first residents of Sicily and N. Italy were reported by all the ancient writers, (Greeks and Roman writers), the Greeks.
Beginning from the prehistory, very before the 3.000 b.C. and as it is reported in the ancient manuscripts "Nostoi" and "Tilegoneia" the first human, the fabulous ITALOS, son of Tilegonos and Pennelope, grandson of Oinotros, was arrived, in a small peninsula, in the southern coast of the Apennine mountains, that were named Vrettia (today Calabria = good breeze). The Italos was the first resident and at the same time the first Greek that was inaugurate in the Apennine peninsula, which later receives her name from this fabulous Greek settlement. (Italos in the Aeolian dialect mean the owner of good and many Cows. Italo=Ox,Cow, Tavros,Vetuli, Italo…). (Hesyhios from Alexandria, lexicon of archaic Greek Dialects).
When the Italian and the other Greeks who came with him (The Pelasgians), arrived in this peninsula, established a state, the “state of Oinotri” and he became the king of Pelasgian people of Oinotri, (Virgil Aineias, A-530).
The VRETTIA, was an ancient Greek Goddess, a Nymph who was emigrate in the place called Vrettia, current Calabria, from the Mysia, region of Asia Minor (Eleyceroydakis encyclopedical lexicon). The Vrettioi inaugurated in the same place where was inaugurate the Italian itself and give their name to the region, until it is renamed in the medieval ages, to Calabria.
According to mythology, Vrettos was son of Herakles and Valite, daughter of Valitos. (Stefanos Byzantios, lexikon…).The Vrettioi was also Greeks and Greek speaking population and the many currencies excavations, in the current Calabria, do not leave absolutely no one drought, that, everything is written in the mythology for them, is the truth , and absolutely real history
The KALAVRIA. In the Peloponiso, in the small peninsula of Trizina, exist a green island by name kalavria. The current Kalavria was created at the tertiary period (11 millions years ago).
In the era of the kings Anthas and Yperis (1250 b.C), was named Yperi or Ypereia, and also Skelerdeia, (that means SKELIA>SIKELIA( sicily)!!!
The name Kalavria or Kalariei or Kalavrea, was an oldest name a lot of years before the 1250 b.C. This name perhaps is taken from the "good breeze" which is always present in the Saronikos golf, or from the Kalavro or Kalavrian, who was son of Poseidon (Neptune in Latin), and as testify various elements he was the grandson of the Arcadian and the Leanere, who lived in the region since 1290 b.C.
An other mythological source says that the Calabrian was son of Evrymedis, and grandson of Aganos - all descendants of Pelasgos. It appears, therefore, that the Arcadians came in the region around the 1290 b.C. not as conquerors but as settlements.
When the two brothers from Arcadia, Pittheas and Troizinios, arrived in the region, Pittheas penetrate in the peninsula Trizinia and became king of the city of Anthea.
Antheas, the fallen king of Anthea- and his son Aetios, were forced to leave the Troizinia and escape to Asia Minor where, with some other people, found the city of Halikarnassos (The birthplace of Herodotos).
After Anthea, Pittheas occupies and the other city, the Ypereia. Then, Yperis, the fallen king of Ypereia was forced with other Kalavrians and Achaeans to escape in the south Italy.
He established first the city HYPERIA in Sicily, and after that penetrate in to Calabria
By them, the entire region was named CALABRIA. KALAVRIA at this times was the current Apulia (about 1250 b.c.). Later, they found also the city Poseidonia in the Kalavria (Medieval-Byzantine- and current, region of “Vasilicata”). In the same Italian region today, exists also a mountain with the name Poros (Poros is the current name of a small city, next to ancient Hypereia in the Peloponessian Kalavria).
When precisely was resided the Peloponesian Kalavria it is not been ascertained. In any case excavations who started in 1894, brought in the light elements that testify that begins at the Neolithic period. In 2002 the Kokoreli excavations, came to testify everything that adds new positive elements.
The fabulus Kalavros (Calabrian) is also reported as son of Zeus, while as son of Neptune the Messapios, who moved in southern Italy from the Island Eubea and Beotia, where exist until nowdays the Mountain “Messapion”, the river “Messapios” in Eubea, and the citi of “Messapion” .
Nonos the Panopolitis, (from the Panopolis of Egypt), who wrote the history of God Dionyssos in 40 volumes and report us for prehistorically elements, (before the 3.000 b.C.) it reports how: after the flood of Deykalion, restorer of human life in Sicily was Elymos (Elymoi of Egetsa), in the N. Italy the Ahatis, while in Athens Amfiktyon, brother of Greek ( Hellinas) and son of Deykalion (Nonos A, 150).
Pafsanias reports how the Oinotos, grandson of Defkalion and son of Lykaon of Arkadia, left with boats from his homeland in Greece, and arrived in Apennine and the country that put under his control named Oinotria. Grandson of Oinotros was the fabulius Italian (Pafsanias. Arcadica, 3).
MESSAPIOI were Pelasgians who came from the Peloponisos, Eubea and Beotia to. The Peloponesos had another name at this years. It was called Apia . (Messapia = the country that laid between two Seas, or two rivers). In Greece exist today a lot of toponymes and hydronymes with this name. The Messapion Mountain, in the borders of Chalcis-Viotia (70 km north of Athens), the Messapios river that springs from mountain Dirfys of Eubea and another Messapios river in the western Crete, near the village Lappa. Certainly the Messapians spoke 100% a Greek language, element that confirm all, without exception, the excavations and the stone scripts.
And IAPYGAS, the patriarh of the IAPYGES was Greek. The name Iapyx, means "the shizononozefyros" (N.- NW. wind) (Aristotel.973v, 14- lexicon Dimitrakou)
Together with the Oinotros, settlement in Italy was and his brother PEUKETIOS (Pefketios), patriarh of the Pefketians which found colonies in southern regions the Apoulia, in the PEFKETIA (Pefko means The Pino tree) (Pafsanias, 4 tom, 3,5- Dionysios Alikaranseus A, 11- Apollodoros from Rodos, G, 97).
In the same time, another settlement came in the south Apenine peninsula and he was LEUKOS (White- lux- Λυκ-αυγές- Λυκ-ο-φως…) son of Talos, the cupreous giant who has guarded the island of Crete, who was killed by the Argonauts. Leukos, after the death of his father, reversed the king of Knosos Idomeneas and killed his daughter. Idomeneas was forced to leave Crete and escape to the south Italy in order to save his life.
And Leukos however was forced to follow the street of Idomeneas after while. The destructions that he made in Crete caused general dissatisfaction, so he must also to escape in Italy were established a kingdom, and became king in the region with the name LEUKANIA (Lefkania- Loukania today).
In the sea side of Leukania use to live also the people of AUSONES (Afsones). Their patriarch was the Ausonas, who was son of Odysseus and Kalypso, or from other source, son of Atlas and Kirki.
And with all them in south Italy lived also the DAUNOS People. Patriarch of DAUNOS ( Davnos) was the Daunos, son of the King of Arcadia Lykaonas.
Diomidis, one of the Trojan warriors, after his return from Troy, left his unfaithful woman Aigialeia (Egialia) and arrived in the Daunia, where, support the Daunos with his military and received as return a part of Davnos country, to the north, and a daughter of Davnos as wife .


THE SIKANOI AND THE SIKELOI


“In the Peloponiso, in the small peninsula of Trizina, exist a green island by name kalavria. The current Kalavria was created at the tertiary period (11 millions years ago).
In the era of kings Anthas and Yperis (1250 b.C), was named Yperi or Ypereia, and also Skelerdeia, (that means SKELIA>SIKELIA > sicily)…
The ancient historian, Nonos the Panopolitis, (from the Panopolis of Egypt), who wrote the history of God Dionysos in 40 volumes and is reported in prehistory (before the 3.000 b.C.) it reports how: after the flood of Defkalion, the restorer of human existence in Sicily was the Elymos (Elymoi of Aigesta- Egesta), and in the S. Italy was the Ahatis, while in Athens was the Amfiktyon, brother of Greek ( Hellinas) and son of Defkalion (Nonos A, 150).
In Sicily now, historical and no mythologjkal, as first residents, with the significance of compact race, are reported the Cretans “Sikanoi”, who gave and their name in the island, initially as Sikania and afterwards as Sikelia (sicily). It appears that prehistorical reside in Sicily with Cretans and other races from Aegean sea, was continuous in long-lasting and possibly it begins also from 10.000 years b.C., when began the naval activity of Minoan Cretans, as revealed the archaeological discoveries from ser Arthur Evans in Crete, which confirm also the Plato and the other ancient writers, who reports the flood (kataklysmos) of Defaliona and the Atlantida (Plato, Timaios and Kritias).
In the Dictionary of Hesyhios (Dictionary of ancient Greek Dialects, that contains the ancient types of Greek words), the world Sika-nos, became from the Sika=Lakonas, or the resident of Lakedaimonia, from the word Sika, that means sword, - handnife. “Xifiris, xifoforoi Lakones… » (The capital of Laconia was the Sparta)
SIKANOS, king of the Sikanian tribe, was the son of Vriareos, who was father of Cyclops and Aitna (Etna). The Sikanos himself had three sons. The Cyklops, the Antifanis and the Polyfimos.
Aitna was a nymph of Sicily, doughter of Ouranos (Sky) and Geas (Earth). Ouranos was brother of Kronos (Saturn), who is reported as first resident of Sicily, where is laid also his grave. When the God Ifaistos (Hefestos-god of Fire and Iron- Vulcan) and Dimitra (Ceres) has a strong disagree for who will become protector of the island, Aitna intervened as arbitrator. Thus, Ifaistos took only the volcanos (Etna and Stromboli), where made his laboratory, while Dimitra (that she symbolizes the big granary of Sicily) became protector of the island!
Dimitra: The Goddess protector of Sicily. Her name is compound word from the Da-miter, emanates from the Aeolian dialect (by which it will be created thousands years later the Latin language) and means "Mother Eatrth". (For this reason we believe that the Temple in the Egesta, was a temple in Honor of Goddess Dimitra- Mother Earth). As report to us the Homeric epos “Odysseia”, Isiodos (Hesiodos) and Diodoros the Sikeliotis, the daughter of Goddess Dimitra, the Persephone, used to play with her friends, the Nymphs in the region of the city Enna (center of Sicily).
Suddenly she saw a wonderful flower, narcissus, and she wanted it to cuts. This was however the trap that the God Pluto, god of the underground World, made to catch her.
Since then in the place of Persephoni’s kidnapping, exist a source of water, which was named "Cyani”(Azure). The Goddess Dimitra waited for 9 days the return of Persephone and then she began to look for her. And searching, she reached in the Elefsina… where she established also the eminent “Elefsinian Mysteries”.
The theory that in 10th cent.b.C. was inuagurate, coming from the northern Italy, a new race, a tribe of the Illyrian nation, called Sikeloi, is not valid, because it is not proved with no way. In order to be supported this opinion it should:
a) Exist written sources that would report the existence of this race.
b) Material archaeological discoveries, which will show to us where this supposed tribe lived before, when, how and where was moved.
In deficiency of any material proof it is certain that the name Sicily became:
*Or from the Peloponessian Skelia, place from where are emigrated to Italy the Kalavrian Skeloi or Kalavroi, to current Southern Italy and Sicily, or from corruption of the word Sikania.
*Or from this residents who were called himself “Skeloi” (Sikeloi'), because use to live in the two bangs of the narrow canal, the Scylla’s and the Hayrides (Messini and Righion- Reggio).
*Or still because in Sicily, who was the granary of Italian Peninsula, and was the island under protection and residence also of Goddess of granaries .
(Sikalis = RYE is a kind of granary – cereal, more ancient than the wheat and in the prehistorical and historical era was the basical culture in the Sicily ).
c) Etymological analysis of the original name “Sikelia”, that would confirm the any, not Greek, ethnological origin of the word and the Sicilians.
d) Some autochthon mythological traditions, with gods and heroes. Because it is impossible, to except as normal think the thesis that, the Sicilians are not Greek origin population, and from the other side, to have as gods and heroes only the Greeks. The Cretan Minos, Herakles, Hefestos, Dimitra, Persephone, Aitna (Etna), Ortygia, Kronos (Saturn), Daidalos (Dedalus), Rea… and so many others.
e) Beyond the report and archaeological excavation, the written historical and mythological sources, we found the most serious existence of a very ancient evidence in Athens. The hill “Sicily”: "Ekeito de outos ou' poro tou asteos kai den ito megas" (It was very near to the city and was not so big). The German archaeologist Lollig believed that the hill Sicily is the current hill of Filopappos, but his locality however is the hill of old slaughterhouses, in the left bank of river Ilyssos in the borders between the suburbs Neos Cosmos and kallithea. Today there is the stadium of “Esperos” and the Panteion University. This hill was called Sicily many centuries before the archaic Greek (8th century b.c.) colonization in the island. So it is very strange the existence of this name in Athena, centuries before the Athenians colonized the Sicily.
(Trinakria is the other Greek name, who give the geographic description of the island. The three akres (ends) This name was well known from the Cycladic era, about 3.000 b.C.)
*The Archaic Greek colonization in 8th century b.C. was the forth (4) Greek colonization.
First was from the Minoan Cretans, long before 2000 b.C. In Heraclea Minoa in Sicily, city from 1.600 b.C., exist the Grave of King Minos!
Second was from the Pelasgian and Achaean tribes from Peloponesus, Beotia , Aitolia and Epirus, about 1500-1300 b.c.
Third was after the fall of Troy, from the Aeolians, (Etruscans - Tyrenians and other Greek speaking tribes, from the Asia Minor and the Islands Lemnos, Lesvos, Tenedos, Imvros and oth.)
Forth: When the Athenians, the Chakideans, the Spartans…, arrived in Sicily and south Sicily, in the 8th century b/C., found there an oldest Greek population. They found and Mycenaean and Minoan cities like Thapsos in Sicily, the island Castiglione in the golf of Napoli, the Valle di San Montano in Pithicouses islands, the Scoglio del tonno east of Tarantas, the Punta delle terrare north of Otranto (Hydrounta), the Torre Casteluccia in kallipoli, the Agripina, the Hippion Argos, and many other Minoan and Mycenaean cities, who are under archeological excavation today.
*The Phoenicians had not colonies in Sicily, but only commercial stations (Colony is a city with various population and not only solders, institutions, like temples, parliament, stadiums, hippodromes, schools and oth.). So the most known commercial station of the Phoenician, was the “Ziz”, near the Greek city of Panormos (Palermo).
st) In the documents of city Ougarit of Fenicia (Lebanon), that is constituted by plinth (brick) plates, was found a letter of her last king, the Ampourapi, to the king of Alasia (Cyprus), in which he describes the invasion that got his city in 1185 b.C. from the "Populations of the Aegean", which he calls collective as “federation of Sikelagia” (in the Pelasgian greek: "those who live in the “Kila” = “concave”, that is to say boats) and names also as members of their Federation the Danye'n (Danaou's=Achaean’s), the Filistines, the Sikelagia and other (Israel Finkelstain, Archaeology and old testament p.46).
In the Aigyptian temples (hieroglyfik letters) also this population is named Sekele's. They belongs to “people of the sea”, who attack the Egypt and destroy the dynasty of Faraon at the 12 century, with their Danye'n (Danaou's), Serden (Sardinous, or more probably Sardeious, that is to say Lydous, from the Asia Minor coasts), the Peleset from Crete (Filistaious- later Palestinians), the Loukka (Lykeious from Asia Minor) and the Teres (Etrouskans from the island of Lemnos- in front of Troia).
We cannot therefore all these to take as accidental or non exist.


++++++++++++++++++++++


*The territory of Sicily and S.Italy was (particularly) under Greek control, (Byzantine) until the 12th century, when the Greek feudarh Melos, of Varis (Bari), called the Normandians as mercenary’s, to help him to be independent from Constandinopolis.
*The Greek language dominate in the territory until the 13 century (The Lows of the German King (conqueror) of Tow Sicily’s, Frederic II, was written in Greek, to be understandable of the population, and in (scholar for the Lows) Latin (The original text -is in my position- published in Germany from the Thea Von Liebeck, Leipzig library 1977). The Petrarh came to Reggio to learn Greek, and the Englishman, humanist, Roger Bacon in his famous letter to Pop (1280), wrote that in Sicily the most places are still, compactly, Greek speaking!
*After the Synod’s of Messina (1520) and Otranro, (1580) the Sicilians, Calabrians, Apoulians … were forced to leave the Orthodox Cristianity. More than 1300 churches and monasteries, were forced to close or, to change language in their ceremonies. The Greeks became Roman Catholics, so, the Sicilians-Calabrians… lost the language and their heritage.
*In 1821, the French Bourbons, rulers of the South Italy, closed the last 16 Greek monasteries in Caldaria and Apulia.
*In 1932, the German glossolog – linguist, Gerhard Rholfs, publish his research in four Books by the titles:
a) The Hellenism in Sicily, b) The Hellenism in Caldaria, c) The Greek toponymes 4) Etymology of toponymes, name’s and of the surnames.
The Mussolini’s regime in Rome, react imminently and very strong. The books were prohibited, and the Greek speaking population from Sicily, Caldaria, Apoulia and Tsilento region of Napoli, regretted and send it in the war Fronts, in the first line.
*The most Famous Greek of current Sicily was the Luiggi Piradelo.
“… I do care the Hellas in my mine. Her spirit is consolationι and lighthouse for my soul. I am from Sicily, in other words from Greater Greece and there still exists a lot Hellas in Sicily. The measure, the harmony and the rhythm lives on her. I am of the same Hellenic heritage, even if from another place. Yes, yes don't be surprised. My family name is Pirangellos. The Pirandello is the phonetic alteration of it, Pirangello-Pirandello…”
Luigi Piradelo to Costas Ouranis The whole interview in the magazine “Nea Estia”, No 191, December 1934 , Costas Ouranis Foundation, Plaka , Athenes Greece.
*Today, the Greeks are still presents in Sicily, with churches in all cities in eastern coast, with a monastery in Catania (mantranici), and a cultural center, and the biggest center for Hellenic studies in the world, in Palermo (Panormos).
In Calabria, Apulia and Vasilikata, where the wave of Greek renaissance is more dynamic, the Greek dialects “Griko”, and “Grekanika”, are still alive and have the support of the Italian government and the E.U.


By
Stephano Sotiriou, Historian, Email: nipesot@yahoo.com
MAPS
Greek cities in 5th century B.C.
In the 4th century b/C. the Greek population in Magna Grecia was about 13-15 million!